Η TOYRKIKH ΕΙΣΒΟΛΗ ξεκίνησε το πρωί της 20ης Ιουλίου του 1974 με την απόβαση τουρκικών στρατιωτικών μονάδων στην περιοχή Πέντε μίλι λίγο έξω από την Κερύνεια.
Αττίλας ΙΙΗ δεύτερη φάση του Αττίλα ξεκίνησε αμέσως μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων στη Γενεύη το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974. Tα τουρκικά στρατεύματα κατέλαβαν την πεδιάδα της Μεσαορίας και στη συνέχεια μέρος της Αμμοχώστου, όπου και σταμάτησαν.
Η Εθνική Φρουρά ουσιαστικά ήταν διαλυμένη ως αποτέλεσμα του Πραξικοπήματος και του εμφύλιου σπαραγμού που ακολούησε.
Ο εξοπλισμός της Εθνικής Φρουράς ήταν απελπιστικά υποδεέστερος των οργανωμένων Τουρκικών δυνάμεων, οι οποίες διέθεταν άρματα Μ47 και Μ48, αεροπορία, ελικόπτερα και ναυτικό.
Τη Δευτέρα το πρωί, 7:45, στις 22 Ιουλίου 1974, ξεκινήσαμε από το BMH, έδρα της 21 ΕΑΝ (Επιλαρχία Αναγνωρίσεως) 35 άτομα μαζί με τέσσερα FV-1611 Humber "Pig"(τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, αγγλικής προέλευσης) και 5 Μ/Η (Μarmon Herrington, Αγγλικά τεθωρακισμένα άρματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου).
Θυμάμαι, πολύ καλά, τις διαταγές που ήταν, να ενισχύσουμε το 211 Τ.Π. με επικεφαλής τον Υπολοχαγό Πάμπο Λόττα, που βρισκόταν στην περιοχή Βόρειος Πόλος και Καϊμακλί.
Στο ένα τεθωρακισμένο ήμουν επικεφαλής, ως έφεδρος αξιωματικός τεθωρακισμένων και στο άλλο ο ομόβαθμός μου Λάμπρος Χριστοδούλου.
Στα πληρώματα μας συγκαταλέγονταν οι ακόλουθοι :Φοίβος Νικολαΐδης
Λάμπρος Χριστοδούλου
Άκης Χατζηβασιλείου (Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού).
Γιώργος Κυριάκου (Δεκανέας)
Χριστάκης Χριστοδούλου (των ΛΟΚ)
Παναγιώτης Νικολάου Μίτσιγκας (οδηγός)
Χρίστος Αττιπάς
Πάμπος Βαρναβίδης (πυροβολητής)
Γιώργος Ορφανίδης
Λάμπρου Ανδρέας (πυροβολητής, ο οποίος τραυματίστηκε στο κεφάλι από βλήματα όλμου).
Νίκος Νικολάου (Τυφεκιοφόρος από τους Τρούλλους. Μεγάλος πατριώτης που σκοτώθηκε στην Ομορφίτα).
Σωτήρης Κωνσταντίνου (έφεδρος αξιωματικός φλογερός πατριώτης, συμμαθητής και φίλος μου από την κατεχόμενη τώρα Νεάπολη. Σκοτώθηκε σε φυλάκιο στην περιοχή Ρέτζις στο Καϊμακλί). Ο Σωτήρης ήταν γενναίος μαχητής και παρεμπόδιζε συστηματικά τα σχέδια πυρός των Τούρκων στην περιοχή. Γι' αυτό και οι Τούρκοι είχαν σημαδέψει (εκ των προτέρων) τη θυρίδα του φυλακίου του με πενηντάρι και η σφαίρα τον βρήκε στο μέτωπο.
Η ομάδα ενώθηκε με τον λόχο και αναλάβαμε δράση στην περιοχή, από τον Ιούλιο του 1974 μέχρι τον Νοέμβριο που απολυθήκαμε από την εφεδρεία.
Πριν μας υποδεχτεί οποιοσδήποτε, έγινε μάχη στο δρόμου του Πάι Παςς μεταξύ Βόρειου Πόλου και Ομορφίτας, όπου σκοτώθηκαν 2-3 Τούρκοι στρατιώτες. Εντύπωση μας έκανε που εκαλύπτοντο πρόχειρα και αδέξια.
Ο υπολοχαγός που μας υποδέχτηκε, μετά από αρκετές ώρες που φθάσαμε στην περιοχή, κρατώντας ένα στρατιωτικό χάρτι, μας υπέδειξε τις θέσεις μας. Ενώ, δεν υπήρχαν Τούρκοι στην περιοχή, δεν μας επιτράπηκε να προχωρήσουμε πιο πέρα. Αντίθετα, οι οδηγίες ήταν ρητές. Να κρατήσουμε τη γραμμή (Αττίλα) που μας υπεδείχθηκε!
