«Στα μονοπάτια της Αρκαδίας», έκθεση ζωγραφικής & γλυπτικής

Μια πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση στη Βυτίνα της Αρκαδίας

Τον μήνα Αύγουστο 2023 βρέθηκα στο πανέμορφο, ορεινό χωριό Βυτίνα, της Αρκαδίας στην Πελοπόννησο (Bytina). Πέρα από την ξεχωριστή φυσική ομορφιά του τοπίου και την αρχιτεκτονική κληρονομιά, εντύπωση μεγάλη, μου προκάλεσε η αγάπη και η δημιουργική πνοή των κατοίκων. Ένα ευχάριστο ξάφνιασμα ήταν και η πολύ ενδιαφέρουσα ζωγραφική και γλυπτική έκθεση με τίτλο: «Στα μονοπάτια της Αρκαδίας», των καταξιωμένων καλλιτεχνών Στόγιαν Ντόνεφ και Χριστίνας Κελλίδη, την οποία οργάνωσε και φιλοξένησε ο δραστήριος Όμιλος Κυριών Βυτίνας!

Σ’ ένα ορεινό χωριό (1033 μέτρα υψόμετρο) με λιγοστές εκατοντάδες κατοίκους, να οργανώνεται μια τέτοια έκθεση για τον πολιτισμό και την τέχνη αποτελεί αξιοπρόσεκτη δραστηριότητα. Μια και βρέθηκα εκεί οδοιπόρος, δεν θα μπορούσα, να αγνοούσα «Τα μονοπάτια της Αρκαδίας», που ήθελα κι εγώ να δω και να περπατήσω…

«Στη νέα του δουλειά, ο Στόγιαν μάς μεταφέρει στην απίστευτα όμορφη γη της Αρκαδίας. Αυτό είναι κάτι πολύ περισσότερο από πηγή έμπνευσης, είναι "ο τόπος" της καθημερινής ζωής και της δημιουργίας του καθώς ζει εκεί με τη σύντροφό του Χριστίνα Κελλίδη. Τα τοπία που παρουσιάζονται εδώ δεν περιορίζεται στο να ανιχνεύσει τα βήματα των θεών και των ηρώων της Αρκαδίας, δεν αντιμετωπίζει τον τόπο ως κάτι ιδανικό ή μυθικό, αλλά μας οδηγεί σε έναν λαβύρινθο νοημάτων και κρυφών διαστάσεων που σηματοδοτούν το πραγματικό και αιώνιο η εξελισσόμενη ομορφιά του τοπίου καθώς και ο βαθύτερος συμβολισμός του. Τα παιχνίδια του ήλιου με τα φύλλα των δέντρων και με το νερό, ο ήχος του ανέμου, το θρόισμα των φύλλων, η μυρωδιά της γης είναι δύσκολο να μεταδοθούν σε ένα πίνακα. Ωστόσο, ο Στόγιαν καταφέρνει να μας παρασύρει σε ένα μαγευτικό ταξίδι και μας κάνει μέρος του έργου».

