ΡΙΚ (Άσε Γιώργο…)

Του Γιώργου Πήττα

Οδηγούσα. Πλησίαζε ώρα για δελτίο ειδήσεων, οπότε ενστικτωδώς άλλαξα σταθμό. Έφυγα από το Bayrak Klasik στο οποίο είμαι συχνά συντονισμένος και μεταφέρθηκα σε έναν μη «ψευδοσταθμό» της προσφιλούς, θαλασσοφίλητης και τρυφερής πατρίδος, προκειμένου να ενημερωθώ.

Η πρώτη είδηση, ήταν αυτή τη φορά οι επικείμενοι διορισμοί των καινούργιων διοικητικών συμβουλίων στους δημόσιους και ημικρατικούς οργανισμούς. Μεγάλα λόγια, παχιά σαν θρεμμένες γαλοπούλες, με περιεχόμενο αφράτο: Ανεξαρτησία, μακριά από κομματικά συμφέροντα, αξιοκρατία, στελέχη με προσόντα που μπορούν να «κάνουν τη δουλειά σωστά».

Λόγια, που δεν έχω την παραμικρή ιδέα γιατί τα λένε, αφού, κανένας στοιχειωδώς σκεπτόμενος άνθρωπος δεν τα πιστεύει. Δύο οι εξηγήσεις : Είτε συνειδητά δεν τους ενδιαφέρουν οι «στοιχειωδώς σκεπτόμενοι πολίτες» ελπίζοντας πως θα τους καταστήσουν αργά αλλά σταθερά και αυτούς περιθωριακούς, είτε δεν ζουν στην πραγματικότητα.

Ωστόσο, έχω να συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό με αυτό που είπε ο κύριος Προδρόμου (αν δεν απατώμαι αυτός ήταν): Σίγουρα, οι διοικήσεις των οργανισμών, δεν μπορεί να είναι ταγμένες κόντρα στην πολιτική που σε γενικές γραμμές έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση να ακολουθήσει.

Οι όποιες πιέσεις υπέρ ή κατά αυτής την πολιτικής, ανήκουν στα κόμματα, στην κοινωνία και σε φορείς. Ωστόσο, στα πολλά και ωραία λόγια δεν άκουσα τίποτα για την εξαιρετικά ιδιαίτερη περίπτωση που είναι το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου.

Η Δημόσια Ραδιοφωνία και Τηλεόραση βρίσκεται, ή μάλλον πρέπει να βρίσκεται, στον αντίποδα της φιλοσοφίας που διέπει για παράδειγμα την ΑΗΚ ή την CYTA. Η Δημόσια Ραδιοφωνία και Τηλεόραση, δεν είναι εκεί για να υπηρετεί την σημερινή, τη χτεσινή ή την αυριανή Κυβέρνηση.

Υπάρχει για να υπηρετεί την Ενημέρωση και τον Πολιτισμό, αξίες δηλαδή που πρέπει να είναι κτήμα των πάντων. Δεν ξέρω ποιες είναι οι προθέσεις της Κυβέρνησης και κυρίως ποια είναι η αντίληψη που έχει για τον ρόλο του ΡΙΚ. Διάβασα και άκουσα διάφορα αυτόν τον καιρό.

Το ΡΙΚ-κατά τη γνώμη μου- δεν οφείλει να είναι «ανταγωνιστικό» με την τρέχουσα αγοραία έννοια. Το ΡΙΚ όπως όλες οι σοβαρές δημόσιες ραδιοτηλεοράσεις, πρέπει να έχει εξαιρετικά υψηλό ποιοτικό πήχη, να είναι αυστηρό, αυστηρότατο σε όσους εργάζονται ή συνεργάζονται με αυτό και να μην τους αφήνει «σε χλωρό κλαρί» απαιτώντας διαρκώς το καλύτερο.

Το ΡΙΚ δεν έχει λόγο να συναγωνίζεται τα ιδιωτικά κανάλια και ραδιόφωνα σε εκπομπές χαβαλέ, κουτσομπολιού και σαχλαμάρας. Ταυτόχρονα, δεν έχει λόγο να παριστάνει το κορδωμένο σοβαροφανές ίδρυμα την στιγμή που συχνά, δεν ξέρει να είναι πραγματικά σοβαρό. 

