Κοινή διαπίστωση για κάθε σκεπτόμενο πολίτη αυτής της χώρας είναι το γεγονός ότι έχει «πολιτικοποιηθεί» ή καλύτερα κομματικοποιηθεί υπερβολικά ο καθημερινός τρόπος ζωής από κάποιους που είναι στο πηδάλιο των κέντρων λήψης αποφάσεων για πολλά χρόνια. Διερωτάται κανείς αν η κομματική πολιτική τελικά εξυπηρετεί τον καθένα που εμπλέκεται σε αυτήν για προσωπικά συμφέροντα ή ο ίδιος ο πολιτικός διαμορφώνει «πολιτική» η οποία τον αναδεικνύει ως γνωστό άτομο στη δημόσια ζωή με τη βοήθεια των ΜΜΕ, για σκοπούς και πάλι που δεν έχουν να κάνουν με το καλώς νοούμενο συμφέρον της ευρύτερης κοινωνίας.
Εντοπίζουμε άτομα τα οποία βρίσκονται στο προσκήνιο του δημόσιου βίου όχι κατ' ανάγκη γιατί είναι άξιοι και έχουν παράξει έργο, αλλά γιατί η θέση που κατέχουν τους βοηθά να «κτίσουν» και να δημιουργήσουν την επόμενη θέση εξουσίας που θα τους δώσει περισσότερη αίγλη , «αξία» και γιατί όχι και οικονομική άνεση είτε με θεμιτό είτε με αθέμιτο τρόπο.
Είναι σε όλους γνωστό πόση διαφθορά υπάρχει στο σύστημα. Υπάρχουν στεγανά και κατεστημένα τα οποία δημιούργησε η νοοτροπία του κάθε πολίτη ο οποίος έψαχνε ή ψάχνει ακόμα την πελατειακή σχέση με την εξουσία, η οποία κολακεύεται και αυτοσυντηρείται. Με αυτό τον τρόπο, η κάθε εξουσία μπαίνει σ' ένα φαύλο κύκλο στενής αντίληψης προς εξυπηρέτηση ίσως της μεγαλύτερης εξουσίας που έχει όνομα και επίθετο και έχει να κάνει άμεσα με του κομματικούς χώρους με σκοπό το μάντρισμα άβουλων ψηφοφόρων.
Διερωτάται κανείς ποια εμπιστοσύνη θα πρέπει να έχει π.χ. σ' έναν βουλευτή ο οποίος είναι δικηγόρος και χειρίζεται υποθέσεις στο ιδιωτικό του γραφείο οι οποίες μπορεί να έχουν να κάνουν και με το δημόσιο συμφέρον και ταυτόχρονα νομοθετεί. Μπορεί ακόμα να είναι γιατρός ή επιχειρηματίας και να πρέπει να ασχοληθεί και να νομοθετήσει σχετικά με θέματα που αφορούν αυτή του την ιδιότητα.
Βλέπουμε ανθρώπους να ανακυκλώνονται από βουλευτές σε υπουργούς, από υπουργούς σε διευθυντές υπηρεσιών, από γενικούς διευθυντές υπουργείων σε προέδρους ημικρατικών οργανισμών και ένα σωρό άλλους συνδυασμούς, πράγμα το οποίο αποτελεί πρόκληση. Πρόκληση ακόμα και για τις απολαβές οι οποίες πολλές φορές επιβαρύνουν τον κάθε φορολογούμενο πολίτη είτε με τη μορφή διπλοσυντάξεων είτε με τη μορφή παχυλού μισθού αφενός και παχυλής σύνταξης αφετέρου.
Υπάρχει άραγε έλλειψη κριτικής σκέψης από τους πολίτες ή μήπως έχουμε χαθεί ομαδικά στην καθημερινότητα μας και αφήσαμε τους επιτήδειους που ανακυκλώνονται συνεχώς, να αλωνίζουν και να διαχειρίζονται τις τύχες μας σε όλα τα επίπεδα ζωής, επαγγελματικά, οικονομικά, προσωπικά, με λευκή επιταγή -αν μας έμεινε ακόμα τέτοια- χωρίς να αντιδρούμε και να διεκδικούμε.
Ποιοι είναι τελικά οι άριστοι που διορίζονται. Αυτοί που παραιτούνται για λεγόμενους «προσωπικούς» λόγους πριν καν τελειώσει η θητεία τους; Έχουμε πρόσφατα το παράδειγμα των συνεχών παραιτήσεων και την εκ περιτροπής προεδρία…των «άριστων» των αρίστων, προέδρων του Δ.Σ. του ΡΙΚ. Άτομα τα οποία επέβαλε το κατεστημένο κατέρρευσαν σε διάστημα ολίγου χρόνου χωρίς να αφήσουν οποιοδήποτε έργο!
Διάγουμε δύσκολους και πονηρούς καιρούς, χρειάζεται η συμμετοχή του κάθε πολίτη και ειδικά της νεολαίας στα κοινά. Όχι βέβαια κατ' ανάγκη στα κόμματα. Για να μπορέσει αυτή η κοινωνία να κάνει σωστά βήματα προς τα εμπρός. Πρέπει, επιτέλους, να μάθουμε ως πολίτες αυτού του τόπου τον ορισμό των λέξεων σκέφτομαι και διεκδικώ!
Μίκης Κασάπης
Εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» Τρίτη, 15 Μαρτίου, 2016
No comments:
Post a Comment