Ψιψινοπαρέα: Μυστήριο Τρένο, Ειρήνη Λάζαρη

Η Ειρήνη Λάζαρη με την Ψιψινοπαρέα της!

Μια φορά και ένα καιρό, είχε έρθει επιτέλους ένα υπέροχο καλοκαίρι, που μας έδωσε την ευκαιρία που θέλαμε από καιρό για ένα ταξίδι διακοπών στην Άνδρο.

Χαρά Θεού το πανέμορφο νησί των ονείρων... πολιτισμός, αρχοντιά, γραφικά σοκάκια, ευωδιαστοί κήποι. Και μια ανατολή ηλίου που δεν την ξεχνάς ποτέ… 

Όπως, λέγεται όμως: «Ο τόπος είναι οι άνθρωποι του». Εκεί γνωρίσαμε από κοντά και τη φίλη μας Ειρήνη Λάζαρη, που με την ανοιχτή αγκαλιά της, μας έκανε να αγαπήσουμε ακόμη πιο πολύ το νησί των ανέμων.

Η Ειρήνη Λάζαρη γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1980 κι έζησε τα παιδικά και εφηβικά της χρόνια στο Περιστέρι. Αποφοίτησε το 2004 από τη Σχολή Κοινωνικών & Οικονομικών Επιστημών, του Τμήματος Δημοσιογραφίας & Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας (ΜΜΕ) του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, αποκτώντας τα απαραίτητα ακαδημαϊκά προσόντα για άσκηση της Δημοσιογραφίας.

Στη συνέχεια, εργάστηκε σε εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς στη Θεσσαλονίκη, αποκτώντας την απαραίτητη πρακτική γνώση. Το Δεκέμβριο του 2008 επέστρεψε στην Αθήνα, όπου ασχολήθηκε επαγγελματικά και πάλι με τη δημοσιογραφία, δουλεύοντας σε ιστοσελίδα και στη συνέχεια σε εφημερίδα. Πριν λίγα χρόνια παντρεύτηκε στην Άνδρο, όπου ζει μόνιμα με τον σύζυγό της και τις δυο χαριτωμένες κουκλίτσες τους. Δραστηριοποιημένη στα πολιτιστικά δρώμενα του νέου της τόπου, συνεχίζει με επιτυχία την παρουσία της στα κοινά. 

Πολυτάλαντη και χαρισματική άνοιξε τα φτερά της εκδίδοντας το Μάρτιο του 2013 το πρώτο της βιβλίο με τίτλο: “Ψιψινοπαρέα”: «Ο Θησαυρός του Καλαμαριού». Ένα όνειρο κρυμμένο βαθιά μέσα της, που ευτύχισε να γίνει πραγματικότητα. Τον Δεκέμβριο του 2013 εκδόθηκε το δεύτερό της βιβλίο με τίτλο: “Ψιψινοπαρέα”: «Μυστήριο Τρένο».

Πρόκειται για δυο καλαίσθητες και φροντισμένες εκδόσεις. Η εξαιρετική δε εικονογράφηση και των δυο βιβλίων ανήκει στην ταλαντούχα Πέννυ Λάζαρη, η δουλειά της οποίας αποτελεί μοναδική προσθήκη στην αξία και των δυο βιβλίων.

 

Σίγουρα, τα παραμύθια και γενικά οι ιστοριούλες είναι ένα από τα πιο αγαπημένα είδη έντεχνου λόγου για τον κόσμο του παιδιού.

Τα παραμύθια της Ειρήνης Λάζαρη έχουν μπόλικη φαντασία, που ξεπηδά μέσα από τις σελίδες, που περιγράφουν ένα κόσμο παράλληλο με τον δικό μας. Με τη δυνατή γραφίδα της ζωντανεύει στα μάτια κάθε μικρού αναγνώστη, ανθρώπινες συμπεριφορές με “γατίσιες” ματιές, στέλνοντας το δικό της μήνυμα, που ξεκινά από μια αισιόδοξη πίστη στην επικράτηση του καλού.

