1. Ονομάζομαι Χαράλαμπος Καραγιάννης, σειρά 1971- Β, από το χωριό τρεις ελιές, Λεμεσού. Μετά από απόσπαση, από το καταδρομικό σύνταγμα Κύπρου και ειδικά την 32 μοίρα καταδρομών, που είχε την εποχή εκείνη μόνιμη βάση το μοναστήρι άγιου Χρυσόστομου – Κουτσοβέντης, στο νότιο πενταδάκτυλο. Υπηρέτησα μέρος της θητείας μου στο προεδρικό μέγαρο. Θα επιχειρήσω σήμερα να διαφωτίσω κάποια άγνωστα γεγονότα και ο κάθε ένας μπορεί να εξάξει τα δικά του συμπεράσματα.
Το χρονικό φάσμα είναι τέτοιο που σίγουρα, υπάρχουν κενά πληροφόρησης. Ελπίζω επίσης, έστω και ένας συνάδελφος, που υπηρέτησε στις 15-07-1974 στο προεδρικό, να μας καταθέσει τη μαρτυρία του σε σχέση με το πως ο ίδιος, έζησε εκείνη την τραγική μέρα. Εξαναγκάστηκε να πυροβολήσει εναντίον των συναδέλφων του, είτε εν πάση περιπτώσει, πως επιβίωσε εκείνη την τραγική ήμερα;
Το Ιστορικό: Θα κάνω έναρξη από το τέλος του 1968. Η τότε προεδρική φρουρά, αποτελείτο από σαράντα μόνιμους υπαξιωματικούς του Κυπριακού στρατού, οι υπαξιωματικοί είχαν κάποια οικονομικά αιτήματα τα οποία δεν ικανοποιήθηκαν από την αρμόδια αρχή και μετά από ένα μήνα απεργίας, προχώρησαν σε δεκαπενθήμερη απεργία πείνας. Δημιουργούν έτσι μια απαράδεκτη εικόνα στο προεδρικό.
Σύμφωνα με αφήγηση, του συνταγματάρχη ε.α. Δημήτρη Παπαποστόλου, από την Λαμία, διοικητή καταδρομών Κύπρου, από το τέλος του 1968 μέχρι το 1970, στον Γρηγόρη Α. Μιχαλόπουλο, ο στρατηγός Γερακίνης τον κάλεσε στο γραφείο του, εκεί του εξήγησε, ότι ο Μακάριος έδιωξε την προηγούμενη φρουρά και ότι επιπρόσθετα ο ίδιος ο Μακάριος, επιθυμούσε η φρουρά του να είναι από καταδρομείς, ως οι πλέον κατάλληλοι. Έτσι του αναθέτει, να αναλάβει, τη συγκρότηση τμήματος καταδρομών, για φύλαξη του προεδρικού μεγάρου.
O Παπαποστόλου συγκροτεί μια δύναμη από τριάντα καταδρομείς με επικεφαλής ένα υπολοχαγό, στους οποίους αναθέτει την εξωτερική και εσωτερική φύλαξη του προεδρικού. Επιπρόσθετα, αναλαμβάνουν και καθήκοντα απονομής τιμών, σε όλα τα επίσημα πρόσωπα. Ο Παπαποστόλου επισκέπτεται το προεδρικό, τακτικά, όπως ισχυρίζεται για καλύτερη εποπτεία των καταδρομέων και σιγά αλλά σταθερά, αναπτύσσει φιλική σχέση με τον Μακάριο, άλλα και με τον υπασπιστή του μακάριου Αθανάσιο Πουλίτσα. Ο Αθανάσιος Πουλίτσας δεν είναι στρατιωτικός άλλα αξιωματικός της ελληνικής αστυνομίας. Ο Μακάριος γνώρισε τον Πουλίτσα στη Αθήνα μετά την επιστροφή του από την εξορία στις Σεϋχέλλες και κάποια μέρα, τον έφερε να είναι μαζί του στην Κύπρο. Εάν συνεχίσω με αυτά τα πρόσωπα ανοίγει ένα τεράστιο κεφάλαιο, που ποτέ δεν έκλεισε. Απλά, να αναφέρω ότι ο Παπαποστόλου δεν ήταν στην Κύπρο το 1974, βρέθηκε στην Κύπρο το 1965, διοικητής μοίρας καταδρομών με έδρα το Μερσινίκι. Στις 21-04-1967 ευρίσκεται στην Αθήνα ανάμεσα στους πρωτεργάτες της δικτατορίας και έφερε εις πέρας την κατάληψη του ελληνικού πεντάγωνου. Κλήθηκε όμως και ανακρίθηκε από την ειδική εξεταστική επιτροπή της βουλής των Ελλήνων για τον φάκελο της Κύπρου.
