Η παραβολή με τη "δωρεάν" τροφή στα αγριογούρουνα. Τίποτα δεν είναι δωρεάν...

Πώς να πιάσετε ένα αγριογούρουνο 

Μια παραβολή για την κοινωνία που προσφέρει πολύτιμα διδάγματα

Ένας φίλος, μου έστειλε ένα θαυμάσιο κείμενο με τίτλο «Πώς να πιάσετε ένα αγριογούρουνο». Για όσους από εσάς δεν έχουν ακούσει ποτέ αυτήν την παραβολή (και προσωπικά δεν την είχα ακούσει μέχρι τώρα), διαβάστε εδώ:

Τίποτα δεν είναι δωρεάν...
"Σε μια τάξη ενός πανεπιστημίου, ένας από τους φοιτητές, ρώτησε ξαφνικά τον καθηγητή του: - Ξέρετε πώς να πιάνετε αγριογούρουνα;

Ο καθηγητής σκέφτηκε ότι ήταν ένα αστείο και περίμενε μια αστεία απάντηση. Ο νεαρός άνδρας απάντησε ότι δεν ήταν ένα αστείο και άρχισε εξηγεί: «Πιάνετε αγριογούρουνα, βρίσκοντας ένα κατάλληλο μέρος στο δάσος, όπου βάζετε λίγο καλαμπόκι στο έδαφος. Τα αγριογούρουνα έρχονται καθημερινά για να φάνε το καλαμπόκι, που βρίσκουν τόσο εύκολα και δωρεάν. Όταν συνηθίσουν μ’ αυτό κάθε μέρα, χτίζουμε τότε, ένα φράχτη δίπλα από το μέρος όπου συνηθίζουν να έρχονται. Μετά που συνήθισαν το φράχτη, έρχονται από την πίσω πλευρά, για να φάνε το καλαμπόκι. Τότε χτίζουμε και στην άλλη πλευρά του φράχτη...

Συνηθίζουν και το δεύτερο φράκτη κι έρχονται πάλι για φαγητό. Σιγά, σιγά χτίζουμε και στις τέσσερις πλευρές τοίχους και στο τέλος τοποθετούμε μια είσοδο στον τελευταίο τοίχο. Τα αγριογούρουνα έχουν ήδη συνηθίσει τους φράκτες και εξακολουθούν να έρχονται για το καλαμπόκι, χρησιμοποιώντας πια, αποκλειστικά την είσοδο. Είναι εκεί ακριβώς που κλείνετε την πόρτα και συλλαμβάνετε όλη την ομάδα.

Είναι τόσο συνηθισμένα πια σε αυτό, που έχουν ξεχάσει, πώς να κυνηγούν και να αναζητούν τροφή από μόνα τους στο δάσος, ώστε σε δεύτερη φάση τα αγριογούρουνα χάνουν την ελευθερία τους και γίνονται εξαρτώμενα.

Αρχίζουν τότε, να κάνουν κύκλους εντός της περίφραξης, αλλά ήδη είναι υποκείμενα στην κατάσταση αιχμαλωσίας τους. Στη συνέχεια, αρχίζουν να τρώνε το καλαμπόκι δωρεάν και εύκολα. 

Εξοικειώνονται τόσο πολύ με αυτό, που στη συνέχεια ξεχνούν πώς να κυνηγούν και να ψάχνουν την τροφή τους από μόνοι τους και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δέχονται τη δουλεία. Επιπρόσθετα, δείχνουν, να είναι και ευγνώμονες στους απαγωγείς τους και για γενιές, θα είναι ευτυχείς που καταλήγουν στο σφαγείο.

Ο νεαρός άνδρας είπε στη συνέχεια στο καθηγητή ότι, ήταν αυτό ακριβώς που βλέπει να συμβαίνει στη χώρα μας, στην πολιτεία μας, στην πόλη μας με τους ανθρώπους της.

Όταν δικτατορικές κυβερνήσεις, που κρύβονται πίσω από το μανδύα της «δημοκρατίας», παίζουν το παιγνίδι με το δωρεάν καλαμπόκι αρκετό καιρό, για να καταφέρουν τη συστηματική απονεύρωση και ανοχή.

Κάθε νέα Κυβέρνηση συνεχίζει με την ‘πολιτική του καλαμποκιού’ και συγκαλύπτεται με τη μορφή προγραμμάτων βοήθειας και ελεημοσύνης, δίνοντας χρήματα, όπως: συμπληρωματικό εισόδημα, πίστωση φόρου για μη δεδουλευμένα έσοδα, επιδοτήσεις για διάφορα προϊόντα, προγράμματα «κοινωνικής ευημερίας», φεστιβάλ, εκθέσεις ή εκδηλώσεις , μεταφορικά και άλλες «δωρεές»! Ενώ εμείς χάνουμε συνέχεια τις ελευθερίες μας.

Όλα αυτά τα 'δωρεάν' που προσφέρουν οι κυβερνώντες, γεμάτα ευτυχία για τους ανθρώπους, τους κάνουν, να συνηθίζουν με τα απορρίμματα του δωρεάν και εύκολου καλαμποκιού, κλέβουν την ικανότητά μας να είμαστε κριτικοί, επικριτικοί και άνθρωποι με επιχειρηματικό πνεύμα σκέψης. 

Συνειδητοποιήστε ότι όλη αυτή η υπέροχη «βοήθεια» της κυβέρνησης είναι ένα πρόβλημα, που είναι εναντίον του μέλλοντος της δημοκρατίας σε κάθε χώρα. Βεβαιωθείτε ότι, τίποτα δεν χαρίζεται, γιατί απλούστατα, «Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα».

Είναι μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και συναρπαστική παραβολή, που θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας, για να μην πέσουμε στην παγίδα του να είμαστε τόσο εξαρτημένοι από την κυβέρνηση, χάνοντας την αίσθηση της ευθύνης μας και ακόμα χειρότερα, για την ίδια την σπίθα της ζωής μας.

Έτσι, ο προβληματισμός για την «παγίδα» που στήνεται με την παραβολή των αγριογούρουνων, έγκειται στο πώς μπορούμε να βρούμε τη σωστή ισορροπία.