Οδοφράγματα

Του Δρ Ανδρέα Σοφόκλη

Δυστυχώς το θέμα αυτό έχει αναχθεί σ` ένα από τα θέματα συζητήσεων, της επικαιρότητας. Σε βαθμό που έχουν σχηματισθεί δύο στρατόπεδα. Τα οδοφράγματα είτε είναι ανοικτά είτε ανοίξουν περισσότερα είτε περιοριστούν δεν αποτελούν ούτε αιτία λύσης του Εθνικού μας προβλήματος, διότι περί εθνικού προβλήματος εισβολής και κατοχής, με όλες τις έως τώρα συνέπειες, πρόκειται, ούτε αιτία μη λύσης.

Πρέπει, ως Έλληνες Κύπριοι να συνειδητοποιήσουμε, ότι είναι και τα οδοφράγματα μέρος της τουρκικής εισβολής και κατοχής ή πιο σωστά είναι κι αυτά μία από τις πολλές και τραγικές συνέπειες. Ταυτόχρονα, τα οδοφράγματα, είναι ένα εργαλείο κοινωνικών σχέσεων, νόμιμων και παράνομων συναλλαγών.

Είναι  χώρος μνήμης και τιμής προς τους Αγίους, προς τους ήρωες, προς τις Εκκλησίες μας, είτε τις κατεστραμμένες είτε για όσες έχουν συντηρηθεί είτε για όσες έχουν ,μετατραπεί σε τζαμιά, προς τους προγόνους μας που είναι θαμμένοι στη δική μας γη, εμάς των προσφύγων, όμως, ταυτοχρόνως είναι και ο χώρος της στυγνής εκμετάλλευσης, όχι μόνο από τους Τουρκοκύπριους, από την Τουρκία, δυστυχώς από ένα αριθμό που ονομάζονται και με ταυτότητα, Έλληνες Κύπριοι.

Ως πρόσφυγας, που θέλω να επιστρέψω στη γη τη δική μου, στο σπίτι το δικό μου, στη γη των Ελλήνων και Ορθόδοξων Χριστιανών της Κύπρου, των προγόνων μου, δεν επιθυμώ να ακούω και να παρακολουθώ απόψεις ότι με το συναίσθημα, με το διάλογο, με τη φιλία, θα λύσουμε το Κυπριακό πρόβλημα της τουρκικής εισβολής και κατοχής και λόγω της φιλίας και του ανοίγματος οδοφραγμάτων θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Λυπάμαι αλλά τέτοια επιχειρήματα, τέτοια, εννοούμενα, τέτοια συμπεράσματα, στην εποχή μας, ούτε τα παιδάκια, δεν τα δέχονται.

Είναι θετικό, βέβαια, να υπάρχει διάλογος. Όμως ο διάλογος για να ευοδώσει, όπως και ο έρωτας, χρειάζεται δύο, στο ταγκό χορεύουν δύο. Διάλογος μονολόγου, καλή θέληση μονολόγου, σε υποτιθέμενο διάλογο είναι έπεα πτερόεντα, ανήκει στη σφαίρα του ιδεαλισμού. Διάλογος, επίσης, για να είναι αποτελεσματικός, χρειάζεται να υπάρχει η ίδια ή περίπου η ίδια ισχύς ανάμεσα στα μέρη. Να γνωρίζουν ότι λόγω της ίδιας δυνάμεως, για να μην έχουν συνέπειες αλληλοφθοράς σε μία σύγκρουση, επιβάλλεται η αμοιβαία υποχώρηση.

Από το 1974, διεξάγονται συνομιλίες. Υπάρχουν οι υποχωρήσεις της Ελληνικής Κυπριακής διαπραγματευτικής ομάδας, υπάρχουν τα ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. Ισχύει η στήριξη του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η Ε.Ε. είναι δίπλα μας, όλοι ως Οργανισμοί. Όμως η Τουρκία δεν έχει υποχωρήσει σε τίποτα. Στο Σκάκι τον κύριο και τον καίριο ρόλο διαδραματίζει η Βασίλισσα και όχι τα πιόνια.

Αυτά που η Τουρκία, έως τώρα αποδέχτηκε και εφαρμόζονται στον βαθμό της κλίμακας και με τους εκάστοτε ρυθμούς, όπως η ανεύρεση αγνοουμένων, η συντήρηση Ιερών Ναών. Όταν τα εξετάσουμε προσεκτικά με ερευνητικό, με κριτικό βλέμμα, διαπιστώνουμε ότι ήταν κέρδος και για την Τουρκία, όπως το καλό όνομα, οικονομική στήριξη από την Ε.Ε, διπλωματικά οφέλη. Όλα αυτά χωρίς κανένα απολύτως κόστος υποχώρησης και είναι λογικό να μην υποχωρεί σε ουσιώδη θέματα.

«Ο ισχυρός προχωρεί έως εκεί που του επιτρέπει η ισχύς του και ο αδύναμος υποχωρεί έως εκεί που του επιτρέπει η αδυναμία του», Κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου Πελοποννησιακού Πολέμου, Απόσπασμα από τον Διάλογο Μιλίων Αθηναίων. Η στοχοπροσήλωση της Τουρκίας είναι συγκεκριμένη και σαφής και για την Κύπρο και για νησιά του Αιγαίου και για τη Θράκη, προς το παρόν.

Τα οδοφράγματα είναι το μαχαίρι. Έχει τα αποτελέσματα των δράσεων χρήσης. Τα ουσιώδη είναι άλλα και ας μην εθελοτυφλούμε, ούτε να έχουμε επιδερμικές γνώσεις της Ιστορίας, ας την μελετήσουμε, για να δυνάμεθα να ενεργούμε με σωστές αποφάσεις. Δεν ενδείκνυται άνθρωποι να μιλούν δημοσίως, με κίνδυνο επιδράσεων, για θέματα τέτοια, ανεξαρτήτως από θέσεις εργασίας, χωρίς γνώσεις για θέματα τόσο σοβαρά, με κύριο γνώμονα συναισθήματα και προσωπικές εμπειρίες.

Για να προσεγγίσουμε την ουσία της τουρκικής εισβολής και κατοχής, της τουρκικής αδιαλλαξίας, πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι, ως Έλληνες και ως Έλληνες Κύπριοι, μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας.

Είναι απαραίτητο συστατικό λύσεως σοβαρότατων προβλημάτων η αυτογνωσία. Σε αυτά τα πλαίσια τίθενται ωμά και αμείλικτα κάποια χαρακτηριστικά ερωτήματα που απαντούν άμεσα, χωρίς περιστροφές, χωρίς υπεκφυγές, χωρίς ασάφειες, τη ρίζα και την έως τώρα πορεία.

->Τι αριθμό πληθυσμού διαθέτουμε;

->Τι κάνουμε ή τι οφείλουμε να κάνουμε για να αυξήσουμε τις γεννήσεις;

->Έχουμε εξελισσόμενη στρατηγική για έστω μείωση του σοβαρότατου προβλήματος της υπογεννητικότητας;

->Πιστεύουμε στις δύο Πατρίδες, Ελλάδα και Κύπρο αντιστοίχως;

->Αν όντως πιστεύουμε, πού πιθανώς βρίσκονται οι πραγματικές μας επενδύσεις, πάρα πολλών, γνωστών και αγνώστων; Εύχομαι στην Ελλάδα και στην Κύπρο.

