Το θεατρόφιλο κοινό, γέμισε χθες από νωρίς το θέατρο «Σκάλα» στη Λάρνακα, προκειμένου να παρακολουθήσει την παράσταση «Εβραία», τον τελευταίο, ουσιαστικά, μονόλογο από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht «Τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ».
Είχαμε πολύ καιρό να δούμε ένα κατάμεστο θέατρο, απόδειξη πως το κοινό αγαπά και στηρίζει τις καλές παραγωγές που υποστηρίζονται σίγουρα από άριστες ερμηνείες, μεστή σκηνοθεσία και υπέροχη μουσική επένδυση.
Με τις παραπάνω σκέψεις θα ήθελα να σταθώ στην ερμηνεία της ηθοποιού Βαλεντίνας Σοφοκλέους στον ομώνυμο ρόλο, στην πιο «γεμάτη» και καθηλωτική εμφάνισή της.
Η ηθοποιός από τα πρώτα βήματά της στη σκηνή, από τις πρώτες λέξεις, απέδειξε ότι ζούσε πλήρως το ρόλο της, απέδειξε αυτό που λένε στο θέατρο ότι «είχε μπει στο πετσί του ρόλου».
Η Βαλεντίνα Σοφοκλέους, για μια ακόμα φορά, στο «μεγάλο στοίχημα» ότι η ποιότητά της ως ηθοποιού μπορεί να μεταπηδά από συνήθεις σε … ανατρεπτικούς ρόλους και να αφήνει εκστασιασμένο το κοινό.
Πιστεύω πως η παράσταση αυτή, λειτούργησε «εκπαιδευτικά» για το κοινό που αγαπά το θέατρο. Δύσκολη παράσταση καθώς ο ένας και μοναδικός ηθοποιός καλείται να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού από την αρχή μέχρι το τέλος. Και αυτό, το κατόρθωσε το γυναικείο δίδυμο Βαλεντίνα Σοφοκλέους- Μόνικα Μελέκη. Σίγουρα για τη Μόνικα Μελέκη η σκηνοθεσία του έργου, αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση. Η μεταφορά επί σκηνής, κατέδειξε ότι όλα είναι δυνατά όταν η σκληρή δουλειά μιας καταξιωμένης σκηνοθέτιδας συνδυάζεται με τις ικανότητες μιας ταλαντούχας και άξιας ηθοποιού.
Αναδύθηκαν όλα εκείνα τα συναισθήματα, οι σκέψεις, οι αντιδράσεις, ο πόνος, η θλίψη, η αγανάκτηση, η απελπισία, η αγάπη ενός ανθρώπου που θυσιάζει την παρουσία του σε οικογένεια και σε σχέση για τον άνθρωπο που αγαπά και λατρεύει, στην περίοδο της Ναζιστικής Γερμανίας, όπου η ίδια η αξία της κοινωνίας έχει εκτροχιαστεί.
Άφησα τελευταία την σκέψη μου για την μουσική του Σάββα Σάββα. Μας συντρόφευσε ως συνταξιδευτές της ηρωίδας. Κάθε νότα, κάθε ήχος, τόνιζε με αστείρευτη δυναμική την κάθε λέξη του μονολόγου.
Κλείνοντας θα ήθελα να σημειώσω ότι τέτοιου είδους παραστάσεις, εφάμιλλης παραστάσεων του εξωτερικού, θα πρέπει να συνεχίσουν να γίνονται και να προσφέρουν την θεατρική εκπαίδευση του κοινού που -α μη τι άλλο- διψά για γνώση, ανάταση, καλλιέργεια, πολιτισμό.
ΣΤΡΑΤΟΥΛΑ ΤΡΑΜΟΥΝΤΑΝΗ
Πηγή: apopsilarnaka.blogspot.com
No comments:
Post a Comment