Το μήνυμα που προκάλεσε αντιδράσεις

Ένας Βρετανός απαντά στον υπουργό Παιδείας

Του Άριστου Μιχαηλίδη

.

Ο Πέρρυ Άντερσον, είναι Βρετανός. Διδάσκει Ιστορία και Κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους μαρξιστές διανοητές. Διεύθυνε τη βρετανική Επιθεώρηση της Νέας Αριστεράς από το 1962 μέχρι το 1982 και από το 2000 μέχρι το 2003. Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε, από τις εκδόσεις Άγρα, ένα ακόμα βιβλίο του. Έχει τίτλο: Οι διαιρέσεις της Κύπρου. Αυτό το βιβλίο, είμαστε σίγουροι ότι ούτε ο υπουργός Παιδείας το έχει διαβάσει, ούτε κανένας από τους υστερικούς επίδοξους διαστρεβλωτές της ιστορίας μας. Τις ιστορικές αλήθειες, που γράφει ο Άντερσον, δεν τολμούν να τις προφέρουν ούτε Ελληνοκύπριοι, ούτε ελλαδίτες ψευδοδιανοητές, υπουργοί, αμαθείς δημοσιογράφοι και ενοχλητικοί πολιτικάντηδες.

Και μόνο το γεγονός ότι προέρχεται από έναν Βρετανό, κορυφαίο σύγχρονο ακαδημαϊκό, ο οποίος μάλιστα έζησε τα γεγονότα του ΄60 από την πλευρά της Βρετανίας, επιβάλλει την προσεκτική ανάγνωση του από όλους όσους ασχολούνται με τη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου. Αν είναι ειλικρινείς οι προθέσεις τους θα μπορούσε αυτό να αποτελεί οδηγό τους για να μην υποβάλλουν τις διάφορες ασυναρτησίες τους ως καινοφανείς αντιλήψεις μιας αβάσιμης επιστημοσύνης.

Μερικά από τα γεγονότα, που παραθέτει ο Πέρρυ Άντερσον, απαντούν αποστομωτικά σε όσα σήμερα ακόμα και ο Ελληνοκύπριος υπουργός Παιδείας υιοθετεί (δείτε στις σελίδες 17 και 40). Επειδή είναι αδύνατο να δημοσιεύσουμε εδώ εκτενή αποσπάσματα από το εξαιρετικό κείμενο του Πέρρυ Άντερσον, σημειώνουμε μόνο μερικά στοιχεία: Όταν υπό την πίεση της ΕΟΚΑ ο αριθμός των Ελληνοκύπριων αστυνομικών άρχισε να φθίνει ταχύτατα, ο Χάρντινγκ «στρατολόγησε Τουρκοκύπριους (.) βουτώντας για το σκοπό αυτό στα λούμπεν στοιχεία της τουρκικής κοινότητας, που εξαπολύονταν να διαπράξουν αγριότητες όταν η περίσταση το απαιτούσε (.) Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μεταξύ των δυο κοινοτήτων ένα χάσμα που δεν είχε ξαναϋπάρξει ποτέ.

Το χάσμα διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο όταν η Άγκυρα, ανταπάντησε στην ΕΟΚΑ στήνοντας τη δική της ένοπλη οργάνωση στο νησί, την ΤΜΤ, που σε μικρό χρονικό διάστημα άρχισε επίσης να δολοφονεί τους αριστερούς της δικής της πλευράς, ενώ οι Βρετανοί έκαναν τα στραβά μάτια (.) Τον Ιούνιο του 1958, επαναλαμβάνοντας την επιχείρηση της Θεσαλονίκης, οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών πυροδότησαν μια έκρηξη στο Τουρκικό Γραφείο Πληροφοριών στη Λευκωσία. Για άλλη μια φορά μια κατασκευασμένη πρόκληση έδωσε το σήμα για να εξαπολυθεί η ενορχηστρωμένη βία του όχλου ενάντια στους Έλληνες. Οι δυνάμεις ασφαλείας (της Βρετανίας) παρατηρούσαν απαθείς, καθώς σπίτια καίγονταν και άνθρωποι σκοτώνονταν, στην πρώτη σημαντική κοινωνική αναταραχή».

Ο Πέρρυ Άντερσον μιλά ακόμα για την κατάσταση μετά το Σουέζ, όταν το Λονδίνο άρχισε σιγά - σιγά να αφήνει υπαινιγμούς για λύση με «κάποιας μορφής διχοτόμηση», καλώντας την Τουρκία να μπει στο παιχνίδι και δίνοντας της υποσχέσεις (1956) ότι θα μπορούσε να εγκαταστήσει στρατεύματα στο νησί «εάν η Βρετανία αναγκαζόταν ποτέ να παραχωρήσει αυτοδιάθεση» και ότι στις αρχές του 1964 «καθώς οι εθνοτικές συγκρούσεις υποχωρούσαν, οι Βρετανοί συγκέντρωσαν ακόμα περισσότερο τον τουρκοκυπριακό πληθυσμό στους οχυρωμένους θύλακες, υπονομεύοντας την επανενσωμάτωση των προσφύγων στα μεικτά χωριά.»