->Εμπνέουμε τα παιδιά μας στην Εθνική Παιδεία και στην Ορθόδοξή μας Πίστη; Αν γίνεται αυτό. Πώς γίνεται; Με τις παρελάσεις ενός μικρού αριθμού μαθητών και μαθητριών, σωματείων στρατού κ.λ.π.;

->Πού είναι εκείνες τις ημέρες στις Εκκλησίες και στις Παρελάσεις ο Παιδαγωγικός και ο Εκπαιδευτικός κόσμος όλων των βαθμίδων και όλων όσων υπηρετούν την Παιδεία και στον Δημόσιο και στον Ιδιωτικό Χώρο; Πρωτοβάθμιας, Δευτεροβάθμιας, Τριτοβάθμιας Παιδείας και Εκπαίδευσης;

Το υπηρετώ σ` ένα τομέα, δε σημαίνει εργάζομαι τόσες ώρες, αυτές τις ημέρες, έχω τόσες άδειες. Πληρώνομαι και για σας. Σημαίνει και νομικώς και ηθικώς ότι συμμετέχω και παρευρίσκομαι στις εκδηλώσεις, με ανάλογο ντύσιμο, με ανάλογο σεβασμό. Αφού χιλιάδες θυσιάστηκαν στους Εθνικούς Αγώνες για να υπάρχουν οι θέσεις εργασίας.

->Οι γονείς/κηδεμόνες, πόσο οδηγούν και καθοδηγούν τα παιδιά τους να μελετούν, να γράφουν εργασίες, για Αγίους, για Ήρωες;

->Πόσα παιδιά γνωρίζουν να απαγγέλλουν και να γράφουν τις δύο πρώτες στροφές του Εθνικού Ύμνου; Το Πιστεύω; Το Πάτερ ημών; Αυτά δηλώνουν και τη γνώση, την ικανότητα της γραφής ή μη, αναλόγως της ηλικίας. Από αυτή την ικανότητα δεικνύονται οι μελλοντικές δεξιότητες, γνώσεις ή όχι ως αιτίες και επαγγελματικών επιτυχιών ή όχι.

Είναι πολύ εύκολο, μίας κοινωνίας αποπροσανατολισμένης από τα εθνικά και από τα θρησκευτικά της ιδεώδη, από τις ηθικές αρχές, τα μέλη της να επιρρίπτουν ευθύνες, για πολλά και για διάφορα, το ένα στο άλλο. Αυτό αποτελεί συνέπεια των ρηχών γνώσεων που οδηγούν σε επίπλαστα, σε λάθος συμπεράσματα.

Εάν θες ειρήνη είσαι έτοιμος για πόλεμο. Πόλεμος δε σημαίνει σήμερα μάχες σώμα με σώμα στα παιδία των μαχών, δε σημαίνει καθόλου τις στρατιωτικές συγκρούσεις. Σημαίνει πίστη και προσφορά προς την πατρίδα, προς την κοινωνία. Σημαίνει πλήρης εργασιακή απόδοση, σε κάθε επάγγελμα. Σημαίνει μακριά από την ανεργία, μακριά από την αεργία. Σημαίνει τεχνογνωσία, μόρφωση, συνεχής μελέτη και προετοιμασία. Σημαίνει σωματική, πνευματική, ψυχική ανάπτυξη των παιδιών και των εφήβων, μακριά από εξαρτησιογόνες ουσίες, από βία, από παραβατικότητα.

Τα πάρα πάνω είναι σοβαρότατα προβλήματα που κτυπούν την εύρυθμη λειτουργία των κοινωνιών, των δημοκρατιών. Προβλήματα που δυστυχώς, οι αίτιοι μας είναι γνωστοί, βρίσκονται ανάμεσά μας, αλλά για δικούς μας υποκειμενικούς λόγους, όπως, οικογενειακούς, γειτνιάσεων, φίλων, γνωστών, φοβίας, δεν αναφέρουμε τίποτα εκεί και όπου πρέπει.

Όλα αυτά και πολλά άλλα, όπως φυσικά η Άμυνα, εάν πιστεύουμε σε αυτή, συνδέονται, άμεσα, με το Εθνικό μας πρόβλημα και όχι θέματα δευτερευούσης σημασίας, που και αυτά είναι καλό να τα συζητάμε, όπως το θέμα των οδοφραγμάτων αλλά να μη γίνονται αντικείμενο αντιπαραθέσεων, αφού είναι μέρος των τραγικών συνεπειών της Τουρκικής Εισβολής και όχι τρόπος λύσεως.

Μία κοινωνία, με εκ των έσω, πολλά και ποικίλα προβλήματα, ασήμαντα, μικρά, μέτρια, σημαντικά, δεν μπορεί, αν δεν τα λύσει, να γίνει συμπαγής και αποτελεσματική.

Κάποιοι, λογικό είναι, να ισχυριστούν, ότι και η Τουρκία έχει ίδια ή/και χειρότερα προβλήματα, γι` αυτό τι μας λες και τι μας γράφεις;

Ναι, συμφωνώ με αυτή την προσέγγιση, ως ένα βαθμό. Όμως η Τουρκία έχει ξεπεράσει επισήμως καταγεγραμμένα, τα ογδόντα πέντε εκατομμύρια. Έχει ένα αριθμό κρατών δορυφόρους, με ισχυρό αριθμό εκατομμυρίων πολιτών. Διαθέτει εκατομμύρια στρατού, πλήρως εξοπλισμένο. Έχει δεκάδες πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα. Λειτουργούν δεκάδες εργοστάσια κατασκευής σύγχρονου στρατιωτικού εξοπλισμού.

Στην Τουρκία και στα κατεχόμενα διδάσκεται η Τουρκική εθνικοθρισκευτική παιδεία, ταυτοχρόνως με τα σύγχρονα προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης. Διοχετεύονται μαθητές και σπουδαστές σε όλες τις σπουδές και για όλα τα επαγγέλματα.

Στέλνουν και διαμετακομίζουν και τα νόμιμα και τα παράνομα και τα παράτυπα προϊόντα τους στην Κύπρο, στην Ελλάδα, σε χώρες της Ε.Ε. με σίγουρα κέρδη. Σημειώνω πως  δεν κατηγορώ την Τουρκία απλά κάνω τις συγκρίσεις, με τα συμπεράσματα δικά σας.

Η Τουρκία έχει την πολυτέλεια απωλειών και από εξαρτησιογόνες ουσίες και από όποια άλλα περιστατικά, λόγω εκατομμυρίων πληθυσμού. Αντιθέτως εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια έστω και μίας απώλειας, μικροί αριθμητικά πληθυσμοί, δίχως μηχανισμούς ισχυρής εξελισσόμενης στήριξης για γεννήσεις για ανανέωση, για αυξήσεις του πληθυσμού.

Συνεπώς ο δρόμος υπάρχει, είναι ξεκάθαρος, οι λύσεις εύκολα βρίσκονται, όπως και οι εφαρμογές. Θέληση υπάρχει;

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Μελετητής

Γαύρος

Προς τους φίλους Ολυμπιακούς, τους επονομαζόμενους "γαύρους"

Λοιπόν: Η ονομασία χρησιμοποιείται από τους αντιπάλους της πειραϊκής ομάδας "Ολυμπιακός" με ειρωνικό χαρακτήρα, όμως για τους ίδιους τους οπαδούς και φιλάθλους της, ο χαρακτηρισμός δεν προέρχεται από το ψάρι, αλλά από το "γαυριάς" ή "γαύρος", που ονομάζεται, αφενός το άλογο που είναι έτοιμο για αγώνα, αφετέρου τα πρόσωπα που υπεφηφανεύονται και κορδώνονται, ιδιαίτερα για μαγκιά και ερωτοτροπίες.

"Γίνονται κι οι γέροι γαύροι" ("Byron", Καρυωτάκης).

Στα αρχαία ελληνικά ο/η γαύρος, το γαύρον σημαίνει ο υπεροπτικός, ο ανδρείος, ο αγέρωχος, ο επιβλητικός, ο μεγαλοπρεπής.

