Monday, January 28, 2008

Νεόπλουτοι


Νεοκύπριοι πλουτοκράτες ή νεόπλουτοι αρχοντοχωριάτες;
«Κουβαλάμε μια κουλτούρα που χάνεται στα βάθη των αιώνων. Μέσα από τη δύναμη της μνήμης και την πίστη στον πολιτισμό μας, η φωνή της γιαγιάς Ισμήνης, ως φωνή της συνείδησής μας, που ξεδιπλώνεται τρυφερά μέσα από τις γραμμές του βιβλίου, ίσως να δώσει το έναυσμα περαιτέρω προβληματισμό, νέες αναζητήσεις και νέες αντιλήψεις περί πολλών πραγμάτων».

Ο Φοίβος Νικολαΐδης επιχειρεί, με βασικό όπλο το χιούμορ, να αναλύσει την κυπριακή κοινωνία των τελευταίων δεκαετιών. Την κοινωνία μας που, άλλοτε φανερά και άλλοτε κρυφά, προσπαθεί να διώξει μακριά ό,τι θυμίζει το παλιό, το κλασικό, το παραδοσιακό παρελθόν της.

Δεν ξέρω αν έχουμε γεμίσει με αρχοντοχωριάτες ή με νεόπλουτους, αν και εννοιολογικά τουλάχιστον δεν βλέπω διαφορά ανάμεσα στους δύο όρους. Αυτό που ξέρω είναι ότι καταργήσαμε τις άμυνές μας. Διότι, σε τελική ανάλυση, δεν είναι εφικτό να σταματήσει κανείς την εξέλιξη, δεν είμαστε ο Μπάστερ Κήτον που θα κρεμαστεί στους δείκτες του ρολογιού για να σταματήσει το χρόνο, θα μπορούσαμε όμως, να κρατήσουμε λίγη από την πηγαία μας ψυχοσύνθεση. Την ψυχοσύνθεση των μανάδων και των γιαγιάδων μας. Όχι, βεβαίως, για να καλλιεργούμε την ψευδαίσθηση πως μπορούμε να ανατρέψουμε την πορεία που παίρνουν τα πράγματα , αλλά για να δίνουμε ερεθίσματα στους εαυτούς μας, προκειμένου να αποφύγουν την ολοκληρωτική αλλοτρίωση.

Ο συγγραφέας, φανερά ενοχλημένος από την ανατροπή των αξιών, και θιγμένος από την υπέρμετρη, τη σχεδόν θεοκρατική πίστη στην αντιγραφή ξενόφερτων μεθόδων και συμπεριφορών, αναλύει, μία προς μία, τις αλλαγές που προέκυψαν, προκαλώντας, στην πραγματικότητα, καταστάσεις που, καμιά φορά αγγίζουν τα όρια του παραλογισμού.

Έχοντας σαφή επίγνωση των δεδομένων, δέκτης και πομπός καθημερινών μηνυμάτων, αφοσιώθηκε πεισματικά σε μια ενδιαφέρουσα μελέτη της ιδιοσυγκρασίας μας. Δεν περιμέναμε από τον Φοίβο Νικολαΐδη να μάθουμε την εξάρτησή μας από τη χλιδή και ην καλοπέραση, οι οποίες, για να είμαστε εντελώς ειλικρινείς, είναι χίμαιρες των τραπεζικών διευκολύνσεων. Έτσι και κλείσει η κάνουλα των δανείων και των καρτών, μας βλέπω όλους με δισκάκι στην πλατεία Ελευθερίας.

Αν όμως πρέπει να επισημανθεί κάποια ιδιαιτερότητα στο βιβλίο, είναι η λεπτομερειακή διάστασή του. Σε πάρα πολλά σημεία βρίσκουμε ους εαυτούς μας ή, στη χειρότερη περίπτωση, το γείτονα μας με τα τρία αυτοκίνητα, το νεαρό που σε δέρνει επειδή του πήρες ο χώρο στάθμευσης, την κοκότα που τρώει κρεμμύδι και μετά σε φιλάει στο στόμα, την ανόητη που νομίζει ότι το κομμωτήριο είναι ναός της τέχνης, τον καπιταλίστα που παρότι έφτασε στην πυραμίδα της επιτυχίας μιλάει λες και μπεμπερίζει.

Σημειώνει ο Γιάννης Κατσούρης στο προλογικό σημείωμα του βιβλίου: «Το βιβλίο είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και, ταυτόχρονα, οδυνηρό ανάγνωσμα. Ενδιαφέρον, γιατί είναι γραμμένο με αμεσότητα, ειλικρίνεια, κριτική διάθεση και σαρκασμό, και οδυνηρό γιατί καταφέρει να ξεσκεπάσει πολλές και σημαντικές ασθένειες της σύγχρονης ζωής της Κύπρου, που βεβαιότατα δεν είναι αντάξιες του πολιτισμού και της παράδοσής του και που τις επέβαλε, κακώς εννοείται, μια ασυγκράτητη τάση ευδαιμονισμού, που φυσικά ξεπερνάει το μέτρο και γίνεται αρχοντοχωριατισμός της χειρίστης μορφής.

Ως αντιστάθμισμα στο καταιγιστικό ξέσπασμα των παραδοξοτήτων του καθ' ημέραν βίου μας εδώ στην Κύπρο, και που εκτίθενται με τόλμη και κάποτε σε μεγέθυνση, χάρη στην παρατηρητικότητα του δημιουργού του βιβλίου ή και την τόλμη του να υπογραμμίζει και να στηλιτεύει τα κακώς κείμενα, αντιπαρατίθεται η γιαγιά Ισμήνη.

Μια γιαγιά άλλης εποχής, που όμως μοιάζει να μην είναι δημιούργημα φαντασίας, που με τις στερεές αρχές της και, κυρίως, με τη στέρεη λογική της καταφέρνει α αντιτάσσει στο κομφούζιο του ευδαιμονισμού και του αρχοντοχωριατισμού, τις πραγματικές αρχές που πρέπει να σφυρηλατούν οι άνθρωποι, για να προχωρούν με σιγουριά στη ζωή και να καταξιώνουν την ύπαρξή της».

(Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις "Κ. Επιφανίου")

Εφημερίδα "ΑΛΗΘΕΙΑ" 16.3.2003

Friday, January 25, 2008

Μη θέματα...

Του Άρη Νότη



Πολλοί με ρωτούν πώς βλέπω το νέο σίριαλ «Μάκης-Θέμος και Σία». Κι εγώ δεν απαντώ. Αυτά που μας δείχνουν τα ΜΜΕ είναι ένα τίποτα. Μη ειδήσεις, μη θέματα, μη ρεπορτάζ καλούνται να εισαχθούν στον εγκέφαλό μας και να τον βάλουν σε λειτουργία.

Να σκεφτόμαστε το τίποτα, να μιλάμε για το τίποτα και ενεργούμε για το τίποτα.
Εγώ δεν θέλω να μπω σ’ αυτό το παιχνίδι. Δεν μπορώ να σκέφτομαι με τίποτα.
Χρειάζομαι στοιχεία, πληροφορίες και χρόνο σκέψης για να σκεφτώ και να καταλήξω σε ένα συμπέρασμα. Έτσι σωπαίνω.

Eυτυχώς ξανάρχισε το Aλ Τσαντίρι Νιούς. Αυτό μάλιστα, είναι κάτι. AGB NEWS: Κατά τα άλλα ο Τσιάκκας καλά κρατεί. Πρώτη και δεύτερη θέση κατέλαβε το «Μίλα μου» την περασμένη εβδομάδα. Ενώ η έκπληξη του ΑΝΤ1 «Την Πάτησα» πήρε τις δύο επόμενες. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι «Γενιές της Σιωπής» είναι στην έκτη θέση ενώ ο «Έρωτας» και η σαπουνόπερα «ANGEL REBELDE» συμπληρώνουν τη δεκάδα. Το SIGMA βρέθηκε μια αναπνοή (19,4%) μπροστά από τον ΑΝΤ1 (19,3%) στο τηλεμερίδιο. Και η συνέχεια χωρίς εκπλήξεις: ΡΙΚ ΕΝΑ 14,1%, MEGA 11,9%, ΡΙΚΔΥΟ 7,1%, CNCPLUS TV 3,2%, ERT 2,8%.
Ένα ποσοστό 17,6% προτίμησε άλλα κανάλια και ένα 4,5% κατέφυγε στο DVD.

Και μια συμβουλή: Yπάρχουν κι άλλα θέματα συζήτησης, εκτός της «καυτής» επικαιρότητας।

Υ.Γ. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι το «Πρώτο Θέμα» θα κατέληγε σε «μη θέμα»...

Nα θυμάστε ότι η τηλεόραση δεν είναι το παν.
Αλλά επηρεάζει σημαντικά όλα τ’ άλλα.

Άρης Νότης

Aπό τις Τηλεώρες

Monday, January 21, 2008

Γνώθι σαυτόν


Στον πρόναο του Ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς, ανεγράφοντο τα δύο περίφημα Δελφικά παραγγέλματα, "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ" και "ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ", εκατέρωθεν του ιερού γράμματος "Ε".
*
Τα Δελφικά αυτά παραγγέλματα, μαζί με άλλα 145 ακόμη, 147 συνολικά ήταν οι υποθήκες που παρέδωσαν οι Επτά Σοφοί στις επερχόμενες γενιές, "ωφελήματα ανθρώποις ες βίον".

Friday, January 11, 2008

Παρουσίαση Βιβλίου

"Νεοκύπριοι πλουτοκράτες ή νεόπλουτοι αρχοντοχωριάτες;"
Φοίβου Νικολαΐδη

Αμφιθέατρο Ένωσης Τραπεζικών Υπαλλήλων Κύπρου
Τετάρτη 26 Μαρτίου, 2003 7.00 μ.μ.

Στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Ένωσης Τραπεζικών Υπαλλήλων Κύπρου, έγινε την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2003 η παρουσίαση του βιβλίου του Φοίβου Νικολαΐδη «Νεοκύπριοι Πλουτοκράτες ή Νεόπλουτοι Αρχοντοχωριάτες;».



Καλωσορίζοντας τους παρευρισκομένους ο Πρόεδρος της ΕΤΥΚ κ. Λοΐζος Χατζηκωστής, τόνισε το ενδιαφέρον της Οργάνωσης για τέτοιες προσπάθειες, ιδιαίτερα από συναδέλφους, αφού ο συγγραφέας τυγχάνει να είναι τραπεζικός.





Ο εκδότης κ. Κώστας Επιφανίου χαιρέτισε τη νέα αυτή έκδοση. Στη φωτοραφία ο εκπρόσωπος του εκδοτικού οίκου κ. Σοφοκλής Κωνσταντίνου.






Ο πρώην Υπουργός Παιδείας & Πολιτισμού κ. Ουράνιος Ιωαννίδης, υπό την αιγίδα του οποίου τέθηκε η εκδήλωση, είπε ότι το βιβλίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως υπερβολικό, δυστυχώς όμως, φαινόμενα που περιγράφονται με τόσο χιούμορ και σαρκασμό στο βιβλίο, αντιπροσωπεύουν ένα κομμάτι της σημερινής κοινωνίας μας.






