Saturday, September 19, 2009

Endless friendship

When I first met Lena and her husband Pertti Hartikainen from Finland, in Cyprus, I was still a college student. It was just before the Turkish invasion of Cyprus in 1974 in our neighbourhood in Neapolis, one of the most beautiful suburbs of the today divided Nicosia, in 1973 occupied now by the Turkish army since 1974.

Leena the beautiful blond lady with the lovely body (she is a trainer) and handsome Pertti (Aka Pepe), the good lookin blue berret young lieutenant of the Finnish peacekeeping force of the United Nations, had just got married. They had rented a house just across ours on the “Rodionos Georgiadis” street.

Before they had time to settle in their home, even to recover from the 'culture shock' and generally, different habits, manners and customs, my late mother Rena, knocked their door -as the Greek hospitality demands- and asked if they needed anything and invited them to come to our house for dinner. Lena and Pepe were happily surprised!
They accepted the invitation and that was the beginning of a beautiful and endless friendship.

Leena started learning how to cook Cyprus dishes and Pepe, a 'drink lover' learned how to accompany his drink with meze. I think that the first Greek word that he learned other than "hello" (Yia sou). A pleasant and above all, a delicious word!

Lena learned the Greek word “parakalo" (please) more easily than “Efharisto” (thank you). Likewise, we had the chance to learn a bunch of Finnish words and expressions that we still remember!
Unfortunately, the happy moments we had all together, came to an end. Shortly before the Turkish invasion, in July 1974 the Hartikainens returned to Finland. Pepe's mission was for only one year service. In 1974 Turks invaded Cyprus, devoured everything and occupied 40% of the Cypriot territory, including the northern part of the capital city of Nicosia. In few hours we became refugees in our own home!

The Hartikainens were anxiously to learn about our luck, because we were forced to leave our homes and the area. Soon after, we were spotted by the UN, the first letter we got, in our new temporary address, was one of Hartikainens in which there was some money for us... the refugees... In the middle of the rubble and destruction my parents moved to Athens to find a place to stay and work. I also returned to Greece to continue my studies. Leena, then, came to Greece with her sister, Maila, to see us in Athens. This was followed by successive visits until I went for the first time to Helsinkin 1982 . It was then that I met almost all their relatives and friends.

The years passed with mutual visits of relatives and friends. In 1983 we set up the 'Cyprus-Finnish Friendship Association'. When I was in Helsinki, I was impressed by their "Greek-Finnish Friendship Association", which at that time had over 5,000 active members. Since then, I do not remember exactly how many times they have come to Cyprus and how many other times went to Greece. We visited beautiful Finland three times, and of course we are always thinking of going back.

Some years ago, when Pepe came to Cyprus, he went to the enslaved northern Turkish-occupied area in Nicosia suburbs and took some photos of our neighbourhood, a place from which he had his own fond memories. The Turkish military then arrested him and had seized the films. He escaped the 'trial' thanks to his former position as an officer of the UN. Pepe is a great artist photographer with solo exhibitions.

Our endless, beautiful friendship is well kept to our days. It was also passed to our children. It’s something like a kinship now! Their daughter, the doll Pirre, whom I remember, holding in my arms as a child, has just had her second baby a little angel. And life goes on, together with our valuable friendship.

Dear Leena, Pepe, Pirre and the rest of our beloved friends in Finland, from the bottom of my heart thank you for your love and your stable friendship all these years, for which we are very honoured. Our love and our thoughts are always with you despite the fact that you are far away, because you are always in our hearts. Kiitos paljon.
Phivos Nicolaides

Ατέλειωτη φιλία

Όταν γνώρισα στην Κύπρο τη Λένα και τον άνδρα της Πέρτι Χάρτικαϊνεν από τη Φινλανδία, ήμουν ακόμη φοιτητής. Ήταν το 1973 λίγο πριν το μεγάλο κακό του 1974, στη γειτονιά μας στη Νεάπολη, ένα από τα ομορφότερα προάστια της μοιρασμένη Λευκωσίας, κατεχόμενο κομμάτι από τον Τουρκικό στρατό από το 1974.

