Αθάνατε, πάντα επίκαιρε, στρατηγέ Μακρυγιάννη: «Αχ, πατρίδα μου, δεν θα σ' αφήσουν ζωντανή, ότι αυτήνοι σε κυβερνούν κι άλλοι τοιούτοι, κι απ' αυτούς κρέμεσαι. Η ψυχή τους ολουνών είναι η ίδια. Δόλον θυσιάζουν διά εσένα πλήθος, κι αρετή και πατριωτισμόν τελείως. Και κιντυνεύεις. Μ' αυτά δεν θα πας ομπρός» (Απομνημονεύματα, τ. Α΄, σελ. 154). Ποιος ευθύνεται για την κατάπτωση, τη διάλυση σχεδόν των πάντων, την κατάρρευση κάθε προοπτικής, το σκοτεινό παρόν και το ερεβώδες μέλλον; Το διασάλπισε ο Δάντης πριν από οκτώ αιώνες. Δεν ευθύνεται ο λαός. Η ευθύνη ανήκει στο κομματικο-πολιτικό και κοινωνικό σύστημα και στην κακή, ανάξια και ανεπαρκή διακυβέρνηση: «Νογάς, λοιπόν, πως η κακιά κυβέρνια/ είναι αφορμή που σάπισεν ο κόσμος» (Canto XVI, στ. 103-105 - μετ. Ν. Καζαντζάκης).
Από την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι σήμερα, ο τόπος και ο Ελληνισμός δεν είδαν μέρα καλή. Μία ατελείωτη σειρά δεινών, συμφορών, τραγωδιών, αίματος και καταστροφής, με κατάληξη το πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή και κατοχή. Η Τουρκιά βυσσοδομεί και αλυχτά, μαίνεται και απειλεί με πλήρη τουρκοποίηση αλλ’ η ηγεσία μας περί άλλα τυρβάζει. Το περ. καλοκαίρι αναλώθηκε στην αντιμετώπιση του αληταμπουρισμού των αναρχοσυνδικαλιστών των εκπαιδευτικών. Στη συνέχεια έχουμε τη σύγκρουση των γιατρών για το ΓεΣΥ και ευθύς αμέσως όσα διαθρυλούνται στη Δικαιοσύνη. Οι πολίτες απαξιώνουν τους σημαντικότερους θεσμούς του κράτους και αποστασιοποιούνται.
Ο Αριστοφάνης περιέγραψε πριν από 2500 και πλέον χρόνια την κατάντια: «Πονάω που βλέπω όλα να σαπίζουν σ’ αυτόν τον τόπο. Στην εξουσία πάντοτε οι φαύλοι. Κι αν φανεί κάποιος μια μέρα έντιμος, σε δέκα μέρες σκαρτεύει. Φέρνεις άλλον, βγαίνει χειρότερος» (Εκκλησιάζουσες, στ. 174-179). Αυτήν ακριβώς την αίσθηση και εντύπωση έχουν οι πολίτες. Ότι, δηλ., τα πάντα σαπίζουν, καταρρέουν, γκρεμίζονται, απαξιώνονται. Γιατί ο τόπος και οι άνθρωποι έφτασαν στο σημερινό κατάντημα; Πώς η γενιά του 1955-59 δημιούργησε εκείνο το ανεπανάληπτο έπος, ενώ η σημερινή κατρακυλά στην αδιαφορία, στον ωχαδερφισμό και στον ξενόφερτο πιθηκισμό;
Πώς καταντήσαμε τόσο παχυλά αδιάφοροι, μουδιασμένοι, απόμακροι και μικροί μπροστά στους μέγιστους κινδύνους οι οποίοι απειλούν τη βιολογική και εθνική επιβίωσή μας; Διότι, είπε ο Ευριπίδης, «από τη διεφθαρμένη εξουσία μολύνονται και οι έντιμοι πολίτες κι ακολουθούν το παράδειγμά τους». Έτσι, συμπληρώνει ο Ισοκράτης, «το ήθος όλων των πολιτών γίνεται όμοιο με το ήθος των κυβερνώντων» (Προς -τον Κύπριο- Νικοκλέα). Δεν περνά ημέρα χωρίς να αποκαλύπτεται και ένα νέο σκάνδαλο, μια νέα υπόθεση διαφθοράς, κατάχρησης εξουσίας, διαπλοκής, συναγελασμού, εξάρτησης, σίτισης σε περίεργα πρυτανεία, με εμπλοκή ανθρώπων που θεωρούνται υπεράνω πάσης υποψίας. Ή ηγητόρων, οι οποίοι είναι ταγμένοι να στηρίζουν, να εκφράζουν και να θωρακίζουν τους θεσμούς, τους οποίους εκπροσωπούν και αποδεικνύονται κατώτατοι των περιστάσεων και των κινδύνων.