Στην αρχαιότητα «Παραµύθιον» σήμαινε λόγος παρηγορητικός και κατά κάποιο τρόπο αποτελούσε μέρος της θεραπείας, της ψυχής του ανθρώπου. Αργότερα, στη γενικότερη έννοια της «παραµυθίας» προστέθηκαν όλες εκείνες οι φανταστικές διηγήσεις, που σκοπό είχαν να ανακουφίσουν και να διασκεδάσουν τους ανθρώπους.Ο Γερμανός ερευνητής Walter Scherf, αναφερόμενος κάποτε στην παιδική λογοτεχνία και το παραμύθι, είχε πει τα εξής: «Αν δούμε προσεχτικά τα παιδιά την ώρα που ένας καλός αφηγητής αρχίζει να διηγείται ένα ωραίο παραμύθι, εύκολα γίνεται αντιληπτό, πόσο αιχµαλωτίζει την προσοχή τους. Ακόμη και η αναφορά ότι θα ακούσουν ένα παραμύθι, εξάπτει αυτόματα τη φαντασία τους και μονοπωλεί το ενδιαφέρον τους από τις πρώτες κιόλας φράσεις.Η Ειρήνη Λάζαρη, αιφνιδιάζει εντυπωσιακά με την είσοδό της στον χώρο μιας λογοτεχνικής γραφής με πολλές ιδιαιτερότητες και άλλες τόσες απαιτήσεις. Ταλαντούχα αλλά χαμηλών τόνων, προσπαθεί να δώσει το στίγμα των ανησυχιών της με ένα ιδιαίτερα δικό της τρόπο και ύφος. Ευχάριστη στην κουβέντα της, σεμνή και καταδεκτική, είναι αδύνατο να μην σε κερδίσει με την αυθεντικότητα της.

Με περισσή ευαισθησία καταφέρνει στον καμβά της γραφίδας της να «ζωγραφίζει» πολύχρωμους διαλόγους μέσα από “ιστορίες”, παράλληλες των ανθρώπων, αναζητώντας το φως, του χαμένου ήθους του κόσμου, που όσο πάει γίνεται και πιο δυσεύρετο.

Χρησιμοποιεί μεταφορικά στη μυθιστοριογραφία της την “Ψιψινοπαρέα”, που αποτελείται από τους: Ριρή, Μπίμης, Μάρω και Γκούζι, τα τέσσερα αξιαγάπητα γατιά, της συντροφιάς, που πρωταγωνίστησαν στον «Θησαυρό του Καλαμαριού», το πρώτο της βιβλίο. Αυτή η όμορφη γατοπαρέα αντιπροσωπεύει χαρακτήρες ανθρώπινης συμπεριφοράς, που λειτουργούν ως πρωταγωνιστές στην αέναη πάλη μεταξύ καλού και κακού.

Με ξεκάθαρες αξίες και κατασταλαγμένα πιστεύω ως λάβαρο, προσπαθεί να στήσει στον τοίχο το κακό και να προβάλει το έργο του καλού.

Με λόγο απλό και κατανοητό παλεύει, να εκφράσει τον κώδικα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, χαρίζοντας ταυτόχρονα ευχάριστες συγκινήσεις. Προμετωπίδα της το καλό, το όμορφο, το ιδανικό, αυτό που οραματίζεται η ίδια στη ζωή, αυτό που επιζητά ο ψυχισμός της σ’ ένα κόσμο φωτεινό και λυτρωτικό. Γνώμονας της σταθερά οι αρχές και τα ιδανικά που καθοδηγούν την σκέψη της, που μετουσιώνεται σε γραπτό λόγο διδακτικό.

Προικισμένη με το προνόμιο του γραπτού λόγου και την αγάπη που έχει για τον άνθρωπο και τον κόσμο, “παραμυθιάζει” μεθυστικά μικρούς και μεγάλους με τις εσώτερες σκέψεις, που απλώνει τόσο όμορφα, μαζί με τα κρυμμένα νοήματα, που βρίσκονται πίσω από τις γραμμές.

Οδοιπόρος του πνεύματος του καλού, ο κόσμος της Ειρήνης είναι απλός, κατανοητός, φωτεινός, με ήρεμους κυματισμούς και ωραίους χρωματισμούς. Ενώ γνωρίζει πολύ καλά ότι η πραγματικότητα της ζωής είναι σκληρή και γεμάτη εντάσεις, με μαεστρία, προτάσσει μέσα από τα χαριτωμένα “νιαουρίσματα” των τεσσάρων αξιαγάπητων γατιών την καλή πλευρά, της θεώρησης του κόσμου, στέλνοντας μηνύματα ελπίδας.