Rosa Petropoulou

Η κουλτούρα της ακύρωσης στο ΡΙΚ;

Χαρίδημος Κ. Τσούκας

Προσκλήθηκα σχετικώς πρόσφατα από τη δημοσιογράφο του ΡΙΚ κ. Ελίτα Μιχαηλίδου, στην εκπομπή της «Ντοκουμέντο», προκειμένου να συζητήσουμε για τον Μακάριο. Της είπα ότι δεν είμαι ιστορικός και ότι θα μιλούσα για τον Μακάριο μόνο ως μελετητής της ηγεσίας. Συμφώνησε και κάναμε μια ωραία συζήτηση, όχι μόνο για τον Μακάριο ως ηγέτη αλλά ευρύτερα για την πολιτική και οργανωσιακή ηγεσία.

Τις προάλλες ενημερώθηκα από το ΡΙΚ ότι η εκπομπή «αναβάλλεται λόγω εκλογών». Εκ πρώτης όψεως είναι ακατανόητο. Το «Ντοκουμέντο» είναι καθιερωμένη εκπομπή, προβάλλεται εκτός ωρών υψηλής ακροαματικότητας, και δεν στερεί χρόνο από εκπομπές πολιτικής επικαιρότητας. Τι σχέση έχουν οι επικείμενες προεδρικές εκλογές με την εκπομπή; Καμία. Μήπως, στη συζήτησή μου με την κ. Μιχαηλίδου, έκανα αναφορές σε τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, οι οποίες θα μπορούσαν να εκληφθούν ως αθέμιτη πολιτική παρέμβαση στην προεκλογική καμπάνια των υποψηφίων προέδρων; Καθόλου. Γιατί, λοιπόν, η εκπομπή «αναβλήθηκε λόγω εκλογών»;

Υποπτεύεστε την απάντηση, υποθέτω. Οι απόψεις που εξέφρασα ενόχλησαν, πιθανότατα, τη διοίκηση του ΡΙΚ. Η «αναβολή» (διάβαζε: ακύρωση) ήταν ο εύσχημος τρόπος για να μη μεταδοθούν ανεπιθύμητες απόψεις. Τι ακριβώς τους ενόχλησε; Μαντεύω τι, αν και δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Θα σας αναφέρω, όμως, τι είπα.

Ήμουν ήπια επικριτικός προς τον Μακάριο, τον οποίο περιέγραψα ως έχοντα κυριαρχική παρουσία στο δημόσιο βίο της Κύπρου, με ό,τι αυτό σήμαινε. Ο Μακάριος ενσάρκωνε ένα πατερναλιστικό πρότυπο ηγεσίας. Ενώ η ηγετική του παρουσία ήταν θετικά καθοριστική στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του κυπριακού ελληνισμού της δεκαετίας του 1950, η σχεδόν απόλυτη ηγεμονία του στην μετα-αποικιακή Κυπριακή Δημοκρατία, συμφύροντας τη συμβολική ισχύ του θρησκευτικού ηγέτη με την πολιτική ισχύ του Προέδρου, αφενός τον ώθησε σε αλαζονικές συμπεριφορές (ιδιαίτερα προς την τουρκοκυπριακή κοινότητα), αφετέρου επιβράδυνε τη θεσμική ωρίμανση της Δημοκρατίας. Σαν τα μεγάλα πεύκα που δεν επιτρέπουν σε φυτά γύρω τους να αναπτυχθούν, η κυριαρχική παρουσία του Μακάριου, σε αντίθεση με αυτήν του Νέλσον Μαντέλα, λ.χ., συνέβαλε στη θεσμική καχεξία της χώρας. Είπα, επίσης, ότι ο Μακάριος, όπως συχνά συμβαίνει με σημαντικούς ηγέτες, παγιδεύτηκε μεταξύ δύο αντικρουόμενων αντιλήψεων για το μέλλον της Κύπρου -της ελληνικότητας της Κύπρου από τη μία (πάνω στην οποία στηρίχθηκε ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας) και της δικοινοτικής Κύπρου (πάνω στην οποία οικοδομήθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία), από την άλλη.

Σωστή ή λάθος, αυτή είναι η άποψή μου. Γνωρίζω ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις -ευτυχώς, πάντα υπάρχουν. Το ερώτημα είναι: γιατί η διοίκηση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης νομιμοποιείται να ακυρώσει τη γνώμη που εκφέρει ένας καλεσμένος τηλεοπτικής εκπομπής; Αντιλαμβάνεται το ρόλο της ως λογοκριτή ή ως ενορχηστρωτή ενός πολυφωνικού δημοσίου διαλόγου;

Τα ερωτήματά μου είναι ρητορικά. Οι εκάστοτε διοικούντες τη δημόσια ραδιοτηλεόραση τείνουν να αυτοκατανοούνται περισσότερο ως τοποτηρητές κυρίαρχων εθνικών αφηγήσεων (εν προκειμένω: η αγιογράφηση του Μακαρίου) και παραταξιακών συμφερόντων (εν προκειμένω: προστασία της διαπλεκόμενης με το κράτος εθνικοφροσύνης), και λιγότερο ως προασπιστές της επαγγελματικής δεοντολογίας που πρέπει να διέπει τα ΜΜΕ σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία -προαγωγή ανεξαρτησίας γνώμης, πολυφωνίας, και διαλόγου. Ένας αξιωματούχος δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, αν έχει πάρει στα σοβαρά τη δουλειά του, δεν προωθεί την «κουλτούρα της ακύρωσης» γιατί, απλούστατα, αυτοακυρώνεται ο ίδιος!

Η ειρωνεία είναι ότι η εύσχημη ακύρωση της εκπομπής ενισχύει το επιχείρημά μου περί θεσμικής καχεξίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μόνο σε ανελεύθερες, θεσμικά αναιμικές χώρες τύπου Τουρκίας και Ρωσίας οι ηγέτες λιβανίζονται και ο κριτικός λόγος εξοστρακίζεται από τα δημόσια ΜΜΕ. Στις θεσμικά ώριμες φιλελεύθερες δημοκρατίες, τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα τα δημόσια, έχουν εμπεδώσει την κουλτούρα της διερώτησης, όχι της ακύρωσης. Είναι η κουλτούρα της διερώτησης που κάνει το ΒΒC να φιλοξενεί εκπομπές κριτικές για τη βρετανική αποικιοκρατία, το ρόλο της Αγγλικανικής Εκκλησίας στη δουλεία, και τις φρικαλεότητες μοναρχών του παρελθόντος. Είναι η ίδια κουλτούρα διερώτησης που ωθεί το (Αμερικανικό) PBS να διερευνά κριτικά την αμερικανική εμπλοκή στο Βιετνάμ και να αποτιμά, επίσης κριτικά, αποφάσεις παλαιών προέδρων της χώρας.

Η δική μας θεσμική καχεξία προάγει, αντιθέτως, την κουλτούρα της ακύρωσης. Τρομάζουν οι ταγοί των θεσμών μας με την κριτική κυρίαρχων αφηγημάτων. Τους φοβίζει η ετεροδοξία. Θεωρούν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση όχι φυτώριο αναστοχασμού, απαραίτητο για τη διαρκή εκλέπτυνση μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας, αλλά τον διανοητικό κόφτη που κλαδεύει ό,τι αποκλίνει. Πολιτικά διορισμένοι καθώς είναι, η συμπεριφορά τους αντανακλά την ιδιοκτησιακή αντίληψη της εκάστοτε εξουσίας για τους δημόσιους θεσμούς -ιδού το έλλειμμα θεσμικής ωρίμανσης. Πιθανότατα έχουμε το ΡΙΚ που μας αξίζει;

* Καθηγητής στην Έδρα Columbia Ship Management και Κοσμήτορας της Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κύπρου - Αντεπιστέλλον μέλος της Κυπριακής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών.

Πηγή: Εφημ. Ο Φιλελεύθερος 02 Οκτωβρίου 2022

Χαμόγελο

  Του Δρ. Ανδρέα Σοφόκλη

Το χαμόγελο δίνει ζωή. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι το χαμόγελο και φυσικά το γέλιο ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Συμβάλλει ώστε τόσο το σώμα όσο και η νόηση να ανθίστανται στις ψυχοσωματικές ασθένειες.

