Κυριακή των Αγίων Πάντων

 Γράφει ο Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Οι Άγιοι Πάντες, κάποιοι γνωστοί, χιλιάδες άγνωστοι, ήταν και είναι άνθρωποι, με χαρακτηριστικά του ανθρώπινου γένους, δηλαδή με πλεονεκτήματα και με μειονεκτήματα, με δυνατότητες και με αδυναμίες, με ορθές και με λάθος σκέψεις και πράξεις.

Ποιο είναι αυτό το ισχυρό στοιχείο, το οποίο τους διαχωρίζει από τους υπόλοιπους συνανθρώπους τους; Φυσικά, είναι η βαθιά, η ειλικρινής, η ατόφια τους πίστη προς τον Τριαδικό Θεό.

Πίστεψαν και πιστεύουν στον Θεό Πατέρα, Τον Ορατό τε πάντων και αοράτων, στον Υιό: στη γέννησή Του, στη διδασκαλία Του, στις πράξεις Του, στα Πάθη Του, στη Σταύρωσή Του, στην Ανάστασή Του. Βεβαίως η βαθιά και η ατόφια τους Πίστη είναι σε ύψιστο βαθμό, ώστε το Άγιο Πνεύμα τους εμπνέει, τους συνοδεύει, τους οδηγεί.

Το Άγιο Πνεύμα προσφέρει στους Αγίους Πάντες, τη συνεχή, την αδιάκοπη προστασία, την καθοδήγηση , για τον καθ` ένα ξεχωριστά, ως μοναδική και ανεπανάληπτη προσωπικότητα, ρόδινης ψυχής. Τους τρανώνει την ψυχική δύναμη, ώστε να αγαπούν αυτούς που τους μισούν, να γιατρεύουν τους διώκτες τους, να συγχωρούν τους δολοφόνους δικών τους ανθρώπων, να εύχονται και να προσεύχονται για τους βασανιστές τους.

Οι Άγιοι Πάντες είναι το ζωντανό παράδειγμα της αδιάλειπτου παρουσίας του Αγίου Πνεύματος σε εμάς τους ανθρώπους, στους κοινούς θνητούς.

Την αδιάκοπη ενέργεια του Αγίου Πνεύματος δεν τη διαπιστώνουμε μόνο στους Αγίους Πάντες, τη διακρίνουμε στην ιώβειο υπομονή και γαλήνη ψυχής απλών, συνηθισμένων ανθρώπων αλλά και επιφανών, κατά τις κοσμικές αντιλήψεις, που ζουν, που είναι ανάμεσά μας, στις οικογένειές μας, στην κοινωνία μας, στους επαγγελματικούς χώρους, στις Εκκλησίες, στα Μοναστήρια.

Όταν άλλοι υπεραίρονται, για την πολυτελή τους ζωή, για τα πλούτη, ανεξαρτήτως πώς τα απέκτησαν, για τα σπίτια-παλάτια για τα ταξίδια, για τις κραιπάλες, για τους πολυτελείς γάμους των ιδίων, των παιδιών τους, για την επίδειξη των πολυτελών τους εμφανίσεων, για τα πολυτελή γεύματα και δείπνα και αγνοούν τους πικρούς λογαριασμούς που έρχονται ή/και σ` αυτή τη ζωή ή/και στην επόμενη, συχνά δίχως συνείδηση. Οι πιστοί στον Τριαδικό Θεό, ως άλλος Ηρακλής, ως άλλος Σωκράτης ακολουθούν το κακοτράχαλο μονοπάτι της μόνης αλήθειας που τους οδηγεί στο αιώνιο Φως, με οδηγό το ένα γνωρίζω ότι τίποτα δε γνωρίζω, γι` αυτό Κύριε Ελέησον με.

Οι αληθώς πιστοί, οικοδομούν μέσα στη νηνεμία της ψυχής την Αιώνιο ζωή. Είναι οι συνειδητοποιημένοι Πολίτες της Αιωνίου Ζωής.

Όταν διαλύουν, πολλοί και πολλές τις ζωές τους και τις ζωές των παιδιών τους που φέρουν, ως ιερά αποστολή, την οποία ουδόλως τιμούν, σ` αυτό τον κόσμο, όπως με τους χωρισμούς, με επόμενες, με μεθεπόμενες και ούτω καθ` εξής σχέσεις διαφόρων τύπων και «ονομάτων» γάμων, όπου ψάχνουν την ευτυχία στην πρόσκαιρη και επίπλαστη ύλη, λόγω της ταχείας της φθοράς από χιλιάδες αιτίες. Αυτή η ευτυχία η υλική, έχει οριζόντια γραμμή, δηλαδή διαθέτει την φθοροποιό ανθρώπινη πορεία που είναι η αρχή, η μέση και το τέλος.

Όσοι άνθρωποι αποκτούν και εφαρμόζουν την αιώνιο, τη γνήσια πίστη στον Τριαδικό Θεό, απλά το Άγιο Πνεύμα, ως Αόρατο, όμως Υπαρκτό στη ζωή τους, τους συνοδεύει. Οι Πιστοί, όπως οι Άγιοι Πάντες, γνωρίζουν την Κυκλική μορφή των Του Τριαδικού Θεού Έργων: «Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος» και με «Πνεύματι ηγεμονικό στήριξόν με»! (Δαυίδ).

Δρ Ανδρέας Σοφόκλης

Ερευνητής, Μελετητής