«Η ποίηση είναι εκείνος ο εαυτός μας που δεν κοιμάται ποτέ», είπε ο Γιώργος Σαραντάρης, ποιητής, φιλόσοφος και δοκιμιογράφος. Και ποτέ η ποίηση δεν θα πάψει να αφυπνίζει , πιστεύω, τον κόσμο, γιατί μπορεί να κάνει τις λέξεις πότε ψίθυρους πότε κραυγές και αναλόγως να σκύβει και να μιλά στην ψυχή της ανθρωπότητας.
Στις 21 Μαρτίου γιορτάζεται η παγκόσμια Μέρα Ποίησης και είναι μια ακόμα ευκαιρία να ανακαλύψουμε τη δύναμή της όχι σαν κάτι καινούριο αλλά σαν κάτι παλιό και όμορφο, που η καθημερινότητα μας κάνει να ξεχνάμε. Ο πιο συμπυκνωμένος λόγος που μπορεί να υπάρξει, έτσι όπως αποδίδεται μεστός και περιεκτικός σε ένα ποίημα, είναι ο χορός της σκέψης και της ανθρώπινης διάνοιας πάνω από τα κουρασμένα βήματα μιας ταλαιπωρημένης συνήθειας του βίου μας.
Πολλές φορές έχω συναντήσει ανθρώπους που εκ προοιμίου θεωρούν την ποίηση είδος εκτός του πνευματικού βεληνεκούς τους. Όταν όμως ενθαρρύνονται να διαβάσουν ένα ποίημα, διακρίνω αρχικά στο βλέμμα τους την έκπληξη και μετά την οικειότητα με αυτή τη μουσική της καρδιάς καθώς κινητοποιεί τις χορδές της ακολουθώντας το πεντάγραμμο των λέξεων. Γιατί η ποίηση είναι η ίδια η ζωή, γιατί, κατά τον Ελύτη, αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος.
Οι ποιητές , αν και άτομα που παλεύουν με την τέχνη τους στη μοναξιά της σκέψης τους, αφουγκράζονται τη σιωπή του κόσμου και την μεταπλάθουν σε φωνή. Κι η φωνή των ποιητών μας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, θα ακουστεί φέτος σε μια σεμνή εκδήλωση που διοργανώνει τη Δευτέρα, 24 Μαρτίου 2014, η Ένωση Λογοτεχνών Κύπρου. Δέκα ποιητές, μέλη της Ένωσης, οι οποίοι επιλέγηκαν με κριτήριο την έκδοση βιβλίου ποίησης το 2013, θα διαβάσουν ποιήματά τους. Το όμορφο αυτό αφιέρωμα στην ποίηση θα γίνει στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Εθνικής Τράπεζας στη Λεωφόρο Μακαρίου στη Λευκωσία στις 7:30 μ.μ. Και είναι μια ευκαιρία για όλους να γνωρίσουμε καλύτερα την ποιητική καρδιά της Κύπρου έτσι όπως πάλλεται μέσα στις αντιξοότητες της εποχής μας.
Είναι μια πρόταση να πλησιάσουμε τους δημιουργούς εκείνους, που μακριά από φώτα δημοσιότητας και πρόσκαιρες εκλάμψεις, μοναχικοί, με μοναδικό όπλο τους την τέχνη του λόγου και την αγάπη για την έκφραση, χαράζουν δρόμους , ελευθερώνουν ιδέες, ζωγραφίζουν στο χαρτί αγωνίες αλλά και ελπίδες με όλα τα χρώματα της ευαίσθητης ιδιοσυγκρασίας τους.
«ΟΙ ποιητές είναι άνθρωποι που μπορούν ακόμα να βλέπουν τον κόσμο με τα μάτια ενός παιδιού», διατύπωσε εύστοχα ο Γάλλος συγγραφέας Alphonse Daudet. Γι΄αυτό και είναι πιο απαραίτητοι από ποτέ στην εποχή μας. Γιατί αγωνίζονται με το στίχο τους να επισημάνουν και να επαναφέρουν τις χαμένες αξίες της ανθρωπότητας. Με τα μάτια ενός παιδιού μπορούν να οραματίζονται και να μάχονται για ένα καλύτερο κόσμο των ενηλίκων.
Ας βρει απήχηση η φωνή τους κι ας αγκαλιαστεί με θέρμη η πνευματική σοδειά τους στους άνομβρους καιρούς που απειλούν να ερημώσουν το Όνειρό μας. Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου
No comments:
Post a Comment