Η πανέμορφη Λένα με το υπέροχο, καλογυμνασμένο σώμα (είναι γυμνάστρια) και ο ωραίος Πέρτι, χαϊδευτικά Πέπε, που υπηρετούσε ως νεαρός υπολοχαγός στο Φινλαδικό απόσπασμα της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών είχαν μόλις παντρευτεί. Νοίκιασαν ένα σπίτι, ακριβώς, απέναντι από το δικό μας, στην οδό Ροδίωνος Γεωργιάδη ‘σύνορα’ τότε με την Ομορφίτα, μέρος των ακριτικών περιοχών.

Οι άνθρωποι δεν πρόλαβαν να εγκατασταθούν στο σπιτικό τους, ούτε καν να συνέλθουν από το ‘πολιτιστικό σοκ’ (Cultural shock όπως το λένε) και γενικά τις διαφορετικές συνήθειες, ήθη και έθιμα και η μ. μητέρα μου Ρένα, τους κτύπησε την πόρτα, ως γνήσια φιλόξενη Ελληνίδα που ήταν και τους ρώτησε να ήθελαν οτιδήποτε, που μπορούσε να τους βοηθήσει και τους κάλεσε ‘πιεστικά’, με τα περιορισμένα αγγλικά που ήξερε, να έρθουν στο σπίτι μας για φαγητό. Η Λένα και ο Πέπε έπαθαν την πλάκα τους! Ήταν συνηθισμένοι διαφορετικά…

Θυμάμαι έντονα τη σκηνή. Ήταν ζεστό ως συνήθως καλοκαιράκι. Εγώ έκανα τις διακοπές μου. Το ζεύγος αν και συγκρατημένα, δέχτηκαν την πρόσκληση και από τότε ο ‘στωικός, ψυχρός’ Βορράς έσμιξε με τον ‘θερμό, ενθουσιώδη’ Νότο, σ’ ένα εκρηκτικό μίγμα όμορφης φιλίας, που κρατάει από τότε με την ίδια ένταση.

Οι πανέμορφες σκηνές από την καθημερινότητα, όπου η Λένα μάθαινε να μαγειρεύει κυπριακά φαγητά και ο Πέπε, ‘λάτρης’ τότε, του ποτού μάθαινε να συνοδεύει τα ποτηράκια του από μια εντυπωσιακή (γι’ αυτόν) πλειάδα μεζέδων. Θαρρώ, η πρώτη Ελληνική λέξη που έμαθε εκτός από το «γεια σου», ήταν ο «μεζές». Εύκολη λέξη, κατανοητή, ευχάριστη και προπάντων καθημερινά εμπειρική… Η Λένα έμαθε το «παρακαλώ» πιο εύκολα από το «ευχαριστώ» κι εμείς ένα σωρό Φινλανδικές λέξεις και εκφράσεις που μας έγιναν κτήμα και τις θυμόμαστε μέχρι σήμερα!

Δυστυχώς, οι ευτυχισμένες αυτές στιγμές είχαν το τέλος τους. Λίγο πριν την Τουρκική εισβολή, τον μαύρο Ιούλη του 1974 οι Χάρτικαϊνεν γύρισαν στη Φινλανδία. Η αποστολή του Πέπε ήταν για ένα χρόνο μόνο. Οι Τούρκοι το 1974 εισέβαλαν στην Κύπρο και αφού κατασπάραξαν τα πάντα, κατέλαβαν το 40% του Κυπριακού εδάφους, συμπεριλαμβανομένου και του βόρειου τμήματος της πρωτεύουσας της Λευκωσίας. Σε ελάχιστες ώρες γίναμε πρόσφυγες στην ίδια μας την πατρίδα!

Οι Χάρτικαϊνεν τηλεφωνούσαν τότε αγωνιωδώς από τη Φινλανδία στο Φινλανδικό Απόσπασμα στη Κύπρο για να μάθουν για την τύχη μας, αφού είχαμε αναγκαστεί να εγκαταλείψουμε τα σπίτια μας και την περιοχή. Αφού, μας εντόπισαν τα Η.Ε. το πρώτο γράμμα που πήραμε στη νέα προσωρινή διεύθυνση ήταν από τους Χάρτικαϊνεν μέσα στο οποίο υπήρχαν λίγα λεφτά για μας τους… πρόσφυγες… Μέσα στα χαλάσματα και την καταστροφή αναγκάστηκαν οι γονείς μου να πάνε στην Αθήνα για αναζήτηση εργασίας. Επέστρεψα κι εγώ για να συνεχίσω τις σπουδές μου. Η Λένα τότε, ήρθε στην Ελλάδα με την αδελφή της Μάιλα, να μας δουν στην Αθήνα. Ακολούθησαν διαδοχικές επισκέψεις μέχρι το 1982 που πήγα κι εγώ για πρώτη φορά στο Ελσίνκι. Ήταν τότε, που γνώρισα όλους σχεδόν τους συγγενείς και φίλους τους.