Χάρης Βουρλιώτης     Haris Vourliotis facebook 

Ο Στόγιαν Ντόνεφ γεννήθηκε στη Νόβα Ζαγόρα της Βουλγαρίας και τελείωσε το καλλιτεχνικό Λύκειο στην πόλη Καζανλάκ (1968-1972). Σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Σόφιας με τον καθηγητή Π. Παναγιότοβ (1973-1979). Την περίοδο 1985 έως 1991 διετέλεσε καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Σόφια. Από το 1991 έως και σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα και την Βυτίνα, οπου πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Αρκαδικού Μουσείου Τέχνης και Ιστορίας. Έχει παρουσιάσει περισσότερες από 22 ατομικές εκθέσεις και έχει συμμετάσχει σε πολλές και σημαντικές ομαδικές εντός και εκτός Ελλάδος. Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Η Χριστίνα Κελλίδη (Donev facebook) είναι γλύπτρια, γνωστή για τα γραμμικά, οργανικά, μεταλλικά γλυπτά, τα χρηστικά αντικείμενα, και τα εικαστικά κοσμήματά της. Εκτός από καταξιωμένη καλλιτέχνης στο χώρο της, η Κελλίδη είναι επίσης γνωστή μέσα από τις συνεργασίες της με το ζωγράφο σύζυγό της Στόγιαν Ντόνεφ, οι οποίες αποτέλεσαν ένα διάλογο γλυπτικής και ζωγραφικής. Σπούδασε τέχνη και σχέδιο υφάσματος στην Εθνική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Σόφια. Η έμπνευση που αντλεί από τις κλασικές γραμμές, τα σχήματα, και τις υφές που υπάρχουν στη φύση, ιδιαίτερα στην πέτρα και το ξύλο ενσωματώθηκε στη δουλειά της ως σχεδιάστρια μόδας στη Σόφια, από το 1985 έως το 1989. Από το 1991 παρουσιάζει τη δουλειά της σε γκαλερί και μουσεία. Έργα της ανήκουν σε σημαντικές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Ωραίοι πίνακες γεμάτοι ζωντάνια, χρώματα και υψηλή καλαισθησία. Πρωτοτυπία περιεχομένου και φροντισμένη επιμέλεια του δημιουργού, πλαισιωμένοι από υπέροχες γλυπτικές δημιουργίες δια χειρός Χριστίνας Κελλίδη.

Με πολύ μεράκι, φυσικό ταλέντο δουλευμένα γλυκά βγαλμένα μέσα από την ψυχή της Χριστίνας, που δίνει όλο της τον εαυτό για τις φροντισμένες της δημιουργίες.

Η φροντισμένη επιμέλεια των έργων, πυροδοτούν τη δημιουργική φαντασία μέσα από τα χρώματα και το φως, αποτελώντας κίνητρο για αναζήτηση άλλων παραμέτρων της ζωής.

Ζωγραφιές με τα χρώματα της ελπίδας, της αισιοδοξίας και της θετικής αντίκρυσης των πραγμάτων. Τα χρώματα έχουν τη δυνατότητα να ανακινήσουν τα αισθησιακά βάθη των ανθρώπων. Με οδηγό το φως της ελπίδας και της ζεστασιάς, που κρατάει τη ζωή μας ως σύνολο.

Υπηρετεί την τέχνη με πάθος και μεράκι με κάθε ευκαιρία γιατί την εκφράζει απόλυτα. Από τα πρώτα της βήματα, σαν έτοιμη από παλιά, εργάζεται σκληρά και μεθοδικά. Συνεχίζει με αφοσίωση μέχρι σήμερα με την ίδια σοβαρότητα και ζήλο.

Η πλούσια χρωματική μπαλέτα της παρακινεί τη φαντασία. Μέσα από την αντίθεση των έντονων χρωμάτων και των σχεδίων οι πίνακες παραπέμπουν ξεκάθαρα στον εσωτερικό κόσμο των συναισθημάτων, της χαράς, της αγαλλίασης και της ελπίδας.

Η Χριστίνα ιερουργεί τη γλυπτική. Σμιλεύει και κεντίζει τα έργα της. Υπηρετεί με σεβασμό την τέχνη, προσπαθώντας, να ανακαλύψει όλα εκείνα τα μαγικά στοιχεία, που τέρπουν τις αισθήσεις μέσα από τη γλυπτική. Το αποτέλεσμα της προσπάθειας της είναι εξαιρετικά όμορφο.Δημιουργική φαντασία γεμάτη χρώματα και φως. Έργα που χαρακτηρίζονται από μια γενναιόδωρη χρήση των χρωμάτων και καλαισθησία. Αφετηρία για αναζήτηση άλλων παραμέτρων της ζωής.

Φοίβος Νικολαΐδης με τον εξαίρετο ζωγράφο Στόγιαν Ντόνεφ στην έκθεση «Στα μονοπάτια της Αρκαδίας», που παρουσιάζονται ζωγραφιές του και γλυπτά της Χριστίνας Κελλίδη, στον εκθεσιακό χώρο, της πρώην Γεωργικής Σχολής στη Βυτίνα, Αρκαδίας.

Οδοιπόροι... «Στα μονοπάτια της Αρκαδίας»... Όταν βλέπεις κόσμο σε χώρους πολιτισμού, τότε πιστεύεις ότι υπάρχει ελπίδα...

