1960-1974 μέχρι σήμερα, Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

 Του Δρ. Ανδρέα Σοφόκλη

Εάν,

Εάν διχόνοιες συνεχίζουμε,

Νόηση δεν αποκτούμε,

Μνήμες ξεχνούμε,

Ενότητα δεν έχουμε,

Μυαλό δε βάζουμε,

Ιστορία δε μελετούμε,

Γεωγραφία δε γνωρίζουμε,

Οικονομία δεν ισχυροποιούμε,

Παιδιά δε γεννούμε,

Χωρισμούς έχουμε,

Διπλές τετραπλές παντριές κάνουμε,

Οικογένειες διαλύουμε,

Τους νέους δε στηρίζουμε,

Ηθική δεν έχουμε,

Πατρίδα δεν αγαπούμε,

Ορθοδοξία υποτιμούμε,

Πολιτική αγνοούμε,

 

Εάν,

Στις τόκες πιστεύουμε,

Τους εις και μόνους λατρεύουμε,

Τις Ιδεολογίες υπερτιμούμε,

Το χρήμα λατρεύουμε,

Το σώμα μας με φαγητά μόνο γεμίζουμε,

Την ψυχή εγκαταλείπουμε,

 

Εάν,

Αγάπη δεν έχουμε,

Σύμπνοια περιγελούμε,

Σοβαρότητα αγνοούμε,

Έθνος εγκαταλείπουμε,

 
Τότε,

Συνέπειες έχουμε,

Χαμό θα ψάχνουμε,

Χαμό δε θα έχουμε,

Η θάλασσα έμεινε,

Ο Ουρανός φαίνεται,

 

Όμως, εμείς,

Ψάρια δε γινόμαστε,

Σε πουλιά δε μεταβαλλόμαστε.

             

              Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

              Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος       

Φωτογραφική Έκθεση Τάσου Δημητριάδη στην Αθήνα για τα 50χρονα της Τουρκικής εισβολής και κατοχής

 «Όταν το Όμορφο Παρελθόν… συναντά το τραγικό παρόν» μετά τη Λευκωσία και τις Βρυξέλες ταξίδεψε στην Αθήνα και έπεται συνέχεια.Ολοκληρώθηκε η Εβδομάδα Διαφώτισης στην Αθήνα, στο σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα, με την ευκαιρία των 50 χρόνων από τη βάρβαρη Τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου, καθώς και η διαφώτιση για την Αμμόχωστο και την κλειστή πόλη του Βαρωσιού.Ο Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα, Σταύρος Αυγουστίδης με τον Τάσο Δημητριάδη.Στο πλαίσιο της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων Μετρό Πλατείας Συντάγματος από την 1η μέχρι και την 7η Ιουλίου 2024, παρουσιάστηκε την Τρίτη 2 Ιουλίου 2024, στις 20:00, η φωτογραφική έκθεση του Τάσου Δημητριάδη με τίτλο «Όταν το Όμορφο Παρελθόν συναντά το Τραγικό Παρόν» και προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ «Άκου τη Φωνή μου». Τόσο η φωτογραφική έκθεση όσο και το ντοκιμαντέρ έχουν ως θέμα την Αμμόχωστο.Ο Τάσος Δημητριάδης με τον οδοντίατρο Άλκη Κυριάζο, ο οποίος γνωρίζει και αγαπά την Κύπρο, δεν μπορούσε, να μην επισκεφθεί την έκθεση.Η φωτογραφική έκθεση «Όταν το όμορφο παρελθόν συναντά το τραγικό παρόν» στην Αθήνα προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον, προσελκύοντας επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Η πολυεθνική προσέλευση προσέδωσε διεθνή εμβέλεια στην έκθεση, αναδεικνύοντας τη σημασία της.Χιλιάδες ήταν οι επισκέπτες, Έλληνες και ξένοι που τους κέντρισε το ενδιαφέρον και αφιέρωσαν χρόνο για την έκθεση. Η επιλογή του χώρου στο Μετρό του Συντάγματος ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένη, γιατί έδωσε την ευκαιρία σε πλήθος κόσμου, να επισκεφθεί και να δει την έκθεση, που υπό άλλες συνθήκες, δεν θα μπορούσε να το κάνει. Όπως επίσης και σε ξένους τουρίστες, πολλοί από τους οποίους ζητούσαν πρόσθετες πληροφορίες.Εστιασμένη η έκθεση στα 50 τραγικά χρόνια από τη βάρβαρη Τουρκική εισβολή και κατοχή, πρόσφερε μια σημαντική ευκαιρία για διαφώτιση και ενημέρωση του κοινού σχετικά με τα γεγονότα αυτά. Μέσω των φωτογραφιών, οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να δουν στιγμές του παρελθόντος που συναντούν το τραγικό παρόν, προσφέροντας μια βαθιά και συγκινητική εμπειρία.Στον χαιρετισμό του ο Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα, Σταύρος Αυγουστίδης τόνισε μεταξύ άλλων ότι οι μνήμες παραμένουν ολοζώντανες, αφού η Κύπρος εξακολουθεί να ματώνει από το βαθύ τραύμα της τουρκικής εισβολής και της παράνομης στρατιωτικής κατοχής.