Ο εγκέφαλος αποκτά ανθεκτική δύναμη μνήμης και σκέψεως, δημιουργεί ιδέες, αναπτύσσει την ικανότητα οργάνωσης.

Το χαμόγελο συμβάλλει στην ισχυροποίηση του ανθρώπου στον κοινωνικοεπαγγελματικό του χώρο.

Αποτελεί σημαντικό παράγοντα ως προς την ενίσχυση των αισθημάτων εμπιστοσύνης, εκτίμησης. Αυξάνει τον συνδετικό, τον ηγετικό ρόλο. Δημιουργεί και ενισχύει φιλικές σχέσεις, αλληλοεκτίμηση, συνεργασία.

Οπωσδήποτε οι άνθρωποι που είτε έχουν έμφυτο το χαμόγελο είτε το αποκτούν είτε το ενισχύουν στην πορεία της ζωής τους, μετατρέπουν τη δική τους πορεία σε μια συνεχή ευτυχισμένη γραμμή, με αύξηση και του χρόνου ζωής, αφού έχει διαφανεί ότι είναι το πλέον θεραπευτικό μέσο, πλήρως υγιεινό.

Είναι γνωστό ότι άνθρωποι με σοβαρές ασθένειες είτε με την αρωγή ειδικών ιατρών και ιατρικών κέντρων είτε από μόνοι τους, με το χαμόγελο και με εφαρμογές τεχνικών χαμόγελου και γέλιου κατόρθωσαν και κατορθώνουν την αποθεραπεία τους είτε εντελώς είτε σε ένα υψηλό βαθμό που τους μετατρέπει τη ζωή σε ποιοτική.

Σε ιατρικά κέντρα εφαρμόζονταν στο παρελθόν, πιθανόν να  εξακολουθούν να εφαρμόζονται, αίθουσες χαμόγελου και γέλιου, με κατάλληλα βιβλία χιούμορ, με χιουμοριστικά έργα. Οι ασθενείς περνούσαν σε αυτές τις ειδικές αίθουσες τουλάχιστο μία ώρα την ημέρα, εκ περιτροπής. Αυτή η μέθοδος συνέβαλλε ώστε να περιορίζονται ή/και να πετάγονται εντελώς φαρμακευτικές αγωγές.

Πολλοί ισχυρίζονται, μετά από έρευνες, ότι το χαμόγελο είναι δείγμα υποταγής από επαγγελματικώς υφιστάμενους προς επαγγελματικώς προϊστάμενους. Σίγουρα, άλλωστε είναι επιστημονικώς τεκμηριωμένο, ότι ισχύουν και λειτουργούν διαφορετικά είδη χαμόγελου, όπως είναι: τα χαμόγελα κυριαρχίας, υποταγής, αινιγματικά, προσποιητά, συμπάθειας, σαγηνευτικά. Το σημαντικό είναι ο άνθρωπος να αφήνει το πηγαίο, το φιλικό χαμόγελο να εκδηλώνεται.

Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι οι χαμογελαστοί άνθρωποι, ανεξαρτήτως κοινωνικοεπαγγελματικής θέσεως και κατάταξης, αυτά που αποκτούν από το πηγαίο, από το ανθρώπινο χαμόγελο είναι την εκτίμηση, την αγάπη, την εμπιστοσύνη και από απόψεως υγείας, την ποιότητα της ζωής.

Τα τηλεοπτικά προγράμματα και τα προγράμματα κοινωνικής δικτύωσης, που στοχεύουν και επιτυγχάνουν το χαμόγελο, το γέλιο των τηλεθεατών τους, είναι στις μετρήσεις θεαματικότητας τα πλέον αγαπητά, ειδικά όταν συνδυάζονται με έξυπνα τηλεπαιχνίδια γνώσεων και μάθησης. Στην αντίπερα όχθη ανήκουν τα καταθλιπτικά τηλεοπτικά προγράμματα παρωχημένων εποχών, που είναι και εμφανές ότι το λεκτικό και τα γεγονότα που χρησιμοποιούνται δε συνάδουν και δε συνδέονται με τα δεδομένα και με τα ζητούμενα της σύγχρονης εποχής.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια παρατηρούμε ότι σύγχρονοι επαγγελματικοί οργανισμοί, εφαρμόζουν δράσεις, όπως τραγούδια-μουσική ευχάριστου χαρακτήρα στα διαλείμματα. Σε τακτά χρονικά διαστήματα οργανώνουν και υλοποιούν συνεστιάσεις με τη συμμετοχή του συνόλου των στελεχών, με στόχους τη χαλαρή επικοινωνία σε ευχάριστα περιβάλλοντα. Αυτές οι δράσεις μετατρέπονται σε κουλτούρα εμπιστοσύνης, ενίσχυσης των συνεργασιών, αλληλεγγύης, επίτευξης των στόχων των Οργανισμών, με εργαλείο επιτυχίας το χαμόγελο, το γέλιο, τα αστεία μέσα και από τον εργασιακό χώρο.

Σε μια σύγχρονη απαιτητική εποχή, σημαντική παράμετρος ηρεμίας, γαλήνης του σώματος, του νου, της ψυχής, είναι οπωσδήποτε η «Όαση» του χαμόγελου, του γέλιου,  με ευχάριστα προγράμματα, με χαρούμενη παρέα, με τα μέλη της οικογένειας.

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

ΕΜΕ Φιλολογικών Μαθημάτων, ΥΠΑΝ

Λένα Μακρή, συγγραφέας

Λένα Μαρκή, μια πολυτάλαντη προσωπικότητα

Η γνωριμία με τη Λένα Μακρή, δεν χρειάζεται να είναι… μακρά, για να αντιληφθεί κάποιος τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που τη διακρίνουν και την κάνουν να είναι ένα ξεχωριστό άτομο. Από την πρώτη στιγμή η Λένα σε σκλαβώνει με την ανεπιτήδευτη ευγένεια της. Δεν προσποιείται κάτι άλλο από αυτό που είναι, παραμένοντας έκδηλα αυθεντική.

Σε ένα πρόσφατο ταξίδι πατριδογνωσίας στην Πελοπόννησο, θεία τύχη αγαθή, διασταυρώθηκαν τα βήματα μας. Πρέπει να ομολογήσω ότι η πρώτη εντύπωση που μου έκανε, ήταν το προσεγμένο και καλαίσθητο στυλ στο ντύσιμο της, με τους ωραίους και σωστούς χρωματικούς συνδυασμούς αποτέλεσμα μιας ανυπέρβλητης αισθητικής!

Ευχάριστη στη συνομιλία της, με τη γλώσσα του σώματος και τις πρώτες της κουβέντες, φανερώνει εύκολα την καλλιέργεια, που κοσμεί την προσωπικότητά της. Σεμνή και καταδεκτική, με αίσθηση του χιούμορ, είναι αδύνατο να μην σε κερδίσει από την πρώτη κιόλας στιγμή που τη γνωρίζεις.

Συνειδητοποιημένη για τη ζωή και τον άνθρωπο με κριτική διάθεση αλλά διαλεκτική, εκφράζει το μετρημένο και ξεκάθαρο λόγο της ελεύθερα, υπερασπίζοντας τη θέση της με επιχειρήματα και αξιοπρέπεια.

Χαρισματική, αλλά χαμηλών τόνων, κοινωνική αλλά διακριτική -κάποτε και μοναχική, επικοινωνιακή αλλά με λεπτότητα και χάρη κοινωνεί τις σκέψεις της μ’ ένα ιδιαίτερα δικό της τρόπο και ύφος.

Άριστη χρήστης του προφορικού και του γραπτού λόγου, αφηγηματική, γράφει πετυχημένα βιβλία με ευρηματικούς τίτλους, αποδεικνύοντας την ανεξάντλητη φαντασία της.