Μια ακατανίκητη εσωτερική ώθηση και πνευματική ανάγκη, καθοδηγεί τη δημιουργικότητα του Στόγιαν Ντόνεβ και της Χριστίνας Κελλίδη. Προσπαθούν αδιάλειπτα να ανακαλύψουν την ομορφιά της εικαστικής δημιουργίας. Στα έργα τους είναι ορατή η ειλικρίνεια και η αγάπη για την τέχνη, τον άνθρωπο και τη μαγεία της ζωής. 

Κυκλοφορία και παρουσίαση Βιβλίου Βασίλη Δημητριάδη - “Κοινωνία Τζαζ!”

Κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο 

του τέως Υφυπουργού Ναυτιλίας Βασίλη Δημητριάδη 

“Κοινωνία Τζαζ!”

Πρόκειται για τριάντα αληθινές ιστορίες – βιωματικές εμπειρίες – που ξεδιπλώνονται μυθιστορηματικά με βασικό ήρωα τον Αλέξανδρο, ο οποίος διαπιστώνει, καυτηριάζει και αναδεικνύει νοοτροπίες, αντιλήψεις, συμπεριφορές και παθογένειες της πολιτικής, της κοινωνίας, των ανθρώπινων σχέσεων. Στο επίκεντρο των δρώμενων η αγάπη για τη θάλασσα, τη ναυτιλία, την Κύπρο, την παγκοσμιότητα του ελληνισμού και τις Βρυξέλλες.

Σύμφωνα με τον Τζορτζ Γκέρσουιν “η ζωή μοιάζει αρκετά με την τζαζ, είναι καλύτερη, όταν αυτοσχεδιάζεις”.  Ο Αλέξανδρος λατρεύει την τζαζ, τη μαγεία και τη μοναδικότητα της στιγμής που απορρέει από τον αυτοσχεδιασμό. Τι γίνεται, όμως, όταν ο αυτοσχεδιασμός εισχωρεί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής; Πόση, άραγε, δόση αλήθειας εμπεριέχει το απόφθεγμα του Γκέρσουιν;

Ευρωπαϊκός βορράς και νότος, κανόνες-αυτοσχεδιασμός, οργάνωση-χάος. Ένας άνθρωπος, μια ζωή, πολλά δίπολα. Πού βρίσκεται η αλήθεια, πού το νόημα; Σε κάποιον πόλο ή κάπου στη μέση; Και πώς καταφέρνει ένας άνθρωπος να ισορροπεί; Πώς το καταφέρνει μια χώρα;

Ο Αλέξανδρος θα βρει τις απαντήσεις που γυρεύει, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ένα ολόκληρο σύστημα γύρω του δέσμιο του εφησυχασμού και «εθισμένο» στη δύναμη της αδράνειας. Εκείνος, όμως, θα επιμείνει ως το τέλος. Ακόμα και αν δεν καταφέρει να αλλάξει το σύστημα, είναι αποφασισμένος να αφήσει πάνω σε κείνο το καλύτερο αποτύπωμά του. Ίσως, τελικά, αυτό να είναι το μέγιστο που μπορεί να κάνει κάποιος.

Έχουν προγραμματιστεί δύο παρουσιάσεις του βιβλίου. Στη Λεμεσό στις 26 Σεπτεμβρίου στο Πολιτιστικό Κέντρο Πάνος Σολομωνίδης, και στη Λευκωσία στις 28 Σεπτεμβρίου στο Σολώνειο Κέντρον Βιβλίου. Και οι δύο εκδηλώσεις θα αρχίσουν στις 7μμ και είναι ανοικτές για το κοινό. 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν όλοι οι πολιτικοί προϊστάμενοι του Βασίλη Δημητριάδη της τελευταίας 20ετίας, περίοδο που πραγματεύεται το βιβλίο.  Συγκεκριμένα στην εκδήλωση της Λεμεσού θα μιλήσουν οι Νίκος Αναστασιάδης (τέως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας), Νίκος Νικολαΐδης (Δήμαρχος Λεμεσού και πρώην Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων), Κίκης Καζαμίας (πρώην Υπουργός Οικονομικών και Συγκοινωνιών και Έργων), καθώς και ο Μίμης Σοφοκλέους (Διευθυντής Παττίχειου Δημοτικού Μουσείου Ιστορικού Αρχείου Λεμεσού).   Στη Λευκωσία θα παραστούν και θα μιλήσουν οι Ανδρούλλα Βασιλείου (πρώην Ευρωπαία Επίτροπος Εκπαίδευσης, Πολιτισμού, Πολυγλωσσίας και Νεολαίας), Ερατώ Κοζάκου-Μαρκουλλή (πρώην Υπουργός Εξωτερικών και Συγκοινωνιών και Έργων), Ευθύμιος Φλουρέντζου (πρώην Υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων), καθώς και ο τέως Υφυπουργός Πολιτισμού Γιάννης Τουμαζής.