Ο πολυβραβευμένος Άγγλος συγγραφέας, Νιλ Γκέιμαν είχε πει: «Χρειαζόμαστε τα παραμύθια, όχι επειδή μας λένε ότι υπάρχουν δράκοι, αλλά επειδή μας λένε ότι οι δράκοι μπορούν να νικηθούν». Ακούγοντάς την προσεχτικά, να μιλά για το βιβλίο της και τους λόγους που την ώθησαν να το αποτολμήσει, η Ειρήνη βιώνει τη ζωή, δημιουργικά και προσφέρει στους γύρω της απλόχερα απέραντη αγάπη, κατανόηση και αποδοχή.Λέει χαρακτηριστικά: «Ξεκίνησα να γράφω γιατί αισθάνθηκα την ανάγκη να εκφράσω ένα κομμάτι του εαυτού μου. Τώρα, γιατί νεανικό βιβλίο; Θεωρώ ότι όλοι βαθιά μέσα μας κρύβουμε ένα “παιδί”. Πιστεύω, και δεν είμαι η μόνη, ότι το παιδί είναι ό,τι πιο αγνό, ό, τι πιο ελπιδοφόρο υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο! Σκεφτείτε μόνο με πόσο απλό και ξεκάθαρο τρόπο εκφράζουν τις επιθυμίες τους, αλλά και την αγάπη τους. Επίσης, δεδομένου ότι ήρωες της ιστορίας μου είναι γάτες, δε θα μπορούσα να αρνηθώ την αγάπη μου για τα ζώα, με μία ιδιαίτερη αδυναμία στις γάτες».

Είμαι σχεδόν σίγουρος, ότι, θα αποτολμήσει και την τρίτη προσπάθεια. Να το επαναλάβει, ακόμη, πιο δυναμικά, με τις νέες, πολύτιμες εμπειρίες που απέκτησε. Η Ειρήνη με άξονα πάντοτε του ενδιαφέροντος της τον άνθρωπο, χαράζει τις ανάλογες ρότες μέσα από τα όμορφα γραπτά της κείμενα, που σαν περιπέτεια της σκέψης σε ταξιδεύουν.

Ταξιδευτής της ζωής... που γνωρίζει πολύ καλά το κόστος της, αλλά είναι ζήτημα ζωής, που το χειρίζεται με επιτυχία. Καλοτάξιδα της εύχομαι από καρδιάς να είναι τα βιβλία της, στο όμορφο συγγραφικό οδοιπορικό που ξεκίνησε και προχωρεί… Ευχές πολλές στη φίλτατη Ειρήνη Λάζαρη, όπως συνέχεια ανεβαίνει τη σκάλα, του γραπτού λόγου πάντα μπροστά πάντα ψηλά.

Φοίβος Νικολαΐδης

Για το βιβλίο της Ειρήνης Λάζαρη, “Ψιψινοπαρέα”: «Μυστήριο Τρένο», η φιλόλογος και δημοσιογράφος Μάριον Χαραχούσου, έγραψε ως πρόλογο τα εξής: Σ’ έναν κόσμο που ολοένα αλλάζει, το νεανικό διήγημα της Ειρήνης Λάζαρη αποτελεί μια δροσερή αύρα στο χώρο του παιδικού βιβλίου.

Οι περιπέτειες της Ψιψινοπαρέας είναι ένα σύγχρονο παραμύθι που απευθύνεται στο παιδί που θα ζήσει στον άγνωστο κόσμο του αύριο, όπου τίποτα δε μένει σταθερό και αναλλοίωτο. Κι εμείς οι μεγάλοι δυσκολευόμαστε να αποφασίσουμε τι θα κρατήσουμε και τι θα απορρίψουμε από όσα μάθαμε και από όσα πιστέψαμε, καθώς πλέον αντιμετωπίζουμε ένα διαφορετικό πλαίσιο, ό,τι έμοιαζε φανταστικό ή εξωπραγματικό πολλές φορές γίνεται η καθημερινότητά μας.

Η ιστορία διαδραματίζεται έξω από τα παλαιά πρότυπα, στα οποία κυριαρχούσε το προστατευτικό ύφος, ο ηθικοπλαστικός διδακτισμός και η προβολή ενός ιδεατού κόσμου. Οι ήρωες μας δεν περιμένουν έτοιμες λύσεις και δεν εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην καλή… νεράιδα προκειμένου να τους προστατεύσει από τις κακοτοπιές και να τους βοηθήσει με το μαγικό ραβδί της. Η Ψιψινοπαρέα συμμετέχει σε ό,τι συμβαίνει γύρω της, συνεργάζεται και αξιολογεί ανοίγοντας δρόμους και προοπτικές.

Η Ριρή, ο Μπίμης, η Μάρω και ο Γκούζι είναι τα τέσσερα αξιαγάπητα γατιά της συντροφιάς που γνωρίσαμε στον «Θησαυρό του Καλαμαριού», το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως.

Αυτήν τη φορά οι τέσσερεις φίλοι θα εμπλακούν σε νέα απρόσμενα γεγονότα, τα οποία θα τους αναστατώσουν με αφορμή το… «Μυστήριο Τρένο». Τι συνέβη; Και πως επηρεάζεται η ζωή τους; Ποια τεράστια οικονομικά συμφέροντα κρύβονται; Από ποιον εξυφαίνεται η σκευωρία και γιατί;

Για να ανακαλύψετε τις απαντήσεις σ’ αυτά τα ερωτήματα θα απολαύσετε διαβάζοντας μια συναρπαστική περιπέτεια με σκηνές που διαδέχονται η μία την άλλη δίνοντας δράση στο έργο, γεμάτες δύναμη, αγωνία, ομορφιά και ανθρώπινα στοιχεία.

