Είναι τόσα πολλά που θα μπορούσαν, να πουν, όσοι γνώρισαν και έζησαν από κοντά τον Κωστάκη Αιμιλιανίδη. Θεία τύχη αγαθή, ο Κωστάκης γεννήθηκε προικισμένος με πολλές αρετές και μεγάλωσε σε μια όμορφη οικογένεια, όπου γαλουχήθηκε σε υψηλές αρχές, αξίες και ιδανικά. Ο υπέροχος αυτός συνδυασμός έδωσε την ευκαιρία στον Κωστάκη, να αναπτύξει τα ταλέντα του και να πραγματώσει τα όνειρα του.
Εξαίρετος ως άνθρωπος, με έμφυτη ευγένεια, λεπτότητα, ήθος και αξιοπρέπεια, βαθύτατα ανθρωπιστής και γενναιόδωρος, κατάφερε μέσα από την προσωπική του διαδρομή, να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα.
Ο σπάνιος εσωτερικός πλούτος, η ξεχωριστή πνευματική καλλιέργεια που τον διέκριναν και η παιδεία που κουβαλούσε σαν παρακαταθήκη από τους άξιους γονείς του, τον έκαναν να ξεχωρίζει. Δούλεψε σκληρά και κέρδισε την εκτίμηση όλων αυτών, που είχαν την ευκαιρία να φωτιστούν από την παρουσία και την αύρα του.
Με τα στέρεα αυτά εφόδια, η οικογενειακή ευτυχία, η επαγγελματική αναγνώριση και η κοινωνική καταξίωση, ήταν η φυσική κατάληξη στην επιτυχημένη προσωπική του πορεία.
Ο Κωστάκης από νεαρός συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του στη δημιουργική δράση, βρίσκοντας διέξοδο στη νομική επιστήμη, την οποία υπηρέτησε για χρόνια με θαυμαστές επιτυχίες. Ο άδολος πατριωτισμός, η φιλοπατρία και η λατρεία του για τον ελληνικό πολιτισμό και τις αξίες που εκπροσωπεί ήταν ο μεγάλος του έρωτας διαχρονικά.
Αν και καταγόταν από εύπορη οικογένεια, ο Κωστάκης έμεινε από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του, ένας απλός, καταδεκτικός και σεμνός άνθρωπος, με ανοιχτό μυαλό, με ευρύτητα αντίληψης, της κοινωνίας και του κόσμου. Όπως σταθερός ήταν ο βηματισμός του, έτσι έκανε και σταθερά βήματα στη ζωή, ως ένας αληθινός ευπατρίδης της ζωής.
Ποτέ δεν χώρεσε σε καλούπια και φανατισμούς. Είχε ζεστασιά στην ψυχή και τρυφεράδα στην καρδιά. Μέσα του φώλιαζε η απέραντη αγάπη για τον τόπο και στην αγκαλιά του χωρούσε ο κόσμος όλος.
Ο Κωστάκης είχε φίλους και γνωστούς από όλα τα κοινωνικά στρώματα, χωρίς να κάνει διακρίσεις. Έβλεπε πάντα τη «μεγάλη εικόνα» της ζωής, τη διάσταση των πραγμάτων και την αξία των ανθρώπων. Γι’ αυτό και έμεινε πεισματικά μακριά από τα κάθε λογής ιδεολογήματα και κομματικά δρώμενα. Ενώ, θα μπορούσε άνετα, να διεκδικήσει θώκους της δημόσιας ζωής, περιορίστηκε στην έπαλξη του Παγκύπριου Δικηγορικού Συλλόγου, που υπηρέτησε ως πρόεδρος με σοβαρότητα και υψηλό αίσθημα ευθύνης.
Αδαμάντινος χαρακτήρας με σταθερή προσήλωση σε αρχές και ιδανικά, -οι κρυφοί θησαυροί του- που μεταλαμπάδευσε με επιτυχία στον μονάκριβο του γιό Αχιλλέα.
Ο Κωστάκης εκτός από το εκλεπτυσμένο χιούμορ, διέθετε αυτό το σπάνιο και απροσδιόριστο 'κάτι' που διακρίνει τους φωτισμένους από τους απλούς ανθρώπους, τους ηγέτες από τους κοινούς θνητούς. Ο εσωτερικός πλούτος, του δημιουργούσε ένα φωτοστέφανο γύρω από τη γλυκιά του μορφή, που τον περιέβαλλε και τον έκανε να ξεχωρίζει, έστω και χωρίς αξιώματα.
Στερνό αντίο από πολλούς φίλους που αγάπησες και σε αγάπησαν αληθινά, όπως τόσο αυθεντικός ήσουν στη ζωή σου. Βαρύ το πένθος και δυσαναπλήρωτο το κενό για την υπέροχη οικογένεια σου και για όλους που σε γνώρισαν αγαπημένε μας Κωστάκη.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει. Αιωνία σου η μνήμη.
Φοίβος Νικολαΐδης
No comments:
Post a Comment