Η Παναγία

 Του Δρ Ανδρέα Σοφόκλη 

Η Σεβάσμια αυτή μορφή όλων των χριστιανών και πολλών μη χριστιανών, ενσαρκώνει, με την επίγεια δράση της, την ατόφια αγνότητα  .

Είναι η γαλήνια και η ήρεμη δύναμη που έφερε στον κόσμο τον Λυτρωτή των ανθρώπων.

Μαζί με τον ταπεινό Ιωσήφ, ως γνωστό προστάτεψαν και ανέθρεψαν Τον Υιό και Λόγο του Θεού, Τον ίδιο Τον Θεό, Τον προεξαγγελλόμενο μέσα από τις Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης.

Η Παναγία ήταν εκεί παρούσα, όταν ο Ιησούς Χριστός υπέφερε από τα Πάθη των ανθρώπων, ήταν, επίσης παρούσα κάτω από τον Αγιασμένο Σταυρό, μαζί με τον Απόστολο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή.

Ως μητέρα θρηνούσε κάτω από τον Σταυρό για Τον Υιό και Θεό της, για τα Πάθη που υπέφερε, όχι βεβαίως για δικά του σφάλματα, όχι γιατί ως ένας άνθρωπος αν και αθώος πέρασε από όλη αυτή την ασύλληπτα τραγική πορεία βασανιστηρίων με αποκορύφωμα τη Σταύρωση αλλά γιατί ως Θεάνθρωπος ήλθε στη γη για να σώσει τα παιδιά του από τις αμαρτίες και αυτά συμπεριφέρθηκαν ως άγρια όντα.

Η Παναγία ως η Μητέρα Του Θεανθρώπου είδε πρώτη την Ανάστασή Του. Μαζί με την Αγία Μαρία Μαγδαληνή, ξημερώματα της Κυριακής, πήγαν να αλείψουν το σώμα του Ιησού Χριστού με μύρα, οπότε διαπίστωσαν ότι ο Τάφος Του ήταν άδειος και την ίδια στιγμή είδαν μπροστά τους τον Αναστημένο Ιησού.

Η Παναγία, όπως είναι καταγεγραμμένο, έλαβε μέρος στη διάδοση του Χριστιανισμού. Μετά από τον γνωστό κλήρο όπου συμμετείχε και η ίδια, κληρώθηκε και δίδαξε στη Χερσόνησο του Άθωνα. Το 963 εκεί χτίστηκε το πρώτο από τα είκοσι Μοναστήρια, τα οποία κοσμούν τη Γη με τις Αγιασμένες Μορφές που πέρασαν και έζησαν εκεί. Με τους δύο χιλιάδες περίπου Μοναχούς να συνεχίζουν επαξίως την ιερή αυτή πορεία.

Το Περιβόλι της Παναγίας, έχει τη δική της συνεχή προστασία.

Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι η Παναγία αποτελεί το Σεβάσμιο Επιστέγασμα αυτών όλων των μητέρων στον Ελληνισμό και στον Χριστιανισμό, από τα βάθη των αιώνων που ανέθρεψαν και αναθρέφουν τέκνα ικανά που συνεχίζουν τις Ελληνοχριστιανικές αρχές, όπως οι μητέρες Ηρώων, Αγίων, Ένδοξων Βασιλιάδων της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Ενάρετων Ηγετών, Ευσεβών Επιστημόνων.

Είναι όντως βαριά η Ιερά Παρακαταθήκη της Παναγίας,  λόγω της απόλυτης ταπεινότητας και υπομονής της, όπως και του απλού ταπεινού εργάτη της Θείας Πίστεως Ιωσήφ.