Βαθιά ανθρώπινη με ευαισθησία κι ενδιαφέρον για τα κοινά, πλάθει και δημιουργεί χαρακτήρες, που μέσα από τις ενδιαφέρουσες ιστορίες της «επενδύει» τις σκέψεις της στη φαντασία των μικρών της φίλων. Δημιουργική και ανεξάντλητα εργατική, επιμένει στην πνευματική αναζήτηση της ζωής με ανοιχτούς πάντα ορίζοντες… που γεμίζει το είναι της.

Η Λένα Μακρή γεννήθηκε στην Κάρυστο της Εύβοιας και ζει μόνιμα στην Αθήνα. Αρχικά σπούδασε νομικά και στη συνέχεια σκηνοθεσία και σεναριογραφία που ήταν οι κρυφές της αγάπες. Πολυτάλαντη και δραστήρια, ασχολήθηκε κατά καιρούς με το ραδιόφωνο και την τηλεόραση σε ραδιοφωνικές εκπομπές και μικρές τηλεοπτικές σειρές. Σκηνοθέτησε τηλεταινίες και μεμονωμένα επεισόδια.

Δεν άργησε όμως, από τη μαγεία της εικόνας ξαναγύρισε με νέες γνώσεις και εμπειρίες στο οπλοστάσιο της, στη συγκίνηση του γραπτού λόγου, αφού την κέρδισε αποκλειστικά ο χώρος του βιβλίου.

Υπηρέτης του πνεύματος του καλού, ο κόσμος της Λένας είναι απλός, κατανοητός, φωτεινός, με ήρεμους κυματισμούς και ωραίους χρωματισμούς, που βρίσκουν καταφύγιο στα υπέροχα παραμύθια της. Ταξιδευτής της ζωής... που γνωρίζει πολύ καλά τον κόσμος της, η Λένα χειρίζεται με επιτυχία το συγγραφικό της έργο. 

Ο όμορφος κόσμος που κουβαλάει μέσα της και η αγάπη της για τα παιδιά γίνονται όμορφα παραμύθια και ωραίες ιστοριούλες, που καταγράφονται σε μια σειρά βιβλίων με απανωτές και καλαίσθητες εκδόσεις.

Καλοτάξιδα της εύχομαι από καρδιάς να είναι τα βιβλία της, στο όμορφο συγγραφικό οδοιπορικό που ξεκίνησε πριν καιρό και προχωρεί σταθερά με σταθμούς κορύφωσης…

Φοίβος Νικολαΐδης

Βιβλία που έγραψε:

«7χρωμα μυστικά» (εφτά βιβλία με ιστορίες στα χρώματα του ουράνιου τόξου για μικρούς και μεγάλους, Εκδ. Φυτράκη, 2001)

«Ένα κίτρινο κουτί αλλιώτικο από τ’ άλλα» 2001
«Η άνοιξη της Πράσινης» 2001
«Η θλιμμένη Μπλε και η χαρισάμενη Βαθυμπλέ» 2001
«Η Κόκκινη κάνει γυμναστική» 2001
«Η μενεξεδένια κόμη της Ολβίας» 2001
«Η Πολύμνια γίνεται φίρμα» (στη σειρά Παρέα με τα όλα της, Κέδρος 2003-2004).
«Ο άσος στο μανίκι του λευκού» 2001
«Ο ταύρος το 'σκασε» (Εκδ. Κέδρος, 2003).
«Οι θησαυροί των σκουπιδιών» 2004
«Οι μεταξωτές και οι επιδέξιοι» (διηγήματα, Εκδ. Οδυσσέας, 1997),
«Σαββατοκύριακο στο κτήμα του μυστηρίου» 2007
«Τα παράξενα πορτοκαλί παπούτσια» 2001
«Χόρεψέ μας Σαμάνθα» 2005
«Πες πως μ' αγαπάς» (μυθιστόρημα, μαζί με την Κωστούλα Τωμαδάκη, Εκδ. Φυτράκη, 1998),
«Από δεύτερο χέρι» Ιστορίες (ιστορίες, μαζί με την Κωστούλα Τωμαδάκη, Εκδ. Μέδουσα -Σέλας, 2001)

Τηλεταινίες τις οποίες έχει σκηνοθετήσει:

Η πρώτη απεργία 1988|1988 ΕΤ2
Το Κλειδί (1989) 1989|1989 ΕΤ2

 

Ο άσος στο μανίκι του Λευκού

Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Φυτράκη, 2001

Η λευκή σελίδα δανείζεται τις χάρες της λευκής αχτίδας και ήσυχα περιμένει να τη μεστώσει η γραφή.

Η άνοιξη της Πράσινης
Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Φυτράκη, 2001

Η χελώνα κάνει θραύση χορεύοντας τα κλασικά, κλακέτες και φλαμένγκο... μέχρι που χάνεται τ' όστρακό της...

Η Κόκκινη κάνει γυμναστική

Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Φυτράκη, 2001

Το φιλόξενο σώμα του Σφαιράκια είναι αρχικά το γυμναστήριο της υπέρβαρης φράουλας, που τελικά ξεφεύγει από το σκοπό της...

Η θλιμμένη Μπλε και η χαρισάμενη Βαθυμπλέ

Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Φυτράκη, 2001

Μια φαινομενικά αθώα παράβαση οδηγεί το μοναχικό κορίτσι με τις θλιμμένες μουσικές στην ακροθαλασσιά, όπου την καλοδέχεται η λύτρωση.

 

Τα παράξενα πορτοκαλί παπούτσια

Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Φυτράκη, 2001

Ο Σύλλας έχει να αντιμετωπίσει πολλά απρόοπτα εξαιτίας των παράξενων πορτοκαλί παπουτσιών, που ξεγελάνε με τα ίχνη τους.

 

Η μενεξεδένια κόμη της Ολβίας

Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Φυτράκη, 2001

Τα μαλλιά της καλοκαιρίας μεταμορφώνονται σε σύννεφο του χειμώνα, χτενίζουνε τον κόσμο να βρουν την ευτυχία.

 

Ένα κίτρινο κουτί αλλιώτικο από τ’ άλλα

Λένα Μακρή
Φυτράκης Α.Ε.

Εκδόσεις: Φυτράκη, 2001

Η κίτρινη απειλή οδηγεί το Μενέλαο και την παρέα του σε δρόμους αυτογνωσίας μέσα από επικίνδυνες ισορροπίες.

 

Οι μεταξωτές και οι επιδέξιοι

Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Οδυσσέας, 1997

 

Ο ταύρος το ‘σκασε

Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Κέδρος, 2003

Κάποιοι θέλουν να σφάξουν έναν ταύρο στο πανηγύρι του νησιού, για να "διασκεδάσουν όλοι", όπως διαφημίζει η δήμαρχος Ρόη Πουσαίου και στη σχετική αφίσα. Όμως η Παρέα με τα όλα της, που κάνει διακοπές στην κατασκήνωση του νησιού, έχει διαφορετική άποψη. Μπορούν τα παιδιά να σώσουν τον ταύρο, ενώ τον κυνηγάει ένα ολόκληρο νησί;

Εκεί τα παιδιά βρήκαν έναν ταύρο και τον ονόμασαν «Ρούσο». Ο ταύρος είχε χρυσά κέρατα , χρυσές οπλές και ήταν μεγάλος και κατάμαυρος. Τα παιδιά ήταν πολύ χαρούμενα και ευτυχισμένα που βρήκαν έναν ταύρο. Όμως το χωριό έμαθε πως τα παιδιά έχουν έναν ταύρο και είπαν πως πρέπει να τον σφάξουν για το πανηγύρι. Τότε τα παιδιά αποφάσισαν να κάνουν διάφορες εκδηλώσεις που να συμμετέχουν τα ζώα. Τα παιδιά κέρδισαν και ο Ρούσος ήταν ελεύθερος όπως πάντα. Οι χωριανοί κατάλαβαν το λάθος τους και έτσι δεν θα το ξαναέκαναν ποτέ. 