Συντονίστριες των δύο εκδηλώσεων η Μαρίνα Φιλιππίδου (Δημοσιογράφος, Παρουσιάστρια και Ραδιοφωνική Παραγωγός) και Άντρη Δανιήλ (Δημοσιογράφος και Αρχισυντάκτρια), σε Λεμεσό και Λευκωσία, αντίστοιχα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις LibertyPress και είναι διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία στην τιμή των 15 ευρώ.  Μέρος των εσόδων θα διατεθεί για φιλανθρωπικό σκοπό.

Για περισσότερες πληροφορίες και παραγγελίες στην ιστοσελίδα https://vassiliosdemetriades.com/book/

« Ουδείς… αλλ` ίνα σωθεί ο κόσμος δι` αυτού», (Ιω. γ` 13-17). Και η Ύψωσις Του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Η ατόφια , η όντως πραγματική χαρά του Χριστιανού είναι να σωθεί η ψυχή του, να ανέβει στον ύψιστο δυνατό βαθμό, ως εικόνα και καθ` ομοίωση Θεού. Το ερώτημα που τίθεται είναι: «Πώς δύναται να σωθεί ο άνθρωπος;». Η απάντηση είναι εύκολη στα λόγια, δύσκολη στις πράξεις, αν δεν συνοδεύεται με ειλικρινή πρόθεση και με γνήσια θέληση. Ο άνθρωπος σώζεται διά του Σταυρού, όχι μέσο του Σταυρού.

Εκεί στην έρημο ο εβραϊκός λαός αμφισβητούσε τον Θεό. Ο Θεός επέτρεπε στα φίδια και προκαλούσαν δηλητηριάσεις στους Εβραίους, ώστε να διαπαιδαγωγηθούν. Ο λαός, συνειδητοποίησε τις αμαρτίες του, γι` αυτό παρακάλεσε τον Μωυσή να τον Σώσει. Ο Μωυσής, μετά από προσευχή, έφτιαξε το χάλκινο φίδι. Όποιος το έβλεπε, διά των οφθαλμών της ψυχής του, σωζόταν, όποιος το έβλεπε, με τα σωματικά μάτια, δε σωζόταν.

Το αντίστοιχο συμβαίνει διαχρονικά. Όποιος φέρει Σταυρό ή και Σταυρούς στο σπίτι, στο σώμα, στο λαιμό, tattoo με το σχήμα του Σταυρού, ούτε σώζεται ούτε, φυσικά σώζει, το ίδιο συμβαίνει και με όποιον επικαλείται κατά το δοκούν, επίπλαστα, τον Σταυρό ή και τον ίδιο τον Ιησού Χριστό, εάν δε διαθέτει τα προ απαιτούμενα της ειλικρινούς και Θεοσεβούς Πίστεως.

Τρανά είναι τα παραδείγματα καταστροφών και συμφορών που προκάλεσαν και προκαλούν πολλοί που είχαν, που έχουν, που πρόβαλλαν  και που προβάλλουν δήθεν τον Σταυρό για να καλύπτουν τα ειδεχθή τους εγκλήματα. Τέτοια αρνητικά, προς αποφυγήν παραδείγματα, ενδεικτικώς, είναι οι περιβόητοι Σταυροφόροι, μάλιστα με τις ευχές των ηγετών της Παπικής Εκκλησίας, οι Ναζί, με ηγέτη των Χίτλερ, αναρχικοί και οργανωτές τους, διακινητές εξαρτησιογόνων ουσιών, κράχτες των φώτων της νυκτερινής ζωής.