Η πλοκή έχει αλλεπάλληλες ανατροπές, αστείες καταστάσεις και οι χαρακτήρες είναι πολύ ενδιαφέροντες. Θα διαβάσετε υπέροχα ελληνικά, εμπλουτισμένα με «γατίσιες» λέξεις, γεγονός που συμβάλλει στο ξεχωριστό αισθητικό αποτέλεσμα και καθιστά το βιβλίο διασκεδαστικό.

Η Ψιψινοπαρέα εκπέμπει το ανθρωποκεντρικό μήνυμα της αισιοδοξίας, της δύναμης και της δημιουργικότητας που πρέπει να αντλήσουμε από μέσα μας αξιοποιώντας το δυναμικό που διαθέτει ο καθένας με μία μοναδική σταθερά, και εκφράζει τις αξίες που στολίζουν την ανθρώπινη υπόσταση. Μεταξύ αυτών, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, η ιερότητα της φιλίας μέσα από την αποδοχή των αδυναμιών των φίλων, η κατανόηση και ανεκτικότητα.

Ο επίλογος ανήκει δικαιωματικά στο ταλέντο της συγγραφικής πένας δια στόματος Γκούτζι: «…Είμαι γεννημένος “μαχητής” και βάζω πάνω απ’ όλα την αξιοπρέπειά μου».

Τι σχέση μπορεί να έχει ο εκτροχιασμός ενός τρένου με τη συμμετοχή του Γκούτζι Γατούτζι στους Πανγατικούς Αγώνες Ισορροπίας και την πρόσκληση που έλαβε η Μάρω Γάτη από το Πανγατικό Ινστιτούτο Πληροφορικής; Όταν η μαχητική δημοσιογράφος Ριρή Γαταρέα έρχεται “μουσούδα με μουσούδα” με έναν ύποπτο μαυρόγατο, τα πράγματα παίρνουν μια ανεξέλεγκτη τροπή, που ούτε ο Μπίμης Γατιδάκης -λάτρης των ταινιών δράσης- μπορεί να φανταστεί την κατάληξη...

Άραγε, οι τέσσερεις φίλοι θα έχουν για σύμμαχό τους την τύχη, όπως το περασμένο καλοκαίρι, όταν αναζητούσαν το μυθικό “Θησαυρό του Καλαμαριού”; Η απάντηση θα δοθεί στις σελίδες της δεύτερης περιπέτειας της ψιψινοπαρέας! Το «Μυστήριο Τρένο» αναχωρεί και μεταφέρει τους επιβάτες του σε ένα διασκεδαστικό, αλλά και αγωνιώδες ταξίδι, με τελικό προορισμό την αποκάλυψη της αλήθειας!

Πρόκειται για τη δεύτερη περιπέτεια των τεσσάρων γατιών της «ψιψινοπαρέας», καθώς τον Απρίλιο του 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της σειράς, με τίτλο «Ο Θησαυρός του Καλαμαριού». Όπως και στο πρώτο διήγημα, έτσι κι εδώ, κεντρικοί ήρωες είναι τέσσερεις γάτες. Ριρή, Μπίμης, Μάρω και Γκούτζι, μαζί με τους καινούριους φίλους και... εχθρούς τους, ξετυλίγουν το κουβάρι μιας περίεργης συνωμοσίας και οδηγούνται σε συνταρακτικές αποκαλύψεις.

Το «Μυστήριο Τρένο» αναχωρεί και μεταφέρει τους επιβάτες του σε ένα διασκεδαστικό και συνάμα αγωνιώδες ταξίδι, με τελικό προορισμό την αποκάλυψη της αλήθειας! Ταυτόχρονα, υπόσχεται να κρατήσει μοναδική συντροφιά στους αναγνώστες του, προσφέροντας γέλιο, δράση και πολλές εκπλήξεις...

To πρώτο βιβλίο της Ειρήνης Λάζαρη, που εκδόθηκε από την iWrite Publications (Απρίλιος 2013) είναι μια περιπέτεια με χιούμορ και πολλές ανατροπές που απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 10 ετών και άνω, αλλά και σε όσους αισθάνονται ακόμα... παιδιά!

«Ψιψινούπολη, 09:00 το πρωί, στο σπίτι της Μάρως. Η παρέα τεσσάρων γατιών είναι έτοιμη να αναχωρήσει για τις καλοκαιρινές της διακοπές με κατεύθυνση το μαγευτικό θέρετρο του Μπακαλιαρόνησου. Ο Μπίμης, η Ριρή, ο Γκούτζι και η Μάρω ανυπομονούν να αφεθούν στη γαλήνη και την ηρεμία ενός επίγειου παράδεισου και να εξερευνήσουν κάθε όμορφη γωνιά του νησιού.