Οι θησαυροί των σκουπιδιών

Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Κέδρος, 2004

Η Παρέα με τα Όλα της προσπαθεί να λύσει το μυστήριο που δημιουργείται από ένα διαγωνισμό με δώρο μια ολόκληρη βιβλιοθήκη, ένα ποντικοφαγωμένο βιβλίο, ένα μυστηριώδη και γοητευτικό συγγραφέα που επισκέπτεται το σχολείο τους. Και δεν θα αργήσει να τα καταφέρει. Ποια σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους όλα αυτά; Η φαντασία τους μεταμορφώνει απίθανες καταστάσεις σε καθημερινά προβλήματα, αλλά και καθημερινά προβλήματα σε απίθανες καταστάσεις. Ζουν στην πόλη, αλλά αγωνίζονται διαρκώς εναντίον της απομόνωσης. Χαίρονται και πικραίνονται, γνωρίζουν τον εαυτό τους και τους άλλους. Γενικά, είναι μια αχτύπητη Παρέα με τα Όλα της.

Ένας διαγωνισμός με δώρο μια ολόκληρη βιβλιοθήκη, ένα ποντικοφαγωμένο βιβλίο, ένας μυστηριώδης και γοητευτικός συγγραφέας που επισκέπτεται το σχολείο τους... Η Παρέα με τα Όλα της αναρωτιέται αν όλα αυτά έχουν μεταξύ τους κάποια σχέση. Και η αλήθεια, τόσο απλή, δε θα αργήσει να αποκαλυφθεί. Είναι παιδιά σαν κι εμάς. Έχουν φίλους, γονείς, δασκάλους. Η φαντασία τους μεταμορφώνει απίθανες καταστάσεις σε καθημερινά προβλήματα, αλλά και καθημερινά προβλήματα σε απίθανες καταστάσεις. Ζουν στην πόλη, αλλά παλεύουν ενάντια στην απομόνωση. Χαίρονται και πικραίνονται, γνωρίζουν τον εαυτό τους και τους άλλους, και είναι μια αχτύπητη Παρέα με τα Όλα της. 

Η Πολύμνια γίνεται φίρμα

Μακρή Λένα
Εκδόσεις: Κέδρος, 2004

Η Κάλη ξεκινάει κακόκεφη τη μέρα της, γιατί έχει χάσει τη μία της γάτα, την Πολύμνια. Μα που μπορεί να έχει πάει; Τι σχέση μπορεί να έχει με την εξαφάνισή της ο διάσημος ηθοποιός Χάρης Μελίδης; Τι κρύβεται πίσω από την εξαφάνιση της; Η Κάλη και η «Παρέα με τα όλα της» αναρωτιούνται αν μια γάτα μπορεί να γίνει φίρμα και τι σχέση έχει ένας ηθοποιός με την εξαφάνιση της γάτας. 

 

Χόρεψέ μας, Σαμάνθα

Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Φυτράκη, 2005

Μα ποια είναι τέλος πάντων αυτή η Σαμάνθα; Κάποιος που θα συναντούσε τη Σαμάνθα τυχαία στο δρόμο μπορεί και να την προσπερνούσε βιαστικά, νομίζοντας πως είναι μια συνηθισμένη χελώνα. Κάποιος άλλος ίσως που θα τη γνώριζε καλά θα διαβεβαίωνε ότι η Σαμάνθα είναι ευαίσθητη, έχει κοφτερό μυαλό, διαθέτει αξιοθαύμαστη τόλμη και τη χαρακτηρίζει αστείρευτο πείσμα και ατσαλένια θέληση. Αν πάλι ρωτήσουμε ένα θεατή που παρακολούθησε μια παράστασή της, θα μας απαντούσε ότι πρόκειται για μια σπουδαία χορεύτρια. Ποιος τελικά έχει δίκιο και ποιος άδικο; Και έπειτα, είναι άραγε η ζωή της στρωμένη με ροδοπέταλα ή μήπως η Σαμάνθα αντιμετωπίζει συχνά δυσκολίες, βάσανα και εμπόδια τα οποία ωστόσο τα ξεπερνά με επιτυχία; Αξίζει να τη θαυμάσει κανείς για τα χαρίσματά της ή να παραδειγματιστεί από τη συμπεριφορά της; Μόνο αν διαβάσει κάποιος το βιβλίο αυτό θα μάθει ποια είναι αυτή η Σαμάνθα επιτέλους.

Αγαπώ και θαυμάζω την ανεξάντλητη φαντασία των παιδιών, που φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή και τα κάνει να έχουν στο τσεπάκι λύσεις για προβλήματα που στους μεγάλους φαίνονται βουνό. Όμως, μικρές κυρίες και κύριοι, ας μη χάνουμε καιρό. Φορέστε την καλή σας διάθεση, μαζέψτε όλους τους φίλους σας κι ετοιμαστείτε να σαλπάρουμε. Καράβι καλοτάξιδο μας περιμένει και ούριος άνεμος φουσκώνει τα πανιά.

Πιάστε πλώρη

πιάστε πρύμνη

με τον ήλιο

ή τη σελήνη.

 

Σαββατοκύριακο στο κτήμα του μυστηρίου

Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Κέδρος, 2007

Αν τα ανιαρά και ανούσια Σαββατοκύριακα σας έχουν κουράσει, τα παιδιά - πρωταγωνιστές αυτής της ιστορίας ανεπιφύλακτα σας προτείνουν να επισκεφτείτε το κτήμα του Ροδανού, όπου κάθε φορά ένα διαφορετικό μυστήριο σας περιμένει να το διαλευκάνετε. Θα περάσετε αξέχαστα, όπως πέρασαν και τα παιδιά, όταν έψαχναν, ρωτούσαν, μάθαιναν και συγκέντρωναν στοιχεία χορεύοντας με φαντάσματα του παρελθόντος για να φτάσουν στην άκρη του νήματος.

Σειρά σας να ζήσετε (και να λύσετε) το μυστήριο!

Η Παρέα με τα Όλα της προσπαθεί να λύσει το μυστήριο που δημιουργείται από ένα διαγωνισμό με δώρο μια ολόκληρη βιβλιοθήκη, ένα ποντικοφαγωμένο βιβλίο, ένα μυστηριώδη και γοητευτικό συγγραφέα που επισκέπτεται το σχολείο τους. Και δεν θα αργήσει να τα καταφέρει. Ποια σχέση μπορεί να έχουν μεταξύ τους όλα αυτά; Η φαντασία τους μεταμορφώνει απίθανες καταστάσεις σε καθημερινά προβλήματα, αλλά και καθημερινά προβλήματα σε απίθανες καταστάσεις. Ζουν στην πόλη, αλλά αγωνίζονται διαρκώς εναντίον της απομόνωσης. Χαίρονται και πικραίνονται, γνωρίζουν τον εαυτό τους και τους άλλους. Γενικά, είναι μια αχτύπητη Παρέα με τα Όλα της.

Μια παρέα παιδιών που ονομάζεται «Η παρέα με τα όλα της» πήγαν κατασκήνωση στο λιβάδι για μερικές ημέρες μακριά από του γονείς τους.

 

Από δεύτερο χέρι

Λένα Μακρή & Κωστούλα Τωμαδάκη
Μέδουσα – Σέλας Εκδοτική, 2001


Την παραμονή του γάμου της η πλούσια, νέα κι όμορφη Κοραλία Τρίμη συναντάει τις τρεις φτωχές Μοίρες κι αμφιβάλλει ακόμα για την τελειότητα του νυφικού της, ενώ η επίσης μελλόνυμφη Μάγδα δείχνει πανέτοιμη για τη γαμήλια τελετή. Ο Τζουζέπε αργεί να επιστρέψει κάτι δεκαετίες, κι ο Αντώνης Βελής κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα περιμένοντας τηλέφωνο από τον απαγωγέα... 