Τα χρόνια πέρασαν με αλληλο-επισκέψεις συγγενών και φίλων μέχρι που ιδρύσαμε to 1983 και τον «Κυπρο-Φινλανδικό Σύνδεσμο Φιλίας». Όταν είχα πάει στο Ελσίσκι, είχα εντυπωσιαστεί από το εκεί «Ελληνο-Φινλανδικό Σύνδεσμο Φιλίας», που στην τότε εποχή είχε πάνω από 5.000 ενεργά μέλη. Από τότε, δεν θυμάμαι ακριβώς πόσες φορές έχουν έρθει στην Κύπρο και πόσες πήγαν στην Ελλάδα. Εμείς πήγαμε στην πανέμορφη Φινλανδία τρεις φορές και σκοπεύουμε φυσικά να ξαναπάμε.

Πριν χρόνια, ο Πέπε όταν ήρθε στην Κύπρο πήγε στη σκλαβωμένη και τουρκοκρατούμενη περιοχή των βόρειων προαστίων στη Λευκωσία και έβγαλε μια σειρά από φωτογραφίες της γειτονιάς μας και στον τόπο που είχε κι αυτός τις δικές του όμορφες αναμνήσεις. Οι Τούρκοι στρατιωτικοί των συνέλαβαν τότε και έκαναν κατάσχεση τα φιλμς. Γλύτωσε τη ‘δίκη’ χάρη στην ιδιότητα του πρώην αξιωματικού των Η.Ε. Ο Πέπε είναι σπουδαίος καλλιτέχνης φωτογράφος με ατομικές εκθέσεις κ.ά.

Η διαχρονική, όμορφη αυτή φιλία κρατά γερά ως τις μέρες μας. Μεταλαμπαδεύτηκε μάλιστα και στα παιδιά μας και είναι κάτι σαν συγγένεια πια!! Η μοναδική τους κόρη, η κούκλα Πίρρε, που τη θυμάμαι μικρό παιδάκι να την κρατώ αγκαλιά, απέκτησε πριν λίγο καιρό και το δεύτερο αγγελούδι της. Και η ζωή συνεχίζεται μαζί και η πολύτιμη φιλία μας.

Λένα, Πέπε, Πίρρε και όλοι οι άλλοι αγαπημένοι μας φίλοι στη Φινλανδία, σας ευχαριστούμε από καρδιάς για την αγάπη σας και τη σταθερή σας φιλία όλα αυτά τα χρόνια, που μας τιμά ιδιαίτερα. Η αγάπη μας και η σκέψη μας πάντα είναι κοντά σας, όσο μακριά κι αν είσθε, γιατί είσθε πάντα μέσα στην καρδιά μας.
Φοίβος Νικολαΐδης

Ο γλυκούλης Βερνέρι, η Πόπη, η Πίρρε, ο πατέρας της Πέπε κι εγώ το περασμένο φθνινόπωρο.

Πίρρε, Φοίβος, Πόπη και Λένα μια φιλία που κρατάει σταθερά από το 1973 .

Ο Πόπη τρελάθηκε με τον ομορφούλη Βερνέρι.

Κι ένα χάδι στο φιλαράκο Τζάστιν των γειτόνων μας.

Ο Βερνέρι με τον πατέρα του Κέιζο. Verneri and his father Keijo.

Το δεύτερο αγοράκι της Πίρρε, ο γλυκούλης Βάινο που γεννήθηκε στις 20.04.2009.


Ο κούκλος Βερνέρι έκλεισε 3 χρόνων στις 20 Αυγούστου.

40 comments:

Cheryl said...

It's a beautiful story of enduring friendship, thanks for sharing. Everyone should be so fortunate to have such bonds in their lives. :)

Janie said...