Ωστόσο, ορισμένες φορές η ομορφιά και η γοητεία κρύβουν μυστήριο, το μυστήριο οδηγεί σε περιπέτειες και οι περιπέτειες φέρνουν... μπελάδες. Μάλλον, οι φίλοι μας δεν είχαν στο νου τους το παλιό και σοφό γατίσιο ρητό, που λέει πως «η περιέργεια... σκότωσε τη γάτα»!

Η Ψιψινοπαρέα είναι εδώ και περιμένει να σας «ταξιδέψει» σε μία περιπέτεια με χιούμορ και πολλές ανατροπές, αναζητώντας τον θρυλικό θησαυρό του Καλαμαριού!

Συγγραφέας: Ειρήνη Λάζαρη

Εικονογράφηση: Πέννυ Λάζαρη

Μπορείτε να αποκτήσετε το βιβλίο, που σας υπόσχεται μια διασκεδαστική περιπέτεια εδώ. από : http://psipsinoparea.iwrite.gr/

Ειρήνη Λάζαρη  Eirini Lazari facebook

Για την πρόοδο και την εξέλιξη των μαθητών

Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Σε όλους τους μαθητές και σε όλες τις μαθήτριες εύχομαι εποικοδομητικό σχολικό έτος. Ενδεικτικώς παραθέτω εισηγήσεις, που εκτιμώ ότι οδηγούν στην πρόοδο και  στην εξέλιξη.

Το κλειδί για την επιτυχία είναι η ορθή ανάγνωση, την οποία την αποκτούμε με τη μελέτη βιβλίων και όχι με τον διαδικτυακό περίπατο στα μέσα ποικίλων αναφορών εφήμερου, πρόσκαιρου και μη γνωσιολογικού χαρακτήρα.

Ανάγνωση σημαίνει ότι διαβάζω με ύφος, αξιοποιώ ορθώς τα σημεία της στίξεως. Γνωρίζω κατανοώ, αξιολογώ, εφαρμόζω, αναλύω, συνθέτω, λαμβάνοντας τον ανθό των  όσων διαβάζω.

Ως πομπός, μιλώ και γράφω με τον ορθό λόγο στην ελληνική γλώσσα. Αξιοποιώ την πλούσια γκάμα της ελληνικής γλώσσας, με εναλλαγή λέξεων, φράσεων, προτάσεων. Μιλώ και γράφω συγκεκριμένα, με ακρίβεια, σαφήνεια, ευκρίνεια, με καθαρότητα στον λόγο. Εφαρμόζω την επιχειρηματολογία και την τεκμηρίωση.

Ως δέκτης παρακολουθώ το κάθε μάθημα, την κάθε οδηγία, με τη δέουσα προσοχή, παίρνω σημειώσεις. Εκφράζω τις απορίες μου με ευγένεια. Όταν μιλώ έχω σοβαρότητα στον λόγο μου. Ποτέ δε βιάζομαι όταν μιλώ. Στον προφορικό μου λόγο εκφράζομαι όπως πρέπει να γράφω, με τον ανάλογο τρόπο και με την ορθή μεθοδολογία, στο ύφος, στην έκφραση.

Εφαρμόζω τους ακόλουθους κώδικες, τους οποίους με την προσωπικότητά μου, ζητώ από όλους να εφαρμόζουν: Συμπεριφοράς, Επικοινωνίας, Μελέτης, Αυτό αξιολόγησης-Αξιολόγησης, με κορυφαίο τον κώδικα Ειλικρίνειας.

Φροντίζω να γράφω μελετώντας και εφαρμόζοντας τους κανόνες ορθογραφίας, γραμματικής, συντακτικού. Χωρίς αυτά τα στοιχεία ο γραπτός λόγος είναι φτωχός και ελλιπής.

Πρέπει να συνηθίσετε να απαντάτε, τόσο στον προφορικό όσο και στον γραπτό λόγο, εντός του ορθού χρονικού πλαισίου, χωρίς πλατιασμό, δίχως φτωχό λεξιλόγιο, μακριά από επαναλήψεις λέξεων και φράσεων, αναλόγως με τους τύπους των ερωτήσεων-ασκήσεων-θεμάτων.

Όταν μιλάτε ή/και γράφετε, πρέπει να προσαρμόζετε τον λόγο σας στα επιστημονικά ερωτήματα: τι, πώς, πότε, που, ποιος, γιατί και στο κορυφαίο εάν. Το εάν είναι ο δείκτης της έρευνας, της κριτικής και της συγκριτικής ικανότητας.

