Αποσπάσματα από την βιβλιοπαρουσίαση
«…οφείλω ως Εκπαιδευτικός να αναφερθώ στον αείμνηστο πατέρα της Χλόης, ο οποίος πρέπει να γνωρίζουν οι εκπαιδευτικοί παλαιότεροι και νεότεροι, ότι ήταν ο εμπνευστής και εισηγητής της δημιουργίας των Εσπερινών Γυμνασίων / Λυκείων πριν από 50 ολόκληρα χρόνια…»
Κώστας Χατζησάββας, Πρόεδρος ΟΕΛΜΕΚ
«Νομικές, ή Αστυνομικές Περιπέτειες, λοιπόν; Τίτλος του βιβλίου «Νομικές Περιπέτειες» και τίτλος της επιτυχημένης ραδιοφωνικής σειράς του ΡΙΚ, «Αστυνομικές Περιπέτειες». Οι «περιπέτειες» διασκευάστηκαν ραδιοφωνικά από την παραγωγή του Ραδιοφώνου του ΡΙΚ, μεταδόθηκαν με επιτυχία από το Α΄ Πρόγραμμα Ραδιοφώνου τη δεκαετία του ΄70 και διασώζονται μέχρι σήμερα στο πολύτιμο Αρχείο μας. Ο κ. Παΐκος μετέφρασε με επιτυχία τις νομικές ιστορίες που μετέδιδε με επιτυχία το BBC και παρέδωσε την δουλειά του στο ΡΙΚ το οποίο με τη σειρά του μετέτρεψε το κείμενο σε θεατρική ραδιοφωνική παραγωγή»
Φοίβια Σάββα, Προιστάμενη Αρχείου ΡΙΚ
«Το κοινό όμως ερώτημα που προβάλλει μέσα από αυτές τις ιστορίες, είναι κατά πόσο η Δικαιοσύνη και ο Νόμος είναι το ίδιο πράγμα ή άλλως πως, ποια η σχέση μεταξύ του θετού δικαίου και της πραγματικής δικαιοσύνης όπως ο Αλέκος Μαρκίδης που προλογίζει το βιβλίο το διατυπώνει…πρόκειται για ένα σημαντικό νομικό αλλά και φιλοσοφικό πρόβλημα για την σχέση του Νόμου, δηλαδή των κανόνων δικαίου τους οποίους η πολιτεία θεσμοθετεί, και των κανόνων της ηθικής ή της φυσικής δικαιοσύνης……τα ενδιαφέροντα αυτά κείμενα από το 1976 που μεταδόθηκαν θα έμεναν στην αφάνεια και δεν θα είχαμε σήμερα το βιβλίο που παρουσιάζεται, αν δεν υπήρχε ο τρίτος συντελεστής του έργου. Αυτή είναι η Χλόη Βερίτη, θυγατέρα του Αλέξανδρου Παΐκου…».
Γεώργιος Αρέστης, πρώην Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου και τέως Δικαστής του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
«…Πρόκειται για μικρές ιστορίες βασισμένες σε νομικές υποθέσεις που ο πατέρας μου είχε ακούσει από το BBC πριν από πολλά χρόνια και τον είχαν μαγέψει. Πάνω απ’ όλα, όμως, πρόκειται για ιστορίες που μοιάζουν με πόρτες που ανοίγει η ίδια η ζωή και που τις κλείνει δίκαια, θέλω να πιστεύω, ή ενίοτε, άδικα ένα παράθυρο του νόμου…Τον θυμάμαι να κάθεται στο τεράστιο καρυδένιο του γραφείο και να αποκωδικοποιεί τις μαγνητοταινίες όπου συνήθιζε να ηχογραφεί το Ραδιοφωνικό Πρόγραμμα του BBC «Your Verdict» σε ένα μαγνητόφωνο που για τα σημερινά δεδομένα φαντάζει αντικείμενο συλλεκτικής αξίας. Τον θυμάμαι, ακόμα, να σταματά και να γράφει το κείμενο στα αγγλικά. Στη συνέχεια, με πολλή υπομονή και επιμονή, με το απερίγραπτο μεράκι του για τη μετάφραση, αλλά και την απέραντη αγάπη του για τη νομική επιστήμη, έγραφε αργά και σταθερά, μέχρι να ολοκληρώσει την αγαπημένη του «Ετυμηγορία» στην ελληνική γλώσσα…»
ΦΩΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟΥ, 19ος αιώνας
…Συγχαίρω την κυρία Βερίτη για την κυκλοφορία του βιβλίου της Φωνές Δικαίου αλλά, πάνω από όλα, για τη δέσμευση που επιδεικνύει απέναντι στην ιδέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων…
Λήδα Κουρσουμπά, Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού
Το βιβλίο «Φωνές Δικαίου, 19ος αιώνας» κυκλοφόρησε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 70 χρόνων από την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (1948-2018).