Ξαναγυρίζω στα δικά μας τα παιδιά, τους καταδρομείς και πως βρέθηκα στο προεδρικό. Όλοι ξέραμε ότι έκτος από τις μονάδες μας, φρουρούσαμε εναλλάξ με τις άλλες μοίρες το ΚΕΜΚ στο Σταυροβούνι. Θεωρούσαμε όμως κεκτημένο της 31 Μ.Κ το προεδρικό .
Μια μέρα τον Μάιο ή αρχές Ιουνίου, του 1973 φώναξε η διοίκηση κάποια ονόματα, ανάμεσα στα αλλά και το δικό μου και μας ανακοινώθηκε η αποστολή μας στο προεδρικό. Παραξενεύτηκα για να είμαι ειλικρινής γιατί η διμοιρία δεν ήταν του επιπέδου διμοιρία επιδείξεως. Αυτό που θυμάμαι έντονα είναι αυλάκι τον ιδρώτα, που έτρεχε στο σώμα μου, όταν έβγαζα ακίνητος την ημερήσια σκοπιά εκεί στα κανονάκια του προεδρικού, εκεί στα σκαλοπάτια που βλέπετε στην τηλεόραση, έτσι είμαι σίγουρος ότι ήταν καλοκαίρι.
Εκείνη η χρονική περίοδος δεν προσφερόταν για πολλές ερωτήσεις. Μια σκέψη μου ήταν ότι δεν με συμπαθούσαν για αυτό το λόγο με έστελναν εκεί. Μια άλλη σκέψη όταν πέρασαν τα χρόνια με έστελναν επειδή εκτελούσα και καθήκοντα διακοσμητικού Α.Μ. έξω από την πύλη της μόνης και συνοδεία τουριστών σε επιτρεπτές ώρες, για όσους ήθελαν να δουν την εκκλησία άλλα και τα χαλάσματα μιας μεσαιωνικής εκκλησιάς (διακοσμητικού Α.Μ. δεν υπάρχουν σε συνηθισμένες μονάδες). Καταλάβαμε ότι κάτι έγινε. Πολλά χρόνια αργότερα, σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή ο λοχαγός του εφεδρικού Τάκης Τσαγκάρης, τον άκουσα να λέει ότι μετά την τελετή υποστολής της σημαίας οι καταδρομείς έπιασαν τα γεννητικά τους όργανα και σφύριξαν στον Μακάριο. Ψέματα ή αλήθεια αυτά άκουσα, αυτά λέω.
Όταν πήγαμε στο προεδρικό, τα πράγματα δεν ήταν πλέον όπως τα περιέγραψα πιο πάνω. Ο υπολοχαγός έγινε ανθυπολοχαγός και από τριάντα καταδρομείς η παρουσία μας μειώθηκε σε δεκαπέντε άτομα. Τα καθήκοντα μας κατά τη διάρκεια της ημέρας περιορίστηκαν στην επάνδρωση σε τρεις μόνο σκοπιές, συμπεριλαμβανομένης της ακίνητης που περιέγραψα πιο πάνω και ήταν η μόνη αποκλειστική δική μας. Οι άλλες δυο, είσοδος και έξοδος του προεδρικού ήταν διπλοσκοπιά με πάνοπλο αστυνομικό, σε όλες τις περιπτώσεις αποδίδαμε στρατιωτικό χαιρετισμό σύμφωνα με το πρωτόκολλο. Επίσης συγκροτούσαμε τιμητικό άγημα μαζί με τη φιλαρμονική της αστυνομίας, σε περίπτωση επίσημης τελετής, όπως άφιξης αρχηγών ξένων κρατών ή τελετή επίδοσης διαπιστευτηρίων από ξένους πρεσβευτές.
