Monday, February 2, 2009

Τιμή στον άγνωστο στρατιώτη του 1974

Του Γιώργου Μιτίδη

21 comments:

Anonymous said...

Αν δεν ενωθούν οι Κύπριοι,
δεξιοί και αριστεροί,
Έλληνες και Τούρκοι,
δε θα εκλείψουν ποτέ οι Αττίλες,
δε θα εκλείψουν ποτέ οι
άγνωστοι πεσόντες στρατιώτες
για μια πατρίδα, η οποία
πρώτα τους θρέφει με μίσος
και μετά τους στέλνει αμούστακους
σαν τα αρνιά στη σφαγή.

Αναρωτιέμαι πότε θα δω ένα μνημείο,
όπου θα αναγράφεται:

ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ.
- Η ΠΑΤΡΙΣ ΕΚΛΙΠΑΡΟΥΣΑ. -

Phivos Nicolaides said...

Λεμέσια. Μακάρι να ήταν έτσι απλά τα πράγματα Λεμέσια μου και να εξαρτιόντουσαν όλα από την ‘ένωση’ δεξιών και αριστερών, Ελλήνων και Τούρκων. Όμως, πολύ φοβάμαι, οι Αττίλες αντιπροσωπεύουν ένα κομμάτι της πικρής πραγματικότητας, που έχει να κάμει με πολύπλοκα διεθνή συμφέροντα, τουλάχιστον όσον αφορά την Κύπρο.
Κανένας ΑΤΤΙΛΑΣ δεν θα μπορούσε να εισβάλει στην πατρίδα μας, όσα λάθη και όσα εγκλήματα κι αν έγιναν… (για να μην πω ότι κατευθύνονταν και ελέγχονταν από ξένα κέντρα αποφάσεων. Φυσικά, πάλι θα πούμε για τις δικές μας ανομίες και ευθύνες, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Μέχρι να δεις το μνημείο που φαντάζεσαι, καλύτερα να κτίσουμε το Μνημείο της σωφροσύνης, της μετριοπάθειας, της πολιτικής οξυδέρκειας και διπλωματικότητας που χρειαζόμαστε, για να μπορέσουμε να ζήσουμε ειρηνικά με τους Τουρκοκύπριους, τους οποίους ο Αττίλας φροντίζει και αυτούς να τους εκμηδενίσει σταδιακά με τον τρόπο του…
Μνημείο λοιπόν με επιγραφή:
ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ
Η ΠΑΤΡΙΣ ΔΕΙΝΟΠΑΘΟΥΣΑ!!!

jf said...

Εμάς ποιος θα μας φτύσει; που δεν εννοούμε να καταλάβουμε πως τόσο ο Αττίλας όσο και ο χρόνος γελούν σε βάρος μας...

Phivos Nicolaides said...

JamanFou. Κανένας Ιωάννα μου, γιατί αυτομαστιγωνώμαστε χρόνια τώρα. Τα πάθη μας είναι πολλά και τα παθήματά μας ακόμη περισσότερα. Κύριος οίδε για τη συνέχεια...

Μιχάλης said...

Αγαπητέ Φοίβο συμφωνώ με τα σχόλια σου σε μεγάλο βαθμό.

Όλα αυτά εμένα με πληγώνουν.
Και θα συνεχίσουν να με πληγώνουν μέχρι να βρεθεί η λύση του κυπριακού.

Διαβάζουμε αυτές τις μέρες για τον τρόπο που εκτελούσαν τους ε/κύπριους οι Τούρκοι στρατιώτες.

Παράλληλα εδώ και καιρό διαβάζουμε για το πως εκτελούσαν τ/κύπριους πολίτες κάποιοι ε/κύπριοι.

Το συμπέρασμα μου είναι ότι εκείνος που δεινοπάθησε δεν είναι οι ε/κύπριοι ή οι τ/κύπριοι.
Διενοπάθησαν οι Κύπριοι...

Phivos Nicolaides said...

Μιχάλης. Το συμπέρασμα σου Μιχάλη με βρίσκει σύμφωνο. Οι Ε/Κ είναι θύματα και αυτοί, οι οποίοι υποφέρουν εξίσου με μας, αν όχι περισσότερο. Σήμερα, ο ΑΤΤΙΛΑΣ τους 'χρησιμοποιεί' απροκάλυπτα.
Ας ελπίσουμε όμως, ότι στο τέλος θα βρούμε την ποθητή λύση, που θα μας επιτρέψει να ζήσουμε ειρηνικά μεταξύ μας για το καλό των επόμενων γενεών.

Meropi said...

Πολύ καλός ο Γ. Μιτίδης. Μήπως κατάγεται από την Κερύνεια????

Adamantia said...

Respect! Τιποτ'αλλο.

ΕΛΕΝΑ said...

Iσως οι επόμενες γενιές δεν θα κουβαλάνε μέσα τους τις άσχημες αναμνήσεις του παρελθόντος και καταφέρουν να συνυπάρξουν ειρηνικά.
Μακάρι να βρεθεί η ποθητή λύση, νομίζω ότι η Κύπρος έχει υποφέρει ήδη πολύ!