Ο Δρ Γιάννης Κατσούρης ο οποίος έκανε την παρουσίαση του βιβλίου, είπε μεταξύ άλλων ότι τα κακώς κείμενα στην κοινωνία, μόνο μέσα από ένα μεγεθυντικό φακό μπορούν να εντοπιστούν και να στηλιτευτούν και το βιβλίο αυτό προσπαθεί να κάνει.





Τέλος, ο ηθοποιός Αντώνης Λαπηθιώτης διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο, καταχειροκροτούμενος από το πυκνό ακροατήριο.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους μέλη του κοινοβουλίου, ο διοικητής της ΕΛΔΥΚ και προσωπικότητες της δημόσιας ζωής.









Βιβλιοπαρουσίαση


Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου, 2005 19:30
Αίθουσα Μελίνα Μερκούρη
Δήμος Λευκωσίας
Παρουσίαση του βιβλίου του
Φοίβου Νικολαΐδη
"Στη Γη της Χανι-Ανάν",
από την Κίκα Ολυμβίου, Συγγραφέα

Ο εκδοτικός οίκος F.M.W. FINANCIAL MEDIA WAY παρουσιάζει την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου, στις 7.30 μ.μ. στην αίθουσα "Μελίνα Μερκούρη" του Δήμου Λευκωσίας το βιβλίο του Φοίβου Νικολαΐδη "Στη Γη της Χανι-Ανάν.
Το βιβλίο θα παρουσιάσει η φιλόλογος και συγγραφέας Κίκα Ολυμπίου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει χαιρετισμό εκ μέρους της εταιρίας από τον κ. Θέμη Πολυβίου, χαιρετισμό από τον αντιπρόεδρο της ΕΤΥΚ κ. Πρόδρομο Χαραλάμπους, χαιρετισμό από τον δημοσιογράφο κ. Ιωσή Ιωσήφ και αντιφώνηση από τον συγγραφέα. Θα γίνει επίσης ανάγνωση αποσπασμάτων από το βιβλίο.
*
Το βιβλίο του Φοίβου Νικολαΐδη με τίτλο "Στη Γη της Χανι-Ανάν" χαρακτηρίζεται από μια σημαντική ιδιαιτερότητα. Καταπιένεται και περιγράφει το δραματικό δρομολόγιο του Κυπριακού από το 1974 μέχρι σήμερα, με ένα έξυπνο και σκωπτικό τρόπο που ελκύει τον αναγνώστη.
*
Η γραφίδα του Φοίβου Νικολαΐδη αγγίζει την ουσία του Κυπριακού, εμβαθύνει σε όλα όσα μας πληγώνουν, αλλά, ταυτόχρονα, διακωμωδεί με ευφάνταστο τρόπο τις πολιτικές ελλείψεις μας, τις διαχρονικές αδυναμίες μας και τις υστερήσεις μας, ως χώρας και ως κράτους.
F.M.W. FINANCIAL MEDIA WAY

Στον χαιρετισμό του ο δημοσιογράφος Ιωσήφ Ιωσήφ, μεταξύ άλλων είπε και τα εξής: "Αυτή η σύνθεση του σοβαρού και δραματικού με τη σκωπτική διάθεση, αποτελεί το μεγάλο συν του βιβλίου। Ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με τις απόψεις του συγγραφέα, θα πρέπει να του αναγνωρίσει ικανότητες και προσόντα.
*
Ο Φοίβος Νικολαΐδης κατάφερε να παντρέψει το τραγικό με το έξυπνο χιούμορ και να δώσει με γλαφυρότητα και επινοητικές ατάκες, όλα όσα λέμε κατ' ιδίαν και μεταξύ μας για τους πολιτικούς, την πολιτική, το Σχέδιο Ανάν και τους πρωταγωνιστές του Κυπριακού τα τελευταία 30 χρόνια".*

Εκ μέρους της εκδοτικής εταιρίας μίλησε ο Θέμης Πολυβίου, ο οποίος χαιρέτησε την έκδοση.


Εκ μέρους της Ένωσης Τραπεζικών Κύπρου (ΕΤΥΚ) διάβασε χαιρετισμό του προέδρου της ΕΤΥΚ κ. Λοΐζου Χατζηκωστή ο αντιπρόεδρος κ. Πρόδρομος Χαραλάμπους, ο οποίος μεταξύ άλλαων ανάφερε:
*
"Ο συνάδελφος μας Φοίβος Νικολαΐδης τα τελευταία χρόνια βάζει τη δική του σφραγίδα στη συγγραφή.
Μέσα από τις θέσεις που προβάλλει, θέτει ενώπιον μας προβληματισμούς και διλήμματα.
*
Με τον γνωστό καυστικό του τρόπο και την παράθεση παραδειγμάτων, παροιμιών και άλλων γλωσσικών εφευρημάτων, μας αναγκάζει να διεισδύσουμε στην ουσία των προβλημάτων και να κάνουμε αυτοκριτική.

Η φιλόλογος και συγγραφέας κα. Κίκα Ολυμπίου παρουσίασε το βιβλίο και μεταξύ άλλων είπε:
*
Ο σημαντικότερος σύγχρονος Ισραηλίτης συγγραφέας, ο Άμος Οζ, γνωστός όχι μόνο για το λογοτεχνικό του έργο αλλά και για τον αγώνα του για ειρήνευση μεταξύ Ισραηλιτών και Παλαιστινίων, είπε σε μια συνέντευξή του:
«Το χιούμορ είναι το καλύτερο αντίδοτο στο φανατισμό.
Δεν έχω δει ποτέ φανατικό που να έχει χιούμορ. Από την άλλη, δεν έχω δει ποτέ άνθρωπο που να έχει χιούμορ και μετά να εξελιχθεί σε φανατικό».
*
Το βιβλίο του Φοίβου Νικολαΐδη δεν μας χαρίζει μόνο γνώση, δεν μας δημιουργεί μόνο ευχάριστες στιγμές. Μας κάνει, πιστεύω, πιο μετριοπαθείς, λιγότερο φανατικούς, πιο δεκτικούς της αντίθετης άποψης, πιο έτοιμους να συμβιώσουμε ειρηνικά πρώτα μεταξύ μας και ύστερα και με τους άλλους.
*
Η συντονίστρια της εκδήλωσης δημοσιογράφος κα. Στέλλα Σουρμελή, διάβασε αποσπάσματα από το βιβλίο.


Ο συγγραφέας Φοίβος Νικολαΐδης στον δικό του χαιρετισμό είπε:
"Για το Κυπριακό, θα μπορούσε να γράψει κανείς ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα εκπληκτικής πλοκής, σαν ένα αριστουργηματικό αστυνομικό μυθιστόρημα, με απρόβλεπτο τέλος... Ένθα, δεν θα υπήρχε ούτε θλίψη, ούτε οδύνη, ούτε στεναγμός…
*
Ένας μεγάλος ποιητής είχε πει κάποτε, ότι :

«Ένας συγγραφέας,
όπως κι αν είναι,
όπου κι αν βρίσκεται,
βάζει το χέρι του βαθιά στην κοινωνία,
στη ζωή που υπάρχει γύρω του,
και ότι κι αν βγάλει,
θα είναι ένα κομμάτι αλήθεια”.

Αυτό, ελπίζω κι εγώ.
Να βγει ένα κομμάτι αλήθειας από την κοινωνία μας.

Θέλω να ευχαριστήσω εκ βάθους καρδίας τον αγαπητό φίλο Ιωσήφ Ιωσήφ όχι μόνο για την υποστήριξη και πολύτιμη βοήθεια του, αλλά πολύ περισσότερο για την ενθάρρυνση και τον πρόλογο του βιβλίου.

Ευχαριστίες, έχω να εκφράσω στη σύζυγο μου Πόπη.

Αλεξία Παναγιώτου
Αναστασία Κατσαμπά
Άννα Γιάλλουρου Πάρη
Άρη Νότη
Δάνο Χατζηττοφή
Ευθύβουλο Ευθυβούλου
Έφη Μάρκου,
Θέμη Πολυβίου
Κατερίνα Ηλιάδη
Κώστα Κονή
Κώστα Λυμπουρή
Λέαντρο Νικολαΐδη
Μίκη Κασάπη
Μιχάλη Γιαννάτσο,
Ρίτα Μακρή
Στέλιο Πλατή
Ορέστη Ευθυμίου
*

Το φίλο Γιώργο Μιτίδη για τα ομολογουμένως εξαιρετικά του σκίτσα τα οποία κοσμούν και αναβαθμίζουν το βιβλίο.
Τον κ. Πρόδρομο Χαραλάμπους για τον χαιρετισμό εκ μέρους της ΕΤΥΚ.

Την κα. Κίκα Ολυμπίου για την καλοσύνη που είχε να αποδεχτεί και να παρουσιάσει το βιβλίο.

Τη φίλη Στέλλα Σουρμελή για το συντονισμό αυτής της εκδήλωσης।

Το Δήμαρχο Λευκωσίας κ. Μιχάλη Ζαμπέλλα και την κυρία Κάτια Ταουσιάμη Μαυρομμάτη, Πολιτιστική Λειτουγό του Δήμου Λευκωσίας για την παραχώρηση της αίθουσας.
Και τέλος, όλους εσάς που με τιμάτε με την παρουσία σας.
Σας ευχαριστώ.



Από τη παρουσίαση του βιβλίου "Στη Γη της Χανι-Ανάν" στην αίθουσα Μελίνα Μερκούρη του Δήμου Λευκωσίας.

Monday, January 7, 2008

In gold We trust


Με πολλή διάθεση χιούμορ , σαρκασμό αλλά και αυστηρή κριτική, ο Φοίβος Νικολαΐδης καυστηριάζει τη σύγχρονη κυπριακή πραγματικότητα, σ’ ένα πρωτότυπο βιβλίο με τίτλο «Νεοκούπριοι Πλουτοκράτες ή Νεόπλουτοι Αρχοντοχωριάτες;».

Απαντήσει, στο ερώτημα αυτό, δίνει ο συγγραφέας μέσα από δώδεκα κεφάλαια του βιβλίου του με υπότιτλο «In Gold we trust”- τα οποία σκιαγραφούν τις νέες «συνήθειες» που απέκτησαν οι Κύπριοι, μέσα σε λίγα χρόνια (από τη δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα).
Μερικές από αυτές και οι ακόλουθες:

"Στην πλειοψηφία μας καταντήσαμε να μην είμαστε οραματιστές, αλλά απλώς ονειροπαρμένοι. Τα οράματά μας είναι συνήθως προσωπικά όνειρα θερινής νυχτός για απόκτηση πλούτου και σπάνια, αν όχι ποτέ, γι' αναφορά στο κοινωνικό σύνολο ή την πατρίδα".

"Ξαφνικά από βρακάδες γίναμε νεοπλουτάδες। Το siesta lifestyle μας άλλαξε εντυπωσιακά. Από τα τρατίσιοναλ αλώνια μπήκαμε κατ' ευθείαν στα μοντέρνα σαλόνια. Τόσο ξαφνικά και γρήορα που μερικοί δεν πρόλαβαν να βγάλουν τις ποδίνες".