Το ΡΙΚ οφείλει-αυτός είναι ο ρόλος του- να είναι η ΕΛΙΤ. Η αφρόκρεμα. Να περιλαμβάνει στο πρόγραμμα , πράγματα που είναι «αντιεμπορικά» και δεν θα βρουν ποτέ θέση αλλού. 

Υπό την προϋπόθεση: Να είναι στελεχωμένο από ανθρώπους κεφάτους, με γνώσεις και διάθεση, που να είναι σε θέση να κάνουν το πιο «εξειδικευμένο» θέμα, λαϊκό. Δηλαδή, να είναι σε θέση να κάνουν δημοφιλή και hit μία συμφωνία του Beethoven, να παρουσιάσουν τον Σεφέρη με τρόπο που ο ακροατής / θεατής να νιώσει οικεία, να συστήσουν έναν Καστοριάδη έτσι, ώστε να τον κάνουν προσιτό. Δουλειά του ΡΙΚ είναι το άνοιγμα στους δημιουργούς-νέους και όχι.

Δημοσιογραφικά; Έχει σχεδόν τρελή πλάκα που όλοι οι παράγοντες φέρνουν ως παράδειγμα δημοσιογραφικής κουλτούρας το BBC στο οποίο πρωθυπουργοί και υπουργοί ιδρώνουν και λύνουν τις γραβάτες από την δημοσιογραφική πίεση, αλλά, οι ίδιοι παράγοντες, μόλις νιώσουν ένα ελάχιστο ψήγμα πίεσης θεωρούν τον δημοσιογράφο «όργανο του αντιπάλου». Και το ΡΙΚ, διαθέτει αρκετούς εξαιρετικούς υπηρέτες της ενημέρωσης. Ας τους αφήσουν επιτέλους, να κάνουν τη δουλειά τους, όπως αυτοί ξέρουν!

Έγραφα στην αρχή, πως ακούω συχνά το Bayrak Klasik. Δεν καταλαβαίνω λέξη, δεν γνωρίζω τουρκικά. Όμως είναι ένα ραδιόφωνο- συγνώμη, ψευδοραδιόφωνο- το μοναδικό σε αυτή τη χώρα, που εκπέμπει 24 ώρες το 24ωρο ένα υπέροχο μείγμα κλασικής μουσικής, μαζί με μουσικές του κόσμου, jazz και διαμάντια της ροκ. Κάποτε, το «εξομολογήθηκα» σε έναν κορυφαίο παράγοντα του ΡΙΚ. «Και εγώ το ακούω, είναι απίθανο» μου είπε. Έμεινα «κόκαλο»!

«Καλά…» του λέω. «Γιατί τόσα χρόνια δεν έχουμε φροντίσει να έχουμε κάτι ανάλογο; Γιατί εκείνη η ριμάδα η συχνότητα του 4ου είναι ένα διαρκές play list στο οποίο ανθολογούνται τα αθλιότερα ελληνικά τραγούδια και δεν υπάρχει στη θέση του ένα ραδιόφωνο για την καλή μουσική και τον Πολιτισμό, στο πρότυπο του Ελληνικού Τρίτου-ας πούμε;».

Η απάντηση ήταν ένα πικρό «άσε Γιώργο…άσε» Δεν τον είδα ξανά οπότε δεν έμαθα ποτέ τι έπρεπε να… αφήσω. Ούτε καν μπορώ να υποψιαστώ. Ίσως και να μη θέλω. Αυτό που ξέρω, είναι πως η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση σε έναν τόπο «μια μπουκιά» όπως είναι η Κύπρος, θα μπορούσε να κάνει θαύματα. Με γερές οικονομίες, με γενναίες περικοπές αλλά με απολύτως ορθολογικά κριτήρια, με θαρραλέα αξιοποίηση των ταλέντων που υπάρχουν εκεί μέσα αλλά δεν τους δίδεται η ευκαιρία και με την προσέλκυση λίγων αλλά καλών εξωτερικών συνεργατών.

Το ΡΙΚ, δεν μπορεί να είναι φέουδο κανενός. Ούτε των κομμάτων, ούτε των συντεχνιών, ούτε των τεμπέληδων. Το ΡΙΚ οφείλει να είναι ένα διαρκές μαγειρείο Πολιτισμού και Κουλτούρας σε όλα τα επίπεδα. Μπορεί; Μπορεί. Αλλά, μάλλον… «άσε Γιώργο.» 

Γιώργος Πήττας
politispittas@gmail.com