Σκεπτικισμός και αισθήματα πικρίας και αγανάκτησης για το πως κατάντησαν την πόλη των Βαρωσίων οι Τούρκοι μετά την οργανωμένη λεηλασία και εγκατάλειψη της.Παθιασμένος με την Αμμόχωστο όσο λίγοι, με άδολη αγάπη για τους σκλαβωμένους τόπους μας, ο πετυχημένος δημιουργός Τάσος Δημητριάδης, δούλεψε σκληρά, μεθοδικά και πέτυχε να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά της συλλογικής μνήμης, που χρειάζονται πάντοτε, το κατάλληλο έναυσμα, για να εκδηλωθούν…Με το φωτογραφικό του φακό κατέγραψε πενήντα σημεία της κατεχόμενης σήμερα από τον αδίστακτο Αττίλα, πόλης της Αμμοχώστου και τα αντιπαράθεσε με φωτογραφίες πριν το 1974. Τότε που η πόλη κάλπαζε στο διεθνές τζετ του τουρισμού και κρατούσε τα πρωτεία στην Κύπρο.Σεμνός και χαμηλών τόνων, ο Τάσος Δημητριάδης θεωρεί χρέος ιερό τη διαφύλαξη της ελπίδας για το αύριο αυτής της πόλης, προβάλλοντας με κάθε τρόπο, όχι μόνο τη λαμπρή ιστορία της, αλλά καταθέτοντας την ψυχή της και αναδεικνύοντας έτσι ότι πολυτιμότερο έχει ένας τόπος. Την αγάπη των κατοίκων της που φυλάσσουν ακόμη τα κλειδιά των κλεμμένων σπιτιών και περιουσιών τους, δίπλα στο αναμμένο καντήλι του πόθου για επιστροφή.Ως επαγγελματίας κινηματογραφιστής για πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα, κατέγραψε με περισσή φροντίδα, όλα τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στην Κύπρο και άφησαν τη σφραγίδα τους. Ήταν παρόν σε όλες τις δύσκολες αποστολές διαπραγματεύσεων για το κυπριακό πρόβλημα στο εξωτερικό. Το 1993 είχε την ευκαιρία να επισκεφτεί για πρώτη φορά τη συλημένη από τους Τούρκους κλειστή πόλη της Αμμοχώστου και να καταγράψει την τραγική κατάσταση που βρίσκεται η πόλη αυτή.Από τότε ερωτεύτηκε παράφορα αυτό το διαμάντι της Μεσογείου, που βρίσκεται κάτω από την μπότα του Τούρκου κατακτητή και βίου καταπατητή των δικαιωμάτων των ιδιοκτητών του.Με πολύ αγάπη, καλαισθησία, περισσή φροντίδα και πλούσια εμπειρία, μάζεψε όσο περισσότερο φωτογραφικό υλικό μπορούσε και το προσφέρει σε μια μοναδική έκθεση, με ένα με ένα συγκλονιστικό τρόπο, που δεν αφήνει κανένα αδιάφορο.