"Λιτοδίαιτοι στα πνευματικά και πλεονέκτες στα ταπεινά υλικά. Η μόνη δίαιτα που ακολουθούμε πιστά είναι η συστηματική αποχή από κάθε πνευματική τροφή. Άλλοι λαοί έχουν στοχαστές, εμείς έχουμε στομαχιστές με μίνι σκέψη και μάξι στομάχι¨.
Αποδεχόμαστε ευχαρίστως να είμαστε πλήθος, λαός, μάζα, όχλος, ψηφοφόροι, οπαδοί, υποστηρικτές, τηλεθεατές, ακροατές, συνδρομητές, γλάστρες και κολλητοί, ακόμη και κομπάρσοι, αφού εξακολουθούμε να βολευόμαστε, με το να το παίζουμε ως "άλλοι" εκτός από τους εαυτούς μας".

"Δεν είμαστε οι μόνοι που νομίζουμε ότι αποτελούμε τον ομφαλό της Γης και το επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Είμαστε όμως από τους λίγους ίσως λαούς της υφηλίου που το διαλαλούμε σε κάθε περίπτωση με τόσο έντονο τρόπο και με τόσο πάθος".

Στην εισαγωγή του, ο συγγραφέας, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να ανιχνεύσει το κοινωνικώς αμφιλεγόμενο, από την απλή σκοπιά της καθημερινότητας, με διάθεση να το κάνει όσο μπορεί συζητήσιμο. Όχι για τους «προβληματικούς», αλλά για τους προβληματιζόμενους Νεοκύπριους.

Δεν απευθύνεται στη σημερινή επικρατούσα λογική του «στοίβαζε κι άλλο, κατανάλωνε όσο μπορείς περισσότερα, σπατάλα αδιάκριτα, επιδείκνυε συνέχεια και «ότι βρέξει ας κατεβάσει»... αλλά στην κοινή λογική εκείνων που βλέπουν τον τόπο μας μέσα από την ευημερούσα πολιτεία του μέτρου και της αρμονίας σε όλους ανεξαίρετα τους τομείς.

Το βιβλίο αυτό είναι το πρώτο του Φοίβου Νικολαΐδη. Ο ίδιος, όμως, ασχολείται εδώ και χρόνια με τα κοινά και έχει στο ενεργητικό του αρκετές δημοσιεύσεις, με άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Ως διευθυντής σε τράπεζα, έχει πλήρη επίγνωση της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας. Το στοιχείο αυτό, αν και δεν το χαρακτηρίζει αρνητικό, το συνδέει με τα παρατράγουδα που επιφέρει στην κουλτούρα και τον πολιτισμό μας και γενικότερα ση ζωή μας.
*
Εφημερίδα Φιλελεύθερος 23.3.2003

Saturday, January 5, 2008

Νεοκύπριοι

Νεοκύπριοι πλουτοκράτες ή νεόπλουτοι αρχοντοχωριάτες;

Κυκλοφορεί σε δεύτερη βελτιωμένη και επηυξημένη έκδοση
Λόγος δραστικός και αποκαλυπτικός, που μέσα από τη σάτιρα της "Νεοκυπριακής κοινωνίας" αναζητά την έκφραση και τις λύσεις.
Εκδόσεις Επιφανίου

Το οπισθόφυλλο του βιβλίου
  • "Στην πλειοψηφία μας καταντήσαμε να μην είμαστε οραματιστές, αλλά απλώς ονειροπαρμένοι. Τα οράματά μας είναι συνήθως προσωπικά όνειρα θερινής νυχτός για απόκτηση πλούτου και σπάνια, αν όχι ποτέ, γι' αναφορά στο κοινωνικό σύνολο ή την πατρίδα".
  • "Ξαφνικά από βρακάδες γίναμε νεοπλουτάδες.Το siesta lifestyle μας άλλαξε εντυπωσιακά. Από τα τρατίσιοναλ αλώνια μπήκαμε κατ' ευθείαν στα μοντέρνα σαλόνια. Τόσο ξαφνικά και γρήορα που μερικοί δεν πρόλαβαν να βγάλουν τις ποδίνες".
  • "Λιτοδίαιτοι στα πνευματικά και πλεονέκτες στα ταπεινά υλικά. Η μόνη δίαιτα που ακολουθούμε πιστά είναι η συστηματική αποχή από κάθε πνευματική τροφή. Άλλοι λαοί έχουν στοχαστές, εμείς έχουμε στομαχιστές με μίνι σκέψη και μάξι στομάχι¨.
  • Αποδεχόμαστε ευχαρίστως να είμαστε πλήθος, λαός, μάζα, όχλος, ψηφοφόροι, οπαδοί, υποστηρικτές, τηλεθεατές, ακροατές, συνδρομητές, γλάστρες και κολλητοί, ακόμη και κομπάρσοι, αφού εξακολουθούμε να βολευόμαστε, με το να το παίζουμε ως "άλλοι" εκτός από τους εαυτούς μας".
  • "Δεν είμαστε οι μόνοι που νομίζουμε ότι αποτελούμε τον ομφαλό της Γης και το επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Είμαστε όμως από τους λίγους ίσως λαούς της υφηλίου που το διαλαλούμε σε κάθε περίπτωση με τόσο έντονο τρόπο και με τόσο πάθος".

Καυστική σκιαγράφηση του σύγχρονου Ευρωκύπριου

ΕΠΙΚΑΙΡΟ όσο ποτέ άλλοτε είναι το βιβλίο του Φοίβου Νικολαΐδη «νεοκύπριοι πλουτοκράτες ή νεόπλουτοι αρχοντοχωριάτες;», που κυκλοφόρησε πρόσφατα.

Το βιβλίο αποτελεί μια καυστική και αιχμηρή σκιαγράφηση του σημερινού Ευρωκύπριου και τι πρέπει να γνωρίζει ο καθένας για: Τη νόσο των τρελών νοεπλουτάδων, τη νέα «αρία φυλή» της Μεσογείου, τον απαγορευμένο καρπό της από-γνωσης, τους σπόρτσμεν του πνευματισμού, τα καμάκια της κουλτούρας, τους αναστενάρηδες των εθνικών δικαίων, τους δορυφόρους της πολιτικής, το πρώτο κράτος του σωλήνα και το ευρω-νεοκυπριακό σαβουάρ βιβρ.

Παραθέτουμε ένα σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο που δημοσιεύεται και στο οπισθόφυλλο του:

"Στην πλειοψηφία μας καταντήσαμε να μην είμαστε οραματιστές, αλλά απλώς ονειροπαρμένοι. Τα οράματά μας είναι συνήθως προσωπικά όνειρα θερινής νυχτός για απόκτηση πλούτου και σπάνια, αν όχι ποτέ, γι' αναφορά στο κοινωνικό σύνολο ή την πατρίδα".
"Ξαφνικά από βρακάδες γίναμε νεοπλουτάδες. Το siesta lifestyle μας άλλαξε εντυπωσιακά. Από τα τρατίσιοναλ αλώνια μπήκαμε κατ' ευθείαν στα μοντέρνα σαλόνια. Τόσο ξαφνικά και γρήγορα που μερικοί δεν πρόλαβαν να βγάλουν τις ποδίνες".
"Λιτοδίαιτοι στα πνευματικά και πλεονέκτες στα ταπεινά υλικά. Η μόνη δίαιτα που ακολουθούμε πιστά είναι η συστηματική αποχή από κάθε πνευματική τροφή. Άλλοι λαοί έχουν στοχαστές, εμείς έχουμε στομαχιστές με μίνι σκέψη και μάξι στομάχι¨.
Αποδεχόμαστε ευχαρίστως να είμαστε πλήθος, λαός, μάζα, όχλος, ψηφοφόροι, οπαδοί, υποστηρικτές, τηλεθεατές, ακροατές, συνδρομητές, γλάστρες και κολλητοί, ακόμη και κομπάρσοι, αφού εξακολουθούμε να βολευόμαστε, με το να το παίζουμε ως "άλλοι" εκτός από τους εαυτούς μας".
"Δεν είμαστε οι μόνοι που νομίζουμε ότι αποτελούμε τον ομφαλό της Γης και το επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος. Είμαστε όμως από τους λίγους ίσως λαούς της υφηλίου που το διαλαλούμε σε κάθε περίπτωση με τόσο έντονο τρόπο και με τόσο πάθος".
*
Εφημερίδα Φιλελεύθερος 19.5.2003

Thursday, January 3, 2008

Πάουλο Κοέλιο


Για να πιστέψεις στον Θεό πρέπει να τον αρνηθείς.

Περιπλανώμενος, επαναστάτης, χίπυ, τοξικομανής, μέλος σατανιστικής αίρεσης, στιχουργός ροκ τραγουδιών, έγκλειστος σε ψυχιατρείο, διευθυντής δισκογραφικής εταιρείας και σήμερα ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς του πλανήτη. Η ζωή του Πάουλο Κοέλιο, δημιουργού του «Αλχημιστή», είναι από μόνη της ένα συναρπαστικό βιβλίο.

Η Όπερα της Τεχεράνης εκείνο το βράδυ ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Τρεις χιλιάδες άτομα συνωστίζονταν στη μεγάλη αίθουσα, ενώ χιλιάδες ακόμα ήταν συγκεντρωμένα απ' έξω. Ο άνθρωπος τον οποίο είχαν έρθει να δουν δεν ήταν κάποια ντίβα ή ένας σταρ του Χόλλυγουντ, αλλά ένας συγγραφέας που γράφει και μιλά για τη θρησκεία ­ κάτι ιδιαίτερα ασυνήθιστο σε μια αυστηρά ισλαμική χώρα όπως το Ιράν. Ο Πάουλο Κοέλιο έγινε δεκτός από τον υπουργό Πολιτισμού της χώρας, διευκρινίζοντας: «Πιστεύω στον Ιησού Χριστό, αλλά δεν πιστεύω ότι η θρησκεία μου είναι καλύτερη από τις άλλες».

Οι πωλήσεις των έργων του είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Τα βιβλία του διαβάζονται σε 120 χώρες, είναι μεταφρασμένα σε 45 γλώσσες και έχουν πωλήσει εκατομμύρια αντίτυπα. Ένας από τους 5 πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς διεθνώς στο τέλος του 20ού αιώνα, ο Κοέλιο αναφέρεται σε μια απλή πορεία αναζήτησης του «προσωπικού μύθου».
*
Ο συγγραφέας του «Αλχημιστή», του βιβλίου που τον έκανε γνωστό παγκοσμίως, διατείνεται ότι μέσα από την προσωπική ταραχώδη ιστορία ανακάλυψε κάποιες βασικές αρχές που μπορούν να βοηθήσουν τον καθένα μας να βρει τον δρόμο του। Στην εποχή του New Age, του Ντιπάκ Τσόπρα και του self-help, ο Κοέλιο αναδεικνύεται άλλος ένας προφήτης της εσωτερικής αναζήτησης. Ένας προφήτης, μάλιστα, με πολύ καλές πωλήσεις...
*
Ύστερα από την Πορτογαλία και την Ιταλία, όπου προώθησε το καινούργιο του βιβλίο «Ο διάβολος και η κ. Πριμ», ο Κοέλιο βρίσκεται τώρα στην Ιρλανδία, όπου γυρίζεται ένα ντοκιμαντέρ για τη δουλειά του σε σχέση με το μυστικιστικό κομμάτι της Ιρλανδίας.
Υπάρχουν χώρες που έχουν περισσότερο μυστικισμό από άλλες;

«Δεν νομίζω. Νομίζω ότι οι άνθρωποι είναι μυστικιστές παντού। Υπάρχουν όμως ορισμένες χώρες που έχουν μεγαλύτερη παράδοση, όπως η Ιρλανδία, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι πιο μυστικιστές».
*
Πώς θα ορίζατε τους μυστικιστές;

«Οι άνθρωποι που είναι πιο ανοιχτοί, που δεν βάζουν τοίχους μεταξύ αυτού που αποκαλούμε πραγματικότητα ­ του υλικού κόσμου ­ και του αόρατου μέρους της πραγματικότητας, δηλαδή των αισθημάτων, των αισθήσεων, της διαίσθησης. Υπάρχουν δηλαδή κάποιοι λαοί που δέχονται αυτό τον αόρατο κόσμο, είναι μέσα στην κουλτούρα τους και η γενική αίσθηση που επικρατεί είναι: ας προσπαθήσουμε να δούμε τι υπάρχει πίσω από όσα μπορούμε να δούμε».