Πρόκειται για ένα βιβλίο με αναφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα με στόχο να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει το κοινό και ιδιαίτερα τη νεολαία γύρω από το θέμα, αλλά και να προβληματίσει και εκπαιδευτικούς. Παρουσιάζει τρία φωτεινά παραδείγματα που, αν και στερήθηκαν τη μόρφωση, διεκδίκησαν το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Έτσι ο Ερυθρόδερμος Αρχηγός Σηάτλ, η «νέγρα» Σοτζέρνυ Τρουθ και ο τυφλός νεαρός “Μπλινκ”, αρχηγός των Newsies, οργανώνονται και «υψώνουν τη φωνή τους», για να υπερασπιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ενώνουν τις φωνές τους για να μας εμπνεύσουν και να μας αφυπνίσουν. Γιατί, δυστυχώς, για χιλιάδες ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο, τα δικαιώματα του ανθρώπου δεν είναι δεδομένα.
ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ ΠΙΑΝΟ, In Memoriam: Μάριος Τόκας
Από το προλογικό σημείωμα της Μάρως Σκορδή
για την Ποιητική Συλλογή “Το Παλιό μου Πιάνο”
…Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση χαιρετίζω την έκδοση αυτή της Χλόης Βερίτη αφιερωμένη στον Μάριο Τόκα, το μελωδικότατο συνθέτη που έφυγε τόσο νωρίς από κοντά μας αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο, δυσαναπλήρωτο κενό. Η Χλόη, μέσα από τους μελωδικούς της στίχους βαδίζει στους δρόμους της ποίησης με μια ξεχωριστή ευαισθησία. Μας ταξιδεύει με τις δικές της ποιητικές μελωδίες στ’ αστέρια, στο φεγγάρι, στην πανσέληνο που μυρίζει γιασεμί, και πολλαπλασιάζει έντονα μνήμες και θύμησες από τα περασμένα.
Κάθε λέξη της ποιήτριας, κάθε της πρόταση διακατέχεται από λυρική ουσία. Με πάθος και ρομαντισμό η Χλόη μας μεταφέρει τη νοσταλγία για μια ευτυχισμένη εποχή που τέλειωσε: «Γεμάτες βραδιές με συντροφιά τ’ αστέρια …. μια σπίθα η ζωή μας που την ανάβαμε παρέα μ’ έρωτα και με Σεφέρη… Με πόνο και θλίψη μας συνοδεύει με τους στίχους της στον Πενταδάκτυλο, «στο βουνό μας με χαραγμένο στην πλαγιά του το μισοφέγγαρο» (Λεπίδα).