Phivos Nicolaides said...

Meropi. Ο Γιώργος Μιτίδης είναι εξαιρετικός και ως σκιτσογράφος και ως άνθρωπος. Τα σκίτσα και στα δυο μου βιβλία είναι δικά του!!

Phivos Nicolaides said...

Adamantia. Yes my dear Adamantia. You are absolutely right. RESPECT!!

Phivos Nicolaides said...

ΕΛΕΝΑ.Ίσως, ίσως, πολλά τα ίσως Έλενα μου. Η αλήθεια είναι ότι η μαρτυρική Κύπρος έχει υποστεί τα πολλά τα τελευταία ιδίως χρόνια μετά τη βάρβαρη Τουρκική εισβολή.

Anonymous said...

Φοίβο σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια..και σε σένα Μερόπη...Οχι δεν ειμαι από την Κερύνεια αλλα σαν φοιτητής γνωρισα ενα Γιώργο Μιτίδη απο την Κερύνeια σπούδασε στο Πολυτεχνειο..εκανε και αιχμάλωτος τών Τούρκων..Δυστυχώς πέθανε πριν μερικά χρόνια...

Unknown said...

Με σύρατε σε πόλεμο ανώφελο γιατί όλοι οι πόλεμοι είναι ανώφελοι.
Και εγώ σαν έφτυσα στη μούρη του Ολγκάτς στο πρόσωπό του δεν έβλεπα άλλο τίποτα παρά το πρόσωπο του πολέμου. Και με αυτό έφυγα, ήταν το τελευταίο πράγμα που είδα.
Μετά, παραδομένος στην αιωνιότητα είχα το χρόνο να σκεφτώ ξανά και ξανά.
Και μια «μέρα» μέσα στις νύχτες του θανάτου μου κατάλαβα πως ο Ολγκάτς φορούσε προσωπείο. Φορούσε μια μάσκα Χάροντα Θεριστή φτιαγμένη με πάγο και αίμα και ο ίδιος κρυμμένος πίσω από αυτήν ήταν τυφλός κουφός και απών.

Εκεί, στη νύχτα του θανάτου μου, δεν βρήκα μήτε κόλαση μήτε παράδεισο. Συνάντησα μόνο την πρώτη ώρα έναν παράξενο καθρέφτη και στάθηκα μπροστά του τρομαγμένος γιατί κατάλαβα πως και εγώ την ίδια μάσκα φορούσα. Τι βδέλυγμα!

Την άρπαξα με τα χέρια μου και προσπάθησα να τη βγάλω. Δεν ήταν εύκολο. Κολλημένη στη σάρκα μου, καθώς την τραβούσα μου ξέσκιζε το πρόσωπο. Ευτυχώς, νεκρός πια, δεν πονούσα. Έτσι την έβγαλα και την πέταξα με όλη μου τη δύναμη προς τ’ άστρα-εκεί που ήμουν ήταν πολύ κοντά τ’ αστέρια, και αυτή σαν ματωμένος κομήτης χάθηκε στο άπειρο.

Τότε, λυπήθηκα τον εκτελεστή μου. 19χρονος κι αυτός μόνο που του έλαχε να ζήσει με τον εφιάλτη του φονικού. Τουλάχιστον εγώ, γλίτωσα από όλες αυτές τις ματαιότητες. Τι θέλω να πω; Και γιατί βγαίνω τώρα για λίγο από την μεταθανάτια ευφροσύνη μου;

Μόνο για να σας πω, ότι ο Χάρος ο Θεριστής, ο Πόλεμος, δεν έχει σημαία ούτε φρόνημα. Και η μάσκα του είναι ίδια σε όλα τα στρατόπεδα της πλάνης.

Την ίδια μάσκα αντίκρισαν την έσχατη στιγμή όσοι πέθαναν σε πόλεμο και την ίδια μάσκα φορούσαν και αυτοί.

Εκτός από κάποια πλάσματα μικρά, μωρά, που μπέρδεψαν το γάλα της μάνας τους με το αίμα τους το ίδιο, σαν πνίγηκαν σε αυτό από αλλόφρονες εκτελεστές που τους είπανε «πατριώτες».

Οργώνετε τώρα τη γη να βγάλετε τα κόκαλα που σπείρατε πριν τόσα χρόνια.
Και είναι τα κόκαλα γαλάζια κι εθνικά; Και είναι τα κόκαλα κόκκινα των «άλλων»:

Μα δεν σκεφτήκατε ποτέ πως τα κόκαλα είναι άσπιλα λευκά σαν τη σημαίας που σημαίνει «παύσατε πυρ»; Δεν σας πέρασε από το μυαλό; Και θέλετε ακόμα και αυτά τα οστά να τα ξαναβάψετε με τα δικά σας χρώματα;

Σας εύχομαι , ναι, σας εύχομαι γρήγορα να πεθάνετε. Σαν περάσετε στην άλλη όχθη, θα καταλάβετε τη ματαιότητα.

