Άστραψε και βρόντηξε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για την προψεσινή φασιστική επίθεση και τον προπηλακισμό του Ταλάτ. Άστραψε και βρόντηξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρίστος Στυλιανίδης γιατί κάποιοι επιχειρούν βιαίως να πλήξουν τη δημοκρατία. Άστραψε και βρόντηξε και ο υπουργός Δικαιοσύνης καταδικάζοντας τους τραμπουκισμούς και στήνοντας στον τοίχο την ηγεσία της Αστυνομίας, γιατί δεν τον ενημέρωσε για τα επεισόδια.
Εμφανής προσπάθεια να μεταφέρει τις ευθύνες για την ελλιπή αντιμετώπιση σε άλλους και να προλάβει όποιους ενδεχομένως να θυμηθούν και το κάζο των αυτοκτονιών στις φυλακές και να θέσουν εκ νέου θέμα παραίτησής του. Καλώς άστραψαν και βρόντηξαν. Γιατί αυτός ο καταταλαιπωρημένος τόπος δεν έχει την πολυτέλεια να ασχολείται με απεχθείς πράξεις που επιχειρούν βιασμό της δημοκρατίας.
Το πρόβλημα δεν είναι οι όποιες πολιτικές τους πεποιθήσεις αλλά η προσπάθεια να τις επιβάλουν με φασιστικό τρόπο. Προφανώς όμως, οι πολιτικοί και όσοι άλλοι έχουν ρόλο και ευθύνη, άργησαν πολύ. Ο κ. Ιωνάς Νικολάου που άστραψε και βρόντηξε είναι ο ίδιος ο οποίος στις 11/9/2013, απαντώντας σε ερώτηση του Περδίκη έλεγε: «Δεν δύναται να τεκμηριωθεί η σύνδεση οποιασδήποτε οργάνωσης στην Κύπρο με ρατσιστική ή και ξενοφοβική δράση και δεν έχουν εξασφαλιστεί οποιαδήποτε στοιχεία μέχρι σήμερα που να καταδεικνύουν ότι οι δραστηριότητες οποιασδήποτε οργάνωσης ή κινήματος προωθούν την ξενοφοβία και τον ρατσισμό ή διακατέχονται από άκρατο εθνικισμό». Η δήλωση προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, αφού παρουσίαζε την Κύπρο αγγελικά πλασμένη. Γι’ αυτό, αναγκάστηκε να προβεί σε νέα διευκρινιστική δήλωση στην οποία ανέφερε ότι δεν σημαίνει πως «δεν υπήρξαν ή δεν καταγράφηκαν νοοτροπίες που έχουν θορυβήσει». Το μήνυμα ωστόσο είχε ήδη φύγει και έφθασε μέχρι τα ακροδεξιά στοιχεία που σίγουρα ένιωσαν ότι κανείς δεν μπορεί να τους αγγίξει.
Μόλις στις 18/3/2014, ο Γενικός Εισαγγελέας σε απαντητική επιστολή του προς τον Περδίκη σχετικά με τις καταγγελίες του γ.γ. του ΑΚΕΛ για τις δραστηριότητες μελών του ΕΛΑΜ με στρατιωτικές ασκήσεις, αναφέρει ότι, παρ’ όλο που διαπιστώθηκε η διάπραξη ποινικών αδικημάτων, εντούτοις, αποφάσισε να μην προχωρήσει σε ποινικές διώξεις επειδή δεν είναι ευρέως γνωστές στο κοινό οι πρόνοιες του ποινικού κώδικα, που απαγορεύουν πράξεις εκγύμνασης στη χρήση όπλων!!! Τέτοιες τοποθετήσεις και πράξεις υπήρξαν κι άλλες από προηγούμενες κυβερνήσεις. Ο λαός παρακολουθεί πολιτικούς και άλλους σε ρόλο στρουθοκάμηλου, να σκύβουν το κεφάλι στην άμμο για να μη δουν το φίδι που βγαίνει από το αβγό που επωάζεται εδώ και χρόνια.