This is a truly wonderful example of lasting friendship. It's inspiring to see that people from different parts of the world can maintain a closeness for many decades.

jf said...

Αξιοζήλευτοι ανθρώπινοι δεσμοί!
Κάποιος πομπός, ο αντίστοιχος δέκτης, κεραίες ανοιχτές, καλή χημεία, μπόλικη ειλικρίνεια...

Anonymous said...

Dear Phivos,

Thank you for your lovely story about our friedship! Our friendship has continued for some 36 years and will continue for ever, we hope.

Our love to you and your lovely family!

Pepe & Leena from Finland

Anonymous said...

We feel the same. Actually you guys feel like relatives to me. I hope someday my kids (and hopefully you grandchildren) will be family friends too.

Pirre and Keijo, Verneri (3years) & Väinö (5 months)

Phivos Nicolaides said...

@ Cheryl. I feel lucky to have such a blessing friendship. After so many years we feel more than relatives!

@ Janie. This might prove that in human relations almost everything depends on the personalities, the emotions and the feelings. Hartikanines are just lovable!

@ JamanFou. Όπως ακριβώς το περιγράφεις. Οι διαχρονικές φιλίες που δοκοιμάζονται στο χρόνο, θαρρώ πως είναι οι πιο γνήσιες και αληθινές!

Phivos Nicolaides said...

@ Anonymous (Pepe & Leena from Finland). Rakaas Leena & Pepe Hartikainen terve! My story is a true story and you know it better thath me! I only wish our children to continue this lovely friendship.
Lots of love from all of us. Rakkaoudella, Popi, Phivos, Perry & Renos.

@ Anonymous ( Pirre and Keijo, Verneri (3years) & Väinö (5 months)
TERVE rakaas. We feel just the same thing, as a family. I only wish that Verneri and Vaino will continue one day this bond of real friendship. I'm almost sure for that! Terveisin, Nicolaides family.

Carlos Lorenzo said...

That's one of the hidden treasures this life grants us. We can take it or ignore it. True friendship. That compensates for all the bad moments and it is more important than anything else. Telling people about your friends and how honored and glad you feel to have them, says a lot about the good man in you. I hope your Finnish friends read your nice words.

Evie said...

Αγαπητέ Φοίβο,
τέτοιου είδους φιλίες είναι λίγες κ αναπτύσσονται στα νιάτα μας.
Μπράβο σου λίγους άνδρες γνωρίζω που διατηρούν τέτοια φιλία,συνήθως εμείς οι γυναίκες τις κρατάμε ζωντανές.
Να ζήσετε όλοι σαν τα ψηλά βουνά και να πηγαινοερχόσαστε μέχρι βαθειά γεράματα.

Gutsy Living said...

Those kind of friendships are so rare. I have my best friend in Denmark and we met at age 3. Both of us are 52, and I flew over to Copenhagen for her 50th birthday, and back 2 days later, from California. Thanks for all those great photos and stories.

Erato said...

Καλημερα!
δυνατες σχεσεις ζωης !
να στε ολοι καλα παντα

Phivos Nicolaides said...

@ Carlos Lorenzo. Thank you very much for your kind words. I share your views about friendship and I would say that appreciating this text, says a lot about your good character and personality. Glad we keep in touch. My Finnish friends have commented above. Read comments by 'Anonymous'. Thank you again Carlos!

@ GutsyWriter. I thank you for sharing the information about you long life friend in Denmark. I'm glad you share common views about friendship and have the same experiense. Thank you again and keep in touch!

Phivos Nicolaides said...

@ Evie. Αγαπητή μου Εύη. Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και τις υπέροχες ευχές. Είμαι σίγουρος ότι έχεις κι εσύ τις δικές σου διαχρονικές φιλίες.

@ Erato. Καλημέρα! Ευχαριστώ πολύ για τα ωραία σου λόγια. Να' σαι πάντα καλά. Χαίρομαι που πιστεύεις στην πραγματική φιλία.

AlexMil said...

φίλε μου,
πανέμορφη ιστορία, τα λόγια μου είναι περιττα. Ξέρεις κάτι, τέτοιες ιστορίες ανθρώπινης μεγαλοπρέπειας δείχνουν πόσο ηλίθια και εγκληματική είναι η βία όλων αυτών που μας διαχωρίζουν συνεχως ανάλογα με το κράτος, τη θρησκεία, το χρώμα, τη καταγωγή.