Εγώ, θα περιμένω τον Ολγκάτς να κοπιάσει στα ουράνια. Να τον ξεναγήσω στους γαλαξίες και τα άστρα. Να καβαλήσουμε κομήτες και να παίξουμε μπιλιάρδο με τα μετέωρα των ουρανών. Και αν πάει να μου ζητήσει «συγνώμη» θα του πω δεν χρειάζεται. Την προηγούμενη μέρα, πριν το φονικό μου, ίσως είχα πράξει το ίδιο, ίσως και όχι. Έχει σημασία; Τη μάσκα της Μανίας τη φορούσαμε και οι δύο. Άλλοι μας τη φόρεσαν. Είναι εύκολο να φοράς αυτές τις μάσκες σε παιδιά 18 και 19 χρόνων. Είναι εύκολο να σκοτώνεις μωρά σαν είσαι μεθυσμένος με το ναρκωτικό του μίσους.

Τέλος πάντων.
Σας αφήνω, γιατί ο κόσμος σας με κουράζει και προσβάλλει την ευφροσύνη των αστέρων.

Υπογραφή: ο άγνωστος νεκρός στρατιώτης.
Για την αντιγραφή: Γιώργος Πήττας.

Phivos Nicolaides said...

politispittas. Γιώργο τι είναι όλο αυτό το δικαιολογημένο ξέσπασμα! Το εξόχως ωραίο αλληγορικό ταξίδι στους ουρανούς που μας πήγες μεσημεριάτικα!! Έχεις δίκαιο για το ανώφελο των πολέμων.
Όμως, μέχρι να γίνουμε όλοι άγγελοι (να έρθει η σειρά μας εννοείται) ας επικρίνουμε τους πολέμους γενικά και τους δολοφόνους ειδικά, απ' όλες τις πλευρές.
Μήπως εκείνο το θαραλλέο (πόσο κουράγιο στ' αλήθεια είχε, ο σε δευτερόλεπτα νεκρός) φτύσιμο του νεαρού στρατιώτη στα μούτρα του εκτελεστή του, δεν ήταν φτύσιμο στον πόλεμο και όχι μόνο στον δολοφόνο Αττίλα;
Για μένα, η σκηνή όπως τη φαντάζομαι είναι συγκλονιστική, γι' αυτό και συμφωνώ μαζί σου ότι, όλοι οι πόλεμοι είναι μια τρέλα!
Τιμώ λοιπόν αυτό το άγνωστο παιδί, που υπήρξε ένα μεγάλο θύμα και μάρτυρας της τρέλλας των άλλων.
Όσο για τον εκτελεστή Αττίλα, ναι θα μπορούσε να ήταν και το ανάποδο...

Lily said...

I was just wondering about the book on the left side: who is Harry Nicolaides? a family member of yours?
And what is the book about?
Thanks for leaving your comments on my blog and also for your mail. Did you receive my answer?
ML, Sarah Sofia

Unknown said...

Συγνώμη που επιστρέφω, είναι σας είπα και για μένα εξαιρετικά κοπιαστική η "επικοινωνία" με τη δική σας πραγματικότητα, αλλά ήθελα να πω ένα ευχαριστώ για το "τιμή στον άγνωστο στρατιώτη".

Δεν θα ξανάρθω παρά μόνο για να σας πω μπράβο, όταν με πράξεις και όχι με λόγια πείτε και ένα "Τιμή, στην Ζωή" γιατί κι αυτή, Άγνωστη και Πυροβολημένη εστί.

Υστερόγραφο: "επάνω" δεν μιλάμε ελληνικά. Ούτε τουρκικά. Ούτε αμερικάνικα. Δεν μιλάμε. Καταλαβαίνουμε. Αυτό που εσείς δεν "πιάνετε" είναι πως αυτό το "Καταλαβαίνουμε" δεν είναι προνόμιο δικό "μας". Το έχετε και εσείς. Όλοι το έχουμε.

Υπογραφή: ο άγνωστος νεκρός στρατιώτης.
Για την αντιγραφή: Γιώργος Πήττας.

Phivos Nicolaides said...

Sarah Sofia Ganborg. Thank you fro your comment.
Harry Nicolaides, was arrested on 31 August 2008 and charged with Lese Majeste in Thailand.
Click on the image and the whole story will appera to read.
It's a tragic story indeed.
He comes from Cyprus, living in Australia. We are not relatives.
Please read it.
I am in receipt of your e-mails and I'll come back to you!

Phivos Nicolaides said...

politispittas. Εάν όντως είναι εξαιρετικά κοπιαστική η "επικοινωνία" με τη δική μας πραγματικότητα, μην την κάνεις ακόμη πιο δύσκολη!

Γιώργο Μιτίδη, ετοίμασε κάτι ανάλογο για να τιμηθεί και η ζωή!
Φίλε Γιώργο Πήττα, πολύ σ' ευχαριστώ.

Unknown said...

Χαχαχαχα Φοίβο μου :-))))

Σε φιλώ και ελπίζω να τα καταφέρουμε να τα πούμε από κοντά συντόμως!!!

Phivos Nicolaides said...

Politispittas. Όντως χαθήκαμε! Θα τα πούμε από κοντά σίγουρα.