 

Πες πως μ’ αγαπάς

Κωστούλα Τωμαδάκη & Λένα Μακρή
Εκδόσεις: Φυτράκη, 2004

«Σαράντα χειμώνες πίσω μου. Φώτα, γιορτές, θλίψη κι ο έρωτας σε κάθε επεισόδιο. Πρόσωπα έφυγαν, πρόσωπα ήρθαν κι έφυγαν κι αυτά. Αναμνήσεις μόνο μ’ ακολουθούν... Μια ανάμνηση δεν θέλω να γίνεις κι εσύ. Γι’ αυτό την ύστατη φορά, σ’ τα είπα και σιώπησα, δεν έμεινα στις σκέψεις μου, σου μίλησα, έκανα τα αισθήματά μου λέξεις και τα άρθρωσα... Πες πως μ’ αγαπάς, σε παρακαλώ, σε προστάζω, σε ικετεύω, πες το έτσι, λόγου χάρη, πες το μου, πες πως μ’ αγαπάς! Θα γεράσω πριν από σένα. Γιατί γέρνανε γρήγορα όσοι δεν έχουν κάποιον να τους αγαπάει». Η γυναίκα με τ’ άσπρα στην άκρη του παρτεριού κρατάει το κεφάλι της κόντρα στον άνεμο και μελετάει τα γενέθλιά της, όπως κάθε χρονιά στον ερχομό της άνοιξης. Τόσο ευάλωτη και τόσο δυνατή, θα τα βγάλει πέρα κι αυτή τη φορά, θα ξορκίσει φόβους κι αναστολές , θα ερωτευτεί ξανά, κερδίζοντας έτσι το στοίχημα με τον εαυτό της, τη ζωή. Ένα ρομαντικό παραμύθι με νοσταλγική διάθεση και κεντρική ηρωίδας τη Χαρά. Μια ευαίσθητη ταινία με τη γεύση του happy end και πρωταγωνίστρια τη Γιώτα Φέστα. 

Ανοχύρωτη Πολιτεία η Κυπριακή Δημοκρατία

Του Δρ Ανδρέα Σοφόκλη

Για άλλη μία φορά το Σάββατο της Αναστάσεως, μία από τις σημαντικότερες κατανυκτικές λειτουργίες, αν όχι η σημαντικότερη της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας, μεταβλήθηκε σε μίνι πραξικόπημα. Το Κράτος πέρασε κρίση, για να λέμε πλέον και κυρίως να γράφουμε τα γεγονότα με το όνομά τους, η κοινωνία απέτυχε και πάλι παταγωδώς.

Κάποιοι, όπως και ο υποφαινόμενος γράψαμε, προειδοποιώντας, σε αντίθεση με εφησυχάζοντες, με αδιάφορους, με χειροκροτητές, το  συγκεκριμένο άρθρο μου απλά θυμίζω, είχε τίτλο: Λαμπρατζιές, Κροτίδες, Πυροτεχνήματα. Το σημαντικό στοιχείο είναι το: διαβάζει κάποιος; Έχει αποδειχθεί ότι το ρήμα διαβάζω είναι πολύ βαρύ, αφού έχει φυσικές προεκτάσεις, όπως: μελετώ-κατανοώ-εφαρμόζω-αξιολογώ-αναλύω-συνθέτω-λύνω, αν πρόκειται για προβλήματα.

Για ακόμα μία φορά απέδειξες Κυπριακή Κοινωνία ότι οι ακόλουθες τραγωδίες δεν έγιναν τυχαία: Πραξικόπημα-Τουρκική εισβολή-Μετοχές-Ήλιος-Μαρί-Αξιόγραφα-Μάτι-Τέμπη. Πώς συνδέονται όλα αυτά με την Νύκτα της Αναστάσεως αλλά της κρίσης στη Δημοκρατία;

Τι κυριαρχεί είναι πολύ απλό. Θα χρησιμοποιήσω ένα συνηθισμένο παράδειγμα της σύγχρονης δυστυχώς κοινωνικής και πάλι πραγματικότητας: Σε ένα βίαιο περιστατικό σωματικής βίας, σύνηθες και αυτό το φαινόμενο, από ένα σωματικώς ισχυρό κατά ενός σωματικώς ανίσχυρου, ως γνωστό υπάρχουν τριών ειδών θεατές:

-          Οι οπαδοί και χειροκροτητές του θύτη. Οι οπαδοί του θύματος, οι οποίοι δεν τολμούν να κάνουν κάτι. Οι ουδέτεροι.

Ο θύτης ανενόχλητος δρα βιαιοπραγώντας κατά του θύματος. Ποια από αυτές τις τρεις ομάδες ευθύνεται; Φυσικά τόσο η δεύτερη όσο και η Τρίτη, αφού η πρώτη ανήκει στην ομάδα των θυτών.

Μία ανεκτική και υποχωρητική κοινωνία «κατορθώνει» να ανέχεται κάποιους λίγους «νταήδες», οι συνέπειες: 36% του εδάφους, 1619 αγνοούμενοι, εκατό εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες, βωμοί νεκρών, δεκάδες γυναίκες βιασμένες, όπως αναφέρεται πενήντα δύο χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες πλήρως εξοπλισμένοι, χιλιάδες οι παράνομοι έποικοι, ραγδαία αλλαγή της μορφής των κατεχόμενων περιοχών μας, με τον κίνδυνο να αιωρείται. Εκατοντάδες τα θύματα και από τις άλλες προαναφερόμενες συμφορές: νεκροί, ορφανά, οικονομικά θύματα, ψυχολογικές, ψυχικές συνέπειες που βέβαια δεν καταγράφονται. Χωρίς ουδείς από αυτούς να έχει καταδικαστεί ουσιαστικώς και μη μου αντιτείνει κάποιος τον ένα, τους πέντε με δεκαπέντε, όπως λέγεται συνήθως και λύσαμε το θέμα.

Μία κοινωνία που ανεχόταν και ανέχεται να στηρίζουν νομοθέτες αυτούς όλους τους έξυπνους «μάγκες», οι οποίοι μάλιστα να είναι και υποκείμενα θαυμασμού από άλλους, τόσο στην ενήλική τους ζωή όσο και στα μαθητικά τους χρόνια, κατά τα οποία προκαλούν και προβλήματα στα μαθησιακά αποτελέσματα συμμαθητών/συμμαθητριών τους, στην εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων, όπως και κατά τη στρατιωτική τους θητεία, όσοι από αυτούς την επιτελούν, όσο καιρό την επιτελούν, πώς την επιτελούν, αν την επιτελούν. Βέβαια αρκετοί από αυτούς καλύπτονται από τα «συγχωροχάρτια» των «ψυχολογικών νοσημάτων». Ακολουθεί στην ενήλική τους ζωή το ΕΕΕ, επιστέγασμα είναι ότι κάποιοι από αυτά τα «παλληκάρια» έχουν και αστυνομική προστασία.

Σημειώνω ότι όποιος αμφιβάλλει ή/και διαφωνεί με αυτά που γράφω σε όποια σημεία προτού εκφραστεί, ας κάνει έρευνα. Εάν και όταν κάποιους από αυτούς τους συλλάβει η αστυνομία είτε σε ποδοσφαιρικά-αθλητικά επεισόδια, είτε το Σάββατο της Αναστάσεως, είτε σε λεγόμενες διαδηλώσεις λεγόμενων δικαιωμάτων (όχι βέβαια διαδηλώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων, τις οποίες και αυτές εκμεταλλεύονται για τους δικούς τους λόγους), αμέσως πέφτουν τα τηλεφωνήματα, ανακοινώσεις, νομικά σημεία, «ψυχολογικά νοσήματα», για τους γνωστούς λόγους «αρχών» για να τους προστατεύσουν.