Στην ποίηση της Χλόης Βερίτη ολόκληρη η μαγεία της Φύσης, κάθε της πινελιά, κάθε χρώμα και κάθε της μυρωδιά, μας ταξιδεύει σ’ έναν άλλο κόσμο, μαγικό. «Αν ο Θεός ήταν ζωγράφος…»(Πνοή). Κι εμείς την ακολουθούμε με την ψυχή μας, νοιώθουμε τη θλίψη της, τη μοναξιά, την ηρεμία, τη νοσταλγία της. Οι μνήμες ξυπνούν μέσα από λυρικές μουσικές εικόνες γεμάτες ρυθμό κι ευαισθησία. Η ποιητική τεχνική συνδυασμένη με λεπτά αλλά δυνατά συναισθήματα αγγίζει ευγενικά τις ψυχές μας. Είναι τόση η δύναμη των στίχων ώστε η ποίησή της μας συνεπαίρνει. Και όταν αυτή τελειώσει, χρειαζόμαστε χρόνο «να ξυπνήσουμε από το όνειρο» και να επανέλθουμε στο δικό μας κόσμο…
ΣΕΛΑΝΑ
…μια αριστουργηματική συλλογή διηγημάτων…
Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Απόσπασμα από την βιβλιοπαρουσίαση της συλλογής διηγημάτων Σελάνα
…Η Χλόη Βερίτη μάς αιφνιδιάζει αποκαλυπτικά με την είσοδό της στον χώρο μιας δόκιμης λογοτεχνικής γραφής· ειδικότερα, μιας εγγραφής στο διηγηματικό τοπίο των αισθαντικών λυρικών εμπνεύσεων και των ενσυναίσθητων ψυχογραφικών αποτυπώσεων, των στοχαστικών ανατάσεων, των ρομαντικών αναπολήσεων και των φαντασιακών ονειρικών ή μεταφυσικών μεταπλάσεων με νεωτερικούς τρόπους επινοητικής σύλληψης, δημιουργικής ζωντανής έκφρασης και σκηνικής παραστατικότητας. Το τελευταίο γνώρισμα, προφανώς, από το πάθος και την ενεργή εμπλοκή της στο θέατρο, καθώς και τη μεταφραστική θεατρική της ενασχόληση, δείγμα της οποίας η άρτια μετάφρασή της του έργου του Αμερικανού συγγραφέως Ουίλιαμ Μαστροσιμόνε «Κάτι για να σε θυμάμαι» από τις εκδόσεις Δωδώνη.
Από τις ίδιες ελλαδικές εκδόσεις κυκλοφόρησαν κατά την περσινή χρονιά τα δεκατρία ενδιαφέροντα διηγήματά της υπό τον ποιητικό αρχαιοελληνικό τίτλο «Σελάνα» με το σουρεαλιστικό συμβολικό έργο της Στέλλας Λάντσια «Όνειρο», που φιλοτεχνεί το εξώφυλλο του βιβλίου σε έναν εμβληματικό προϊδεασμό της κεντρικής ιδέας πρόσληψης του περιεχομένου του: ήτοι, της ονειρικής Αρχέγονης Μήνης= Σελήνης-Γυναίκας στον αέναο κύκλο της ζωής, στη σκοτεινή-αθέατη και φωτεινή-ορατή τους όψη, «της ταύτισης, ένωσης και συμπαντικής μελωδίας», καθώς μας θυμίζει, ύστερα από τον πρόλογο του κριτικού Κωνσταντίνου Μπούρα, στην επεξηγηματική της εισαγωγή η συγγραφέας. Μη παραλείποντας εδώ, εκτός από την υπόμνηση της ερμηνευτικής σημασιοδότησης της Σελήνης ως φως και λάμψης από το «σέλας» της ετυμολογίας της, να αναφέρει τη σύνδεσή της με μύθους, παραδόσεις, δοξασίες σε αρχαίους λαούς και θρησκείες, ποιήματα και ύμνους, όπως ο Ομηρικός και ο Ορφικός και η γνωστή ερωτική ωδή στη Σελήνη της δεκάτης μούσας, κατά τον Πλάτωνα, Σαπφούς (Δέδυκε μεν α σελάννα και / Πληιάδες μέσαι δε / νύκτες, παρά δ’ έρχετ’ ώρα / εγώ δε μόνα κατεύδω»).
Συνακόλουθα, οι τίτλοι των διηγημάτων δεν είναι τυχαίοι, εφόσον παραπέμπουν στις κοσμογονικές αντιλήψεις, τις ημερομηνιακές φάσεις και τις χρωματικές όψεις της Σελήνης με τις αλληγορικές συνδηλώσεις στα βιολογικά στάδια και τις συναισθηματικές καμπές της γυναίκας και της ιδιαίτερης φύσης του ψυχισμού της μαζί με τους πολλαπλούς ρόλους και στόχους της αποστολής της: της οικογενειακής της δράσης ως συζύγου, ερωτικής συντρόφου και μητέρας, της κοινωνικής της δέσμευσης ως εργαζομένης και της ελεύθερης επιλογής των ποικιλώνυμων ενδιαφερόντων της.
Μια, εντέλει, πολύμορφη, πολυδιάστατη, αλλά και συγκυριακά ή μοιραία πρωτεϊκή γυναίκα-σελάνα, που κατά συμπαντική νομοτέλεια και θεία επιταγή μεταστοιχειώνεται ανελικτικά από το κορίτσι τής εφηβείας με τα πρώτα σκιρτήματα της αγάπης και των διαπροσωπικών της σχέσεων στον σχολικό περιβάλλον, της γυναίκας των ανεκπλήρωτων ερώτων, των συμβατικών συνηθειών και των συζυγικών απογοητεύσεων, μα και των επαναστατικών εκρήξεων έως ανατρεπτικών ενεργειών.
