Οι πραγματικοί παραχαράκτες της πρόσφατης Κυπριακής ιστορίας

Του Μιχάλη Τιγγιρίδη

Αυξάνεται ανησυχητικά ο αριθμός των Ελληνοκυπρίων που με σοβαροφανή αλλά θρασύ και προκλητικό τρόπο προβάλλουν κίβδηλες αλήθειες (παραχαράσσοντας την ιστορία) παρουσιάζοντας στην χειρότερη περίπτωση τους Τουρκοκύπριους σαν θύματα και τους Ελληνοκύπριους σαν θύτες και στην καλύτερη περίπτωση επιμερίζουν εξ ίσου την ευθύνη για τα πολιτικά εγκλήματα που διεπράχθησαν στην πατρίδα μας τα τελευταία 60 χρόνια.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι "κύριοι" αυτοί που δημοσιοποιούν με καμάρι τις απαράδεκτες απόψεις τους (προσβάλλοντας τη μνήμη των χιλιάδων Ελληνοκυπρίων που σφαγιάσθηκαν από τους Τούρκους εισβολείς και όχι μόνο και τις 200,000 των Ελληνοκυπρίων που εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους και προσφυγοποιήθηκαν), εξισώνουν την κρατική, οργανωμένη, συστηματική και μεθοδευμένη τρομοκρατία και τα ειδεχθή εγκλήματα, τις βαρβαρότητες και τις θηριωδίες του Τουρκικού καθεστώτος (συνεπικουρούμενου από τους Τουρκοκύπριους) σε βάρος των Ελληνοκυπρίων, με τα αποτρόπαια, καταδικαστέα, αλλά, μεμονωμένα εγκλήματα μερικών ομάδων της ΕΟΚΑ Β' σε βάρος των Τουρκοκυπρίων τα οποία κατά κανόνα διεπράχθησαν το 1974 σαν ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ για τις επιθέσεις, τις δολοφονίες και τις βαρβαρότητες που διέπραξαν οι Τούρκοι σε βάρος μας κατά τη διάρκεια της Τουρκικής εισβολής.

Εγώ έχω ζήσει από κοντά τα σχετικά γεγονότα από το 1955 μέχρι σήμερα και επιβεβαιώνω ότι σχεδόν πάντοτε ήσαν οι Τούρκοι αυτοί που πρώτοι ξεκινούσαν τις βίαιες προκλήσεις σε βάρος μας, με απαρχή (α) το 1956 με την ίδρυση του Επικουρικού σώματος της Αστυνομίας (που απαρτίζετο εξ ολοκλήρου από Τουρκοκύπριους) το οποίο έδρασε με βάναυσο τρόπο κατά της ΕΟΚΑ και των Ελληνοκυπρίων, και (β) την άνανδρη σφαγή από Τουρκοκύπριους "χωρικούς" οκτώ Ελληνοκυπρίων από το χωριό Κοντεμένος έξω από το χωριό Κιόνελι στις 12/6/58. Τα γεγονότα δε του Δεκέβρη του 1963 τα έζησα από κοντά όταν οι Τούρκοι πανέτοιμοι προέλασαν στην περιοχή της Νεάπολης και Ομορφίτας, καταλαμβάνοντας μας εξ απήνης, κι εμείς άρον άρον, στο σωματείο του ΑΠΟΕΛ στην Λεωφ. Μακαρίου Γ', ακολουθώντας τις οδηγίες του Τάσου Μάρκου, βγάζαμε από τα κασόνια τα καλυμμένα με γράσο όπλα της ΕΟΚΑ (που τα είχαμε κρύψει και δεν τα παραδώσαμε στους Άγγλους στη λήξη του Αγώνα) και τα καθαρίζαμε για να τα δώσουμε στους Ελληνοκύπριους μαχητές που αδημονούσαν να τρέξουν στις βόρειες περιοχές της Λευκωσίας για να ανασχέσουν την προέλαση των Τούρκων της ΤΜΤ.