Η μαρτυρία μου είναι καταγραμμένη στο βιβλίο 'Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΠΛΗΤΤΕΙ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ" του Διονυσίου Καρδιανού, στη σελίδα 131 (βλέπε φωτοτυπία κατωτέρω).
Φοίβος Νικολαΐδης
22 comments:
thans for sharing this post fivos, it's very moving to think that you were involved in this conflict
It's unbelievable Maria, how things were at that time. In fact, it was worse of what you can imagine. I remember very well when I left my house on the 20th of July 1974 without returning back there. Can you imagine this horrible situation being a refugee?
Φοίβο μου,
Το τραγικό είναι ότι και μέχρι σήμερα, πολλοί από τους υπεύθυνους και πρωτεργάτες των προδοσιών κυκλοφορούν, επωνύμως, ανάμεσά μας (όσοι έχουν απομείνει) και, με θράσος χιλίων πιθήκων, παραδίδουν μαθήματα πατριωτισμού και ηθικολογίας με πολλή δόση Ελληνορθόδοξου υποκρισίας !
Φίλε μου, εσάς που τότε πολεμήσατε, εσάς που χάσατε ότι είχατε και δεν είχατε, (ενώ … άλλοι στην κυριολεξία πάτησαν επί πτωμάτων για να αναρριχηθούν) εσάς που είστε σκεπτόμενοι και πραγματικά αγαπάτε τον τόπο σας πιο πολύ απ’ τον προσωπικό σας μικρόκοσμο, σας θαυμάζω!
Μιχάλης
Αγαπητέ μου Μιχάλη,
Χίλια ευχαριστώ για το ευγενικό σου μήνυμα.
Αυτοί που αγαπούν πραγματικά αυτόν τον τόπο, μπορούν να κρίνουν και να δουν ορισμένα πράγματα όπως εσένα αγαπητέ μου Μιχάλη, η απογοήτευση είναι μεγάλη για τους πολλούς και πολλά...
Συγκλωνιστική η Μαρτυρία σου φίλε μου. Σε ευχαριστώ για τους αγώνες σου. Εύχομαι οι καιροί να μην δώσουν άλλες τέτοιες δοκιμασίες στην Κύπρο. Ας ώψονται αυτοί που είχαν χέρι στιν προδοσία του λαού μας.
Sophronis Mantoles. Αγαπητέ μου Σοφρώνη σ' ευχαριστώ για τα σχόλια σου από την μακρινή Αμερική. Την αγάπη και εκτίμηση μου. Φοίβος
Πέραν της συγκλονιστικής και άκρως ενδιαφέρουσας μαρτθρίας, εντύπωση μου έκαναν τα τεθωρακισμένα οχήματα που χρησιμοποιήθηκαν.
Δεν ήταν Ρωσικής κατασκευής ΒΤΡ-152, αλλά αγγλικά FV-1611 Humber "Pig"!!!
Κατά τον κο. Μαμουνιδάκη (συγγραφέα του βιβλίου "Τα Τεθωρακισμένα στην Κύπρο - Εξέλιξη και Δράση") είχαν παραληφθεί ως "γεωργικά μηχανήματα" δια πλαγίων οδών πέντε οχήματα του τύπου, τα οποία, όταν ανακαλύφθηκαν από την UNFICYP παρέμειναν σε αποθήκευση από την Αστυνομία, αλλά ενεργοποιήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν στις επιχειρήσεις του 1974.
Anonymous. Ευχαριστώ για τα ενδιαφέροντα σχόλια σας. Θα κάνω τη διόρθωση, γιατί απ' ότι θυμάμαι το τιμόνι ήταν δεξιά, άρα αποκλείεται να ήσαν ρωσσικής κατασκευής.
Κύριε Νικολαΐδη,
χαίρομαι που μπόρεσα να παράσχω τη σχετική διευκρίνιση. Ως ερασιτέχνης μελετητής στρατιωτικής ιστορίας και τεχνολογίας δεν σας κρύβω ότι τέτοιες μαρτυρίες και φωτογραφίες είναι κυριολεκτικά θησαυρός.
Επιπλέον εντύπωση κάνει η προσθήκη του πολυβόλου Μ1919 - κανονικά, και σε αγγλική υπηρεσία ακόμα, ήταν άοπλα - και τα επιτόπια κατασκευασμένα ασπίδια που διακρίνονται.
Με εκτίμηση,
Τσαγανάς Κωνσταντίνος,
Θεσσαλονίκη
(κατά λάθος "Anonymous" στο προηγούμενο μήνυμά μου).
Τσαγανάς Κωνσταντίνος. Πολύ σας ευχαριστώ για τις πολύτιμες και τόσο χρήσιμες πληροφορίες.