Πάνω απ’ όλα, όμως, της μητρότητας και της αιώνιας μάνας, των εναγώνιων κραδασμών και των επώδυνων ημερών, αλλά και της συνέχισης της ζωής σε νέες διαδρομές μέχρι την άφιξή της ως γιαγιάς στο καταφύγιο της μοναξιάς και της άδειας φωλιάς, του κόσμου των αναμνήσεων ή της αμνησίας της μέσα από το αιώνιο παραμύθι του καλπασμού του χρόνου προς τη δύση του φεγγαριού της.
Όλα καταγεγραμμένα με τη γνώση και την ευθυκρισία μιας γυναίκας, που έζησε την κάθε ξεχωριστή φάση της μήνης-σελήνης και βιώνει την πανσέληνο της ωριμότητάς της κάτω από τον μεγεθυντικό φακό της συγγραφικής εποπτείας, μα και φωτίζοντας τα παραπέρα βήματά της από «το διαχρονικό Σέλας της ζωής της, τη μητέρα της, εκπαιδευτικό και συγγραφέα, Μαρούλα Τζούβα-Παΐκου», στην οποία αφιερώνει το πρώτο εκδομένο λογοτεχνικό της πόνημα. Επ’ ευκαιρία, ας μας επιτρέψει η φίλτατή μας κ. Μαρούλα να της αφιερώσουμε με τη σειρά μας την αποψινή εκδήλωση παρουσίασης του αξιόλογου αυτού πονήματος της αγαπημένης της κόρης Χλόης με όλη την εκτίμηση στο δικό της συγγραφικό έργο και με τα πιο εγκάρδια αισθήματα στην ωραία φιλία που μας δένει χρόνια και χρόνια.
Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή, φιλόλογος, κριτικός λογοτεχνίας και θεάτρου
…Το διάβασα αμέσως. Με συγκίνησε το ευαίσθητο
περιεχόμενο, η λεπτότητα της σκέψης και η αγάπη που αναβρύζει από κάθε γραμμή…
Πάνος Ιωαννίδης, θεατρικός συγγραφέας
*Το διήγημα Σελάνα, Σελήνη Φθίνουσα ΙΙΙ δημοσιεύτηκε στα
αγγλικά στο λογοτεχνικό περιοδικό In Focus
Συνέντευξη στη Μαρία Νότη (κριτικές) Δείτε εδώ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΧΛΟΗ ΒΕΡΙΤΗ
Inter Scripta, ανάμεσα στα γραπτά κείμενα,
Θεατρικός Πολυχώρος ΕΣΤΙΑ, Ιούνιος 2022
…Παραφράζοντας τα λόγια του Καρόλου Κουν «δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο…», ισχύει ίσως ότι ο θεατρικός συγγραφέας δεν γράφει θέατρο για να ζήσει αλλά για να αποκαλύψει τα μυστήρια της ζωής. Η Χλόη Βερίτη χωρά μέσα στα θεατρικά της έργα γεγονότα και σκέψεις για τον έρωτα, τον φόβο, τη ζωή και τον θάνατο, τον χώρο και τον χρόνο, την αισιοδοξία, το νόημα της ύπαρξης, και πρόσωπα άλλοτε ρεαλιστικά και άλλοτε αλληγορικά.