Στόχος είναι, ως μαθητές και ως μαθήτριες, να αποκτήσετε, μόνοι και μόνες σας, μακριά από ξένες βοήθειες, εξελίσσοντας την προσωπικότητά σας, την ικανότητα να μαθαίνετε πώς να μαθαίνετε, πώς να πράττετε, πώς να συνυπάρχετε, πώς να ζείτε, αυτή η ικανότητα συμβάλλει στην ποιότητα της ζωής.

Οι κοινωνικές δεξιότητες, συνεργασίας, διαλόγου, λειτουργίας στην ομάδα, η εμπλοκή σε σχολικές δράσεις, με εφαρμογή των κωδίκων, ενισχύουν και εμπλουτίζουν τις εμπειρίες και τις ικανότητες διαχείρισης της ζωής.

Η συνεχής μελέτη, με επαναλήψεις κυκλικού χαρακτήρα, δίνει τις δυνατότητες ενίσχυσης των γνώσεων (Επανάληψις μήτηρ της μαθήσεως εστί.)

Η ορθή εμφάνιση και η κατάλληλη ενδυμασία δίνει κύρος και συμβάλλει στην κουλτούρα που πρέπει να αποκτάτε ως επαγγελματίες του μέλλοντος. Μακριά από τα ξενύχτια, από τα ποτά, από τα τσιγάρα, από τα τσιγαριλίκια, από εξαρτησιογόνες ουσίες, από λεγόμενα σκουλαρίκια, από χαλκάδες, από tattoo, από όλα τα συναφή αυτού του είδους, αυτά φθείρουν, εξοντώνουν και αφανίζουν όσους και όσες εξαρτώνται. Μόνο οι παραγωγοί, οι έμποροι, οι μεταπωλητές, οι προστάτες τους κερδίζουν.

Η κουλτούρα του  πρέπει όταν εφαρμόζεται από τις μικρές ηλικίες και από τις ηλικίες της εφηβείας, οδηγεί στην ικανοποίηση των λελογισμένων θέλω στην πορεία της ζωής, αφού το πρέπει όταν προεξέχει, δημιουργεί επιτυχίες, σε αντίθεση με την κυριαρχία του θέλω που οδηγεί σε αποτυχίες και σε συμφορές.

Η μαθητική πορεία αποτελεί τον προκαθορισμένο προπομπό της ζωής, γι` αυτό, κυρίως, χρειάζεται, εκτός όλων των άλλων, ιδιαίτερη προσοχή στους φίλους και στις φίλες (Με καλλιό σου φάε πιε τζαι νηστικός σηκώθου! Πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι!)

Ως προς το θέμα, φίλοι και φίλες, το σημαντικό είναι η ποιότητα και όχι η ποσότητα. Υπάρχει ειδοποιός διαφορά μεταξύ φιλίας και «φιλίας». Η φιλία για να αποκτήσει θεμέλια χρειάζεται να εφαρμόζονται σταθερά και σταδιακά βήματα εξελικτικής πορείας και ανοδικής αξιολόγησης. Επιβάλλεται να αποκτά σταθερά και γερά θεμέλια.

Όπως πρέπει να σας συμπεριφέρονται το ίδιο πρέπει να συμπεριφέρεστε, να θέσετε τον εαυτό σας μακριά από αρνητικές επιδράσεις.

Αποκτήστε τις γνώσεις, ικανότητες, δεξιότητες που σας προσφέρει η εκπαίδευση και η παιδαγωγική. Μάθετε να κρίνετε, να συγκρίνετε, να ερευνάτε, από την πιο απλή ερώτηση-άσκηση έως τις δύσκολες, το ίδιο να πράττετε και στην κοινωνική σας ζωή, με επιστημονικό, με ερευνητικό, με αντικειμενικό τρόπο, μακριά και ανεξαρτήτως από τις όποιες υποκειμενικές και κοινωνικές επιδράσεις, μακριά από όπου και αν προέρχονται αυτές οι επιδράσεις . Να είστε αταλάντευτοι και αταλάντευτες σε υψηλούς στόχους.

Η εποχή στην οποία ζείτε και θα ζήσετε έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τις προηγούμενες εποχές. Είναι πλέον γεγονός το παγκοσμιοποιημένο επαγγελματικό και κοινωνικό περιβάλλον. Ταυτοχρόνως οι εξελίξεις στην τεχνολογία, στην τεχνητή νοημοσύνη, στην ακρίβεια, στην ταχύτητα των αποφάσεων και των δράσεων είναι ραγδαίες, οι αργές, οι μέτριες, οι χρονοβόρες αποφάσεις και διαδικασίες δεν έχουν ούτε θέση μήτε χώρο. Ταυτοχρόνως η ηθική κερδίζει έδαφος. Οι ανήθικες τάσεις και οι θέσεις κατά του Θεού έχουν ημερομηνία λήξεως. 