Θέλω να υπενθυμίσω στους προαναφερθέντες "κυρίους" ότι μέχρι τη δημιουργία του Επικουρικού σώματος της Αστυνομίας η ΕΟΚΑ δεν επετέθη ούτε ενόχλησε καθ οιονδήποτε τρόπο έστω και ένα Τουρκοκύπριο. Θέλω επίσης να προσθέσω ότι ήταν αναφαίρετο και δημοκρατικό δικαίωμα της πλειοψηφίας του 82% να εξεγερθεί για να απελευθερώσει την Κύπρο από τους Άγγλους αποικιοκράτες και να υλοποιήσει την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η μειοψηφία του 18% (έστω κι αν δεν της άρεσε αυτή η εξέλιξη) δεν είχε κανένα δικαίωμα να αντιδράσει με τέτοιο μένος κατά των Ελληνοκυπρίων για να εμποδίσει την υλοποίηση της "Ένωσης".

Όσο αφορά δε αυτά που κατά κόρον λέγονται από τους προαναφερθέντες "κυρίους" για το "αιμοσταγές" σχέδιο "Ακρίτας" που προέβλεπε δήθεν την εξόντωση των Τουρκοκυπρίων, είμαι σε θέση να γνωρίζω από "δεύτερο" χέρι ότι όταν προτάθηκε κάτι τέτοιο από τον "τρελλό", συνταγματάρχη τότε, Γεώργιο Ιωαννίδη, ο Μακάριος εξεμάνη και εξεδίωξε κακήν κακώς αυτόν που του μετέφερε την πρόταση Ιωαννίδη.

Λέγονται επίσης πολλά από τους ίδιους "κυρίους" για τις τεράστιες ευθύνες του Μακαρίου που δεν προσπάθησε καθόλου να καταστήσει λειτουργικό το δοτό Σύνταγμα που επεβλήθη στην πλευρά μας το 1960. Φαίνεται ότι αυτοί οι "κύριοι" είτε αγνοούν ότι το εκτρωματικό εκείνο Σύνταγμα ήταν άκρως ετεροβαρές σε βάρος των Ελληνοκυπρίων και παρείχε υπερπρονόμια στην Τουρκοκυπριακή κοινότητα του 18%, δίνοντας στην ηγεσία της το δικαίωμα να ασκεί βέτο κατά το δοκούν, είτε έχουν "επιλεκτική μνήμη".

Όσο αφορά δε τα 13 σημεία που πρότεινε ο Μακάριος (με την ενθάρρυνση του τότε Ύπατου Αρμοστή του Ηνωμένου Βασιλείου Άρθουρ Κλαρκ) για αναθεώρηση του Συντάγματος για να καταστεί αυτό κάπως λειτουργικό (γεγονός που θεωρούν οι προαναφερθέντες "κύριοι" σαν ένα από τα βασικά αίτια των Τουρκικών βιαιοτήτων του Δεκέβρη του 1963), υποδεικνύω το αυτονόητο: Ότι δηλαδή επρόκειτο απλώς για μια πρόταση! Μια πρόταση που για να εφαρμοσθεί θα έπρεπε να γίνει αποδεκτή τόσο από την ηγεσία των Τουρκοκυπρίων όσο και από τις τρεις εγγυήτριες δυνάμεις. Η αναθεώρηση λοιπόν του Συντάγματος του 1960 ήταν παντελώς αδύνατο να επιβληθεί μονομερώς από τους Ελληνοκύπριους.