Ακούραστη συγγραφέας με εξαιρετικό πνευματικό υπόβαθρο, μεταφράζει, γράφει και διασκευάζει με βασικό ενδιαφέρον το θέατρο. Δεν φοβάται τα δύσκολα, καθώς στα κείμενά της υπερισχύει η φιλοσοφική ερμηνεία, η μεταφυσική προσέγγιση, η μυστηριακή θεώρηση της ζωής…
Από τον χαιρετισμό των εκδόσεων Δωδώνη στην πρόσφατη εκδήλωση Χλόη Βερίτη: Inter Scripta
Από αριστερά Ελεωνόρα
Σερένα, ηθοποιός, Ιάκωβος Ιακώβου, ηθοποιός, Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή, φιλόλογος,
κριτικός λογοτεχνίας και θεάτρου, Δρ Κωνσταντίνος Μπούρας, καθηγητής θεατρικής
κριτικής ΕΚΠΑ, Χλόη Βερίτη, συγγραφέας, Άγις Παίκος, σκηνοθέτης, Χριστίνα
Καραγιάννη, ηθοποιός, Φάνη Πέτσα, ηθοποιός.Περί ποιητικού, πεζογραφικού, μεταφραστικού και θεατρικού έργου της Χλόης Βερίτη
Επιδέξια, επανατονίζω, τα σύνεργα της υποβλητικής αμεσότητας και της ιδιοπρόσωπης επικοινωνιακής της μέθεξης. Τόσο στις εικονοπλαστικές αποτυπώσεις και τις λεπταίσθητες λυρικές συνυφάνσεις της ποίησής της όσο και στην ποιητικότητα του σκηνικού αφηγηματικού της λόγου… Ουδόλως είναι εύκολη η μετάφραση αλλόγλωσσου θεατρικού έργου και μάλιστα μιας αλλοτινής εποχής με διαφορετική ατμόσφαιρα, νοοτροπίες και συμπεριφορές ξένων ηθών.
Εντούτοις, η θεατρική εδώ μεταφράστρια Βερίτη με γνωσιολογική επάρκεια και διαισθητική όσφρηση επιτυχώς το επιχειρεί, μελετώντας τους συγγραφείς, τα έργα τους και την ατμόσφαιρα στην τότε αμερικανική κοινωνία, ούτως ώστε να αποδώσει το θεατρικό κείμενο με όρους μεταφραστικής υψηλής ευκρίνειας…το μεταφραστικό της κριτήριο είναι αριστοτεχνικό…
Χρυσόθεμις Χατζηπαναγή, φιλόλογος, κριτικός λογοτεχνίας και θεάτρου
… Είμαι σίγουρος όμως πως πολύ σύντομα θα είμαστε σε θέση
να ανακοινώσουμε πως το θεατρικό μας εργαστήρι θα ανεβάσει ένα από τα θεατρικά
έργα της κ. Βερίτη στο Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Κύπρου, το οποίο
έχει πλέον μετονομαστεί σε Πολιτιστικό Κέντρο Πανεπιστημίου Κύπρου Μιχάλης Πιερής.
Βεβαίως αυτό δεν είναι άσχετο με το γεγονός ότι η εκδήλωση σε αυτόν εδώ τον
πολύ ζεστό χώρο τελεί υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού Κέντρου του Πανεπιστημίου
Κύπρου και χαίρομαι πάρα πολύ που αυτή η εκδήλωση έχει και μια πινελιά του
Πανεπιστημίου…
Τάσος Χριστοφίδης, Πρύτανης Πανεπιστημίου Κύπρου,
καθηγητής
Απόσπασμα από τον χαιρετισμό στην εκδήλωση Χ.Β.: Inter Scripta, 2022
Απόσπασμα από την ομιλία του Δρα Κωνσταντίνου Μπούρα, επισκέπτη καθηγητή θεατρικής κριτικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στην πρόσφατη εκδήλωση με τίτλο Χλόη Βερίτη: Inter Scripta. …Η Χλόη Βερίτη μεγαλουργεί, ως εγγενής ενσώματος ευγενής ποιήτρια ακόμα και στις μεταγραφές της… κυκλοφορούν δύο μοναδικά στην πρωτοτυπία τους βιβλία, όλα από τις Εκδόσεις Δωδώνη. Το βιβλίο «Ο Αργαλειός των Δελφών», βασισμένο στο μυθιστόρημα Fugitive’s Return της Σούζαν Γκλάσπελ. Ποια ήταν η Σούζαν Γκλάσπελ, αυτή η ξεχασμένη γυναίκα που τιμήθηκε με το Πούλιτζερ το 1931; Από τις πρώτες δημοσιογράφους φεμινίστριες, η Γκλάσπελ έφτιαξε με τον άντρα της, τον Τζορτζ Κραμ Κουκ την πρωτοποριακή για την εποχή της αμερικανική θεατρική εταιρεία Πρόβινσταουν (1916-1922) που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό το σύγχρονο αμερικανικό θέατρο. Είναι αυτή που ανακάλυψε τον Ευγένιο Ο’ Νηλ κι όταν το όνειρό της προσάραξε σε ρηχά νερά, πήρε τον άντρα της και κατέφυγαν στους Δελφούς όπου ήταν και το ζεύγος Εύα Πάλμερ-Σικελιανού, γνώρισαν Έλληνες ποιητές κι έμειναν εκεί όπου πέθανε ο σύζυγός της… Αυτό που κάνει μοναδικό αυτό το βιβλίο και το επόμενό του, είναι η γενναιότητα ενός πνευματικού ανθρώπου, που δεν αναμασάει τα δικά του, δεν εμπνέεται από διακείμενα, αλλά έχει την γενναιότητα να αναστήσει, να αναστηλώσει, όπως κάνουν οι αρχαιολόγοι τους μισογκρεμισμένους ναούς και να φέρει στην επικαιρότητα ένα πρόσωπο πολύ σημαδιακό, αλλά τελείως ξεχασμένο, το οποίο επιβεβαίωσε την προφητεία, τη γνωστή ρήση «ουδείς προφήτης στον τόπο του».