Σας παρακαλώ στείλετε μου ένα ηλεκτρονικό μήνυμα να επεκταθούμε περισσότερο.
Σας ευχαριστώ και πάλι ειλικρινά.
Συγκινητικές οι μνήμες σου, τα βιώματά σου … κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το μέγεθος της τραγωδίας αν δεν τη ζήσει. Μακάρι τέτοιον ξεριζωμό και τέτοια οδύνη να μην ξαναζήσει το έθνος μας … και η μνήμη να μείνει άσβεστη!
Την καλησπέρα μου ... καλώς επέστρεψες Φοίβο.
Όποια πέτρα και να σηκώσεις από εκείνη την εποχή έχει ίσως τη δική της –μικρή ή μεγάλη- ιστορία. Μα κάποιες ιστορίες είναι πιο τραγικές από άλλες…
Την καλησπέρα μου
Οι προσωπικές μαρτυρίες φωτίζουν την ιστορία με μοναδικό τρόπο,ιδίως εκείνες τις σημαντικές όψεις που πολλές φορές η ακαδημαϊκή ιστορία αγνοεί ή προσπερνά. Φοίβο, η ανάρτηση σου ήταν για μένα πραγματικά ενδιαφέρουσα και συγκινητική!
@ acer_v. Συγκινητικές μα σινάμα και πικρές οι μνήμες! Η ανείπωτη τραγωδία δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Ευχαριστώ Άφρο.
@ JamanFou. Η Ιστορία δεν χαρίζεται σε κανέναν... Η δυστυχία της τραγωδίας είναι πολύ μεγάλη...
@ Eva Stamou. Εύα σε ευχαριστώ. Να είσαι σίγουρη ότι οι τραγικές εμπειρίες και τα βιώματα δεν μπορούν να ξεχαστούν ποτέ, ότι και να γίνει.
νασαι καλα που θυμιζεις αυτα
που η νεολαια παει να ξεχασει!!!
οσα βλεπω σημερα στο μπλοκ σου....
δεν υπαρχουν λόγια
για να εκφραστω....
απλως μια σιγη....
μια θλιψη....
και πολλα αλλα σιωπηλα συναισθηματα με καταβαλλουν!!!!
καλη σου μερα
Εύχομαι η πολύ καλή ανάρτησή σας να παρακινήσει τους επισκέπτες του μπλογκ σας να μελετήσουν την ιστορική περίοδο που τόσο εύγλωττα περιγράφετε.
Καλό βράδυ
@ zinaa kapa. Θλίψη και οδυρμός για τη μεγάλη τραγωδία, που βρήκε τον τόπο μας...
@ Kafeini. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Αυτοί που θέλουν να μάθουν και να γνωρίζουν την ιστορία μας, σίγουρα θα μελετούν τας... γραφάς...
Mε συγκινησες πολυ Φοιβο, δεν εχω να παω κατι αλλο.
Adamantia. Αδαμαντία μου έχεις περπατήσει στα ιερά χώματα της Κύπρου και αντιλαμβάνεσαι πολύ καλύτερα ορισμένα πράγματα...
Όλος ο καλός και αγαπημένος μου κόσμος βλέπω μετά μεγάλης μου χαράς ότι υπάρχει καταγεγραμμένος και σχολιάζει εδώ από την Φίλη μου Ελένη Καρακιότου(Zinaa Kapa)Μέχρι την Ευα Στάμου τι ευχάριστη αλήθεια έκπληξη για μένα,και οι δύο είναι από τις πρώτες που γίνανε αναγνώστριές μου στο προηγούμενο μου μπλόγκ!Τις εκτιμώ ιδιαίτερα και τις λατρεύω...Τώρα σχετικά με την εισβολή ..που για μένα η 20η Ιουλίου 1974 μια ξεχωριστή από κάθε πλευρά μέρα,έχω κάνει και αναρτήσεις παλιότερα απο τις τραγικές μου εμπειρίες.. Σχετικά Θα ασχοληθώ διεξοδικά στο εγγύς μέλλον...Γιατί αυτή την ώρα η ψυχολογία μου ΔΕν μου το επιτρέπει,και ζητώ συγνώμη...
@ Γραφεας Πεζικου. Πολύ σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια μεγάτα ευαισθησίες και ανθρωπισμό.
Όσο για την Τουρκική εισβολή, θα περιμένω τις δικές σας σκέψεις και παρατηρήσεις. Με τους χαιρετισμούς και την εκτίμηση μου.
Thank you so much for posting this. So much good info and although it brings back the sad memories of 74 - it is so important for us to read and remember the detailed stories on the individuals (including yourself) that fought all those uneven 74 battles with so much courage and patriotism.
Andreas (posting from USA).
Post a Comment