Αυτό που άλλαξε και υποβαθμίστηκε ο ρόλος των καταδρομέων ήταν το απότοκο τριών ιστορικών γεγονότων.
Α . Σύμφωνα με δημοσίευμα από το δικηγόρο, Ανδρέα Παναγιώτου, στις 18-6-1967 κατέφυγε στην Κύπρο ο Αλέξανδρος Παναγούλης. Κατόπιν οδηγιών του Μακάριου στις 27-01-1968 ο υπουργός εσωτερικών και άμυνας Πολύκαρπος Γιωρκάτζιης, εξέδωσε και παρέδωσε στον Αλέξανδρο Παναγούλη κυπριακό διαβατήριο. Στις 13-08-1968 ο Αλέξανδρος Παναγούλης διενεργεί απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου .
Β. Στις 08-03-1970 διενεργείται στην αρχιεπισκοπή απόπειρα δολοφονίας του αρχιεπίσκοπου Μακάριου. Το ελικόπτερο εβλήθη στον αέρα και ο Μακάριο σώζεται από τύχη. Τα πυρά δέχεται στην κοιλιακή χώρα ο ελλαδίτης χειριστής ταγματάρχης, Ζαχαρίας Παπαδογιάννης. Παρά τα σοβαρά τραύματα του καταφέρνει να προσγειώσει το ελικόπτερο σε παρακείμενο οικόπεδο.
Γ. Στις 15-03-1970 δολοφονείται σε περιοχή του χωριού Μια Μηλιά ο πρώην πανίσχυρος υπουργός εσωτερικών και άμυνας Πολύκαρπος Γιωρκάτζιης.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας εκεί κοιμόμασταν σε ένα καλό θάλαμο με τις ανέσεις του, στο προαύλιο του προεδρικού απέναντι από την καντίνα των αστυνομικών. Για φαγητό κατεβαίναμε πολλά σκαλοπάτια στην κοίτη του ποταμού, σε ένα παλιό κατασκεύασμα, κατάλοιπο των Άγγλων, απέναντι ήταν ένα αθόρυβο στρατόπεδο, το ένατο τακτικό συγκρότημα. Φαγητό ερχόταν κανονικά με χύτρα από τον Πενταδάκτυλο. Δεν υπήρχε κανένα προνόμιο. Δεν μας γινόταν σωματικός έλεγχος. Μετά την πρωινή αναφορά που γινόταν στην αυλή του προεδρικού πριν την άφιξη του Μακάριου, ο ανθυπολοχαγός εξαφανιζόταν μέσα στο γραφείο του μέχρι το επόμενο πρωινό.
Σε αυτή την πρωινή αναφορά ο μόνος έλεγχος και μέτρο ασφαλείας των όπλων, ήταν το πρόσταγμα 'δις εις το αέρα πυροβολήσατε'.
Το πρωινό κατά την άφιξη του Μακάριου, αυτό που θυμάμαι πιο έντονα, είναι τον αναβρασμό των αστυνομικών του εφεδρικού, οι οποίοι ήταν πάνοπλοι, με σύγχρονα αυτόματα και οπλοπολυβόλα, με φαιοπράσινη στρατιωτική στολή, αρβύλες και άπαντες έφεραν στη ζώνη περίστροφο. Το ίδιο επαναλαμβανόταν και το απόγευμα κατά την αναχώρηση του Μακάριου. Κάτι που δεν ξαναέγραψα είναι ότι ανάμεσα στα μέλη του εφεδρικού αστυνομικού σώματος υπήρχαν πρώην συνάδελφοι μας, μερικοί της διμοιρίας μας είχαν επαφή μαζί τους, εγώ ποτέ. Ουδέποτε εκτελέσαμε κοινή ή ξεχωριστή άσκηση άμυνας του προεδρικού.
Μετά από ένα μήνα κάποιος από μας, το απόγευμα έγραψε με κιμωλία σε σχετικά απόμερο μέρος, εκεί στα πολλά σκαλοπάτια προς την κοίτη του ποταμού, Γρίβας διγενής ένωσης, μαθεύτηκε και ξεκίνησαν οι αστυνομικοί καταδίωξη του. Νωρίς το πρωί μας έδιωξαν και εμάς .