Η Σούζαν Γκλάσπελ έφυγε από την Αμερική όχι γιατί δεν ήταν πετυχημένη, έφυγε γιατί κυνηγούσε το όνειρό της και όταν το είδε να υλοποιείται, στην πρωτοποριακή τότε αμερικάνικη θεατρική εταιρία Provincetown Players, έπαθε αυτό που φοβάται τώρα η Χλόη, είδε το όνειρο υλοποιημένο και της φάνηκε λειψό, γλυφό… Σ’ αυτό το περίεργο θεατρικό, είναι αλλόκοτο μέσα στη μεταφυσική του πνευματικότητα, χωρίς να γίνεται ποτέ πνευματιστικό, συνομιλούν τα πρόσωπα του μυθιστορήματος, αλλά με έναν τρόπο σύγχρονο.
Η Χλόη Βερίτη έχει μεταπλάσει, αναπλάσει και αναστηλώσει ένα έργο που είχε βουλιάξει στη λήθη της ιστορίας όπως πολλά αριστουργήματα και σ’ αυτό είναι μοναδική, δείχνει μια πνευματική γενναιοδωρία που εκτείνεται και στο βιβλίο της «Καλειδοσκόπιο» που είναι ακόμα πιο ηρωικό, ακόμα πιο τολμηρό και τελείως πρωτότυπο. Γράφει η ίδια, η συγγραφική πρόθεση είναι αυτή στον πρόλογο: «Σε αυτό τον τόμο, κάθε θεατρικό αφήγημα εστιάζεται σε μια λεπτομέρεια από ένα υφιστάμενο έργο, αλλά αποτελεί ένα νέο αυτοτελές δημιούργημα…οι περισσότερες από τις ιστορίες που συμπεριλαμβάνονται στη έκδοση θα μας ταξιδέψουν σε μακρινές εποχές και σε διαφορετικά ιστορικά πλαίσια και θα μας προβληματίσουν, όπως τον κάθε Homo non person». Και τι είναι αυτός ο Homo non person; Μας το εξηγεί στις σελίδες 124 -127 με ένα ποίημα πολιτικό, σκωπτικό, σατυρικό, ένα πολιτικό μανιφέστο για την κατάντια του απαθούς ανθρώπου της εποχής μας.
Το ποίημα αυτό είναι αριστούργημα και κλείνει με την εξής επωδό…Η Χλόη Βερίτη είναι ηθοποιός όταν γράφει, είναι έντονη η δραματικότητα του λόγου της, τελειώνει αυτό το ποίημα το πρωτότυπο με τον τρόπο αυτό: «Με ξέρεις είμαι ο Homo non person, είμαι ο άνθρωπος χωρίς πρόσωπο. Εγώ είμαι εσύ. Γι’ αυτό φυλάξου είμαι επικίνδυνος»… και μόνο αυτό να έχει γράψει η Χλόη, θα άξιζε να είναι στην παγκόσμια λογοτεχνική ιστορία. Κλείνει δραματικά επειδή η ίδια είναι μια δραματική περσόνα, είναι αφηγήτρια, ηθοποιός με την αρχαία έννοια, ακόμη και όταν δεν γράφει, ακόμη και όταν δεν εμφανίζεται εν σώματι.