Το καταδεικνύει η ιστορία του ανθρώπου και η πορεία προσωπικοτήτων ηθικής, πίστεως, όπως και ανήθικων με τις συμφορές που προκάλεσαν και προκαλούν.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος

Ένα κείμενο που λέει πολλά...

"Καλώς ήρθατε στον 21ο αιώνα ".

Εδώ το σεξ είναι δωρεάν και ο έρωτας έχει γίνει μια τσέπη γεμάτη εισιτήρια.
Εκεί που το να χάσεις το τηλέφωνό σου είναι χειρότερο από το να χάσεις τις αξίες σου.
Εκεί που το μπάνιο έγινε φωτογραφικό στούντιο , το ιδανικό μέρος για εγγραφή.
21ος αιώνας όπου άνδρες και γυναίκες φοβούνται την εγκυμοσύνη πολύ περισσότερο από τον HIV.

Εκεί που η πίτσα έρχεται πιο γρήγορα από ασθενοφόρο.
Εκεί που τα ρούχα καθορίζουν την αξία ενός ατόμου και το να έχεις χρήματα είναι πιο σημαντικό από το να έχεις φίλους ή ακόμα και οικογένεια.

21ος αιώνας, όπου τα παιδιά μπορούν να αρνηθούν τους γονείς τους για εικονική αγάπη.
Εκεί όπου οι γονείς ξεχνούν να μαζέψουν την οικογένειά τους γύρω από το τραπέζι για ένα αρμονικό δείπνο, μιλώντας για την καθημερινότητα ενώ διασκεδάζουν στη δουλειά ή στο τηλέφωνό τους.

Εκεί όπου άντρες και γυναίκες συχνά θέλουν σχέσεις χωρίς δέσμευση και η μόνη τους "δέσμευση" είναι να ποζάρουν για φωτογραφίες και να αναρτούν στα social media ορκίζοντας αιώνια αγάπη.

Όπου η αγάπη έγινε δημόσια έργο.
Εκεί που οι άνθρωποι ξεχνούν να φροντίσουν το πνεύμα τους...
Εκεί που κοστίζει περισσότερο να έχεις το επιθυμητό σώμα του «κόσμου της τέχνης» παρά ένα πτυχίο κολεγίου.

Όπου μια φωτογραφία γυμναστηρίου παίρνει πολύ περισσότερα likes από μια φωτογραφία μελέτης ή κάνοντας καλό.
21ος αιώνας, εδώ επιβιώνεις μόνο αν παίζεις με τον "λόγο"
και καταστρέφεσαι αν ενεργείς με τη "καρδιά. "

Ο μύθος του σπηλαίου του Πλάτωνα αποκαλύπτει τη φύση της πραγματικότητας μας

Η φύση της πραγματικότητας...

Στο Βιβλίο VII της «Δημοκρατίας», ο Πλάτωνας παρουσιάζει μία από τις πιο διάσημες και βαθύτερες αλληγορίες της Δυτικής φιλοσοφίας: τον Μύθο του Σπηλαίου. Αυτή η ιστορία δεν είναι μόνο μια συναρπαστική αφήγηση αλλά και ένα ισχυρό εργαλείο κατανόησης της θεωρίας της γνώσης και της αντίληψης της πραγματικότητας, κεντρικές έννοιες της πλατωνικής σκέψης.

Φανταστείτε μια σκοτεινή σπηλιά όπου μια ομάδα κρατουμένων είναι αλυσοδεμένη από τη γέννησή τους. Αυτοί οι κρατούμενοι κρατούνται για να μπορούν να κοιτάζουν μόνο έναν τοίχο μπροστά τους. Πίσω από τους κρατούμενους υπάρχει φωτιά, και ανάμεσα στη φωτιά και τους κρατούμενους υπάρχει ένα υπερυψωμένο μονοπάτι. Στην πορεία, άνθρωποι περνούν μεταφέροντας αντικείμενα και φιγούρες διαφόρων σχημάτων που ρίχνουν σκιές στον τοίχο για να δουν οι κρατούμενοι. Για αυτούς τους κρατούμενους, αυτές οι σκιές είναι η μόνη πραγματικότητα που γνωρίζουν.

Οι σκιές στη σπηλιά συμβολίζουν την άγνοια και την περιορισμένη αντίληψη όσων δεν έχουν αποκτήσει την αληθινή γνώση. Αντιπροσωπεύουν μια παραμορφωμένη και επιφανειακή πραγματικότητα, μια μεταφορά για το πώς οι εμφανίσεις και οι αντιλήψεις μπορούν να παραπλανήσουν την κατανόηση μας για την αληθινή φύση των πραγμάτων.