Το παράδειγμά σας, παράδειγμα προς μίμηση.
Συγκλονιστική η φωτογραφική διαδρομή

καλημέρα

Αφροδίτη Κ. said...

Είναι ευλογία η φιλία … και ευλογημένος ο άνθρωπος που έχει φίλους και που μπορεί να χτίσει φιλίες.

Όμορφες οι οικογενειές σας ... να χαίρεστε την φιλία σας για πάντα.

Μια όμορφη μέρα να έχεις Φοίβο

Phivos Nicolaides said...

@ AlexMil. Δεν έχω παρά να συμφωνήσω μαζί σου στο πόσο ηλίθια και εγκληματική είναι η βία όλων αυτών που μας διαχωρίζουν συνεχώς ανάλογα με το κράτος, τη θρησκεία, το χρώμα, την καταγωγή, τον κάθε είδους δηλαδή ρατσισμό και φανατισμό.... Σ' ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι ειλικρινά, που μοιραζόμαστε ίδιες ιδές και αρχές!

@ acer_v. Καλή μου Αφροδίτη καλημέρα. Είναι πράγματι ευλογία η φιλία και κάτι παραπάνω! Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ξέρω ότι και η δική σου οικογένεια είναι όμορφη και ευλογημένη. Να'σαι πάντα καλά.

stalamatia said...

Mπράβο και στις δυο οικογένειες και πολύ μπράβο στη μητέρα σας.
Υπ'εροχα τα παιδιά. Καλοί είσαστε και εσεις οι μεγάλοι, χα χα χα .

Λεμέσια said...

Μια διεθνής οικογενειακή φιλία με μεγάλες αντοχές στο Χρόνο...
Πολύ όμορφο αφιέρωμα, Φοίβο...
Ύμνος στις ανθρώπινες σχέσεις που δεν (ανα-)γνωρίζουν σύνορα...

Jael said...

What a lovely story of a long and beautiful friendship,which has lasted so many years in spite of the distance!

Phivos Nicolaides said...

@ stalamatia. Ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια και για τη μ. πιά μητέρα μου Ρένα. Δες σε παρακαλώ εδώ

Phivos Nicolaides said...

@ Λεμέσια. Διεθνής μεν, διαχρονική δε, φιλία με γερές αντοχές στο χρόνο. Λεμέσια σε ευχαριστώ.

@ Yaelian. Thank you so much for your kind words. I have visited your blogs and I must say that they are great! Keep in touch!

Jael said...

Efxaristo Phivos:-)

Μάτα said...

Δεσμοί φιλίας,δεσμοί ζωής... Να είστε πάντα μαζί σας εύχομαι! Φιλιά!

Phivos Nicolaides said...

@ Yaelian. Kiitos, hauska tavata Yaelian! Thank you, I'm please to meet you!

@ Μάτα. Έτσι, ακριβώς όπως το λες Μάτα μου. Αντεύχομαι το ίδιο σε σένα με τους δικούς σας φίλους!

ΓΙΑΝΝΑ said...

Τετοιες σχεσεις ειναι σπανιες και αξιζει πραγματικα καθε προσπαθεια για να διατηρηθουν.Ευχαριστουμε Φοιβο που μας εκανες κοινωνους σε αυτη την τοσο σημαντικη οπως φανταζομαι για σενα ιστορια.Ευχομαι η φιλια να κρατησει για παντα και να σας προσφερει τις χαρες της.

ELENI said...

την καλησπερα μου απο την θεσσαλονικη...πραγματικα ΔΥΝΑΤΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ!!!!!

The Antiques Diva™ said...

Phivos,
What a wonderfully touching story on a friendship that lasts a lifetime. It was an interesting glimpse into your past revealing who you are in your present.

All the best,
Toma

Phivos Nicolaides said...

@ ΓΙΑΝΝΑ. Αγαπητή μου Γιάννα σε ευχαριστώ για τα όμορφα σου λόγια. Η φιλία θα κρατήσει, να'σαι σίγουρη. Σύντομα θα μάθειες και γα πιο παλιές φιλίες!! Εύχομαι και οι δικές σου φιλίες να κρατάνε για χρόνια και να σου προσφέρουν χαρά!