Η Χλόη Βερίτη ασχολείται με ένα έργο εν εξελίξει, είναι η ίδια αυτό το έργο ακόμα και όταν μιλάει, όταν στέκεται, όταν χαμογελάει, όταν φιλοξενεί, όταν είναι πνευματικά γενναιόδωρη με τους φίλους της. Αυτό είναι από μόνο του ένα ποίημα…Τη θεωρώ πολύ σπουδαία, περιμένω αυτό το έργο εν εξελίξει να φτάσει σε ένα απόγειο διεθνές και παγκόσμιο και θα χαρώ να συμβάλω κι εγώ με τα κριτικά μου κείμενα και σημειώματα. Της εύχομαι να μακροημερεύσει, να οδηγηθεί στα ύψη του Παρνασσού των μουσών που της αξίζουν... Αποσπάσματα από τρία θεατρικά της Χλόης Βερίτη μπορείτε
να παρακολουθήσετε στον πιο κάτω σύνδεσμο ( Ο Καθένας, Τελευταίο Κεφάλαιο και
Αλβίνα, Ο Αργαλειός των Δελφών). Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί Φάνη Πέτσα, Χριστίνα Καραγιάννη, Ιάκωβος Ιακώβου. Δείτε εδώ
Συνέντευξη στη Μαίρη Πιερίδου
ΧΛΟΗ ΒΕΡΙΤΗ: Από μικρή «πάλευα» με τη γλώσσα και τα κείμενα! Η Χλόη Βερίτη είναι μια γυναίκα αξιολάτρευτη! Μόλις τη γνωρίσεις κάτι πολύ ζεστό σου αγγίζει την ψυχή! Είναι το χαμόγελο της, η καλοσύνη, η ευγένειά της! Είναι το έξυπνο μυαλό που διαθέτει! Είναι οι γνώσεις της και το ταμπεραμέντο της! Είναι μια γυναίκα σύμβολο! Είναι ο άνθρωπος που μεγάλωσε σε ένα σπίτι χαρούμενο, ευτυχισμένο, ιδανικό θα έλεγα! Έχει μια μητέρα πολυδιαβασμένη και πολύ μορφωμένη, μια μητέρα θαυμάσια, μια εκπαιδευτικό που άφησε στο πέρασμα της το στίγμα της και γι’ αυτήν μιλάνε ακόμα οι μαθητές της! Η Χλόη Βερίτη είναι μια αξιόλογη συγγραφέας, ποιήτρια και εκπαιδευτικός. Αγαπά το θέατρο, την ποίηση, τη συγγραφή. Η τελευταία της συλλογή διηγημάτων, η «Σελάνα», την έκανε γνωστή περισσότερο στο λογοτεχνικό μας χώρο, γιατί είχε την επιτυχία ενός «δυσθεώρητου ύψους» και με πολλές ευαισθησίες που αγγίζουν τον αναγνώστη, αλλά και τον συγκινούν. Είναι μια γυναίκα που την άγγιξε η «χρυσόσκονη» της τέχνης και η πέννα της σε οδηγεί σε ένα ταξίδι «ατελείωτα δημιουργικό». Φαίνεται πως η χρυσόσκονη έχει αγγίξει και την κόρη της Χλόης, την Ελεωνόρα που είναι ηθοποιός και έχει πρόσφατα προταθεί ως υποψήφια για το Βραβείο Ερμηνείας Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου του ΘΟΚ. Με μητέρα την Μαρούλα Παΐκου και αδελφό τον εξαίρετο σκηνοθέτη Άγι Παΐκο, η Χλόη Βερίτη κάνει και αυτή από μόνη της μια μεγάλη επιτυχία. Σε ό,τι κάνει και σε ό,τι αγγίζει. Με τη Χλόη είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία, την οποία σας παραθέτω για να τη γνωρίσετε καλύτερα. Χλόη μου, από πότε άρχισες να ασχολείσαι με το γράψιμο; Από πολύ μικρή μου άρεσε να γράφω. Ώρες ατελείωτες παιδούλα ακόμη καθόμουν μαζί με τον πατέρα μου και «παλεύαμε» με τη γλώσσα, τα κείμενα και τα λεξικά, γιατί πίστευε πολύ στη μετάφραση ως πηγή γνώσης, αλλά και τέχνης. Με το γράψιμο, όπως γνωρίζεις, ασχολείτο και η μητέρα μου, έτσι κι εγώ από πολύ νωρίς άρχισα να γράφω. Ποιο