Η καρδιά της πόλης σαν το παλιό ρολόι σταμάτησε τον καταραμένο Αύγουστο του 1974 και από τότε περιμένει καρτερικά να ξεκινήσουν ξανά οι δείχτες του ρολογιού…Ο Τάσος καταφέρνει μέσα από τις φωτογραφίες του, που με τόση επιμέλεια και καλαισθησία παρουσιάζει, να ενεργοποιεί το πολύτιμο και το δυσεύρετο αγωνιστικό πνεύμα σε νέους, γέρους και παιδιά.Η φωτογραφική έκθεση υπενθυμίζει στο κοινό ότι το κυπριακό πρόβλημα παραμένει ανοικτή πληγή, γιατί οι οδυνηρές συνέπειες της εισβολής και της βίαιης κατοχής και παράνομης στρατιωτικής κατοχής από την Τουρκία είναι ακόμη υπαρκτές.Οι επισκέπτες της έκθεσης μεταφέρθηκαν πίσω στον χρόνο, 50 χρόνια πριν, στο 1974, και είδαν μέσα από τις φωτογραφίες τη λαίλαπα της Τουρκικής βίας, που έπληξε την Κύπρο.Αυτόφωτος με αποθέματα ψυχής, καταθέτει ακόμη μια συγκλονιστική μαρτυρία από την πόλη των πόλεων με την οποία ασχολείται εδώ και χρόνια όσο λίγοι…Η επιτυχία της έκθεσης ανέδειξε τη δύναμη της τέχνης να επικοινωνεί σημαντικά μηνύματα, να επιδρά  και να ευαισθητοποιεί το κοινό. Οι εικόνες και οι εμπειρίες που πρόσφερε, σε πολλούς, θα παραμείνουν στη μνήμη τους για πολλά χρόνια.Μεταξύ άλλων, ο Τάσος δημιούργησε το Ντοκιμαντέρ «ΑΚΟΥ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΟΥ». Το Ντοκιμαντέρ χαρακτηρίστηκε πρεσβευτής του Αμμοχωστιανού πρόσφυγα, αλλά και του κάθε Κύπριου πρόσφυγα, αφού μέσα από αυτό ακούγεται η πραγματικότητα που ζει τα τελευταία 50 χρόνια. Το Ντοκιμαντέρ ταξίδευσε και διαφώτισε σε χώρες όπως η Αγγλία, Ελλάδα, αλλά και μέσο του διαδικτύου σε παγκόσμια εμβέλεια.Μάρκος Τράγκολας, πρώην διευθυντής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Κύπρου, κύριος πρωταγωνιστής στο ντοκιμαντέρ του Τάσου Δημητριάδη «Άκου τη φωνή μου».Στα πλαίσια της εκδήλωσης προβλήθηκε το Ντοκιμαντέρ «Άκου τη φωνή μου». Μια δημιουργία του Τάσου Δημητριάδη, που δεν αφήνει κανένα αδιάφορο.Ο Τάσος Δημητριάδη προσκεκλημένος στην εκπομπή «Εμείς κι ο κόσμος μας», του καταξιωμένου δημοσιογράφου του ΡΙΚ, Λουκά Χάματσου, σε σύνδεση με την Αθήνα.