@ ELENI. Δυνατές Ελένη μου γιατί έχουν στέρεες βάσεις!

@ The Antiques Diva™. Toma, how nice of you! Thank you my dear friend. Did I tell your that I'll be visiting Berlin next November?

sonia a. mascaro said...

What a lovely and touching story of enduring and precious friendship! Thanks for sharing!

Anastasia Marou said...

What a wonderful friendship! Sounds like you've been through thick and thin during all these years. It's easy to be a pal, a buddy, a companion or an acquaintance, but to be a friend means so much more.

Anastasia Marou said...

Oh! by the way! Belated happy birthday to Verneri. He's a little angel!

Lydia said...

I am so touched by this story of deep and committed friendship. I also was shocked to learn more about the history you have endured.
You may remember I told you that I am half Finnish, but that I have never yet had a chance to visit Finland. This makes me all the more want to know the people there. Thank you for sharing a beautiful and inspiring story.

Phivos Nicolaides said...

@ Sonia a. mascaro. I thank you for reading it Sonia. Obrigada my dear friend!

@ Anastasia. Thank you Anastasia for the birthday wishes to Verneri! Thank you also for your kind thoughts. As far as I can judge you count on friendship as well! You are absolutely right to spot that: "It's easy to be a pal, a buddy, a companion or an acquaintance, but to be a friend means so much more"...

@ Lydia. I thank you very much Lydia for your kind comments and thoughts. I'm sure you have valuable friends too and more or less you have similar personal stories. Regarding my history I have endured, this is another story. Can you imagine that on July 20th, 1974 I left my house to join the army and from that day I haven't returned back? Can you imagine that after three months when I left the army, I didn't had a place to go? But, anyway we all survived and we started again a new life, always thinking our place.
I invite you to visit Cyprus and come and stay with us in our house to show you around. If you decide to make a trip to Finland it is a worthy compination to come to us as well. Thank you again.

Καφετζής said...

Νέο blog για πολιτικές συζητήσεις.

http://kypriakokafeneio.blogspot.com

Eleni Dafnidi said...

Συγκινήθηκα με την ιστορία της φιλίας σας. Πραγματικά γερά, βαθιά και δυνατά τα θεμέλια της. Να είστε όλοι σας καλά και πάντα τόσο δεμένοι!

Αστρο - Συμμορίτες said...

Ναι, τέτοιες σχέσεις μοιάζουν με συγγενικές αν δεν τις ξεεπρνούν κι όλας.
Να χαίρεστε τη φιλία σας και πάντα να τη σέβεστε και να την ανυψώνετε.
Την Καλημέρα μας.

xristina said...

Σίγουρα οι φιλία ,δεν κοιτάζει αποστάσεις και τέτοια...τι ωραίες στιγμές και τι όμορφα πρόσωπα!!!

Phivos Nicolaides said...

@ Καφετζής. Ευχαριστώ για την ενημέρωση. Σίγουρα, θα πιούμε τον καφέ μας στο 'καφενέιο' σου!!

@ Eleni Dafnidi. Ωραία Ελένη μας, πού πας, εξαφανίζεσαι και μετά παρουσιάζεσαι ξαφνικά!! Χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία της φιλίας μας αυτής. Πίστεψέ με έχω κι άλλα να γράψω για άλλους!! Ευχαριστώ για τις ευχές και αντεύχομαι και σε σένα κάθε καλό με τις δικές σου διαχρονικές φιλίες.

@ Αστρο - Συμμορίτες. Πράγματι νιώθουμε ως συγγενείς και έτσι, περίπου συμπεριφερόμαστε. Ευχαριστώ για τις ευχές και αντεύχομαι.

@ xristina. Έτσι είναι Χριστίνα μου όπως το λες. Σ' ευχαριστώ πολύ!

Anonymous said...

Terve Phivos Nicolaides!You driting so fell.I was happyness dream this.And romantic and
sweet pictures yours family.
Thanks all my hear.My computer is now little problems,and I dont pysty
dreadings here blog.Yritän letters again!
-Kata-

Phivos Nicolaides said...

Kata. Terve Kata and kiitos. Thank you so much for your kind words!