Έχετε εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο και τα βιβλία σας φαίνεται να είναι αγαπητά, ασχέτως της κουλτούρας της κάθε χώρας. Όταν γράφετε έχετε στο μυαλό σας τους αναγνώστες;

«Φυσικά και όχι. Επειδή κατ' αρχήν είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους ­ διαφορετικό πολιτιστικό και θρησκευτικό υπόβαθρο. Ο μόνος αναγνώστης που έχω στο μυαλό μου είμαι εγώ. Όταν γράφω, ταυτόχρονα ανακαλύπτω κρυμμένα μέρη του εαυτού μου, άγνωστα μέρη. Το να γράφεις ένα βιβλίο είναι μια πράξη αυτοανακάλυψης. Έτσι, μόλις αρχίσω να γράφω, κάθομαι μπροστά στο κομπιούτερ και ψαρεύω τον εαυτό μου ­ είναι μια διαδικασία καθρεφτίσματος».

Τι θα θέλατε να να ακουμπήσετε στους αναγνώστες σας: το μυαλό, την καρδιά ή την ψυχή τους;

«Θα προτιμούσα όλα μαζί. Δεν είμαι μόνος, γιατί μέχρι τώρα κατόρθωσα να μοιραστώ την ψυχή μου. Η αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος, σου δίνει δύναμη να προχωρήσεις μπροστά. Τα βιβλία μου δεν είναι απομονωμένα. Κάθε φορά μπαίνουν στη λίστα των μπεστ-σέλερ εδώ και 14 χρόνια. Δεν προσπαθώ να κολακεύσω τους αναγνώστες ­ προσπαθώ να τους δώσω αυθόρμητη, φυσική έμπνευση, αντί να σκέφτομαι τι θα ήθελαν να διαβάσουν».
Είπατε μια λέξη που θέλω να την ορίσετε. Τι είναι ψυχή;

«Υπάρχουν πολλοί ορισμοί ­ μεταφυσικοί, θρησκευτικοί κ.λπ. Εγώ πιστεύω ότι η ψυχή είναι το μέρος που σε συνδέει με την εικόνα του Θεού».

Ο 53χρονος Βραζιλιάνος συγγραφέας αποφάσισε ότι θέλει να γράφει βιβλία όταν ήταν 7 ετών. Σε μια Βραζιλία όπου, όπως λέει, η λέξη συγγραφέας ήταν συνώνυμη των λέξεων κομμουνιστής, τοξικομανής ή ομοφυλόφιλος, η αστική οικογένειά του αντέδρασε από πολύ νωρίς σ' αυτή την απόφαση. «Μη ξέροντας πώς να αντιδράσουν στις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες, με έκλεισαν σε ψυχιατρικό ίδρυμα επανειλημμένα».
Τι είναι αυτό που αποκαλούμε τρέλα;

«Εξαρτάται. Υπάρχουν ασθένειες αλλά, προφανώς, δεν αναφέρεστε σ' αυτό. Υπάρχει μια θετική τρέλα και μια αρνητική. Η θετική είναι όταν αποδέχεσαι το γεγονός ότι είσαι διαφορετικός, η αρνητική είναι όταν αποδέχεσαι ότι πρέπει να συμπεριφέρεσαι όπως όλοι οι άλλοι. Και αυτό γιατί αρνείσαι να δεις τον πραγματικό σου εαυτό και αυτά που ανοίγονται μπροστά σου ­ γίνεσαι σαν φυτό. Αυτή είναι η αρνητική τρέλα».
Φλερτάρατε ποτέ με την ιδέα να παραδοθείτε σε μια άλλη πραγματικότητα;

«Ναι, επειδή με έκλεισαν 3 φορές σε ψυχιατρεία. Υπήρξαν στιγμές στη ζωή μου που θα ήταν πολύ πιο βολικό να κρυφτώ πίσω από την ταμπέλα του τρελού, από το να αποδεχθώ ευθύνες. Ήταν κρίσιμο σημείο, γιατί οι γονείς μου αποφάσισαν να με πάρουν από εκεί, λέγοντάς μου ότι πρέπει να αντιμετωπίσω τη ζωή. Κι έτσι αναγκάστηκα να αλλάξω».

Σε ένα από τα βιβλία του («Η Βερόνικα αποφασίζει να πεθάνει») ασχολήθηκε ακριβώς με αυτό το θέμα και η απήχηση ήταν τέτοια, ώστε άλλαξε ο νόμος στη Βραζιλία για τον εγκλεισμό ατόμων στα ψυχιατρεία.

Πώς θα περιγράφατε τη ζωή σας; Θα την χωρίζατε σε φάσεις;
*
«Βέβαια. Κατ' αρχήν η στιγμή που αποφάσισα να γίνω συγγραφέας, πολύ μικρός, και με έκλεισαν σε ψυχιατρείο। Αργότερα, η περίοδος του κινήματος των χίπυς ήταν καθοριστική, επειδή κατάλαβα ότι δεν ήμουν μόνος, ότι υπάρχουν και άλλοι που σκέφτονταν σαν εμένα. Μετά, η στιγμή που με άφησαν από τη φυλακή στη Βραζιλία ­ είχα συλληφθεί βάσει καταγγελιών ότι στα τραγούδια που έγραφα τότε οι στίχοι ήταν ανατρεπτικοί. Τότε είπα αρκετά, από εδώ και πέρα θα ακολουθήσω τους κανόνες. Ήταν σαν ενηλικίωση. Τέλος, καμπή υπήρξε η απόφασή μου να κάνω το προσκύνημα στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα. Εκεί πήρα την απόφαση να γράψω το πρώτο μου βιβλίο. Και το τόλμησα».
*
Και τώρα σε τι φάση βρίσκεστε;
*
«Τώρα είμαι ένας προσκυνητής που πολεμάω για τα όνειρά μου, κάτι που ελπίζω να κρατήσει μέχρι το τέλος της ζωής μου. Επειδή το να ακολουθείς ένα όνειρο δεν είναι να φτάσεις σ' ένα μέρος. Κάθε νέο βιβλίο έχει νέες προκλήσεις, μπορείς να παραλύσεις από τον φόβο, από την επιτυχία, από πολλά πράγματα. Προσπαθώ και νομίζω το καταφέρνω να προχωρώ μπροστά».
*
Ο δρόμος του Σαντιάγο ντε Κομποστέλα είναι ένα παλιό ισπανικό προσκύνημα. Ο ίδιος λέει ότι εκείνος ο δρόμος του άλλαξε τη ζωή. Σήμερα δεν πάει πουθενά αν δεν έχει μαζί του ένα μπιτόνι νερό από τη Λούρδη, από το οποίο πίνει τρεις φορές την ημέρα.
*
Πιστεύατε πάντα στον Θεό;
*
«Όχι, υπήρχαν περίοδοι που ήμουν άθεος. Πρέπει να αρνηθείς τον Θεό προκειμένου να πιστέψεις στην παρουσία του. Υπήρξαν στιγμές στη ζωή μου που έλεγα πως ο Θεός δεν υπάρχει αλλά, μετά, όταν επέστρεψα στην πίστη, ήταν δυνατότερη από ποτέ».
*
Ήταν μια στιγμή αποκάλυψης ή μια χρονοβόρα διαδικασία;
*
«Πιστεύω στις αποκαλύψεις, αλλά αυτό ήταν ένα μακρύ ταξίδι. Όταν έχεις μια αποκάλυψη, οι περισσότερες πιθανότητες είναι να μην έχει πολύ βαθιές ρίζες. Πιστεύω στη διαδικασία της αργής αλλαγής, γιατί τα πράγματα που αλλάζουν τότε είναι βαθιά. Τις ξαφνικές αλλαγές συνήθως θα τις ακολουθήσουν και άλλες».

Στον «Αλχημιστή» γράψατε την περίφημη φράση: «Εάν θέλεις κάτι πάρα πολύ, το Σύμπαν θα συνωμοτήσει για να στο δώσει». Αυτή η φράση έγινε της μόδας. Διάφοροι από διάσημους, όπως η Μαντόνα, έως τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας άρχισαν να την χρησιμοποιούν συχνά. Όταν κάτι επαναλαμβάνεται τόσο πολύ, μήπως χάνει την αξία του;