Σε μια εποχή, όπως η παρούσα, όπου σχεδόν το ηθικό θεωρείται χαζό και ηλίθιο, το ταπεινό αποτιμάται ως φοβία, η απλή ζωή ως αδυναμία, στην εποχή των έντονων φώτων, του βουητού της εκκωφαντικής λεγόμενης μουσικής, των ουρανοξυστών, της παντός είδους πολυτέλειας, της ατομικής ζωής στη δήθεν ανεξαρτησία και της ιδίου τύπου ζωής μακριά από τους οικογενειακούς Κώδικες επικοινωνίας και πορείας, ζωής ξεκομμένων όντων, οι μητέρες που συνεχίζουν σιωπηλές και ήρεμες, με τους συζύγους τους συνοδοιπόρους, υπό τις ευλογίες των Ορθόδοξων Ιερέων και Πνευματικών, οικοδομούν και κρατούν στα γερά θεμέλια την πορεία του ανθρώπου, ενεργούν ως οι Οικογένειες του Νώε, του Δευκαλίωνα και της Πύρας. Για τα θέματα αυτά είναι επίσης σημαντικό να μελετήσουμε την πραγματική ιστορία με την επέκτασή της των πόλεων Σόδομα και Γόμορρα. 

Επίσης ας κοιτάξουμε γύρω μας τραγωδίες, όπως ενδεικτικά επισημαίνω, ανώριμοι και άβουλοι άνθρωποι εξαρτημένοι από γονείς που επειδή είναι υπερπροστατευτικοί, μακριά από τις ελληνοχριστιανικές αρχές, παραμένουν έξω από την πραγματική ζωή, άλλοι καταντούν τα ράκη της λεγόμενης ελευθεριάζουσας ζωής και ξέγνοιαστης, θύματα στους δρόμους, σκιές ανθρώπινων ομοιωμάτων, που πεθαίνουν στους δρόμους, στα λιμάνια, στις ράγες των σιδηροδρόμων, που απειλούν και εκλιπαρούν για τη δόση τους, που μπαινοβγαίνουν στα ιατρικά κέντρα λόγω διαφόρων γνωστών ασθενειών ως φυσικών επακόλουθων αυτής της τραγικής ζωής που στην αρχή προσφέρεται ως φαντασμαγορική, με γονείς, με παιδιά σε απόγνωση,  με άτομα να δρουν εγωιστικώς στην αντίπερα όχθη με στυγνή εκμετάλλευση παντός είδους των συνανθρώπων τους, παιδιών και εφήβων, έμμισθων και μισθοφόρων σκοτεινών συμφερόντων, ηγετών αυτών των σκοτεινών και απάνθρωπων δράσεων, οργανώσεων, όλους αυτούς κάποιες «μητέρες» τους έφεραν και τους φέρνουν στη ζωή με κάποιους που ονομάζονται πατέρες και ποτέ κανείς και καμία να μην υπεραίρεται για την ατομική «εξυπνάδα».

Η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δεν είναι βέβαια αποσυνδεδεμένο γεγονός από την Παναγία αλλά και δεν είναι μία εορταστική τελετουργία του πρόσκαιρου τύπου ενός χρονικού διαστήματος στη διάρκεια του κάθε έτους. Είναι μία παραδειγματική συνεχής διαδικασία της οποίας πρέπει να ακολουθούμε την ουσία του διδάγματος, που είναι με ταπεινότητα, με σοβαρότητα, με πίστη, με υπομονή να πορευόμαστε στη ζωή, μεγαλώνοντας με τις ίδιες αρχές τα παιδιά και τα εγγόνια και κάποιοι που αξιώνονται ηλικιακά και τα δισέγγονα, μέσα στις Πατροπαράδοτες αυτές αρχές, που είναι η μόνη ασφαλής οδός, με την οικογένεια Ελληνοχριστιανικά άρρηκτα συνδεδεμένη.

Τα έντονα φώτα, οι πολυτέλειες, οι ουρανοξύστες, οι μουσικές είναι ωφέλημα εάν τα αξιοποιούμε ορθά και ταπεινά, αλλιώς έχουν υπόκωφη ημερομηνία λήξεως (Πύργος της Βαβέλ), της αυτοκαταστροφής της σύγχρονης πραγματικότητας της διπλανής πόρτας.

Η Παναγία μας ας είναι φύλακας και οδηγός όλων.

Καλό Πάσχα, με Πάσχα Ψυχής!

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Μελετητής