Ανοχύρωτη Πολιτεία η Κυπριακή Δημοκρατία

Του Δρ Ανδρέα Σοφόκλη

Για άλλη μία φορά το Σάββατο της Αναστάσεως, μία από τις σημαντικότερες κατανυκτικές λειτουργίες, αν όχι η σημαντικότερη της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας, μεταβλήθηκε σε μίνι πραξικόπημα. Το Κράτος πέρασε κρίση, για να λέμε πλέον και κυρίως να γράφουμε τα γεγονότα με το όνομά τους, η κοινωνία απέτυχε και πάλι παταγωδώς.

Κάποιοι, όπως και ο υποφαινόμενος γράψαμε, προειδοποιώντας, σε αντίθεση με εφησυχάζοντες, με αδιάφορους, με χειροκροτητές, το  συγκεκριμένο άρθρο μου απλά θυμίζω, είχε τίτλο: Λαμπρατζιές, Κροτίδες, Πυροτεχνήματα. Το σημαντικό στοιχείο είναι το: διαβάζει κάποιος; Έχει αποδειχθεί ότι το ρήμα διαβάζω είναι πολύ βαρύ, αφού έχει φυσικές προεκτάσεις, όπως: μελετώ-κατανοώ-εφαρμόζω-αξιολογώ-αναλύω-συνθέτω-λύνω, αν πρόκειται για προβλήματα.

Για ακόμα μία φορά απέδειξες Κυπριακή Κοινωνία ότι οι ακόλουθες τραγωδίες δεν έγιναν τυχαία: Πραξικόπημα-Τουρκική εισβολή-Μετοχές-Ήλιος-Μαρί-Αξιόγραφα-Μάτι-Τέμπη. Πώς συνδέονται όλα αυτά με την Νύκτα της Αναστάσεως αλλά της κρίσης στη Δημοκρατία;

Τι κυριαρχεί είναι πολύ απλό. Θα χρησιμοποιήσω ένα συνηθισμένο παράδειγμα της σύγχρονης δυστυχώς κοινωνικής και πάλι πραγματικότητας: Σε ένα βίαιο περιστατικό σωματικής βίας, σύνηθες και αυτό το φαινόμενο, από ένα σωματικώς ισχυρό κατά ενός σωματικώς ανίσχυρου, ως γνωστό υπάρχουν τριών ειδών θεατές:

-          Οι οπαδοί και χειροκροτητές του θύτη. Οι οπαδοί του θύματος, οι οποίοι δεν τολμούν να κάνουν κάτι. Οι ουδέτεροι.

Ο θύτης ανενόχλητος δρα βιαιοπραγώντας κατά του θύματος. Ποια από αυτές τις τρεις ομάδες ευθύνεται; Φυσικά τόσο η δεύτερη όσο και η Τρίτη, αφού η πρώτη ανήκει στην ομάδα των θυτών.

Μία ανεκτική και υποχωρητική κοινωνία «κατορθώνει» να ανέχεται κάποιους λίγους «νταήδες», οι συνέπειες: 36% του εδάφους, 1619 αγνοούμενοι, εκατό εξήντα χιλιάδες πρόσφυγες, βωμοί νεκρών, δεκάδες γυναίκες βιασμένες, όπως αναφέρεται πενήντα δύο χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες πλήρως εξοπλισμένοι, χιλιάδες οι παράνομοι έποικοι, ραγδαία αλλαγή της μορφής των κατεχόμενων περιοχών μας, με τον κίνδυνο να αιωρείται. Εκατοντάδες τα θύματα και από τις άλλες προαναφερόμενες συμφορές: νεκροί, ορφανά, οικονομικά θύματα, ψυχολογικές, ψυχικές συνέπειες που βέβαια δεν καταγράφονται. Χωρίς ουδείς από αυτούς να έχει καταδικαστεί ουσιαστικώς και μη μου αντιτείνει κάποιος τον ένα, τους πέντε με δεκαπέντε, όπως λέγεται συνήθως και λύσαμε το θέμα.

Μία κοινωνία που ανεχόταν και ανέχεται να στηρίζουν νομοθέτες αυτούς όλους τους έξυπνους «μάγκες», οι οποίοι μάλιστα να είναι και υποκείμενα θαυμασμού από άλλους, τόσο στην ενήλική τους ζωή όσο και στα μαθητικά τους χρόνια, κατά τα οποία προκαλούν και προβλήματα στα μαθησιακά αποτελέσματα συμμαθητών/συμμαθητριών τους, στην εύρυθμη λειτουργία των σχολικών μονάδων, όπως και κατά τη στρατιωτική τους θητεία, όσοι από αυτούς την επιτελούν, όσο καιρό την επιτελούν, πώς την επιτελούν, αν την επιτελούν. Βέβαια αρκετοί από αυτούς καλύπτονται από τα «συγχωροχάρτια» των «ψυχολογικών νοσημάτων». Ακολουθεί στην ενήλική τους ζωή το ΕΕΕ, επιστέγασμα είναι ότι κάποιοι από αυτά τα «παλληκάρια» έχουν και αστυνομική προστασία.