«Όχι. Όσο πιο πολύ το χρησιμοποιούν τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν ν' αλλάξουν αυτοί οι άνθρωποι τη μοίρα τους. Θα δίνουν παραδείγματα και πολλά θ' αλλάξουν. Φυσικά, το Σύμπαν συνωμοτεί όχι όμως με τον τρόπο που περιμένουμε. Κάποιες φορές βάζει μια τραγωδία μπροστά σου γιατί είσαι σε λάθος δρόμο. Όπως ο βοσκός στον «Αλχημιστή» - το πρώτο πράγμα που του συμβαίνει όταν αποφασίζει να ακολουθήσει το όνειρό του είναι ότι τον ληστεύουν. Αυτή ήταν μια σιωπηλή συνωμοσία του Σύμπαντος να τον βοηθήσει να προχωρήσει μπροστά αντί να επιστρέψει. Νομίζω ότι όσο πιο πολλοί ακολουθούν αυτήν τη θετική τρέλα τόσο πιο γρήγορα τα πράγματα θ' αλλάξουν».
*
Για όλα αυτά τα νέα κινήματα που εντάσσονται στο New Age, ποια είναι η γνώμη σας; Πιστεύετε ότι και αυτό είναι μια μόδα;
*
«Δεν θέλω να κρίνω. Είμαι Καθολικός, προσπαθώ να είμαι πιστός και δεν μεταφέρω στη θρησκεία μου την ευθύνη της προσωπικής μου αναζήτησης. Είναι δική μου ευθύνη. Αυτό που κάνουν οι άνθρωποι ή όχι, εξαρτάται από τους ίδιους».
*
Ποια είναι τα όνειρά σας σήμερα;
*
«Να είμαι πιστός στον προσωπικό μου μύθο, να είμαι δηλαδή συγγραφέας; Πρέπει να συνεχίσω αυτό που κάνω. Δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Είμαι στη διαδικασία τού να ζήσω το όνειρό μου. Κι αυτό δεν είναι εύκολο γιατί έχω καθημερινές προκλήσεις».
*
Από όλη την εμπειρία που έχετε και από όλα όσα έχετε σκεφτεί μέχρι σήμερα, ποιο είναι για εσάς το πιο σημαντικό;
*
«Ότι χρειάζεται να είσαι γενναίος, να έχεις κουράγιο, να τολμάς। Αλλιώς παραλύεις. Το να είσαι γενναίος δεν σημαίνει να απαλλαγείς από τον φόβο, επειδή ο φόβος είναι σύντροφός μας. Πρέπει όμως να τον ξεπερνάμε και να μην τον αφήνουμε να μας παραλύει».
*
Σεξ και θάνατος πάνε μαζί
*
«Δύο πράγματα σε παραλύουν», μονολογεί σχεδόν ο Πάουλο Κοέλιο, ενώ ταυτόχρονα ανησυχεί ότι οι Ιρλανδοί του τηλεοπτικού συνεργείου θα μεθύσουν με τόσο ουίσκι που πίνουν। «Το πρώτο είναι όταν νομίζεις ότι τα πάντα είναι αδύνατα και το δεύτερο όταν σκέφτεσαι ότι τα όνειρά σου είναι εφικτά και χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία τον φόβο ότι δεν θα τα καταφέρεις».
*
Πώς μαθαίνουμε; Από τις καθημερινές εμπειρίες ή από το εσωτερικό μας ταξίδι;
*
«Και από τα δύο. Οι καθημερινές εμπειρίες προκαλούν αντιδράσεις, που καθρεφτίζονται στην εσωτερική μας αναζήτηση. Το ένα επηρεάζει το άλλο».
*
Και μετά, στα βιβλία σας έχουμε έναν άλλο κόσμο ­ γεμάτο σύμβολα, εικόνες, συναισθήματα.
«Οι χαρακτήρες των βιβλίων μου εργάζονται και ζουν όπως εμείς. Ίσως υπάρχουν κάποιες διαφορές και ορισμένες φορές κάνουν τεράστιες αλλαγές, αλλά είναι σαν κι εμάς. Η Βερόνικα εργάζεται σε βιβλιοθήκη, στο νέο μου βιβλίο ο ήρωας δουλεύει σε μπαρ. Είναι κανονικοί. Η κανονικότητα είναι εξαιρετική».
*
Με ποιον τρόπο;
*
«Σου δίνει όλες τις ευκαιρίες να φτάσεις την εμπειρία του Θεού. Αυτό βάζω στα βιβλία μου. Δεν χρειάζεται να κάνεις αυτό που έκανα εγώ, ν' ακολουθήσεις το προσκύνημα. Αρκεί να παρατηρείς τι συμβαίνει γύρω σου και θα δεις ότι τα πιο μαγικά πράγματα στη ζωή, δηλαδή το να συναντάς ανθρώπους, το μυστήριο των συναντήσεων και των γνωριμιών σού αποκαλύπτεται συνεχώς. Και πρέπει να το αντιμετωπίζουμε σαν θησαυρό».
*
Πιστεύετε, και το αναφέρετε συχνά στα βιβλία σας, ότι υπάρχουν παντού σημάδια. Αυτή η προσέγγιση είναι απλή ή περίπλοκη;
*
«Είναι πολύ απλή. Γιατί δεν εξηγώ τα σημάδια. Σ' ένα βιβλίο μου αναφέρω κάτι και όλοι καταλαβαίνουν τι θέλω να πω. Γιατί όλοι ξέρουν. Επειδή γνωρίζουμε ότι υπάρχουν σημάδια, οιωνοί που πρέπει να ακολουθήσουμε, αλλά δεν το κάνουμε, γιατί νομίζουμε ότι δεν ταιριάζει με τον λογικό μας κόσμο».
*
Η λογική πάντα συγκρούεται με αυτόν τον άλλο κόσμο, που δεν μπορούμε να δούμε;
*
«Όχι, αλλά πρέπει να έχεις χώρο και για τους δύο। Για πειθαρχία και ευσπλαχνία, για λογική και τρέλα. Από καιρού εις καιρόν, ένα από τα δύο παίρνει τον έλεγχο».
*
Άρα, το κλειδί είναι η συνύπαρξη;
*
«Συνύπαρξη, αλλά όχι με ειρηνικό τρόπο। Είναι σημαντικό να παλεύεις ­ δεν μπορείς να έχεις μια λογική διαίσθηση. Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς τα χαρακτηριστικά του ενός στον άλλον. Θα πρέπει να επιτρέψεις στον εαυτό σου να εναλλάσσεται αρκετές φορές την ημέρα, μεταξύ αυτών των δύο».
*
Και ο θάνατος; Πίσω από όλες μας τις πράξεις κρύβεται η γνώση ότι θα πεθάνουμε;
*
«Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι θα πεθάνουν. Πιστεύουν ότι θα πεθάνουν οι γείτονές τους. Εάν ήξεραν ότι θα πεθάνουν, πολλά θα ήταν διαφορετικά. Θα έδιναν προσοχή στη ζωή τους, δεν θα κοίταζαν τι κάνουν οι άλλοι. Δεν πιστεύω ότι ο θάνατος είναι το τέλος των πάντων. Ο θάνατος είναι καλή συντροφιά και μπορεί να σε βοηθήσει να πάρεις αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν. Γιατί εκείνη σε περιμένει».
*
Εκείνη; Ο θάνατος είναι γυναίκα;
*
«Ναι, για μένα, επειδή είμαι άνδρας και μου αρέσουν οι γυναίκες και υπάρχει αυτή η τρυφερή σχέση μαζί της. Μπορείτε να πείτε ότι το σεξ και ο θάνατος πάνε μαζί. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που αποκαλούν τον οργασμό, μικρό θάνατο».
*





*
Ο Δεκάλογος του Πάουλο Κοέλιο

1. Όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί. Και θα πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να παραμείνουν έτσι.

2. Σε κάθε άνθρωπο έχουν δοθεί δύο ποιότητες: η δύναμη και το ταλέντο. Η δύναμη τον οδηγεί να συναντήσει το πεπρωμένο του, το ταλέντο του τον υποχρεώνει να μοιραστεί με τους άλλους τα καλά του στοιχεία. Ο καθένας πρέπει να γνωρίζει πότε να χρησιμοποιεί το ένα και πότε το άλλο.

3. Σε κάθε άνθρωπο έχει δοθεί μια αρετή: η ικανότητα να επιλέγει. Για όποιον δεν χρησιμοποιεί αυτή την αρετή, μετατρέπεται σε κατάρα - και οι άλλοι θα επιλέγουν πάντα για λογαριασμό του.

4. Κάθε άνθρωπος έχει τον Προσωπικό του Μύθο να υλοποιήσει και αυτός είναι ο λόγος που έρχεται στον κόσμο. Ο Προσωπικός Μύθος εκδηλώνεται στον ενθουσιασμό του για όσα κάνει.

5. Κάθε άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει δύο γλώσσες: τη γλώσσα της κοινωνίας και την γλώσσα των οιωνών. Η πρώτη εξυπηρετεί την επικοινωνία με τους άλλους. Η δεύτερη χρησιμοποιείται για να εξηγεί τα μηνύματα από τον Θεό.

6. Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αναζητά την απόλαυση - αυτό δηλαδή που δίνει σ' εκείνον χαρά και όχι κατ' ανάγκη στους άλλους.

7. Κάθε άνθρωπος πρέπει να διατηρεί ζωντανή μέσα του την ιερή φλόγα της τρέλας. Και πρέπει να συμπεριφέρεται σαν κανονικός άνθρωπος.

8. Τα μόνα σφάλματα που θεωρούνται σοβαρά είναι τα εξής: να μη σέβεσαι τα δικαιώματα του άλλου, να παραλύεις από τον φόβο, να αισθάνεσαι ένοχος, να νομίζεις ότι δεν αξίζεις ό,τι καλό και κακό σου συμβαίνει στη ζωή και να είσαι δειλός. Να αγαπούμε τους εχθρούς μας, αλλά να μην κάνουμε συμμαχίες μαζί τους. Βρίσκονται στον δρόμο μας για να δοκιμάσουν το σπαθί μας και αξίζουν τον σεβασμό της μάχης μας. Εμείς να διαλέγουμε τους εχθρούς μας και όχι αντίστροφα.

9. Όλες οι θρησκείες οδηγούν στον ίδιο Θεό και όλες αξίζουν τον ίδιο σεβασμό.

10. Ό,τι κάνουμε στο παρόν επηρεάζει το μέλλον ως συνέπεια και το παρελθόν ως λύτρωση.

Αργοπεθαίνει...

«Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν.

Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.

Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.
Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας».

Pablo Neruda

Πάπλο Νερούντα

«Αργοπεθαίνει...»


«Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.


Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " ι " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια , που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.


Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.

Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας»।

Pablo Neruda


Στη Γη της Χάνι-Ανάν


Wednesday, January 2, 2008

Τα βιβλία του Κώστα Δ. Χατζηκωστή

Πόσσω μου


Μια μαρτυρία για την Άσσια και τους ανθρώπους της, όπως τους θυμάται ο συγγραφέας προ του 1974 και όπως η φαντασία του ίσως ωραιοποιεί και λιγάκι, για την ωραία Άσσια που πήρε το όνομά της είτε γιατί της έλειπε η σκιά είτε γιατί οι κάτοικοί της έπιναν πολύ κρασί με ασκιά.














Τολμώ να γράψω σήμερα και μιαν άλλη εκδοχή, ότι ήταν κτισμένη ή σκεπασμένη με πολλήν ιλύ, λάσπη που έφερνε ο χείμαρρος Γιαλιάς. Άσις ονομάζεται η ιλύς, η λάσπη, η πρόσχωση του ποταμού και το παλιό χωριό σκεπάστηκε με τη λάσπη του χειμάρρου και μετακινήθηκε προοδευτικά προς Νότον.

Η Άσσια, που την παρουσιάζουν οι χάρτες του Αγγλικού Ναυαρχείου σε γεωγραφικόν πλάτος βόρειον 35ο 9΄ (Ν) και γεωγραφικόν μήκος ανατολικόν 33ο 36΄ (Ε).

Ο συγγραφέας βρίσκει τις ρίζες του, θυμάται παππούδες, γιαγιάδες, γράφει για το σόι του από πατέρα και μητέρα, τους ανθρώπους της Άσσιας γενικώς, που ήταν όλοι ενδιαφέροντες, εργάτες του μόχθου, της στέρησης, τίμιοι μεροκαματιάρηδες, φιλόσοφοι, όλοι υποχρεωμένοι να συμβιώνουν εν ειρήνη και με τους κανόνες ηθικής και ανθρωπιάς που από παλιά η κοινωνία του χωριού επέβαλλε, ώστε να γίνουν άνθρωποι ή αδρώποι.

Περιγράφει ενδιαφέροντες τύπους και τα κατορθώματα, τις αδυναμίες ή τις συνήθειές τους, μπορεί να χαρακτηρισθεί το βιβλίο και λαογραφικό.

Γράφει για την αλληλεγγύη των Ασσιωτών στις δυσκολίες και τις λύπες τους, τη συμμετοχή τους στις χαρές του διπλανού, τα πειράγματα και τα χουνέρια που έκαναν αναμεταξύ τους, για να γελάσουν και να σπάσουν τη μονοτονία του χωριού.

Βιβλίο που διαβάζεται ευχάριστα, σας μεταφέρει νοερά στους δρόμους και στο περιβάλλον της Άσσιας και μεταδίδει τα βιώματα του συγγραφέα στο τουρκοκρατούμενο σήμερα χωριό του.