Είναι γεγονός ότι η Ελληνοκυπριακή ηγεσία, συνειδητοποιώντας πόσο άδικο, προβληματικό, απαράδεκτο και εκτρωματικό ήταν το Σύνταγμα του 1960, δεν εγκατέλειψε ποτέ τον απώτερο στόχο της, που αρχικά ήταν η "Ένωση" και μετέπειτα η γνήσια Ανεξαρτησία! και αυτό ήταν απόλυτα θεμιτό και δικαιολογημένο, για τον απλούστατο λόγο ότι η λύση που επεβλήθη εκβιαστικά στην Ελληνοκυπριακή πλευρά από τους Βρετανούς το 1959 ήταν ένα αποτρόπαιο ΕΓΚΛΗΜΑ σε βάρος των Ελληνοκυπρίων οι οποίοι είχαν κάθε δικαίωμα να επιδιώξουν την δικαίωση και την επιβίωση τους! 

Θα μπορούσε μάλιστα ο πιο πάνω στόχος να υλοποιείτο αν δεν λάμβανε χώραν το προδοτικό πραξικόπημα της Ελληνικής χούντας σε βάρος του Μακαρίου!

Κλείνοντας, θα συνιστούσα στους προαναφερθέντες "κυρίους" είτε να εκφράζουν τις απόψεις τους κόσμια χωρίς να προκαλούν τις δεκάδες χιλιάδες των Ελληνοκυπρίων που υπέστησαν τα πάνδεινα από την Τουρκική επιθετικότητα, είτε να μετοικήσουν στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου και απ' εκεί ας λέγουν ότι θέλουν ! Είμαι σίγουρος δε ότι θα είναι πιο ξέγνοιαστη η ζωή τους στο Βορρά!

Συμπληρωματικό κείμενο:

Με μια ετυμηγορία που μπορεί να χαρακτηριστεί ιστορική, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επέβαλε στην Τουρκία τον Μάιο του 2014 την καταβολή αποζημίωσης ύψους 90 εκατ. ευρώ για την εισβολή του 1974 και τη συνεχιζόμενη κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου. Η Τουρκία όφειλε να καταβάλει το ποσό αυτό εντός τριών μηνών από την έκδοση της απόφασης του ΕΔΑΔ.

Η απόφαση αυτή αφορούσε την καταδίκη της Τουρκίας από το ΕΔΑΔ στην υπόθεση “Κύπρος εναντίον Τουρκίας”, η οποία είχε εκδικαστεί τον Μάιο του 2001. Η Ολομέλεια του Δικαστηρίου είχε διαπιστώσει τότε πολλαπλές και συνεχιζόμενες παραβιάσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΑΔ) και εξέδωσε καταδικαστική απόφαση για την Τουρκία. Όμως τότε το ΕΔΑΔ είχε επιφυλαχθεί να ανακοινώσει την ποινή που θα επέβαλλε στην Τουρκία σε μεταγενέστερο στάδιο.

Ενώ λοιπόν η Τουρκία καταδικάστηκε επανειλημμένα από τη διεθνή κοινότητα για την εισβολή του 1974, την παράνομη κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου και για την κατά συρροή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεγάλης μερίδας των Ελληνοκυπρίων, εξ όσων γνωρίζω δεν υπήρξε μέχρι σήμερα καμιά καταδίκη από τη διεθνή κοινότητα για όσα οι Ελληνοκύπριοι υποτιθεται οτι διέπραξαν σε βάρος της Τουρκοκυπριακής κοινότητας! 

Ενώ ήσαν πάμπολλα τα καταπελτικά άρθρα που δημοσιεύτηκαν στον ξένο τύπο για τις βαρβαρότητες και τις ωμότητες που διέπραξαν οι Τούρκοι σε βάρος των Ελληνοκυπρίων και των Ελλήνων γενικότερα (όπως το γνωστό πρωτοσέλιδο άρθρο της βρετανικής εφημερίδας “Sun”), εξ όσων γνωρίζω δεν υπήρξαν ποτέ πρωτοσέλιδα άρθρα στον ξένο τύπο που να στιγμάτιζαν τους Ελληνοκύπριους για την “βαρβαρότητα”τους έναντι των Τουρκοκυπρίων. Γιατί άραγε;
Μιχάλης Τιγγιρίδης
Facebook