Η δύναμη των Μ Μ Ε

Του Δημήτρη Γεωργιάδη

Εδώ και μήνες, όπου καθίσουμε ακούμε κατηγορίες για αυτούς που έφυγαν (τον Βγενόπουλο και τον Μπουλούτα) και γι' αυτούς που έμειναν (τον Κουννή και τον Στυλιανίδη). Καμία όμως ανακοίνωση, καμία όμως δήλωση. Μόλις έγινε δημοσιογραφική διάσκεψη και ο ένας κατηγόρησε τον άλλο ΔΗΜΟΣΙΑ (για τα ίδια πράγματα), αμέσως άρχισε ο πόλεμος ανακοινώσεων. Απόρησα λοιπόν γιατί. Δεν έχω αμφιβολία ότι υπάρχει λόγος που βιολογικά έχουμε εξελιχθεί έτσι και έχουμε αυτή την αντίδραση. Ας μας το εξηγήσουν οι αναλυτές ανθρώπινης συμπεριφοράς.

Το θετικό είναι ότι αυτή η φύση μας, δίνει δύναμη στα ΜΜΕ (και σε εμάς θέσεις εργασίας, οπόταν δεν πρέπει να παραπονιόμαστε). Δίνει μια ευκαιρία για τη δημιουργία ενός μηχανισμού ελέγχου, περιορισμού ή και καταστολής μη κοινωνικά αποδεχτών συμπεριφορών.

Αυτές τις αντιδράσεις τις καταγράφουμε και στους πολιτικούς. Το παράδοξο είναι ότι ενώ θα έπρεπε να ήταν ηπιότερες και πιο αραιές οι αντιδράσεις των πολιτικών (διότι είναι δημόσια πρόσωπα) γίνεται το αντίθετο. Αν ρωτήσετε τους πολίτες ποια είναι η εντύπωση τους για τον κ. Κουλία, ένα σημαντικό Χ% πιθανόν θα σας πει κάτι αρνητικό. Αν ένας δημοσιογράφος γράψει μισή γραμμή λιγότερο αρνητικό... τότε αρχίζουν οι επιστολές, οι δηλώσεις, τα παράπονα, ακόμη και οι αγωγές λιβέλου.

Είναι γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο που ειδικά οι αδύναμοι μέτριοι ανίκανοι πολιτικοί προσπαθούν να πνίξουν την οποιαδήποτε έκφραση άποψης. Είναι γι' αυτό που μόλις ασκηθεί κριτική (δίκαιη ή άδικη δεν έχει σημασία) αμέσως βγαίνουν στρατιές από παπαγαλάκια που στόχο έχουν τον τερματισμό δαιμονοποίηση της κριτικής και όχι στην απάντηση των επιχειρημάτων. Ένας σωστός Πρόεδρος, ό,τι και να άκουγε, θα έπρεπε να το δεχόταν γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο.

 

Γιατί το προσωπικό πλήγμα που δέχεται είναι ένα μικρό τίμημα μπροστά στο όφελος που προκύπτει με το να ενθαρρυνθεί ο κόσμος να εκφράζεται και να τοποθετείται δημόσια... Εμείς, όμως, τους συλλαμβάνουμε. Αν κάποιος από εμάς υπερβάλει και αποκαλέσει τον Πρόεδρο μας προδότη... ποιος θα τον πιστέψει; Μάλλον τον εαυτό του θα αφήσει εκτεθειμένο. Γι' αυτό ένας σοβαρός Πρόεδρος με αυτοπεποίθηση αγνοεί αυτά τα φαινόμενα. Ο δικός μας, είπαμε... τους συλλαμβάνει. Γιατί άραγε;

Αυτό η δημόσια έκφραση της άποψης μας είναι το σημαντικότερο όπλο που έχουν οι πολίτες. Αυτό οφείλουμε να προστατέψουμε και να ενισχύσουμε.

Σημειώνω πως όταν αναφέρομαι σε άποψη, εννοώ αυτό που καλόπιστα πιστεύει κάποιος. Δεν έχω κανένα πρόβλημα κάποιος να εκφράσει την άποψη ότι η κ. Γιωρκάτζη ή ο κ. Κεραυνός ή ο κ. Συλικιώτης είναι οι πιο κατάλληλοι για τη θέση του Προέδρου...

Έχω όμως πρόβλημα όταν το κάνουν γιατί απλά είναι «δικοί μας», με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Δεν έχω πρόβλημα για κάποιον να είναι ομοφοβικός ή ξενοφοβικός, ακόμη και να το λέει... Φτάνει να το πιστεύει. Έχω όμως πρόβλημα να προσπαθεί να το επιβάλει με μη κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους. Οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά

Δημήτρης Γεωργιάδης

Εφημερίδα "Πολίτης" 29.5.2012