Το εξώφυλλο εφιλοτέχνησε ο Διογένης Καμένος.
Αυτοέκδοση, 1991.


Πόρνηθες
Θεατρικόν, 2001
Εκδόσεις: Πιτσιλός:

Σοφοκλέους 4 Τ. Κ. 105 59 Αθήναι
Τηλέφωνο: 210 32 11 237

Ο συγγραφέας γράφει με το ψευδώνυμο
ΙΑΣ ΟΝ ΕΙΔΟΣ ΙΑΣ ΩΝ ΗΔΥΣ

Το έτος 2001 μαζεύονται οι απανταχού της γης πόρνες, για να εκθέσουν τα πεπραγμένα και τις πουτανιές τους στους Πρώτους Μουνιακούς-Πουτανιακούς Αγώνες, που θα διεξάγονται πλέον αιωνίως, όλα τα μονά χρόνια, την πρώτην πανσέληνον του Αυγύστου, αν συμπέσουν δύο πανσέληνοι τον Αύγουστο, με πρώτον έτος τέλεσής τους το 2001.



Οι συμμετέχουσες βραβεύονται, αναλόγως της επιτυχίας και του άθλου τους με τα ανάλογα βραβεία, του Μέγα, του Μεγάλου, του Κανονικού και του Αληθινού Φούτσου, που αξίζουν όσο δέκα Όσκαρ, ενώ κινηματογραφούνται από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια του κόσμου, MEGA, ANTENNA, NET, TELECITY, ITA 8, RAI, CNN, ΡΙΚ.

Παρελαύνουν τα πνεύματα πορνών και εταιρών της αρχαιότητας, γενικά των παρελθόντων ετών, που δίνουν την ευχή τους για πρόοδο και καταξίωση των Μουνιακών και φθάνουμε στο σήμερα, όπου μετέχουν διαγωνιζόμενες πόρνες της σήμερον και όπου κερδίζουν, πέραν του αναμνηστικού της συμμετοχής τους βραβείου, και αρσενικό της επιλογής τους, από τις διάφορες μάντρες όπου είναι μαντρωμένοι, για σύντομη χρήση και επιστροφή του.

Oι λίθιοι

Διηγήματα, 2002

Εκδόσεις: Πιτσιλός
Σοφοκλέους 4 Τ. Κ. 105 59 Αθήναι
Τηλέφωνο: 210 32 11 237

Έξι διηγήματα, δοσμένα με χιούμορ και σκωπτική διάθεση.

Το πρώτο, « Ύπνε συνθάνατε αθάνατε», είναι ένας ύμνος προς τον αθάνατο ύπνο, τον αδελφό του θανάτου και περιγράφει την επίμονη προσπάθεια του συγγραφέα να κοιμηθεί.

Το δεύτερο, «Οι λίθιοι», αναφέρεται στους διάφορους οι λίθιους και ηλίθιους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μας κάνουν τη ζωή δύσκολη, γιατί οι αντιδράσεις και το μυαλό τους είναι σαν λίθοι.

Το τρίτο, «Σ’ αγαπώ. Το βλέπεις;», μιλάει για μια κοπέλα που έδειχνε πολύ ερωτευμένη με τον σύντροφό της, σε ένα λεωφορείο που πήγαινε στο κέντρο της Αθήνας.

Το τέταρτο, «Ο μαζός», περιγράφει ένα υπερμεγέθες βυζί και τα απωθημένα του συγγραφέα.

Tο πέμπτο, «Νηρηίς ή Ερινύς», είναι μια ταλάντευση μεταξύ της νομίμου συζύγου και μιας γυναίκας, που οδηγεί σε παραστράτημα τον συγγραφέα στον ύπνο του,

ενώ το έκτο και τελευταίο, «Πώς έγινα Έλλην», περιγράφει τις δυσκολίες και την ταλαιπωρία του συγγραφέα, που, καίτοι είναι εκ της γεννήσεώς του Έλληνας, συναντά για να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα.

Kυνοβούλιον
Του Κώστα Δ. Χατζηκωστή

Διηγήματα, 2003

Εκδόσεις: Πιτσιλός

Σοφοκλέους 4 Τ. Κ. 105 59 Αθήναι
Τηλέφωνο: 210 32 11 237

Μια συλλογή από εννέα διηγήματα.

Το πρώτο, «Η αλλαγή με τά σού», είναι μια πρόσκληση από τον άρχοντα της Λαμψουρίας προς τον ήρωα, να μιλήσει για την αλλαγή μετά σού. Για την αλλαγή της αλλαγής ή χωρίς αλλαγή; Για αλλαγή με τις προθέσεις της; Όπως εναλλαγή, απαλλαγή, παραλλαγή, ανταλλαγή ή και συναλλαγή;

Το δεύτερο, «Ο δικός μου Χασάν», δίνει το στίγμα της Άσσιας κατά μήκος και πλάτος. Περιγράφει τη γνωριμία του συγγραφέα με τον Τουρκοκύπριο Χασάνη από τη Βατυλή, από πατέρα Τουρκοκύπριο και μητέρα Ελληνίδα, που είχε ένα αμφιθαλή αδελφό Ελληνοκύπριο, τη συμπεριφορά του προ και κατά την εισβολή προς τους Ελληνοκυπρίους.

Το τρίτο, «Ζωή και κότα στο κηδεμωΝΑΤΟ», βρίσκει τον ήρωα και τον εαυτό του εν κινδύνω. Πρέπει οπωσδήποτε να μεταναστεύσει, για να σώσει τον εαυτόν του. Δέχεται προτάσεις να μετοικήσει σε προτεκτοράτο, χαλιφάτο, σεϊχάτο, σουλτανάτο ή στο κηδενωΝΑΤΟ, γιατί πουθενά αλλού δεν θα βρει την προστασία του με ΝΑΤΟ κηδεμόνα.

Tο τέταρτο, «Η προσευχή του πεθαμένου», είναι η προσπάθεια του ήρωα, που νιώθοντας ότι δεν υπάρχει σωτηρία, γιατί θεωρεί τον εαυτό του ήδη νεκρό, να αμυνθεί ακόμη και με παιδικά βέλη κατά του εποίκου και αποίκου, που καταπατά τη γη του με την έγκριση και προτροπή των προστατών του.

Το πέμπτο, «Ιππαστοί», είναι η εκπαίδευση του Παυσανία Πτωχού Παμπτώχου εις τας Αθήνας, για να πάψει να είναι χωρικός και να γίνει αστός. Αντί να γίνει αστός πολίτης, τον θεωρούν ίππο, άλογο ή γαϊδούρι της πόλης, δηλαδή ιππαστόν.

Tο έκτο, «Υλησταί», αποτυπώνει τις προσπάθειες των ισχυρών του Κόσμου να κηδεμονεύσουν και να ληστεύσουν τα υλικά αγαθά των λαών της Γης και την αντίδραση των επαγρυπνούντων, ώστε να αποτρέψουν τα σχέδια των ληστών, των ληστευόντων την ύλη, των υληστών.
Το έβδομο, «Κυνοβούλιον», περιγράφει την είσοδο του Κορέου Κόρτα Κόρτες, μονάκριβου μοναχοπαιδιού σκύλου στο Κυνοβούλιον, τη Βουλή των σκύλων της Λαμψουρίας, το γαύγισμα των υπολοίπων βουλευτών σκύλων, η συμπεριφορά τους στο φαΐ και τα ψηφίσματά τους υπέρ εαυτών και οι νουθεσίες του υιού σκύλου προς τη μάνα του τη σκύλα πώς να φυλάσσει τα κερδιζόμενα.

Το όγδοο, «Αμαρτία εξομολογημένη», μιλάει για το πώς ο συγγραφέας κατά την παιδική του ηλικία προμηθεύτηκε μια σφενδόνα και με την πρώτη του βολή, την πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή του που κυνήγησε πουλιά, πέτυχε και σκότωσε το μοναδικό σπουργίτι που κυνήγησε. πώς θα το έτρωγε, με τα εντόσθια, αλλά χωρίς φτερά.

Το ένατο, «Παναγιώτη θα πεθάνεις», είναι μια πραγματική ιστορία, η πορεία προς το καθήκον και ο ηρωικός θάνατος του εφέδρου λοχία των Καταδρομών Παναγιώτη Προεστού, που έπεσε μαχόμενος κατά των Τούρκων εισβολέων την 22. 7. 74. στις Χαμίτ Μάντρες, υπερασπιζόμενος την Κύπρο και τον Ελληνισμό.

Λεξανός

Τηλέφ. Συγγραφέα: Αθηνών: 210/ 2236182, 3213125
693 4468 268
Κύπρου: 22 482 762, 99 598 410

Λεξικόν
Αιρετικόν-ανατρεπτικόν, αμαρτωλόν-αγνόν,

ανάποδον-διαλυτικόν, αρσενικόν-θηλυκόν,
αρχαίας-νεωτέρας, γενετήσιον-γεννήσιον,
έντιμον-έτυμον, ενωτικόν-ανθενωτικόν,
καθολικόν-διαμαρτυρόμενον, κωμικόν-τραγικόν,
μαλακόν-σκληρόν, ομαλόν-ανώμαλον,
ομαλών-ανωμάλων, ορθόδοξον-ανορθόδοξον,
ορθόν-καθιστόν, σεμνόν-άσεμνον,
τολμηρόν-σατιρικόν, φανταστικής-μελλοντικής Ελληνικής.

Εκ του Χάους και της Γης εγεννήθη η Ελλάς. Η Ελλάς και ο
Έρως απέκτησαν μίαν κόρη, την Ελληνική, που ηράσθη ο Δίας
και εκ της ενώσεώς της μετά του θεού η ημίθεος εγέννησεν
την Ελληνίδα, που εγένετο η μάνα, ο πατέρας, η μητριά, η θεία,
ο αδελφός και η αδελφή όλων των γλωσσών του κόσμου, η
οποία μπορούσε και μπορεί μέχρι σήμερα να γεννάει
παρθενογενετικώς. Εξ αυτής εγεννήθη ο Λεξανός, ο ωκεανός
των λέξεων, λέξεων που δεν υπάρχουν στα λεξικά.
Μερικές λέξεις του Λεξανού:
αγελάδος ο, η αρσενική αγελάδα
αεροβάτης ο, η, περπατών/ούσα στον αέρα
αεροδός η οδός αέρος
αεροπορδή η, κλανιά αέρος
αιγόφτας ο, έχων αυτιά αιγός
αφροδύτης ο, δύτης αφρού, επιφανείας, της Αφροδίτης
βαρκάδω ρ. τραγουδώ στη βάρκα
βασιλύσσα η, λύσσα της βάσης, η βασίλισσα
βολτέρως ο, έρωτας που πάει βόλτα, έρωτας των βολτ
βουκώλος ο κώλος του βου, βοσκός βοών
γαλάξιος ο, Αξιός, ο άξιος του γάλακτος
εξοίκιος ο, η τιθέμενος/η εκτός οικίας
κουπιέρης ο, τραβών κουπί, ο κωπηλάτης
Λεξανός ο, ωκεανός των λέξεων, ο ψάχνων λέξεις, ο τρέχων
(ναίων) στις λέξεις
μηλονού η, μυλωνού, μήλο του νου