Σήμερα διαγωνίζονται ποιος θα φωνάξει την πιο ισχυρή καταδίκη και σχίζονται να προστατεύσουν τη δημοκρατία. Ποια δημοκρατία όμως; Αυτή με τα λαμόγια και τους μιζαδόρους που ρουφούν το αίμα του λαού; Των υποκριτών, των λαϊκιστών και όσων οδήγησαν χιλιάδες πολίτες στην πείνα και την ανέχεια, εξευτελίζοντάς τους στις ουρές των συσσιτίων; Αυτή των πολιτικών ανάλγητων που σφάζονται για τα λάφυρα της εξουσίας και αδυνατούν έστω και για μια φορά να συμφωνήσουν μεταξύ τους σε μια στρατηγική προς όφελος της πατρίδας τους; Δυστυχώς, οι ρίζες του προβλήματος είναι πολύ βαθιές.
Η ομίχλη έχει από καιρό σκεπάσει τον ήλιο της ελπίδας σε αυτό το νησί και το χρυσοπράσινο φύλλο έγινε γκρίζο. Αυτό επιτρέπει στους μαυροφορεμένους «επαναστάτες» τυχοδιωκτικά να επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν την απόγνωση του λαού. Όπως έκανε και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Πρότυπά τους οι Μιχαλολιάκοι και οι Κασιδιάρηδες. Καμαρώνουν ότι είναι το παρακλάδι τους στην Κύπρο. Κατέρχονται σε εκλογές και προσβλέπουν στην αντίδραση των ψηφοφόρων προς το σύστημα. Δεν έχουν να επιδείξουν μέχρι στιγμής ισχυρές προσωπικότητες. Κάποια στιγμή όμως, θα βρουν κάποιους φιλόδοξους που θα αντιληφθούν ότι μέσω των εξτρεμιστών μπορεί να εξασφαλίσουν αξιώματα. Όταν ο λύκος θα έχει φορέσει προβιά αμνού, το παγκύπριο θα ξυπνήσει ένα πρωινό και θα υποστεί ισχυρό σοκ. Και οι πολιτικοί θα καταδικάζουν και πάλι.
Αυτή είναι η προδιαγεγραμμένη πορεία ενός τόπου όπου οι πολιτικοί φωνάζουν στιγμιαία και το επόμενο πρωί συνεχίζουν να σφάζονται για τα μικρά και ανώφελα. Η πορεία ενός τόπου όπου οι πολιτικοί βλέπουν το αβγό του φιδιού και στρουθοκαμηλίζουν. Όταν όμως κλωσσάς αβγό φιδιού μην περιμένεις να βγει αηδόνι. Όταν αφήνεις το αβγό του φιδιού να εκκολαφθεί, κάποια στιγμή αυτό που θα βγει θα σε φάει. Αφού, λοιπόν, οι πολιτικάντηδες αδυνατούν, η ευθύνη μεταφέρεται στον λαό για να σπάσει τα αβγά και να πνίξει τα φίδια που πρόλαβαν να εκκολαφθούν…
Υ.Γ.: Το άρθρο γράφτηκε πριν γίνει γνωστή η παύση του Αρχηγού Αστυνομίας. Αν αυτή ήταν επιβεβλημένη βάσει των επεισοδίων στη Λεμεσό αλλά και άλλων προηγούμενων παραλείψεων όπως αναφέρει στην επιστολή του ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν θα έπρεπε με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό να παύσει και τον αρμόδιο υπουργό; Ενίοτε όμως, η αυστηρότητα περιορίζεται στους υμέτερους και όχι τους ημέτερους...
Γιώργος Καλλινίκου
Εφημ. "Ο Φιλελεύθερος" 28/3/2014
No comments:
Post a Comment