Σου γράφω... Ποίηση Μαίρης Γκαζιάνη

Λένε πως συχνά οι λέξεις εχθρεύονται η μια την άλλη.  Άλλες φορές συγκατοικούν. Η μια δίπλα στην άλλη προφέροντας αλήθειες, αναμνήσεις, πληγές και μεγάλα πάθη. 

Η δύναμή τους -λένε οι σοφοί και οι διαβασμένοι- εντυπώθηκε στις ψυχές των ανθρώπων εξαιτίας της αντίφασής τους. Της ελκτικής και απωστικής τους δύναμης που ταυτόχρονα συνυπήρχαν. Σαν το κακό και το καλό. Σαν τους δράκους και τις νεράιδες. Σαν τα πάθη και τα λάθη.

Η ποίηση της Μαίρης Γκαζιάνη ακροβατεί ανάμεσα στο «έλκω» και στο «απομακρύνω» ανάμεσα στη πράξη και την ηχώ της, μεταξύ της μαριονέτας και του νήματος που την κινεί. Οι λέξεις της εξομολογούνται τον πιο μεγάλο της ζωής μας νόμο, η αγάπη ήταν πάντα ένα ταξίδι από τη βαθιά πληγή προς τη γιατρειά και το αντίστροφο.
Μαίρη Γκλικάτση
Υπεύθυνη Έκδοσης-Αρχισυνταξίας
ΝΤΟΥΕΝΤΕ Magazine

Η Μαίρη Σ. Γκαζιάνη δεν είναι μόνο μια επιτυχημένη ζωγράφος, αλλά ένας ευαίσθητος άνθρωπος γεμάτος πνευματικές και καλλιτεχνικές ανησυχίες, που εκφράζεται συνέχεια μέσα από τα ωραία έργα της. Τώρα, αποφάσισε, να μας χαρίσει και την πρώτη της ποιητική συλλογή "Σου γράφω...".

 

Στην ποίηση της Μαίρης συναντά κανείς τον έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις του. Το πάθος, η δύναμη της στιγμής, ο απόλυτος έρωτας, η απογοήτευση όταν οι προσδοκίες ματαιώνονται, η θλίψη και ο θυμός… Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη, όπου περιγράφονται όλα τα παραπάνω.

Θαρρείς και κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι να γράφουν να αποτυπώνουν στη λευκή σελίδα θύμησες, συναισθήματα και μύχιες σκέψεις. Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε η Μαίρη Γκαζιάνη είναι αναμφίβολα μια από αυτούς. Η γραφή της σε ταξιδεύει, γεννά εικόνες ακόμα και ήχους. Και κάπου εκεί, μέσα στη ποίησή της, νιώθεις πως εκτός από την ίδια ανακαλύπτεις και τον εαυτό σου.
Νατάσα Γκουτζικίδου
Συγγραφέας

''Καληνύχτα αγαπημένε μου...
αγαπημένε μου
και τι να σου χαρίσω που δεν έχεις
να σου χαρίσω ολοστρόγγυλο τον ήλιο
για να τον δεις την ώρα που θα φεύγεις αγαπημένε μου
μια καλημέρα για το τέλος και ένα σύννεφο
να κρύψει το φεγγάρι να αντέχεις
σαν μακραίνω από σένα αγαπημένε μου
και τα κομμάτια που θα μείνουν
να ΄ναι δικά μου μόνο γιατί εγώ αντέχω
στα κομμάτια αγαπημένε μου...''