Όμως, πριν από τη λύση, ως γνωστό, όσα συμφωνούμε θεωρούνται δεδομένα. Τι συμβαίνει τώρα; Από τα κατεχόμενα προβάλλεται συνεχώς το αίτημα να αποδεχτεί η Κυπριακή Δημοκρατία να δώσει ιθαγένεια, ταυτότητες και διαβατήρια, στα παιδιά από μικτούς γάμους. Δηλαδή, παιδιά που έχουν έναν γονιό έποικο και έναν Τουρκοκύπριο. Όχι γιατί θέλουν να γίνουν πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας, που γραμμένη την έχουν, αλλά για να γίνουν Ευρωπαίοι πολίτες. Η κυβέρνηση μέχρι τώρα απορρίπτει το αίτημα. Αλλά, ιδού που ο διαχρονικός κακός δαίμονας της Κύπρου, η Βρετανία, ανακατεύεται κι εδώ για να μας υπενθυμίζει συνεχώς πως ό,τι πάθουμε είναι από την κεφαλή μας.
Κατά την «Οικουμενική Περιοδική Αξιολόγηση» της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, στη Γενεύη, το Φόρεϊν Όφις παρενέβη για να ενημερώσει ότι «το Ηνωμένο Βασίλειο ανησυχεί για τη στέρηση ιθαγένειας στα παιδιά των Τουρκοκυπρίων που ο ένας εκ των γονέων τους δεν είναι Κύπριος υπήκοος». Και για να μην ανησυχεί το Ηνωμένο Βασίλειο, κάλεσε την Κυπριακή Δημοκρατία να αλλάξει τις νομοθεσίες της ώστε να μπορούν «όλα τα πρόσωπα που έχουν έναν Κύπριο γονέα να αποκτήσουν την ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε ίση βάση με όλους τους άλλους, ανεξαρτήτως της εθνικότητας του άλλου γονέως, του φύλου, του χώρου κατοικίας ή του τρόπου εισόδου στη χώρα». Μπορεί και να μην είχε τόση σημασία αν ήταν μόνο οι Βρετανοί. Αλλά, ακολούθησαν και οι Αμερικάνοι. Κατά τη συζήτηση στις 29 Ιανουαρίου, η εκπρόσωπος των ΗΠΑ υπέδειξε προς την Κυπριακή Δημοκρατία να προωθήσει τις αιτήσεις ιθαγένειας «μικτών τέκνων που προέρχονται από Τουρκοκύπριο γονέα και Τούρκο γονέα, εντός λογικού χρονικού πλαισίου». Μας έβαλαν και χρονοδιάγραμμα, δηλαδή. Στη συνέχεια ταυτίστηκαν μαζί τους «με πιο εύσχημη και διπλωματική γλώσσα», όπως λέει το ρεπορτάζ του ανταποκριτή μας, Παύλου Ξανθούλη, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Ιρλανδία και η Αργεντινή.
Δεν είναι αδικαιολόγητες, όμως, αυτές οι χώρες. Διότι εμείς ουδέποτε προβάλαμε τον εποικισμό στις αληθινές του διαστάσεις. Αποδεχτήκαμε ότι αυτό το διεθνές έγκλημα πολέμου είναι ανθρωπιστικό ζήτημα, που πρέπει να το βλέπουμε με κατανόηση, να μην είμαστε απάνθρωποι. Και τελικά, όχι μόνο δεν είναι προς συζήτηση αλλά μας ζητούν να αρχίσουμε να το νομιμοποιούμε σιγά-σιγά και χωρίς λύση του Κυπριακού. Όμως, οι έποικοι είναι πλέον το πιο κυρίαρχο ζήτημα, επηρεάζει καταλυτικά όλα τα κεφάλαια της όποιας λύσης, από τη στιγμή που αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού με τον οποίο συζητούμε να κτίσουμε κοινό κράτος.