Σημειώνω ότι όποιος αμφιβάλλει ή/και διαφωνεί με αυτά που γράφω σε όποια σημεία προτού εκφραστεί, ας κάνει έρευνα. Εάν και όταν κάποιους από αυτούς τους συλλάβει η αστυνομία είτε σε ποδοσφαιρικά-αθλητικά επεισόδια, είτε το Σάββατο της Αναστάσεως, είτε σε λεγόμενες διαδηλώσεις λεγόμενων δικαιωμάτων (όχι βέβαια διαδηλώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων, τις οποίες και αυτές εκμεταλλεύονται για τους δικούς τους λόγους), αμέσως πέφτουν τα τηλεφωνήματα, ανακοινώσεις, νομικά σημεία, «ψυχολογικά νοσήματα», για τους γνωστούς λόγους «αρχών» για να τους προστατεύσουν.

Η κοινωνία αυτή είναι τόσο «ικανή» που ανέχεται όλα αυτά χωρίς καμία απαίτηση, πληρώνει τις συνέπειες, όσες περιγράφονται και τις οικονομικές σε κυλιόμενη μορφή, κλαίγοντας, μεμψιμοιρώντας, κάνοντας στιγμιαία πως θυμώνει κάπως, με το σύμβολο: δε βαριέσαι πέρασε και αυτό, να κυριαρχεί.

Όλα αυτά τα παιδιά, είναι μικρά τα καημένα, τι να τους κάνεις! Οι ηλικίες τους κυμαίνονται περίπου από μόνο δεκατεσσάρων ετών μέχρι περίπου μόνο πενήντα! Απλά έχουν αρκετοί από αυτούς και δικά τους παιδιά που ακολουθούν, όπως μου δήλωσε κάποιος «νταής» εξοργισμένος, την παράδοση και τα έθιμα, που είναι αυτά: ο αποσυντονισμός της κοινωνίας και της Δημοκρατίας. Αυτά βέβαια τα τραγικά σε καμία άλλη Θρησκεία, σε κανένα άλλο κράτος πλην της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας δε συμβαίνουν τόσα τραγικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Υπάρχουν Κοινωνίες και Δημοκρατίες που εάν τολμήσουμε να περιγράψουμε αυτά που συμβαίνουν με τη δική μας ανοχή και με το δικό μας: Ωχ αδελφέ τον μπελά σου ψάχνεις, άστο να περάσει, εμείς τη δουλειά μας και τα λεφτά μας να βλέπουμε, τι μας νοιάζει τι γίνεται, μέχρι, φυσικά να έρθει η δική μας σειρά, με ορατές συνέπειες, το βέβαιο είναι πως δε θα το πιστέψουν και εάν τους πείσουμε ότι συμβαίνουν, εύκολα συμπεραίνουμε σε ποιο Ναδίρ θα μας κατατάξουν.

Υπάρχουν λύσεις, για να μη διαφωνούν κάποιοι που ανησυχούν γι` αυτούς, εύκολες απλές και με κέρδος για όλους, όπως είναι:

->Το βραχιόλι στο πόδι, για ικανό χρονικό διάστημα.

-> Οι δωρεάν εργασίες κοινής ωφέλειας μία ημέρα την εβδομάδα, για χρονικό διάστημα, όπως είναι η καθαριότητα των δρόμων, των παραλίων, οι δενδροφυτεύσεις στις πόλεις, στις κοινότητες στις ημιορεινές και ορεινές περιοχές, όπου ο καθαρός αέρας οξυγονώνει.

Όπως δηλώνεται στον Χάρτη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων: Τα δικαιώματα του ενός ανθρώπου παύουν εκεί όπου αρχίζουν τα δικαιώματα του άλλου. Δεν είναι υποχρεωμένοι οι πολίτες, στις πόλεις, στις γειτονιές, στις κοινότητες, ως κοινωνία να χάνουν την ησυχία, την ηρεμία, στη ζωή, στα σπίτια τους, από την όποια οχλαγωγία, να κινδυνεύουν η ζωή, η οικογένεια, η περιουσία τους, να δέχονται σωματικές, λεκτικές απειλές, να φορτώνονται με φόρους για να πληρώνουν οικονομικές ζημιές, που τις προκαλούν αυτοί οι οποίοι όχι μόνο για τίποτα το κοινωνικό, το αναπτυξιακό δεν ενδιαφέρονται αλλά έχουν τέτοια προστασία που αντιβαίνει της προστασίας των φιλήσυχων ανθρώπων.

Ως κοινωνία ας αλλάξουμε τις σημαδεμένες τράπουλες, ας κινηθούμε αποφασιστικά στο ορθό παιχνίδι της ζωής, προτού και πάλι βρεθούμε σε νέους θρήνους. Ας εφαρμόσουμε αυτά που πρέπει, ώστε οι λίγοι αλλά πολύβουοι και πολυθόρυβοι αυτοί, οι οπαδοί, οι χειροκροτητές τους, να περιθωριοποιηθούν.

Αν συνεχίσουμε την ανεκτική γραμμή, για τους όποιους λόγους, η φθίνουσα πορεία μας είναι προδιαγεγραμμένη.  

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Μελετητής