Δείτε το Βίντεο εδώ

Ο δημοσιογράφος Λουκάς Χάματσος στο Πολιτιστικό Κέντρο Στροβόλου που παρουσίασε την έκθεση φωτογραφίας, του Τάσου Δημητριάδη «Όταν το Όμορφο Παρελθόν… συναντά το τραγικό παρόν» στις 17 Ιουνίου 2022.Ο Τάσος Δημητριάδης δημιούργησε επίσης έκθεση Φωτογραφίας για την Αμμόχωστο, σε Τρισδιάστατη έκδοση, τις οποίες δώρισε το μουσείο κατεχομένων και λαογραφίας στην Πάχνα.

Κάθε φωτογραφία αποτελεί ένα μοναδικό ντοκουμέντο

που αποτυπώνει πολύπλευρα την ομορφιά της πόλης

πριν την Τουρκική εισβολή το 1974

όταν σταμάτησε ο χρόνος και πως είναι σήμερα

μετά τη λεηλασία και την εγκατάλειψη.Ένα από τα τραγικά και πολλά λυπηρά αποτελέσματα της Τουρκικής εισβολής το 1974 είναι η ιστορία της Αμμοχώστου και συγκεκριμένα της γειτονιάς των Βαρωσίων. Κατά τη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής στην Κύπρο το 1974 και κάτω από τον φόβο ακροτήτων οι κάτοικοί της δυστυχώς αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν.Η πόλη τέθηκε υπό τουρκικό έλεγχο. Οι κάτοικοι ήλπιζαν να γυρίσουν πίσω στα σπίτια και στις περιουσίες τους μόλις η κατάσταση ηρεμούσε. Δυστυχώς όμως ο τουρκικός στρατός την περίφραξε και απαγόρευσε την είσοδο στους πάντες εκτός του προσωπικού του τουρκικού στρατού και των Ηνωμένων Εθνών. Από τότε παραμένει όμηρη υπό την κατοχή των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Το 2020, η είσοδος στην πόλη άνοιξε μερικώς για τον κόσμο μόνο για επίσκεψη.Εφόσον κανείς δεν κατοικεί στην περιοχή και δεν έχουν γίνει επισκευές, πολλά κτίρια καταρρέουν και σε ορισμένες περιπτώσεις, το περιεχόμενό τους έχει λεηλατηθεί με τα χρόνια. Η φύση αναμορφώνει την περιοχή, καθώς τα μέταλλα σκουριάζουν, τα παράθυρα σπάζουν και τα φυτά προχωρούν τις ρίζες τους σε τοίχους και πεζοδρόμια.Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιδίκασε ποσά αποζημιώσεων σε οχτώ Ελληνοκύπριους λόγω στέρησης των σπιτιών και των περιουσιών τους ως αποτέλεσμα της εισβολής του 1974.Δύο ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, 550 το 1984 και 789 το 1992, καλούσαν την Τουρκία να παραδώσει την πόλη στον ΟΗΕ για να επανεγκατασταθεί από τους νόμιμους κατοίκους της, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, καθώς η τουρκική πλευρά επέλεξε να τη διατηρήσει ως διαπραγματευτικό χαρτί. Αργά ή γρήγορα η πόλη θα πάρει πίσω την ψυχή της και θα αρχίσει να ανθίζει ξανά με τους προοδευτικούς κατοίκους της.

Kahlil Gibran

 Από τα βάσανα γεννιούνται οι πιο δυνατές ψυχές

Τον έλεγαν «βρώμικο» επειδή το δέρμα του ήταν σκούρο και «μη έξυπνο» επειδή με δυσκολία μπορούσε να μιλήσει Αγγλικά. Τον έβαλαν σε ειδική τάξη για μετανάστες. Σύντομα θα μάθαινε τη νέα του γλώσσα.

Όταν η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Βοστόνη, έχασε μια αδερφή και τον ετεροθαλή αδερφό του από φυματίωση. Η μητέρα του θα πεθάνει από καρκίνο

Θα γράψει: "Από τα βάσανα γεννιούνται οι πιο δυνατές ψυχές, σημαδεύονται τα πιο τεράστια όντα".
Γεννήθηκε στη φτώχεια στις 6 Ιανουαρίου 1883 στον σημερινό Λίβανο.
Πίστευε στην αγάπη, πίστευε στην ειρήνη και στην κατανόηση.

Το όνομά του ήταν Kahlil Gibran και είναι περισσότερο γνωστός για το έργο του «Ο Προφήτης». Το βιβλίο, που εκδόθηκε το 1923, θα είχε πουλήσει δεκάδες εκατομμύρια αντίτυπα, καθιστώντας τον τρίτο ποιητή με τις καλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών, πίσω από τον Σαίξπηρ και τον Λαόζι.

Δημοσιεύτηκαν σε 108 γλώσσες σε όλο τον κόσμο, μερικά βήματα του "Προφήτη" παρατίθενται σε γάμους, πολιτικές ομιλίες και κηδείες, εμπνέοντας επιδραστικές προσωπικότητες όπως ο John F. Kennedy, Indira Gandhi, Elvis Presley, John Lennon και Ντέιβιντ Bowie.