Η κοινωνία αυτή είναι τόσο «ικανή» που ανέχεται όλα αυτά χωρίς καμία απαίτηση, πληρώνει τις συνέπειες, όσες περιγράφονται και τις οικονομικές σε κυλιόμενη μορφή, κλαίγοντας, μεμψιμοιρώντας, κάνοντας στιγμιαία πως θυμώνει κάπως, με το σύμβολο: δε βαριέσαι πέρασε και αυτό, να κυριαρχεί.

Όλα αυτά τα παιδιά, είναι μικρά τα καημένα, τι να τους κάνεις! Οι ηλικίες τους κυμαίνονται περίπου από μόνο δεκατεσσάρων ετών μέχρι περίπου μόνο πενήντα! Απλά έχουν αρκετοί από αυτούς και δικά τους παιδιά που ακολουθούν, όπως μου δήλωσε κάποιος «νταής» εξοργισμένος, την παράδοση και τα έθιμα, που είναι αυτά: ο αποσυντονισμός της κοινωνίας και της Δημοκρατίας. Αυτά βέβαια τα τραγικά σε καμία άλλη Θρησκεία, σε κανένα άλλο κράτος πλην της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας δε συμβαίνουν τόσα τραγικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Υπάρχουν Κοινωνίες και Δημοκρατίες που εάν τολμήσουμε να περιγράψουμε αυτά που συμβαίνουν με τη δική μας ανοχή και με το δικό μας: Ωχ αδελφέ τον μπελά σου ψάχνεις, άστο να περάσει, εμείς τη δουλειά μας και τα λεφτά μας να βλέπουμε, τι μας νοιάζει τι γίνεται, μέχρι, φυσικά να έρθει η δική μας σειρά, με ορατές συνέπειες, το βέβαιο είναι πως δε θα το πιστέψουν και εάν τους πείσουμε ότι συμβαίνουν, εύκολα συμπεραίνουμε σε ποιο Ναδίρ θα μας κατατάξουν.

Υπάρχουν λύσεις, για να μη διαφωνούν κάποιοι που ανησυχούν γι` αυτούς, εύκολες απλές και με κέρδος για όλους, όπως είναι:

->Το βραχιόλι στο πόδι, για ικανό χρονικό διάστημα.

-> Οι δωρεάν εργασίες κοινής ωφέλειας μία ημέρα την εβδομάδα, για χρονικό διάστημα, όπως είναι η καθαριότητα των δρόμων, των παραλίων, οι δενδροφυτεύσεις στις πόλεις, στις κοινότητες στις ημιορεινές και ορεινές περιοχές, όπου ο καθαρός αέρας οξυγονώνει.

Όπως δηλώνεται στον Χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: Τα δικαιώματα του ενός ανθρώπου παύουν εκεί όπου αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου. Δεν είναι υποχρεωμένοι οι πολίτες, στις πόλεις, στις γειτονιές, στις κοινότητες, ως κοινωνία να χάνουν την ησυχία, την ηρεμία, στη ζωή, στα σπίτια τους, από την όποια οχλαγωγία, να κινδυνεύουν η ζωή, η οικογένεια, η περιουσία τους, να δέχονται σωματικές, λεκτικές απειλές, να φορτώνονται με φόρους για να πληρώνουν οικονομικές ζημιές, που τις προκαλούν αυτοί οι οποίοι όχι μόνο για τίποτα το κοινωνικό, το αναπτυξιακό δεν ενδιαφέρονται αλλά έχουν τέτοια προστασία που αντιβαίνει της προστασίας των φιλήσυχων ανθρώπων.

Ως κοινωνία ας αλλάξουμε τις σημαδεμένες τράπουλες, ας κινηθούμε αποφασιστικά στο ορθό παιχνίδι της ζωής, προτού και πάλι βρεθούμε σε νέους θρήνους. Ας εφαρμόσουμε αυτά που πρέπει, ώστε οι λίγοι αλλά πολύβουοι και πολυθόρυβοι αυτοί, οι οπαδοί, οι χειροκροτητές τους, να περιθωριοποιηθούν.

Αν συνεχίσουμε την ανεκτική γραμμή, για τους όποιους λόγους, η φθίνουσα πορεία μας είναι προδιαγεγραμμένη.  

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Μελετητής

Κύπρος - Ισπανία 1998

Κύπρος – Ισπανία 3-2: Το μεγάλο κόλπο στον 4ο όροφο του «Φιλελεύθερου»

Απο:Ανδρέας Μαύρος

15/04/2023 

Συνεργείο ισπανικής αθλητικής πλατφόρμας, βρέθηκε στην Κύπρο την τρέχουσα εβδομάδα, έχοντας μία και μόνο αποστολή. Ποια; Να εμπλουτίσει ντοκιμαντέρ που ετοιμάζει για τον Χαβιέ Κλεμέντε. Βλέπετε, οι τίτλοι του τέλους της προπονητής θητείας στην Εθνική ομάδα της χώρας του, έπεσαν στην ήττα της Ισπανίας με 2-3 στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» από την Κύπρο. Ματς που διεξήχθη στις 5 Σεπτεμβρίου 1998.

Κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά, ο δημοσιογράφος Λουίς Φερμόζο έπαθε την πλάκα του όταν επικοινώνησε με τον εκλεκτό συνάδελφο και πρώην αθλητικό συντάκτη του «Φιλελεύθερου», Μιχάλη Γαβριηλίδη. Στην προσπάθεια να αντλήσει όσα γίνεται περισσότερα στοιχεία, αυτομάτως το τριμελές ισπανικό συνεργείο βρέθηκε για πέντε ολόκληρες ώρες στον 4ο όροφο των γραφείων της εφημερίδας μας αφού εκεί έγινε το μεγάλο κόλπο.

Τι εννοούμε; Ο Κλεμέντε, ήταν τόσο σίγουρος για τη νίκη, που δεν έκρινε ότι χρειαζόταν η τελευταία προπόνηση να γίνει στη Λάρνακα και δη στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», αλλά στη Λευκωσία, όπου κατέλυσε η αποστολή. Και έτσι, κατέληξε μετά από επικοινωνία με την ΚΟΠ, στο Γήπεδο Κύκκου.

«Γάτα» ο τότε ομοσπονδιακός κόουτς, Πανίκος Γεωργίου, δεν έχασε την ευκαιρία. Από το παράθυρο στο γραφείο του Γαβριηλίδη, υπήρχε άριστη θέα του αγωνιστικό χώρου και αυτομάτως, προσφερόταν για τέλεια κατασκοπία. Ο Κλεμέντε, μη γνωρίζοντας ασφαλώς το γεγονός, άνοιξε τα χαρτιά του στην προπόνηση και ο Γεωργίου, κρατούσε σημειώσεις. Και έκανε ιστορικό «ματ» στον Κλεμέντε, με την Κύπρο να πετυχαίνει την ιστορικότερη νίκη με γκολ των Γιώτη Εγκωμίτη (44’), Σίνισα Γκόγκιτς (49’) και Μιλένκο Σπόλιαριτς (77’).

1 του 6

 

 

 

 

 

 

 

Το ισπανικό συνεργείο, εννοείται πως πήρε δηλώσεις από το δίδυμο Γεωργίου-Γαβριηλίδης, πλάνα από το Γήπεδο Κύκκου και το «Αντώνης Παπαδόπουλος». Στην κάμερα, επίσης, μίλησαν οι Γιώτης Εγκωμίτης, Πάμπος Πίττας.

25 χρόνια μετά, η Κύπρος θα αντιμετωπίσει τους Ισπανούς, για τον α΄ όμιλο της προκριματικής φάσης του Γιούρο 2024. Στις 11 Σεπτεμβρίου η ομάδα του Τιμούρ Κετσπάγια θα ταξιδέψει στην Ισπανία, ενώ στην Κύπρο οι δύο ομάδες θα αναμετρηθούν στις 16 Νοεμβρίου.

  

Στο βίντεο που ακολουθεί τα στιγμιότυπα της ιστορικής αναμέτρησης  ΒΙΝΤΕΟ 

ΠΗΓΗ: Goal.com.cy