21-03-2015
Αυτό που άλλαξε και υποβαθμίστηκε ο ρόλος των καταδρομέων ήταν το απότοκο τριών ιστορικών γεγονότων.
Α . Σύμφωνα με δημοσίευμα από το δικηγόρο, Ανδρέα Παναγιώτου, στις 18-6-1967 κατέφυγε στην Κύπρο ο Αλέξανδρος Παναγούλης. Κατόπιν οδηγιών του Μακάριου στις 27-01-1968 ο υπουργός εσωτερικών και άμυνας Πολύκαρπος Γιωρκάτζιης, εξέδωσε και παρέδωσε στον Αλέξανδρο Παναγούλη κυπριακό διαβατήριο. Στις 13-08-1968 ο Αλέξανδρος Παναγούλης διενεργεί απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου .
Β. Στις 08-03-1970 διενεργείται στην αρχιεπισκοπή απόπειρα δολοφονίας του αρχιεπίσκοπου Μακάριου. Το ελικόπτερο εβλήθη στον αέρα και ο Μακάριο σώζεται από τύχη. Τα πυρά δέχεται στην κοιλιακή χώρα ο ελλαδίτης χειριστής ταγματάρχης, Ζαχαρίας Παπαδογιάννης. Παρά τα σοβαρά τραύματα του καταφέρνει να προσγειώσει το ελικόπτερο σε παρακείμενο οικόπεδο.
Γ. Στις 15-03-1970 δολοφονείται σε περιοχή του χωριού Μια Μηλιά ο πρώην πανίσχυρος υπουργός εσωτερικών και άμυνας Πολύκαρπος Γιωρκάτζιης.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας εκεί κοιμόμασταν σε ένα καλό θάλαμο με τις ανέσεις του, στο προαύλιο του προεδρικού απέναντι από την καντίνα των αστυνομικών. Για φαγητό κατεβαίναμε πολλά σκαλοπάτια στην κοίτη του ποταμού, σε ένα παλιό κατασκεύασμα, κατάλοιπο των Άγγλων, απέναντι ήταν ένα αθόρυβο στρατόπεδο, το ένατο τακτικό συγκρότημα. Φαγητό ερχόταν κανονικά με χύτρα από τον Πενταδάκτυλο. Δεν υπήρχε κανένα προνόμιο. Δεν μας γινόταν σωματικός έλεγχος. Μετά την πρωινή αναφορά που γινόταν στην αυλή του προεδρικού πριν την άφιξη του Μακάριου, ο ανθυπολοχαγός εξαφανιζόταν μέσα στο γραφείο του μέχρι το επόμενο πρωινό.
Σε αυτή την πρωινή αναφορά ο μόνος έλεγχος και μέτρο ασφαλείας των όπλων, ήταν το πρόσταγμα 'δις εις το αέρα πυροβολήσατε'.
Το πρωινό κατά την άφιξη του Μακάριου, αυτό που θυμάμαι πιο έντονα, είναι τον αναβρασμό των αστυνομικών του εφεδρικού, οι οποίοι ήταν πάνοπλοι, με σύγχρονα αυτόματα και οπλοπολυβόλα, με φαιοπράσινη στρατιωτική στολή, αρβύλες και άπαντες έφεραν στη ζώνη περίστροφο. Το ίδιο επαναλαμβανόταν και το απόγευμα κατά την αναχώρηση του Μακάριου. Κάτι που δεν ξαναέγραψα είναι ότι ανάμεσα στα μέλη του εφεδρικού αστυνομικού σώματος υπήρχαν πρώην συνάδελφοι μας, μερικοί της διμοιρίας μας είχαν επαφή μαζί τους, εγώ ποτέ. Ουδέποτε εκτελέσαμε κοινή ή ξεχωριστή άσκηση άμυνας του προεδρικού.
Μετά από ένα μήνα κάποιος από μας, το απόγευμα έγραψε με κιμωλία σε σχετικά απόμερο μέρος, εκεί στα πολλά σκαλοπάτια προς την κοίτη του ποταμού, Γρίβας διγενής ένωσης, μαθεύτηκε και ξεκίνησαν οι αστυνομικοί καταδίωξη του. Νωρίς το πρωί μας έδιωξαν και εμάς .
21-03-2015
No comments:
Post a Comment