Παραφράζοντας μια ερμηνεία, της ‘επιστήμης’, μπορεί, να λεχθεί ότι: «Η πολιτική πρέπει, να είναι μια διαρκής μάχη εναντίον της προδοσίας της λογικής»! Έτσι, η πλέον ανήθικη και ανεπίτρεπτη προδοσία που μπορεί, να κάνει ένας πολιτικός, είναι να προδώσει τη λογική… Γνωρίζουμε όμως, καλά, το τι συμβαίνει στις πλείστες όσες περιπτώσεις…
Δεν
είναι δυνατόν, εξήντα χρόνια μετά που οι Βρετανοί αποικιοκράτες «έφυγαν, από
τις βάσεις που έμειναν» στην Κύπρο, να εξακολουθούν διαχρονικά, να πολεμούν ανελέητα
κάθε φωνή λογικής και δικαίου μας. Να συμπαρατάσσονται προκλητικά με τους
Τούρκους σε βάρος μας, ακόμη και με Στρατηγικούς Συνεταιρισμούς (2007).
Αποδίδουν
μεγάλη αξία στις κατασκοπευτικές τους βάσεις, που φτάνουν στα άκρα, προκειμένου
να τις προστατέψουν. Είναι αντιληπτό, να προσπαθούν, να διασφαλίζουν τα συμφέροντα
τους. Εκείνο όμως, που είναι ανεπίτρεπτο, είναι, να εξακολουθούν έναντι κάθε
τιμήματος, να χρησιμοποιούν την προσφιλή τους πολιτική, του «διαίρει και
βασίλευε», τόσο ωμά και προκλητικά σε βάρος μας.
Σίγουρα,
η εξωτερική πολιτική των Βρετανών καθορίζεται κυρίως από τους τεχνοκράτες του
Φόρεϊν Όφις, οι πλείστοι των οποίων έχουν κολλήσει, στα σύνδρομα της πρώην
κοσμοκράτειρας, των περασμένων αιώνων, όπου η ισχύς τους κατέληγε ως καταπίεση και
εκμετάλλευση των άλλων.
Οι
αδυσώπητες προσπάθειες της Βρετανίας να λυθεί το Κυπριακό στα μέτρα των
συμφερόντων της είναι απροκάλυπτες. Κατά καιρούς δε, μας προτρέπει για
ριζοσπαστική σκέψη και περισσότερη ευελιξία έναντι των τουρκικών εισβολέων,
δηλώνοντας ότι: «Με θάρρος και συμβιβασμό από αμφότερες τις πλευρές μια
συμφωνία είναι κατορθωτή. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίζει τη σταθερή του
υποστήριξη για μια δίκαιη και διαρκή διευθέτηση και στεκόμαστε έτοιμοι, να
βοηθήσουμε, να φέρουμε αυτή τη διαδικασία σε επιτυχή ολοκλήρωση». Οποία
πράγματι ψευτιά και υποκρισία!
Κανένας
δεν θέλει εχθρικές σχέσεις με τη Βρετανία, αλλά δυστυχώς, έχει ξεφύγει. Η
κυνική και έντονα εχθρική πολιτική ενάντια στα δίκαια και στα συμφέροντα μας,
δεν μπορεί συνέχεια, να μένει ανενόχλητη. Επικρίνουμε τον Τούρκο Αττίλα και
σφυρίζουμε αδιάφορα για τον Βρετανό νεο-αποικιοκράτη, που με νύχια και με
δόντια προσπαθεί, να μας επιβάλει από το 1958 πολιτική λύση με περιεχόμενο ότι χειρότερο
μπορεί, να φανταστεί ένας λογικός άνθρωπος.
Δεν
λέμε, να κηρύξουμε ανένδοτο στην αδικαιολόγητη Βρετανική εχθρότητα. Αλλά, ούτε,
να συμπεριφερόμαστε μοιρολατρικά με φοβικά σύνδρομα υποτέλειας, μπροστά στις
απαράδεκτες προκλήσεις.
Μέχρι
σήμερα το πολιτικό προσωπικό της Κύπρου έχει δείξει μια ‘αξιοθαύμαστη υπομονή’,
μια αξιομνημόνευτη αδιαφορία και μια αξιοπερίεργη ανοχή… Επιβάλλεται όμως άμεσα,
αναθεώρηση της τακτικής αυτής, ώστε, να
γίνουν σοβαρά διαβήματα διαμαρτυρίας εναντίον των Βρετανών για την απαράδεκτη στάση
τους εναντίον των δικών μας συμφερόντων. Από την ώρα που εμείς δεν αντιδρούμε,
ο αλαζονικός ‘ιός’, του Φόρεϊν Όφις υποτροπιάζει. Στο τέλος η Βρετανική
πολιτική εκτραχύνεται μέχρι του σημείου, να γίνεται έκδηλα επιζήμια για μας.
Το
τελευταίο χτύπημα εναντίον μας έγινε στην «Οικουμενική Περιοδική Αξιολόγηση της
Κυπριακής Δημοκρατία, στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, στην
Γενεύη, όπου το Φόρεϊν Όφις πενερέβη για να ενημερώσει ότι: «Το Ηνωμένο
Βασίλειο ανησυχεί για τη στέρηση ιθαγένειας στα παιδιά των Τουρκοκυπρίων, που ο
ένας εκ των γονέων τους δεν είναι Κύπριος υπήκοος»… Αυτό, πρέπει, πάραυτα, να
μας ταρακουνήσει.
Χρειάζεται
πολύ αφέλεια για να πιστέψουμε ότι η Βρετανία είναι ο ουδέτερος τρίτος, που από
δυνάστης, έγινε «καλός» μεσολαβητής, για να μας σώσει από τους κακούς Τούρκους.
Μπορεί, να είμαστε αδύναμοι. Αφελείς όμως όχι. Ίσως, σήμερα χρειαζόμαστε
περισσότερο λογική και λιγότερο επικοινωνιακή πολιτική, για να συνειδητοποιήσουμε
τους φοβερούς αντιπάλους που έχουμε μπροστά μας και ποιές διπλωματικές μάχες οφείλουμε,
να δώσουμε με σθένος.
Οι
επιστήμονες λένε ότι, τα μάτια των φιδιών δεν κλείνουν ποτέ. Γι’ αυτό και το επικίνδυνο
Φόρεϊν Όφις, μας παρακολουθεί άγρυπνα. Μένει κι εμείς, να ανοίξουμε τα δικά μας
μάτια ανάλογα… Να φωτιστούμε για το τι οφείλουμε, να πράξουμε για τον τόπο μας
με εντιμότητα, σοφία και πατριωτισμό.
Φοίβος Νικολαΐδης
No comments:
Post a Comment