Αυτή η απάντηση του Γενικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ στις επικρίσεις για κωλυσιεργία στη λήψη μέτρων έγινε στη λογική της μετέπειτα δημόσιας υπαγόρευσης -«το κόμμα και τα μάτια μας»- από τον Δημήτρη Χριστόφια, το Σεπτέμβριο του 2012. Και, ασφαλώς, κάθε άλλο παρά άσχετη ήταν με την παραδοχή που προέβηκε λίγους μήνες αργότερα ο διορισμένος από τον Δημήτρη Χριστόφια Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, Πανίκος Δημητριάδης, ότι «ο ELA της Λαϊκής έφτασε στο 60% του ΑΕΠ της χώρας μας, δεν ήταν ευχάριστο, αλλά έπρεπε να την κρατήσουμε, επιβαλλόταν να την κρατήσουμε για να γίνουν οι εκλογές, να υπάρξει μια νέα κυβέρνηση, να πάρει τις αποφάσεις της…».
Όποιος δεν διαθέτει παρωπίδες και κομματικές αγκυλώσεις αντιλαμβάνεται πως για την κυβέρνηση Χριστόφια -και φυσικά το ΑΚΕΛ- εκείνο που προείχε δεν ήταν το μέλλον του τόπου, αλλά η εικόνα του κόμματος και η αποφυγή οιωνδήποτε οδυνηρών αποφάσεων που θα την αμαύρωναν -περισσότερο- στα μάτια των οπαδών του. Χαρακτηριστικό αυτής της στρατηγικής του κόμματος και το πρωτοσέλιδο της «Χαραυγής» ημερομηνίας 26 Ιουνίου 2012, δεκατρείς μέρες μετά τη δήλωση του Άντρου Κυπριανού. Πηχυαίος κεντρικός τίτλος: «Ιστορική απόφαση. Αποκαθίσταται το όνομα των δολοφονηθέντων Αριστερών». Πάνω-πάνω, στα ψιλά, σε μικρό πλαίσιο: «Αίτηση για ένταξη στο Μηχανισμό»!
Ο Δημήτρης Χριστόφιας μπορούσε πλέον με μια δακρύβρεχτη πορεία ανά τας οδούς και τας ρύμας, εν μέσω ποιημάτων και επευφημιών, να αποχωρήσει με το κεφάλι ψηλά. Άλλωστε, όπως καθησύχαζε τον κόσμο, «ο Μηχανισμός Στήριξης δεν είναι φόβητρο που δημιουργεί πανικό», το πρόβλημα της οικονομίας εκφορτώθηκε στους ώμους άλλων και το ηθικό ανάστημα του κόμματος -άσχετα αν παρέλαβε μια χώρα με πλεόνασμα και την παρέδωσε καταχρεωμένη- μπορούσε να παραμείνει άτρωτο και ακμαιότατον.
Ακμαιότατον και αλώβητον, όπως παρέμεινε και μετά το Μαρί. Τότε, που το ΑΚΕΛ υποστήριζε ότι «ο μεγάλος πόνος των φωνασκούντων δεν είναι το τραγικό συμβάν. Στόχος των εξυβριστών δεν είναι η απόδοση δικαιοσύνης. Έγνοια τους είναι να πλήξουν το ΑΚΕΛ και να αμαυρώσουν τον πρόεδρο». Το ηθικόν ανάστημα του κόμματος παρέμεινε και τότε αλώβητον τόσο μετά το καταπελτικό πόρισμα Πολυβίου, το οποίο κατέγραφε τις ασήκωτες ευθύνες Χριστόφια, αλλά και μετά την εξίσου καταπελτική απόφαση του δικαστηρίου, 22 μήνες μετά, που έκρινε ένοχο τον Παπακώστα, αλλά υποδείκνυε και τις ξεκάθαρες ευθύνες του πρώην προέδρου. Τι θα μπορούσαν, όμως, να είναι όλα αυτά για το ΑΚΕΛ; Τίποτε άλλο παρά μια ακόμα σκευωρία «για να πληγεί η Αριστερά και το Λαϊκό Κίνημα».
Όπως ακριβώς, δηλαδή, συμβαίνει και τώρα. Μια μεγάλη συνωμοσία, μια υπόγεια πολιτική σκευωρία, που ξεκινά από έναν ζαχαροπλάστη στο Φρέναρος, ο οποίος αντί να συνεχίσει να φτιάχνει λουκούμια για τους γάμους, βγήκε να πει ότι εξαπατήθηκε κι ότι κάποιοι του φάγανε λεφτά, για να φτάσουμε έτσι στον Λίλλη της Αλκής, στους συναγερμικούς ΚΥΠατζήδες, στον Κιττή της ΑΤΗΚ και στα κορυφαία στελέχη του ΑΚΕΛ… «με απώτερο στόχο να χτυπηθεί το κόμμα μας από τη μια και να απαξιωθεί στα μάτια του κόσμου από την άλλη»!
Κι όμως, μόλις στις 26 Σεπτεμβρίου η Ανδρούλα Γκιούρωφ έγραφε στη «Χαραυγή»: «Όσοι εκμεταλλεύτηκαν το αξίωμα ή τη θέση τους για σκάνδαλα στο δημόσιο τομέα ή σε ημικρατικούς οργανισμούς, όπως τώρα με την περίπτωση της υπόθεσης Δρομολαξιάς, να λογοδοτήσουν και η τσιμπίδα του νόμου να είναι αμείλικτη για όλους. Πολύ ορθά ο Άντρος Κυπριανού έστειλε ένα σαφέστατο μήνυμα, ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν εκπτώσεις ανεξαρτήτως προσώπων…».
Η αντίδραση, ωστόσο, του Άντρου Κυπριανού και τα περί πολιτικής σκευωρίας μόλις 6 μέρες μετά το «σαφέστατο μήνυμά» του ότι «δεν θα υπάρξουν εκπτώσεις», δεν αφήνουν καμία αμφιβολία πως για άλλη μια φορά το ηθικόν ανάστημα του κόμματος θα παραμείνει αλώβητο, ακμαιότατον και με το κεφάλι ψηλά. Θανάσης Φωτίου
Down Town 6 Οκτωβρίου 2013
1 comment:
Καλημέρα....κάτι θα πρέπει να είναι ακμαίο και όρθιο!!!!!!!!!!!!!χαχαχχαχαχ
Post a Comment