Ήταν απότομος και επιτέθηκε στην υποκρισία και τη διαφθορά. Τα βιβλία του κάηκαν στη Βηρυτό και στην Αμερική δέχτηκε απειλές θανάτου.

Έγραψε: «Να είστε ενωμένοι, αλλά όχι πολύ κοντά: Γιατί οι κολώνες του ναού χωρίζονται, και η βελανιδιά και το κυπαρίσσι δεν φυτρώνουν το ένα στη σκιά του άλλου. "

Μεταφρασμένο με DeepL.com (ελεύθερη έκδοση)
Ήθελα να το μοιραστώ αυτό γιατί είναι μια ιστορία λύτρωσης σε όλα τα επίπεδα. Μερικές φορές, οι λέξεις σκοτώνουν. Την ίδια στιγμή άλλες λέξεις κάνουν τα λαμπρά μυαλά να ανθίζουν.

Φίδι και συμβολισμοί από την αρχαιότητα

Τί μπορούσαν να μας διδάξουν οι συμβολισμοί του φιδιού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα;...

Παλιά είχα αναφερθεί για το φίδι... οπότε τώρα θα το προσεγγίσω...με άλλη ματιά...

Το φίδι συμβολίζει αυτόν τον κόσμο, πώς ανελισσεται ξεκινώντας από την Γη, έρποντας επάνω της, κολυμπώντας στο νερό, και σκαρφαλώνοντας ακόμη και στα δέντρα, συνδέοντας τον πάνω με τον κάτω κόσμο..

Θεωρείται σύμβολο αναγέννησης αφού ανανεώνει την νεότητα του, κάθε φορά που αλλάζει δέρμα.

Συμβολίζει τόσο τη ζωή όσο και τον θάνατο.
Ψυχολογικά συμβολίζει τις ερπετικες δυνάμεις της ψυχής που πρέπει να αφυπνιστουν. Συμβολίζει το καθαρό πνεύμα και πολλοί επιστήμονες το ονομάζουν πνευματικό ζώο. Αλλοι πάλι επιστήμονες το θεωρούν σύμβολο σοφίας γιατί μπορεί να ταξιδέψει ανάμεσα στους δύο κόσμους με ανοιχτά μάτια γιατί δεν έχει βλέφαρα.

Η παράδοση αναφέρει ότι φυλάει το δέντρο της ζωής και της Σοφίας... αλλά σαν ερπετό είναι το αρχέτυπο ζώο που φιλάει τον τροχό της αθανασίας...

Έχει τρία μοναδικά πλεονεκτήματα, να ανασχηματίζεται, να ανασχηματίζει και να μετασχηματίζει τα αντίθετα.... ότι ακριβώς συμβαίνει και με την μητέρα Γη.
Μια διαδικασία μετασχηματισμού και ανανέωσης, ακαριαία και απρόβλεπτη.
Το παρομοιάζουν με την ροή των ζωτικών λειτουργιών του ανθρώπου, δηλαδή την σπονδυλική στήλη που ανελυσσονται δύο ενεργεικά κέντρα..

Σε όλες τις κοσμογονίες θα βρούμε μύθους όπως του Αη Γιώργη που εμφανίζονται φίδια.
Τέλος αποτελεί γέφυρα τριών κόσμων.

Α. Τον υπόγειο, τον χθόνιο , τον σκοτεινό που κυριαρχεί η άγνοια η ψεύτικη ζωή .
Β. Ο ενδιάμεσος κόσμος που συμβολίζεται με την κίνηση του φιδιού πάνω στη Γη, δηλαδή η φαινομενική ζωή στο φως της ημέρας, άρα το συνειδητό.
Γ. Ο νοητός Κόσμος, το ιπτάμενο φίδι, το πνεύμα του Ήλιου, το υπερσυνείδητο...

Το ανάγλυφο δείχνει τον Ασκληπιό και την κόρη του Υγεία... πρόκειται για εξαιρετικής τέχνης ανάγλυφο, μεγάλης αξίας του 5 ου πΧ αιώνα...

Βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο Κωνσταντινούπολης...
Αγαπημένοι μου σας είπα σήμερα ότι σας ευχαριστώ και σας γλυκοφιλώ;... αφού δεν γίνεται να το ξεχάσω ποτέ...