Διακοινοτικές ταραχές 1963-64

Μετά τις αντιδράσεις

Δήλωση Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού
Δρ Ανδρέα Δημητρίου
για το Μήνυμα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού
για τον Εθνάρχη Μακάριο στις 19 Ιανουαρίου 2009

Το μήνυμα του Υπουργού Παιδείας για την ονομαστική εορτή του Εθνάρχη Μακαρίου αναφέρεται σε όλη την πορεία του στην κυπριακή ιστορία, με έμφαση στη δεκαεφτάχρονη παρουσία του στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας και δεν αναφέρεται μόνο στην περίοδο των δικοινοτικών ταραχών του 1963-64. Η αναφορά σε εξτρεμιστικές οργανώσεις αφορά οργανώσεις όπως η ΕΟΚΑ Β΄ και η ΤΜΤ που με τη δράση τους προσπάθησαν να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία.

Σε ό,τι αφορά στις δικοινοτικές ταραχές του 1963-64, είναι ιστορική πραγματικότητα ότι προκλήθηκαν από τη δράση της τρομοκρατικής σοβινιστικής τουρκοκυπριακής Οργάνωσης ΤΜΤ και εξτρεμιστικών, σοβινιστικών κύκλων στην ελληνοκυπριακή κοινότητα, οι οποίοι έπεσαν στις παγίδες που έστησαν ξένοι σε βάρος της Κύπρου. Ας μην αφήσουμε παρερμηνείες του ξεκάθαρου νοήματος του μηνύματος για τον Εθνάρχη Μακάριο, να φορτίσει το πολιτικό κλίμα στο εσωτερικό μέτωπο.Από την ταραγμένη εκείνη περίοδο πρέπει να αντλήσουμε τα απαραίτητα μαθήματα για την ύπαρξη ενότητας στον αγώνα που διεξάγουμε για λύση του Κυπριακού που να τερματίζει την κατοχή και να επανενώνει το έδαφος και το λαό της Κύπρου. (19/1/2009)

Διευκρινιστική απάντηση στο Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού για τη Μνήμη Εθνάρχη Μακαρίου από την Οργάνωση Ελλήνων Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Κύπρου (ΟΕΛΜΕΚ)

Με αφορμή το Μήνυμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού για τη μνήμη του
Εθνάρχη Μακαρίου, η Οργάνωσή μας είχε εκφράσει τη διαμαρτυρία της προς τον
Υπουργό Παιδείας για σημεία που υπάρχουν στη δεύτερη παράγραφο του μηνύματος
και αναφέρονται στις διακοινοτικές συγκρούσεις και τα οποία επιδέχονται
παρερμηνείες. Η ΟΕΛΜΕΚ έκανε έκκληση όπως το επίμαχο σημείο αφαιρεθεί και
σταλεί διορθωτική ανακοίνωση.

Δυστυχώς ο Υπουργός Παιδείας δεν προχώρησε στη διόρθωση του Μηνύματος και ως εκ τούτου, προς αποκατάσταση της αλήθειας, θέλουμε να επισημάνουμε τα εξής:
Στην περίοδο από το 1960‐1974 η Κυπριακή Δημοκρατία, υπό την προεδρία του
Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, πέτυχε μια σημαντική οικονομική και κοινωνική πρόοδο.
Ιδιαίτερα στους τομείς της Εκπαίδευσης, της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας.
Την ίδια περίοδο, η Κυπριακή Δημοκρατία, παρά την υπόσκαψή της από ξένες
δυνάμεις, υπήρξε ένα από τα πιο δραστήρια μέλη του Κινήματος των Αδεσμεύτων.
Παράλληλα, όμως, ο κυπριακός λαός στο σύνολό του βίωσε αιματηρές και βίαιες
συγκρούσεις. Στα πρώτα χρόνια της Κυπριακής Δημοκρατίας (1960-1963) η Τουρκία εξόπλισε την εξτρεμιστική οργάνωση των Τουρκοκυπρίων Τ.Μ.Τ., η οποία έθεσε κάτω από τον πλήρη έλεγχό της την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Έτσι, στις 20/12/1963 επιχείρησε να καταλάβει στρατηγικά σημεία σε όλη την Κύπρο για τη μεθόδευση της διχοτόμησης. Με παρέμβαση των Ηνωμένων Εθνών τερματίστηκαν οι διακοινοτικές συγκρούσεις μεταξύ των νομίμων αρχών της κυπριακής δημοκρατίας και της εξτρεμιστικής τουρκοκυπριακής οργάνωσης Τ.Μ.Τ, οι οποίες όμως οδήγησαν στην αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από όλα τα όργανα και τους θεσμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον αυτοεγκλωβισμό των τουρκοκυπρίων σε θύλακες.

Δυστυχώς, αργότερα, ακραία εθνικιστικά στοιχεία της ελληνοκυπριακής κοινότητας, με την ενθάρρυνση μάλιστα ξένων συμφερόντων, οργάνωσαν τις παράνομες οργανώσεις Εθνικό Μέτωπο και ΕΟΚΑ Β΄, που στόχο είχαν την ανατροπή του Μακαρίου υπό το πρόσχημα του αγώνα για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Τελική κατάληξη όλων αυτών ήταν το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών με την στήριξη της ΕΟΚΑ Β΄ και τις μυστικές υπηρεσίες των Αγγλοαμερικάνων στις 15 του Ιούλη του 1974.

Δόθηκε έτσι το πρόσχημα στην Τουρκία να εισβάλει στην Κύπρο και να υλοποιήσει σε μεγάλο βαθμό το στρατηγικό της στόχο για πλήρη στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου.
Με θλίψη σημειώνουμε ότι τον τελευταίο καιρό συστηματικά επιχειρείται, από
Κύπριους και ξένους, να εξισωθούν ως προς τις ευθύνες για τις διακοινοτικές
συγκρούσεις οι νόμιμες δυνάμεις του κράτους που αγωνίστηκαν για την προάσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις δυνάμεις της τρομοκρατικής οργάνωσης Τ.Μ.Τ. και της ΤΟΥΡ.ΔΥ.Κ. (Τουρκική Δύναμη Κύπρου), που επιχείρησαν να επιβάλουν με τη δύναμη των όπλων το διαχωρισμό των δύο κοινοτήτων.

Με λύπη μας παρατηρούμε επίσης ότι επιχειρείται με έμμεσο τρόπο η απόδοση ίσων
ευθυνών για τα τραγικά γεγονότα του 1974 στην Κυπριακή Δημοκρατία, την ηγεσία και το λαό της όσο και στο βαθύ κράτος της Τουρκίας και τις εξτρεμιστικές
τουρκοκυπριακές δυνάμεις.

Γι αυτό η ΟΕΛΜΕΚ θέλει να τονίσει για μια ακόμη φορά ότι δε θα δεχθεί η ιστορική
παιδεία να μετατραπεί σε πολιτικό εργαλείο που στόχο θα έχει την εξυπηρέτηση
συγκεκριμένων πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Ελένη Σεμελίδου, Πρόεδρος Κώστας Χατζησάββας, Γεν. Γραμματέας
Λευκωσία, 19 Ιανουαρίου 2009 OELMEK