Η σημερινή Κύπρος διέρχεται περίοδο βαθύτατης κοινωνικής, πολιτικής, κομματικής και ηθικής κρίσης, σήψης και παρακμής. Χωρίς να παραγνωρίζουμε την ευμάρεια των αριθμών και τη δυστυχία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι διαβιούν κάτω από το όριο της φτώχιας. Πανάρχαιες, πανίσχυρες και πανοικουμενικές ελληνικές λέξεις έχουν λεηλατηθεί και εξευτελισθεί. Αρχές και αξίες που χαλκεύθηκαν από τους ελληνικούς αιώνες πετάχτηκαν στην άβυσσο της χλεύης και της απαξίωσης. Ο λαός αγελοποιείται, εκμαυλίζεται και εκφαυλίζεται ώστε, κατά τον ποιητή (Π. Μηχανικός - Κατάθεση) «να δεχθεί/ και πάλιν/ ντόπιους ή ξένους/ ταχύτερους του ουρανίου Αγγέλου/ επιβήτορες».
Κοιτάξτε γύρω σας! Ρωτήστε τους συμπολίτες σας. Θα σας πουν ότι κάτι πρέπει να γίνει, ότι δεν πάει άλλο, ξεπεράσαμε και τον πάτο, βυθιζόμαστε, αλλά πουθενά αχτίδα και ελπίδα ανάκαμψης, εξανάστασης και ανόρθωσης. Για να γίνουν, όμως, αυτά, χρειάζεται μια επανάσταση μυαλών και θέλησης. Απαιτείται αυτογνωσία και αντίσταση στους δημοκόπους και στους καιροσκόπους, πολιτικούς, κομματικούς, οικονομικούς και άλλους. Προπάντων χρειάζεται να ανακαλύψουμε ξανά τον γνήσιο, άδολο πατριωτισμό με εκείνη την αποφασιστικότητα της αυτοθυσίας, της ανθρωπιάς, του ελληνικού φιλότιμου, της μόνης έγνοιας πρώτα για την πατρίδα, πρώτα για τη σωτηρία της.
Χρειαζόμαστε έναν Ηγέτη! Έντιμο! Πατριώτη! Με γνώση, ικανότητες, ανάστημα, αξιοπιστία, χωρίς διαπλοκές και εξαρτήσεις. Χωρίς κομματικές υστεροβουλίες και προεκλογικές ιδιοτέλειες. Αναζητείται ένας Ηγέτης, ο οποίος να συντρίψει το τέρας της κομματοκρατίας, να σπάσει το απόστημα της ευνοιοκρατίας, οικογενειοκρατίας, να εξοστρακίσει την ανικανοκρατία και να ξεπαστρέψει την αριστεία των αχρήστων και τη βασιλεία των πολιτικών και οικονομικών αγυρτών.
Χρειαζόμαστε έναν νέο Ηρακλή, να καθαρίσει τον κυπριακό στάβλο του Αυγεία, επειδή παραβρόμισε ο τόπος από τη σαπρία και τη δυσωδία. Επιτέλους, οι Έλληνες της Κύπρου καλούνται να ξυπνήσουν, να ξεσηκωθούν και να επαναστατήσουν. Δεν βαρέθηκαν να είναι δούλοι και υποτελείς στους λογής-λογής κομματικούς, πολιτικούς, οικονομικούς και άλλους αδίστακτους κομματάρχες και φεουδάρχες;
Σάββας Ιακωβίδης
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ 27.01.2019 
No comments:
Post a Comment