ρόλο έπαιξε το ότι ανήκεις σε μια λογοτεχνική και θεατρική οικογένεια; Πιστεύω ότι αυτό το γεγονός έπαιξε μεγάλο και σπουδαίο ρόλο. Γιατί από μικρή πήγαινα με τους γονείς μου θέατρο, κινηματογράφο, σε διάφορες καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, σπίτι μας κάναμε συνεστιάσεις με γνωστές προσωπικότητες και από το χώρο της Τέχνης, αλλά και του Θεάτρου, και ήταν φυσικό να με επηρεάσουν. Δεν σας κρύβω ότι τα περισσότερα δώρα που έπαιρνα ήταν βιβλία και έτσι συνεχώς διάβαζα. Πώς προέκυψε το βιβλίο σου η «Σελάνα»; Η «Σελάνα» γεννήθηκε το καλοκαίρι του 2015. Είναι ένα αξιαγάπητο και δυνατό παιδί! Όπως κάθε γυναίκα. Η Σελάνα είναι μια, όπως και η Σελήνη είναι μία. Δεν ισοδυναμεί με κανένα αυτοτελές διήγημα από τα δεκατρία που συμπεριλαμβάνονται στη συλλογή αυτή. Τα φεγγάρια είναι δεκατρία, αλλά η σελήνη είναι μόνο μία. Επομένως η συλλογή αυτή είναι ένα ενιαίο σύνολο και δεν έχει νόημα αν διαβαστεί αποσπασματικά ή με άλλη σειρά. Η γυναίκα είναι η αρχή της ζωής. «Τα πράγματα είναι έτσι», λέει ο Νινχούρ. Η Σελάνα μιλά για τον ιερό κύκλο και τα στάδια: η ζωή, ο θάνατος και η αναγέννηση. «Το στάρι που θα πεθάνει μπαίνει στη γη και ξαναγεννιέται». Ποιος προσφέρει το δώρο της συνέχειας της ζωής; Ποιος θα γεννήσει ξανά το στάρι; Η μήτρα της Γαίας θα το φιλοξενήσει για να ξεναγεννηθεί. Η γυναίκα, λοιπόν, όχι σε σχέση με το φύλο, αλλά σε σχέση με την εναρμόνιση της συμπαντικής σιωπηρής μελωδίας της αγάπης με το θήλυ. Σε σχέση με τη θηλυκή αρχή της δημιουργίας του κόσμου. Άλλωστε μ’ αυτή την έννοια ποιος μπορεί να ισχυριστεί πως ο Θεός είναι γυναίκα; Από πού εμπνέεσαι Χλόη; Παντού και πάντοτε, όλα είναι έμπνευση! Ακόμη και η πιο «άκυρη» στιγμή είναι έμπνευση. Η μεγαλύτερη αναζήτησή μου όμως είναι η σχέση μας με το σύμπαν. Από πού ερχόμαστε και πού πάμε. Εσύ Χλόη μου, πιστεύεις στην αληθινή αγάπη; Ναι, πιστεύω στην αληθινή αγάπη, αλλά πιστεύω επίσης πως ο μεγαλύτερος έρωτας δεν είναι ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος! Μελλοντικά τι ακολουθεί; Εκτός από τις λογοτεχνικές μου μεταφράσεις, υπάρχουν πολλά δικά μου στα σκαριά που είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Το πρώτο που παίρνει σειρά είναι μια κάπως γκόθικ νουβέλα που ασχολείται με την αιώνια πάλη του κακού με το καλό. Θα ακολουθήσει ένα ανθολόγιο ποίησης και στη συνέχεια ένα μυθιστόρημα που θα μας καλέσει να συζητήσουμε την αλήθεια μας. Κι όταν τελειώσουν όλα αυτά θα ολοκληρώσω και το θεατρικό μου που περιμένει υπομονετικά στο συρτάρι! Μετά, σίγουρα κάτι νέο θα προκύψει. Γιατί όπως συχνά λέω στους μαθητές μου, «αν θα κρατήσετε κάτι από μένα, κρατήστε αυτό: να συνεχίσετε τη μελέτη γιατί ο καλύτερος φίλος είναι το βιβλίο». Χλόη μου, σου εύχομαι καλή συνέχεια και καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις! 