μπαράθυρο το, μπαρ χωρίς πόρτες
μυστάκος ο , το μουστάκι, ο ποντικός στήριγμα
ναυτήλος ο, το καρφί του ναύτη
νυφάλιος η, νύφη της θάλασσας
ομηρουμένη η, γλώσσα του Ομήρου, του Ομήρου μένει ονασπισμός ο, ένωση πολλών όνων σε οναρχία
οναστός ο, γαιδούρι αστός, ο αστός όνος
παιδίσκιος ο, ίσκιος του παιδιού
Παντηλίθειοι οι, οι κατά πάντα ηλίθιοι, οι θείοι του Παντελή
παράγκος ο, ο παράγων της παράγκας
παράθεός ο, κοντά στον θεό, ο θεός του χρήματος, του παρά
πεινακίς η, σουβλιά της πείνας
πορνηθείά η, θεία η πόρνη, πουτανιά στο ήθος
πρόβλάκας ο, προτού καταστεί βλάκας
ρώσοικος ο, ρώσικος, οίκος Ρώσων, ροζ οίκος
σκωληκοβούλιον το, η Βουλή των σκωλήκων
σκώλυκοι οι, τα σκουλήκια λύκοι
τεράστεος ο, τέρας της πόλης
τσακαλώτός ο, έχων αυτιά τσακαλιού
υποκώμος ο, υπό την επήρεια κωμωδίας, ευδιάθετος
υπύρετος ο, υπόθερμος, υπό το πυρ του έτους
φθινεσπέρα η, εξάντληση της νύχτας, το ξημέρωμα
φιδίλιμός ο, λιμός, η πείνα των φιδιών
φλουρός ο, πλούσιος φρουρός, ο φλώρος
χαράδρή η, χαράδρα, μεγάλη χαρά
ψάριππος ο, ψαρός ίπππος

Κύπρον ού μη ζούμεν…μυζούμεν


Του Κώστα Δ. Χατζηκωστή
Διηγήματα, 2005

Εκδόσεις: Γιώργος Κουτσανδρέας
Σταδίου 51 105 59 Αθήναι

Δεκατρία διηγήματα, βιώματα και φαντασία του συγγραφέα.

Το πρώτο, «Το λαρδί και η οργή», είναι η τυχαία συνάντηση ενός Ασσιώτη με μιαν άγνωστη στην παραλία, παρουσία της παρέας του, η είσοδός τους στη θάλασσα, η έφοδος και η επίθεση ενός φίλου σαν τον καρχαρία εναντίον της κοπέλας, ο εναγκαλισμός του σαν χταπόδι, με ταυτόχρονο παλαμάριασμα στο βυζί και στον κώλο της και ίσως και κάτι παραπάνω και κάπου αλλού, ενέργεια του φίλου που πλήρωσε ο ανίδεος και αθώος συγγραφέας.

Το δεύτερο, «Η κοπέλα της πράσινης γραμμής», περιγράφει τη γνωριμία ενός στρατιώτη στην πράσινη γραμμή με μια ορφανή μικρούλα, φτωχή, αθώα, αγνή και άβγαλτη, η επιστροφή του στον ίδιο τόπο μετά από τριάντα οκτώ χρόνια. Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή με την περιπολία του τότε, συνάντησε δυο γυναίκες στο ίδιο σημείο, τη γριά σήμερα, τότε κοπέλα της πράσινης γραμμής, που γνώρισε κάποτε, και την όμοιας ομορφιάς με τη μάνα κόρη της, που έπαψε να είναι κοπέλα και μεταμορφώθηκε σε μιαν ώριμη γυναίκα κατ’ εικόνα και ομοίωση της μητρός της και με ολίγα χαρακτηριστικά του αγνώστου πατρός της.

Το τρίτο, «Πι θανόν», είναι η προσπάθεια κατάργησης, θανάτωσης του πι. Ο αγώνας και η κρίση του ήρωα για την ύπαρξη του γράμματος του ελληνικού αλφαβήτου, που
διάφοροι εχθροί της προσπαθούν, αντί πέθανε να λένε έθανε και αντί για παράδειγμα να λένε αρά ή άρα δείγμα, ο πίλος να λέγεται ίλος και η πύλη ύλη και το πιθανόν σκέτο θανόν.

Το τέταρτο, «Ο κούνουπας», καταγράφει την ενόχληση που προκαλεί στον ήρωα ένα κουνούπι, τη συνομιλία τους, τη συμφωνία μεταξύ τους, την παρασπονδία του κουνουπιού και το τσίμπημά του στον κώλο της γειτόνισσας του ήρωα, οπότε εξανίσταται, επιτίθεται και συνθλίβει τον κούνουπα μετά της συμβίας του.

Το πέμπτο, το «Κύπρον ου μη ζούμεν…μυζούμεν», περιγράφει τα παθήματα της Κύπρου και του Κύπριου, τις ύαινες που τους περιτριγυρίζουν και τους απειλούν, το θηρίο- έκτρωμα της φύσης που τους παρουσιάζεται ως σωτηρία, τις υποσχέσεις και τα δώρα του, ποιοι σπεύδουν να εκμεταλλευτούν υποσχέσεις και χρυσίον που σκορπίζει ή υπόσχεται να σκορπίσει, την απόφαση του ήρωα Κύπρου Τευκρίδη να αμυνθεί και να σκοτώσει το θηρίον-έκτρωμα, πώς του βγάζει τα μάτια και αναγκάζεται να το αποσύρει ο μαύρος Καραγκιόζης-υπηρέτης.

Το έκτο, «Μύζα από μίζα», είναι η διδαχή του ήρωα Αερία προς τα παιδιά του για το πώς να παίρνουν πάντα μίζα από τη μύζα, μύζα από τη μίζα και πως μίζα από άλλων τη μύζα και γενικά, πουλώντας αέρα κοπανιστό, να εργάζονται όλοι για τον καθένα και ο καθένας για όλους, να δουλεύουν τα κορόιδα και να εισπράττουν οι Αερίες Άλυποι Αλύπητοι αλύπητα.

Το έβδομο, Τσιγάρο και ώτο στοπ», μιλάει για τη θανατηφόρο κουλούρα, το τσιγάρο και το κάπνισμα, την πρώτη επαφή με το τσιγάρο, το κάπνισμα και το κόψιμό του από τον συγγραφέα «με το μαχαίρι», τη φύλαξη του υπολοίπου του πακέτου των
τσιγάρων ως ενθυμίου στο αυτοκίνητό του για εφτά-οκτώ χρόνια, το ώτο στοπ ενός καπνιστή, που επειδή του τέλειωσαν τα δικά του αναγκάζεται να καπνίσει τα φυλασσόμενα υπό του συγγραφέα στο αυτοκίνητό του και η τρεχάλα του στα χωράφια για την ανάγκη του.
Το όγδοο, «Για τα παιδιά μου», αναφέρεται στις μέρες το 1974 στην Κύπρο και την τουρκική εισβολή. Επιτίθενται οι Τούρκοι με όλα τα μέσα που διαθέτουν και αμύνονται οι Ελληνοκύπριοι με λιανοτούφεκα. Η αυτοθυσία των Ελλήνων, η περήφανη και λεβέντικη απάντηση ενός φαντάρου, που έμεινε στη θέση του και δεν την εγκατέλειψε, για να αγωνιστεί για τα παιδιά του, μα και των άλλων και για άλλους φαντάρους, που δεν είχαν παιδιά και παρ’ όλα αυτά πέθαιναν για τα παιδιά μας.

Το ένατο «Υπόλοιπο ζωής», μιλάει για το πώς ο συγγραφέας εκινδύνεψε πολλές φορές να χάσει τη ζωή του, πώς επιβίωσε χωρίς να πάθει τίποτε, πώς ο καλός θεός τον βοήθησε να ζήσει, πόση ζωή του απομένει και τι ευχές έχει για να ζήσει.

Το δέκατο, «Οι διακοπές του ζεύγους Φάρα», περιγράφει πώς το ζεύγος Φάρα, στην αρχή για να επιβιώσει και στη συνέχεια για να αποκτήσει πλούτη, εξωθεί ο σύζυγος στην πορνεία, πώς αποδέχεται η σύζυγος ασμένως τον ρόλο της πόρνης, πώς το ευχαριστιέται, πώς το επαναλαμβάνουν για δεύτερη φορά, χάριν του κέρδους, αλλάζοντας μάλιστα ονόματα, μη τους αναγνωρίσει κανείς και για να διατηρήσουν τα δήθεν καλό τους όνομα και τη φήμη τους.

Το ενδέκατο, «Η αύξηση», είναι η ιστορία της ηρωίδας που αποφασίζει ότι πρέπει επιτέλους να πάψει η εργοδοσία να την εκμεταλλεύεται και να της πληρώσει ό,τι ακριβώς δικαιούται και της οφείλει και γι’ αυτό απευθύνεται στους αρμόδιους εργοδότες της και αξιώνει τα νόμιμα, πλην όμως συναντά την άρνησή τους να της καταβάλουν τα οφειλόμενα, οπότε της απομένει ο μόνος νόμιμος τρόπος για να τα διεκδικήσει. Το δικαστήριον.

Το δωδέκατο, «Δεσμά φυλακής», παρακολουθεί τη σύλληψη ενός αθώου Άραβα, θεωρούμενου υπόπτου τρομοκράτη, τη μεταφορά του σε μυστική φυλακή και τα βασανιστήρια που τον υποβάλλουν ηλίθιοι βασανιστές, κατόπιν ηλιθίων εντολών ηλιθίων κυβερνητών. Η μόνη αντίδραση κατά του βασανιστή του, του φτύνει στο μάτι και τον τυφλώνει τα δόντια που του έσπασε προηγουμένως.

Το δέκατο τρίτο, «Αλκέτα σ’ αγαπάει», εκθέτει την αγάπη δύο νεαρών ανθρώπων μεταξύ τους και προς τους άλλους ανθρώπους, τις φιλίες τους και την ανταπόκριση που βρίσκουν, που φτάνει μέχρι του σημείου ένας φίλος τους αεροπόρος να γράψει στον ουρανό με τα καυσαέρια του αεροπλάνου του ότι η σύζυγος αγαπάει τον άντρα της Αλκέτα.

ΠορνηθώνΘεατρικόν, 2006

Εκδόσεις: Γιώργος Κουτσανδρέας
Σταδίου 51 105 59 Αθήναι
Τηλ.: 210 3313145, 6938238033


Ο «Πορνηθών» περιγράφει τη διαδικασία πρόκρισης «ανδρών» στους Ψωλιακούς 2006. Οι ήρωες περιγράφουν τα κατορθώματά τους, κρίνονται οι πράξεις τους, άλλοι αποτυγχάνουν, οι πλέον άξιοι όμως παίρνουν την πρόκριση. Άλλοι κλαίνε άλλοι γελάνε.
Τα γεγονότα εκτυλίσσονται στη Λαμψουρία, χώρα νησιωτική, συσταθείσα σε κράτος 20 000 χρόνια προ Σόλωνος, που συναντάμε σε γεωγραφικόν μήκος ανατολικόν 26ο (Ε) και πλάτος βόρειον 36ο (Ν).