Ο Χριστιανός ανέρχεται την του Ιωάννη Σκάλα, διά των μυστηρίων της Ορθοδοξίας, τα οποία περνούν και τρανώνονται στην καθάρια ψυχή και στη ροδόχρωμη καρδία, διά του Σταυρού. Ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος διά του Σταυρού σώζει, επιτρέπει τους πειρασμούς, τα προβλήματα, τα σκαμπανεβάσματα, ανάλογα με τις αντοχές του καθ’ ενός ανθρώπου, ως παιδαγωγική μέθοδο ανόδου των πνευματικών επιπέδων της καρδίας και της ψυχής.

Γνωρίζουμε ότι ο ίδιος ο Θεός επέλεξε το ξύλο, τον ξύλινο Σταυρό για τη Σωτηρία των ανθρώπων, αφού είναι το αγνό ανακυκλώσιμο προς όφελος της φύσεως, ως φθαρτό αλλά απαραίτητο, ως δέντρο για τον άνθρωπο, το ίδιο ακριβώς ξύλο το μετέτρεψε στο Σωτήριο εργαλείο, διά του ξύλινου Σταυρού . Όπως τα φαρμακερά τσιμπήματα των όφεων βασάνιζαν και νέκρωναν σώματα και ψυχές, το ίδιο οι αμαρτίες, τα σφάλματα του «Εγώ», της έπαρσης, της υπεροψίας, της πίστης, της προσήλωσης σε κάθε υλικό και πρόσκαιρο νεκρώνουν καρδία και ψυχή.

Ο Σταυρός διατρανώνει την διά αυτού Σωτηρία, είναι η ορατή, διά της καρδιακής προσευχής, θεία δύναμη. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, διά του ξύλινου Σταυρού, ο οποίος ξύλινος σταυρός, μέχρι τη Σταύρωσή Του, ήταν το ομοίωμα, η τρανή απόδειξη της αμαρτίας, της παρανομίας, της ανηθικότητας, Πήρε Επάνω ΤΟΥ, όλες τις αμαρτίες των ανθρώπων. Το ξύλο του Μωυσή διά του Σταυρού μεταποιήθηκε στην του φθαρτού ανθρώπου Σωτηρία, αρκεί απλά ο άνθρωπος να έχει καρδία καθαρά και ψυχή στραμμένη στα Άνω Δώματα.

Ο Ιησούς Χριστός υψώθηκε πάνω στον Σταυρό για τη Σωτηρία όλων των ανθρώπων. Η ανοδική, με όλα τα παράλογα και ανήθικα βασανιστήρια- που ξεπερνούν όλα τα παράλογα βασανιστήρια-του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, στο μέρος που ονομάζεται στην Ελληνική Γλώσσα Κρανίου Τόπος, στην Εβραϊκή Γλώσσα Γολγοθάς, με τη συνακόλουθη Σταύρωσή Του, δηλώνει την διά της Κλίμακος σωτήρια ανοδική πορεία του θεοσεβούς ανθρώπου.

Ο Ορθόδοξος άνθρωπος γνωρίζει και οφείλει να γνωρίζει ότι είναι αναπόσπαστο μέλος της κοινωνίας. Όμως όταν πρέπει να συγκρουστεί με τα πολύβουα, με τα κίβδηλα, με τα λογικοφανή, με τα φαινομενικά του κόσμου τούτου του περαστού, του εφήμερου, του πρόσκαιρου πρέπει να το πράξει, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Ο Ιησούς Χριστός κανένα δε χρειάζεται αλλά η προάσπιση των Θείων επιταγών αποτελούν ουσιώδες στοιχείο και ισχυρή μαρτυρία στη Σκάλα της σωτηρίας δια του Σταυρού, για τον Ορθόδοξο Χριστιανό. Το αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται με το μέτρο της Λευτεριάς της Ορθόδοξης ψυχής και της δοσμένης καρδίας, που διαθέτει και που οφείλει να διαθέτει ως Ορθόδοξος Χριστιανός, τεκμηριώνοντας την πίστη του διά του Σταυρού.

Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος 

Homo homini lupus

Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Η φράση αυτή είναι καταγεγραμμένη από τον μεγαλύτερο κωμικό Ρωμαίο ποιητή Πλαύτο, 254-184 π.Χ., “Asinaria” ll,4,88. Οι άνθρωποι εύκολα ξεχνούν, γι` αυτό εύκολα προβαίνουν σε ολέθρια σφάλματα καταστροφών και αυτοκαταστροφών.

Ο εγωισμός και ο αμοραλισμός είναι κυρίαρχα χαρακτηριστικά, τα οποία προέρχονται από τον Νάρκισσο. Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι λίγοι, αυτοί που αποτελούν, κατά μία έννοια, τη «Μαγιά» του Ιωάννη Μακρυγιάννη, όπως ο Νώε.

Ο Νώε πιστός και ηθικός, σώθηκε, σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, μαζί με την οικογένειά του, από την τιμωρία των ανθρώπων, λόγω της ασέβειάς τους, με όλα όσα σημαίνει ο όρος ασέβεια και εκδίωξη της θεοσέβειας, σε διαχρονικό επίπεδο.

Ο Νώε, ως γνωστό, ήταν απόγονος του Σηθ. Ο Σηθ ήταν γιος του Αδάμ και της Εύας. Με την Κιβωτό, ο Νώε, έσωσε τη γυναίκα του, τα τρία του παιδιά και τουλάχιστο ένα ζευγάρι από κάθε είδος ζώων και πουλιών. Τα τρία του παιδιά ήταν ο Ιάφεθ, ο Σημ, ο Χαμ. Αυτοί είναι οι τρεις Γενάρχες των Ιστορικών τους λαών.

Οι γενεές των ανθρώπων το ξέχασαν. Οδηγήθηκαν στα Σόδομα και στα Γόμορρα. Αυτές ήταν οι δύο μεγαλύτερες και οι πλέον ανεπτυγμένες, με τα τότε υλικά και ασεβή χαρακτηριστικά. Αυτές οι δύο «τρανές» πόλεις βρίσκονταν στην περιοχή της Νεκράς Θάλασσας. Δυστυχώς γι` αυτούς και για τη διαχρονική νουθεσία των ανθρώπων είναι πλέον τοποθετημένες στον βυθό της Νεκράς Θάλασσας (Γένεση, Κεφ. ΙΘ΄, στιχ. 24 κ.ε.). Στις πόλεις αυτές, μετά τη βροχή από θειάφι σώθηκε μόνο η οικογένεια του Λωτ, αυτή μόνο ήταν η «Μαγιά.»

Στην πορεία της ανθρωπότητας, πολλά άλλα γεγονότα συνέβησαν, που καταδεικνύουν τις συνέπειες της ηθικής πτώσεως και της ασεβούς ζωής.

Πόλεμοι, πυρκαγιές, θάνατοι, καταστροφές. Απτά παραδείγματα είναι η εξαφάνιση των Ελλήνων από τον Εύξεινο Πόντο, από την Κωνσταντινούπολη, από τη Σμύρνη, από την Μικρά Ασία, η εξαφάνιση των Αρμενίων. Το ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Ναζί, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο αφανισμός δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, από τους Ναζί, με δολοφονίες όλων των ανδρών σε Κοινότητες της Ελλάδας, το αίμα των οποίων ακόμα δεν έχει στεγνώσει. Ο αφανισμός των λαών και των πολιτισμών των Μάγια και των Ίνκα από τους λεγόμενους εξερευνητές «πολιτισμένους» Ευρωπαίους. 

Οι δολοφονίες εκατοντάδων Ελλήνων Κυπρίων από τους Οθωμανούς και οι εξισλαμισμοί, κατά τη διάρκεια της Οθωμανοκρατίας, η αγχόνη και οι θάνατοι ηρώων μας στα κρησφύγετα κατά τη διάρκεια του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959, απλά διότι διεκδικούσαν το αυτονόητο. Τα χιλιάδες θύματα αθώων στη Συρία. Η πλήρης καταστροφή των δύο πόλεων της Ιαπωνίας, με μέχρι σήμερα συνέπειες, Χιροσίμα και Ναγκασάκι (06 και 09/ο8/1945), που ήταν σημαντικά οικονομικά και εμπορικά κέντρα.