Ο μύθος παίρνει σημαντική τροπή όταν απελευθερώνεται ένας από τους κρατούμενους. Αρχικά, αυτός ο κρατούμενος νιώθει οξύ πόνο και έντονη σύγχυση όταν εκτίθεται στο φως της φωτιάς και, τελικά, στο φως του ήλιου του έξω κόσμου. Το φως τυφλώνει και ο κρατούμενος παλεύει να κατανοήσει αυτή τη νέα πραγματικότητα. Σιγά σιγά το συνηθίζουν τα μάτια του κι αρχίζει να βλέπει τον κόσμο όπως είναι: τα χρώματα, τα σχήματα, την απεραντοσύνη του ουρανού και τη λάμψη του ήλιου. Αυτή η διαδικασία συμβολίζει το μονοπάτι προς τη γνώση και τον πνευματικό διαφωτισμό, ένα επίπονο και επίπονο ταξίδι αλλά βαθιά μεταμορφωτικό.

Ο απελευθερωμένος κρατούμενος συνειδητοποιεί ότι οι σκιές στη σπηλιά δεν είναι πραγματικότητα αλλά απλές ψευδαισθήσεις. Επιθυμώντας να μοιραστεί αυτή την αποκάλυψη, επιστρέφει στη σπηλιά για να ελευθερώσει άλλους. Ωστόσο, κατά την επιστροφή του, συναντά αντίσταση και παρεξηγείται από όσους είναι ακόμα αλυσοδεμένοι. Για αυτούς, οι σκιές παραμένουν η μόνη έγκυρη πραγματικότητα, και η πρόταση μιας διαφορετικής πραγματικότητας είναι αδιανόητη και απειλητική.

Αυτή η επιστροφή υπογραμμίζει τη δυσκολία μετάδοσης και αποδοχής της αλήθειας σε έναν κόσμο συνηθισμένο στις ψευδαισθήσεις, αντικατοπτρίζοντας την ανθρώπινη αντίσταση στην αλλαγή και την αποδοχή νέων αληθειών.

Ο Μύθος του Σπηλαίου λοιπόν απεικονίζει όχι μόνο την επιστημολογική θεωρία του Πλάτωνα, αλλά και την άποψή του για την εκπαίδευση και τον ρόλο του φιλοσόφου στην κοινωνία. Ο φιλόσοφος, όπως και ο απελευθερωμένος κρατούμενος, έχει την ευθύνη να καθοδηγήσει τους άλλους προς το φως της γνώσης, όχι να αντιμετωπίσει την παρεξήγηση και την αντίσταση.

Τελικά, αυτή η αλληγορία μας καλεί να αμφισβητήσουμε τη δική μας αντίληψη για την πραγματικότητα και να αναγνωρίσουμε τη σημασία της αναζήτησης γνώσης πέρα από τα φαινόμενα. Μας προκαλεί να σπάσουμε τις δικές μας αλυσίδες και να βγούμε από τις προσωπικές μας σπηλιές αναζητώντας μια βαθύτερη, πιο αληθινή κατανόηση του κόσμου.

Η ανθρωπότητα οφείλει να υποκλίνεται στην ελληνική ιστορία. Μπορεί η οικονομία της χώρας μάς να μην πηγαίνει καλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είσαστε ανίσχυροι!

Τα οικονομικά δεδομένα αλλάζουν συνεχώς για όλους! Αυτό που δεν αλλάζει είναι η κληρονομιά, η ταυτότητά μας!

Ο Παρθενώνας δεν φεύγει από την Αθήνα. Είναι ακόμα εκεί για να θυμίζει ότι η πρόοδος και η ακμή μπορούν να επιστρέψουν στον τόπο που ανέδειξε το φως, τη φιλοσοφία στα πέρατα της Γης...

Όταν διεκδικείς αυτό Που θες ... σε λένε αλαζόνα...

Όταν σε αδικούν και το εκφράζεις ... σε λένε γκρινιάρη...

Όταν αποκαλύπτεις την αλήθεια... σε λένε παράξενο...

Όταν αποκαλύπτεις σκευωρίες… σε λένε ρουφιάνο...

Και όταν τους απαλλάσσεις όλους αυτούς από τη παρουσία σου... Είναι η καλύτερη τους...

Οι τυφλοπόντικες… λατρεύουν το σκοτάδι...

Αλλά πρέπει να αντισταθούμε να διεκδικούμε… Και να αγωνιζόμαστε... Για να μην κυριαρχούν... οι φελλοί σε όλα τα επίπεδα, σε όλους τους τομείς.


Κείμενο φωτογραφία: Περικλής Κεσόγλου