Η πόλη Πορνάς είναι η πρωτεύουσα της χώρας, οι κάτοικοι της χώρας, οι Λαμψούριοι, είναι από παλαβοί και μισότρελλοι έως τρελλοί, οπωσδήποτε όμως όλοι ιδιόρρυθμοι.
Η χώρα έχει πληθυσμόν 100.000 αυτοχθόνων και 900.000 μεταναστών. Παράγει προϊόντα αέρος, ευκαρπή κοπανιστόν αέρα, επικρατεί δε μια καινούργια θρησκεία. Ο πλουτισμός, μονοθεϊστική θρησκεία, παραδέχεται ένα και μοναδικό θεό, τον Πλούτο, έχει δε αξιοθέατα τον ναό του θεού και τον Πορνηθώνα, το μέγαρον όπου οι μετέχοντες εξασφαλίζουν την πρόκριση.

Έθνος αδελφόν των Λαμψουρίων, το Πορνηστάν και νόμισμα του κράτους ή νομιζόμενον, σε ψιλά και χάρτινο ή κέρμα, η νομιζομένη δραχμή, το ημιλαμψουριστό πεντακοσάρικο, το λαμψουριστό χιλιάρικο, το δεκαλάμψ δεκαχίλιαρο, το πανσέληνον των είκοσι χιλιάδων, το υπερέλληνον των πενήντα και το πανέλληνον των εκατό χιλιάδων δραχμών.


Βουστάσιον

Θεατρικόν, 2006


Εκδόσεις: Γιώργος Κουτσανδρέας

Σταδίου 51 105 59 Αθήναι
Τηλ.: 210 3313145, 693823803


Το «Βουστάσιον» αναφέρεται στα διαδραματιζόμενα στη Λαμπουρική। Περιγράφει το ανάκτορον του αυτοκράτορος, τη χλιδή και την πολυτέλειά του, τις ετοιμασίες για την τελετή, τα γεγονότα που προηγούνται της στέψης του Βού του βού, δηλαδή του δεύτερου, την ίδια την ιεροτελεστία της τελετής, παρακολουθούμε πώς εγεννήθη το κράτος της Λαμψουρίας και το έθνος των Λαμψουρίων, την κατασκευή του θρόνου του αυτοκράτορος υπό μαραγκού εκ γά Μυσίας, τους υπηρέτες, τους εχθρούς του, την κατασκευή του εμβλήματος του Βουστασίου, τον μαραγκό, τον δάσκαλο και τα μαθήματα που παίρνει ο Βούς ο αυτοκράτωρ για να πάψει να είναι ξύλο απελέκητο, υην ενδόμυχη αλλά απραγματοποίητη επιθυμία του να γίνει ο πατέρας, ο δημιουργός ενός έθνους.
Προσκαλούνται για τη στέψη τα κανάλια όλου του κόσμου, βγαίνουν οι απαραίτητες φωτογραφίες, εξοφλεί ο αυτοκράτωρ τις υπηρεσίες των υπηρετών με διορισμούς.
Ο αυτοκράτωρ Βούς ο Β΄ εκφράζει την ηθική του ακεραιότητα και τη θέλησή του να κατατροπώσει τις δυνάμεις του Κακού. Συνδυάζει πάντως τον βού με το ούστ και ολίγην Ασία.

Πύρωμα ψυχής

2007
Δεκατέσσερα διηγήματα, μεταξύ πραγματικότητας και φανταστικού.

ΠΥΡΩΜΑ ΨΥΧΗΣ


Δεκατέσσερα διηγήματα, δοσμένα με κομμάτι ψυχής, το ιδιαίτερο ύφος, την άριστη γνώση και χρήση της γλώσσας, ένα παιχνίδι με τις λέξεις του συγγραφέα. Περιγράφουν ψυχές άλλων, με τα αμαρτήματά τους, το ύψος και την άβυσσό τους, άλλοτε με σοβαρότητα και άλλοτε με χιούμορ και σκωπτική διάθεση.

Το πρώτο, «Ψυχή Αυγουστή», ιστορεί στιγμές χαράς και θλίψης, βγάζει τα εσώψυχα του ήρωα της ΕΟΚΑ Αυγουστή Ευσταθίου, του ανθρώπου που έζησε τις τελευταίες στιγμές του ηρωομάρτυρα του Κυπριακού Αγώνα Γρηγόρη Αυξεντίου, πώς πέθανε και πώς έμεινε αθάνατος εις τους αιώνες των αιώνων.

Το δεύτερο, «Η θυσία της Ελένης», αναφέρεται στο πώς η ηρωική δασκάλα της κατεχομένης Καρπασίας θυσίασε τα νιάτα της για να μορφώσει τα εγκλωβισμένα παιδιά του χωριού της, της Αγίας Τριάδας, επί είκοσι τρία χρόνια, μέχρι που, για λόγους υγείας, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη γη της Καρπασίας, όπου γεννήθηκε.

Το τρίτο, «Η αρχή της επιβαλλομένης», χαράσσει την υποχρέωση της Πολιτείας, που έχει προς εγγονό και υιό στρατηγού, την εκστρατεία του υιού και εγγονού να αναρριχηθεί στα ύπατα αξιώματα του κόμματος, αναφέρει τις διάφορες παγίδες που έπεσε, την ανικανότητά του και την πρόσκλησή του προς τους νεκρούς προγόνους του να αντιμετωπίσουν αυτοί τα διάφορα προβλήματα και τους εχθρούς του και να τον βγάλουν ασπροπρόσωπο

Το τέταρτο, «Η δία λογή του Χάρου», μιλάει για την επίσκεψη του Χάρου σ’ ένα παραδεισένιο χωριό, όπου τον προσκαλεί μια παρέα στο τραπέζι της και σχεδόν τον μεθάει, και ξεχνάει τον λόγο της επίσκεψής του, παρ’ όλα αυτά, όμως, δεν θα φύγει χωρίς να πάρει κάποιον μαζί του.

Το πέμπτο, «Θάνατος στο Διάστημα», παρακολουθεί την πορεία ενός ανήσυχου ανθρώπου, ασυμβίβαστου με τα σάπια, παράνομα και παράλογα που συμβαίνουν στον κόσμο του, την αποστολή και την απόρριψή του στο Διάστημα για να τον ξεφορτωθούν, τη συνάντησή του με εξωγήινους, τη συμφωνία του μ’ αυτούς, να γονιμοποιεί τις γυναίκες τους και την απαλλαγή της Γης από τους κακούς και την αντικατάστασή τους με καλούς.

Το έκτο, «Μπουκιά και συχώριο», καταγράφει πώς γεννιέται ένας μεγάλος έρωτας, πώς δυο κορμιά τέλεια-μπουκιά και συχώριο-ενώνονται σώματι, πώς ενώνεται και η ψυχή δύο ανθρώπων, πώς δοκιμάζεται η αγάπη τους και πώς σφυρηλατείται, πώς αποδεικνύονται τα αισθήματα εκατέρωθεν και την αίσια κατάληξη που έχει η δοκιμασία τους.

Το έβδομο, «Ο κουτού ρούς», βλέπει και ακολουθεί τις ενέργειες ενός καραβοκύρη, που κληρονόμησε ένα πλοίο από έναν μπάρμπα, όχι στην Κορώνη, αλλά κάπου εκεί κοντά, τη συγκέντρωση του πληρώματος, την επάνδρωση του καραβιού, τον πλου του στον ωκεανό για το κέρδος, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, την κυβέρνηση του πηδαλίου του βαποριού, την εξουδετέρωση των αντιπάλων και τα μεγάλα φαγοπότια που γίνονται με τους κουμπάρους, μονόκωλους, δίκωλους, τρίκωλους και ακόμη παραπάνω

Το όγδοο, «Ο ψευδομάρτυς», καταγράφει το πέρασμα ενός αγράμματου εργάτη στην κατ’ επάγγελμα ψευδομαρτυρία, μέχρι που διάφορα γεγονότα τον κάνουν να αναθεωρήσει τη στάση του, φτάνοντας μέχρι του σημείου να κρίνει, να δικάσει και να καταδικάσει τον εαυτό του.

Το ένατο, «Πώς δεν έγινα καλός άνθρωπος», είναι μια εξομολόγηση εκ βαθέων του συγγραφέα, στην προσπάθειά του να γίνει στην πορεία της ζωής του καλός άνθρωπος, τι δυσκολίες συνάντησε και τι παραστρατήματα διέπραξε και δεν κατέστη δυνατόν να γίνει μέχρι σήμερα καλός άνθρωπος.

Το δέκατο, «Σκωληκοβούλιον», ξεκινάει από μια κηδεία, συνεχίζει με αναζήτηση θέσεως σε διάφορα νεκροταφεία, τις τιμές της τελευταίας κατοικίας στην Αθήνα και τα περίχωρά της, κάνει μια δημοσκόπηση για την καύση ή την ταφή των νεκρών και καταλήγει σε ένα συμπόσιον σκωλήκων, που κατατρώγουν πολλούς και διάφορους πεθαμένους.

Το ενδέκατο, «Υπερήφανος ως Έλλην», υμνεί τους λόγους και τις καταστάσεις που διαμορφώνουν τη συμπεριφορά ενός Έλληνος, οι οποίοι τον καθιστούν υπερήφανο, όχι γιατί είναι Έλλην, μα γιατί ζει στην Ελλάδα και ειδικότερα στη Αθήνα, όπου ελαχιστοποιεί ή και παραγνωρίζει τα κακώς κείμενα, αρνούμενος ότι υπάρχουν.

Το δωδέκατο, «Χέσιμο παρά τραπέζαις», αναζητεί λύση στο αιώνιο και μόνιμο πρόβλημα με τα εισοδήματα και τα έξοδα των απόμαχων της ζωής, των συνταξιούχων, που όχι μόνον βρίσκουν λύση στα προβλήματά τους, μα και καθίστανται τραπεζίτες οι ίδιοι, με δυνατότητα, αντί να εξαρτώνται αυτοί από τις τράπεζες, οι τράπεζες να εξαρτώνται από αυτούς

Το δέκατο τρίτο, «Χέστηκε η φοράδα μας-κινδυνεύει η Λόλα», γράφει την Ιστορία που συντάσσει η φοράδα Αγαπελλάς και τη βοηθούν προς τούτο μια Αμερικάνα και άλλη μια Εγγλέζα φοράδες, που χέζονται αλλά και χαχανίζουν κατά βούλησιν, μα και λυπούνται, χαίρονται, εκπλήσσονται, φοβούνται με όσα συμβαίνουν στον πλανήτη μας γενικότερα και στη Λαμψουρία ειδικότερα.


Το δέκατο τέταρτο, «Ο μπάσταρδος», φωτίζει την πορεία ενός αγνώστου πατρός ξανθού αγοριού στην Αγγλία, όπου το υιοθετεί ένας πλούσιος αριστοκράτης, το βοηθάει να αποβάλει τα άγρια και σαδιστικά του ένστικτα, όσο νομίζει ότι τα απέβαλε, το μορφώνει, του χαρίζει την περιουσία του και τον τίτλο του λόρδου και το εντάσσει στην υπηρεσία της αυτής μεγαλειότητος, επικεφαλής του Φόρεϊν Όφις, για να κυβερνήσει την ανθρωπότητα.

Ο συγγραφέας : Τηλ. Αθηνών: 210/ 22 36 182, 32 13 125,
και 693 4468 268
Κύπρου: 22 482762, 99 598 410