Νόηση και ηθική, καταδεικνύεται ότι δε λειτουργούν, στα ανθρώπινα όντα. Έχουμε ανακαλύψει τώρα τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά για να καλύψουν την αδυναμία προστασίας των δασών από τις πυρκαγιές πολλών και ποικίλων αιτίων, την άνοδο της θερμοκρασίας με την αύξηση στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, αφού είναι «δύσκολο εγχείρημα»-δύσκολο εγχείρημα, η αναδάσωση και το πράσινο, που σίγουρα φέρει δροσιά αντί ξηρασία στη γη, στις ψυχές, στη νόηση, στην ευρύτερη υγεία, με την ομαλή συνύπαρξη του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον. Προτιμούμε να μετατρέπουμε τη γη μας σε μπαταριογεννήτρια, χωρίς βέβαια να ρωτήσουμε τις επόμενες γενεές πώς θα μας αποκαλέσουν, ίσως στην καλύτερή μας περίπτωση, δεύτερο Μεσαίωνα!

Νόηση, Ηθική, Θεοσέβεια, ακολουθούν το δικό τους μοναχικό δρόμο, με ελάχιστους οπαδούς, οι οποίοι όταν μιλούν, είναι οι περιθωριακοί, οι συντηρητικοί, οι κοινωνικώς καθυστερημένοι, που δε βλέπουν με τα ππυριλλοειδή μάτια, όπως τα πλήθη, την «ένδοξη» πρόοδο της ανθρωπότητας, των μαζικοποιήσεων στα πάντα, της επιδερμικής αντίληψης.

Η ένδοξη κόρη του Ωκεανού και της Νύκτας, η Νέμεση, ως η Θεά της Δικαιοσύνης, σοβαρή, φτερωτή, σεμνή, με τον κλάδο της μηλιάς στο χέρι, μετρά το μέγεθος της αδικίας και της ασέβειας, ώστε με απόλυτη ακρίβεια νέμει, μοιράζει και απονέμει τη θεία δίκη, την αρμόζουσα τιμωρία, στην ώρα και με το πώς αυτή κρίνει.

Πολλοί, πιθανώς, αθώοι άνθρωποι χάνονται, όπως στην Ουκρανία και στη Ρωσία. Δυστυχώς η Άτη δεν επιτρέπει στα μάτια της ψυχής και της νοήσεως να βλέψουν.

Συνέπειες των κλειστών ψυχών και των αδηφάγων σωμάτων είναι οι πυρκαγιές σε πολλές χώρες του λεγόμενου και αυτοαποκαλούμενου αναπτυγμένου κόσμου, στην ουσία αυτοϋποβαθμισμένου, τσιμεντωμένου, σιδηρωμένου, γυάλινου, πολυφωταγωγημένου, με αποκορύφωμα τις ανεξέλεγκτες καταστροφές, με περίεργα αίτια που δε λέγονται καν, απλά ανακοινώνονται οι πυρκαγιές, εμφανίζονται οι συνέπειες, αυτό γίνεται, αυτό έγινε και στην περίφημη Χαβάη, όπως και με τα αποκαΐδια του 1,000,000 σχεδόν δεκαριών, με την καταστροφή από τον σύγχρονο κατακλυσμό στη Θεσσαλία, όπου φαινομενικώς δεν ευθύνονται  άνθρωποι.

Φυσικά, αυτές οι καταστροφές δεν πρέπει να ανησυχούν, αφού ανοίγουν δρόμους οικονομικής ισχύος και ανάπτυξης με άλλες και σε άλλες «Χαβάες», σε διαφορετική «Θεσσαλία», αρκεί να τρώμε, να πίνουμε, να διασκεδάζουμε, χωρίς ανάγκη σκέψης που κουράζει, φτάνει να βασιλεύει το ρωμαϊκό μοντέλο των άρτων και των θεαμάτων, στις σύγχρονες αρρένες.

Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος