Εσύ διαλέγεις ποιον πιστεύεις, τον Θεό ή τον Μαμωνά.
Μτθ. Στ΄ (6) 22-33.
Η πίστη στο Θεό ορά ψηλά.
Η πίστη στον Μαμωνά πατά στη γη.
Όποιος βλέπει, προσβλέπει, επιδιώκει στο πνευματικό ύψος, έστω και στο πρώτο σκαλί, του Κωνσταντίνου Καβάφη, συνειδητοποιεί, με πνευματικούς αγώνες, το πρόσκαιρο και το εφήμερο του κόσμου τούτου. Το ρηχό του αιώνος αυτού, του απατεώνα, δηλαδή του υλικού στοιχείου είναι αυταπόδεικτο. Ό,τι γεννιέται πάνω στη Γη έχει απλώς αρχή, μέση, τέλος. Η κυκλική μορφή δεν υφίσταται.
Ο Μαμωνάς, δυστυχώς, έλκει. Το πρόσκαιρο του χρήματος, της ύλης, της επίδειξης του πλούτου, της προβολής της όποιας επιτυχίας, παρασύρουν. Τα πολύβουα, τα πολύφωτα, έλκουν, ανεξαρτήτως κινήτρων, λόγων, συνεπειών.
Ο Ιησούς Χριστός, είναι ξεκάθαρος: «Όποιος πιστεύει σε
Εμένα πολεμά τον Μαμωνά, όποιος υπηρετεί τον Μαμωνά πολεμά Εμένα». Το απέδειξε,
με τη Γέννησή Του, με τον πόλεμο που άνοιξε στους ακόλουθους του Μαμωνά, με
έναρξη από τον Ναό του Σολομώντος, όταν τους γκρέμισε την ωραία εξωτερικώς αλλά
την σάπια εσωτερικώς εικόνα του κέρδους, εκμεταλλευόμενοι είτε την πίστη είτε
τη θρησκοληψία, διαχρονικώς των ανθρώπων.
Ήρθα, δηλώνει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, για να φέρω
μάχαιραν. Είναι ο Ιησούς Χριστός αιμοβόρος; Όχι βέβαια, όμως, όντως, έκοψε, με
τη Γέννηση, με τη Διδασκαλία, με τη Σταυρική Του Πορεία, με την Ανάστασή Του,
τους ανθρώπους στα δύο.
Οι άνθρωποι του πνεύματος, οι άνθρωποι της πίστεως, είναι
όσοι πορεύονται διά της νοήσεως προς τον διαχρονικό κόσμο. Φθάνουν σε υψηλά
επίπεδα, παύουν να ανήκουν στον γήινο κόσμο. Τι κι αν γεννήθηκαν σ΄ αυτόν; Τι κι αν ζουν μέσα σε αυτόν; Απλά αξιοποιούν
τη γήινη ζωή για την πνευματική τους πορεία και ανάταση. Δεν μισούν αυτή τη
ζωή, δεν αντιπαθούν την κοινωνική ζωή, αντίθετα με το παράδειγμα της δικής τους
ζωής τα ενισχύουν. Φτιάχνουν οικογένειες, εργάζονται, κοπιάζουν,
αναδεικνύονται, με ταπεινότητα. Λάμπουν, διά της θελήσεως του Ιησού Χριστού,
είναι τα αγαπημένα του αδέλφια, αποτελούν τη Δική Του συνέχεια. Διά της απλής
και πνευματικώς ουσιώδους ζωής τους, οδηγούνται στην: «Κατ΄ εικόνα και Ομοίωσιν
Αυτού».
Οι πιστοί στον υλισμό-στον Μαμωνά και στα παιδιά του,
μοιάζουν με την του Αισώπου Κολοβή Αλεπού. Θέλουν και επιδιώκουν, ενίοτε,
συμπαρασέρνουν και άλλους, επιτυγχάνουν και κοσμικές αποφάσεις, ξεγελούν, ποτέ,
όμως δεν ξεγελούν τον Άρχοντα της Ατόφιας Αλήθειας. Τυφλώνονται και σωματικώς
και πνευματικώς. Δεν βλέπουν τα Κοιμητήρια-όπως είναι το εσωτερικό τάφων,
παρόμοιες είναι και οι πορείες των ψυχών των ακόλουθων του υλιστικού ηγέτη-δε
βλέπουν τους πολέμους, με όλες τους τις συνέπειες, δεν βλέπουν το πρόσκαιρο του
άκοπου χρήματος, δεν κατανοούν το πλούσιοι, όχι πτώχευσαν αλλά το πλούσιοι
καθημερινώς πτωχεύουν και το φτωχοί γίνονται φτωχότεροι αλλά αντιθέτως οι
πιστοί μέσα από την υπομονή του Ιώβ και μιμούμενοι την πίστη του Ιωνά δεν
πτοούνται.
Δυστυχώς δε βλέπουν ότι η ζωή μακριά από τον Ιησού Χριστό έχει ως συνέπειες, τις εξαρτησιογόνες ουσίες, τα πορνεία, τις εξαρτήσεις από κάθε είδους τζόγου, τις εξαρτήσεις από τα κινητά, από τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, με ολέθριες συνέπειες. Η Εκκλησία είναι κοινωνία, είναι διάλογος, είναι γνώσεις, είναι κατανόηση, είναι συνεργασία και αλληλεγγύη. Είναι όλα όσα λείπουν από τον υλιστικό αυτό κόσμο.
Δίνει και προσφέρει στα παιδιά όλα όσα οι λεγόμενες σύγχρονες οικογένειες, δυστυχώς άλλες διαλυμένες, με διπλούς τριπλούς γάμους και παιδιά γεννημένα έξω από γάμους, ώστε να μην υπάρχουν οι όποιες δεσμεύσεις, άλλες αδύναμες βουτηγμένες στο άτομο ο κάθε ένας από τους πατεράδες και η κάθε μία από τις μητέρες, αδυνατούν να προσφέρουν. Καλύπτει τις αδυναμίες της μη ανθρώπινης γειτονιάς, αντικαθιστά τη χαμένη αλληλεγγύη των συγγενών. Ακριβώς διότι στην Εκκλησία ο μόνος στόχος είναι η μετατόπιση από τον Μαμωνά του κόσμου τούτου στον Ηγέτη Ιησού Χριστό.
Προχωρούμε προς τον Ιησού Χριστό, μόνο όταν κατανοήσουμε πλήρως και στις ορθές του διαστάσεις το: «Μηδέν έστιν ο άνθρωπος, μηδέν η δύναμίς του, τα πάντα όναρ και σκιά», με αρωγό και με συνεπίκουρο το: «Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν».
Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης
Ερευνητής, Μελετητής
No comments:
Post a Comment