Αυτά είναι ιστορικές αλήθειες. Τα άλλα είναι αερολογίες.

Φιλελεύθερος 17.1.2009 Phileleftheros, Παρουσίαση Βιβλίου

Το μήνυμα του Υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού κ. Ανδρέα Δημητρίου
για τον Εθνάρχη Μακάριο (19 Ιανουαρίου 2009) που προκάλεσε αντιδράσεις

Αγαπητοί εκπαιδευτικοί, μαθητές και μαθήτριες
σπουδαστές και σπουδάστριες,

Κάθε χρόνο, στις 19 του Γενάρη τιμούμε τον αείμνηστο Αρχιεπίσκοπο και Εθνάρχη
Μακάριο, πρώτο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η μνήμη μας ταξιδεύει σήμερα στη μεγάλη προσφορά του Μακαρίου, ο οποίος γεννήθηκε το 1913, στο χωριό Παναγιά της Πάφου, όπου πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια. Το φτωχό παιδί της Πάφου γίνεται στα δεκατρία του χρόνια δόκιμος στο μοναστήρι του Κύκκου (1926). Φοιτά μετά στο Παγκύπριο Γυμνάσιο και σπουδάζει αργότερα στην Αθήνα, Θεολογία και Νομικά, και στη Βοστώνη των ΗΠΑ Κοινωνιολογία της Θρησκείας. Χειροτονείται στα 1948 μητροπολίτης Κιτίου και τον Οκτώβρη του 1950 εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Κύπρου.

Στη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 εκπροσωπεί τον κυπριακό ελληνισμό στις συνομιλίες που γίνονται με τους Άγγλους κατακτητές και εξορίζεται για την αντιαποικιακή του δράση στις Σεϋχέλλες, όπου παρέμεινε μέχρι το 1957. Στα 1960, με την ανακήρυξη της κυπριακής ανεξαρτησίας, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄ εκλέγεται ως ο πρώτος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στα 17 χρόνια της προεδρίας του η Κύπρος κατάφερε να ευημερήσει και να κατακτήσει τη δική της θέση στον κόσμο ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος.

Ταυτόχρονα, πέρασε μέσα από αιματηρές περιπέτειες και διακοινοτικές συγκρούσεις, τις οποίες προκάλεσαν παράνομες και εξτρεμιστικές ελληνοκυπριακές και τουρκοκυπριακές οργανώσεις, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στην τραγωδία του 1974, τις συνέπειες της οποίας βιώνουμε μέχρι σήμερα. Ο λαοπρόβλητος ηγέτης της Κύπρου υπήρξε επανειλημμένα στόχος δολοφονικής απόπειρας, με αποκορύφωμα το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974, που οργάνωσαν στην Κύπρο η Χούντα και η ΕΟΚΑ Β΄, με στόχο τη φυσική εξόντωση του Μακαρίου και τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Ο αείμνηστος Αρχιεπίσκοπος και Πρόεδρος Μακάριος ΄ αγωνιζόταν πάντοτε, ως την
ημέρα του θανάτου του στις 3 Αυγούστου 1977, με συνέπεια και αποφασιστικότητα,
για την προάσπιση της κυπριακής ανεξαρτησίας και για την αποκατάσταση των
καταπατημένων, από τον τουρκικό Αττίλα, δικαιωμάτων ολόκληρου του κυπριακού
λαού. Όραμά του ήταν μια ελεύθερη και επανενωμένη Κύπρος, κοινή και ευτυχισμένη πατρίδα για όλους τους κατοίκους της, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Μαρωνίτες και Λατίνους, χωρίς κατοχικά και άλλα στρατεύματα, έποικους, ξένες εγγυήσεις και συρματοπλέγματα μίσους και διαχωρισμού.

Τιμώντας σήμερα τον Εθνάρχη Μακάριο τιμούμε τους αγώνες του, την ιεραποστολική του αφοσίωση στα δίκαια της Κύπρου, τη σταθερή προσήλωσή του σε αρχές, αλλά και την ανυποχώρητη αγωνιστικότητά του. Ας αναλογιστούμε λοιπόν σήμερα για την πορεία ενός μεγάλου ηγέτη, που τη μνήμη του τιμούμε σήμερα, και ας ευχηθούμε το 2009 να είναι χρόνος ελευθερίας και επανένωσης της μαρτυρικής μας πατρίδας.