Κατά την «Οικουμενική Περιοδική Αξιολόγηση» της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, στη Γενεύη, το Φόρεϊν Όφις παρενέβη για να ενημερώσει ότι «το Ηνωμένο Βασίλειο ανησυχεί για τη στέρηση ιθαγένειας στα παιδιά των Τουρκοκυπρίων που ο ένας εκ των γονέων τους δεν είναι Κύπριος υπήκοος». Και για να μην ανησυχεί το Ηνωμένο Βασίλειο, κάλεσε την Κυπριακή Δημοκρατία να αλλάξει τις νομοθεσίες της ώστε να μπορούν «όλα τα πρόσωπα που έχουν έναν Κύπριο γονέα να αποκτήσουν την ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, σε ίση βάση με όλους τους άλλους, ανεξαρτήτως της εθνικότητας του άλλου γονέως, του φύλου, του χώρου κατοικίας ή του τρόπου εισόδου στη χώρα». Μπορεί και να μην είχε τόση σημασία αν ήταν μόνο οι Βρετανοί. Αλλά, ακολούθησαν και οι Αμερικάνοι. Κατά τη συζήτηση στις 29 Ιανουαρίου, η εκπρόσωπος των ΗΠΑ υπέδειξε προς την Κυπριακή Δημοκρατία να προωθήσει τις αιτήσεις ιθαγένειας «μικτών τέκνων που προέρχονται από Τουρκοκύπριο γονέα και Τούρκο γονέα, εντός λογικού χρονικού πλαισίου». Μας έβαλαν και χρονοδιάγραμμα, δηλαδή. Στη συνέχεια ταυτίστηκαν μαζί τους «με πιο εύσχημη και διπλωματική γλώσσα», όπως λέει το ρεπορτάζ του ανταποκριτή μας, Παύλου Ξανθούλη, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Ιρλανδία και η Αργεντινή.
Δεν είναι αδικαιολόγητες, όμως, αυτές οι χώρες. Διότι εμείς ουδέποτε προβάλαμε τον εποικισμό στις αληθινές του διαστάσεις. Αποδεχτήκαμε ότι αυτό το διεθνές έγκλημα πολέμου είναι ανθρωπιστικό ζήτημα, που πρέπει να το βλέπουμε με κατανόηση, να μην είμαστε απάνθρωποι. Και τελικά, όχι μόνο δεν είναι προς συζήτηση αλλά μας ζητούν να αρχίσουμε να το νομιμοποιούμε σιγά-σιγά και χωρίς λύση του Κυπριακού. Όμως, οι έποικοι είναι πλέον το πιο κυρίαρχο ζήτημα, επηρεάζει καταλυτικά όλα τα κεφάλαια της όποιας λύσης, από τη στιγμή που αποτελούν την πλειοψηφία του πληθυσμού με τον οποίο συζητούμε να κτίσουμε κοινό κράτος.
Για παράδειγμα, θα κάνουμε ομοσπονδιακή κυβέρνηση με τους Τουρκοκύπριους υπουργούς ή με τους έποικους; Θα έχουμε εκ περιτροπής προεδρία με Τουρκοκύπριο πρόεδρο ή με έποικο; Θα κάνουμε Ταμείο Υδρογονανθράκων με ειδική πρόνοια να απολαμβάνουν εισοδήματα και οι Τουρκοκύπριοι ή οι έποικοι; Όταν οι Τουρκοκύπριοι πολιτικοί ο ένας μετά τον άλλο μας καλούν να αποδεχτούμε την πολιτική ισότητα και την αποτελεσματική συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων γιατί δεν τους ρωτούμε αν είναι τους Τουρκοκύπριους που υπηρετούν ή τους έποικους;
Να, λοιπόν, ακόμα ένα κεφαλαιώδες ζήτημα, που σκεπάσαμε κάτω από το χαλί, για να συνεχίσουμε να συζητούμε μόνο εκείνα που ενδιαφέρουν την τουρκική πλευρά. Την πολιτική ισότητα και το φυσικό αέριο. Και δεν υπάρχει ένας να αναδείξει τις πραγματικές του διαστάσεις. Ούτε ένας να πει δέχομαι την πολιτική ισότητα, όπως την απαιτούν οι Τούρκοι, φτάνει να φύγουν πρώτα όλοι οι έποικοι. Άριστος Μιχαηλίδης
No comments:
Post a Comment