Με ρουσφέτι για μια πιο «δίκαιη κοινωνία»

Του Τάσου Μητσόπουλου

Βουλευτή 

Ποιος αλήθεια πιστεύει ότι η κυβέρνηση Χριστόφια με το σύνθημα «δίκαιη κοινωνία» κατάφερε να απαλλάξει την Κύπρο από το ρουσφέτι; Υποθέτω κανείς. Εδώ ακόμη και τα κορυφαία στελέχη του ΑΚΕΛ στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις δεν κρύβουν αυτό που όλοι γνωρίζουμε. Ότι δηλαδή έχει στηθεί ένας άριστος μηχανισμός εξυπηρέτησης της κομματικής πελατείας με ιδιαίτερη έμφαση στην άλωση και στο μακροχρόνιο έλεγχο της κρατικής μηχανής. «Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι». Σκεφτόμουν όμως ειλικρινά, μετά από μια ακόμη αποκάλυψη, απροκάλυπτων κι ευνοιοκρατικών παρεμβάσεων, που ενορχηστρώνονται μάλιστα κι εκτελούνται στα ανώτατα κλιμάκια του προεδρικού μεγάρου, πόσο εύκολο είναι ένα κεφάλαιο αξιοπιστίας να εξανεμιστεί εν ριπή οφθαλμού.

Πόσο κενό και υποκριτικό ακούγεται πια το σύνθημα περί «δίκαιης κοινωνίας» στα αυτιά των πολιτών μετά τη χιονοστιβάδα των αποκαλύψεων για απροσχημάτιστες παρεμβάσεις άλλοτε του ΑΚΕΛ, δια το Γενικού του Γραμματέα και άλλοτε του ιδίου του Προέδρου, δια του Διευθυντή του γραφείου του, στην ομαλή λειτουργία του κράτους και των θεσμών, προκειμένου κάποιοι να ευνοηθούν εις βάρος κάποιων άλλων. Γιατί εδώ ισχύει η γνωστή αρχή «όλοι είναι ίσοι αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους».

Κι εκεί που κάποιος θα ανέμενε από την κυβέρνηση μια πράξη εντιμότητας, παλικαριάς κι ευθύνης, μια δημόσια απολογία γι αυτά που γίνονται, τι ακούμε; Ακούμε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ένα νέο σε ηλικία πολιτικό από τον οποίο προσωπικά θα ανέμενα μια σύγχρονη, ασυμβίβαστη και ρηξικέλευθη προσέγγιση σε θέματα αρχών, να επιχειρεί απολογητικά συμψηφισμό. Τι μας είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; Ότι αυτά τα έκαναν και οι προηγούμενοι, τα έκανε και ο Δημοκρατικός Συναγερμός. Κι επειδή τα έκαναν οι προηγούμενοι, προφανώς υπάρχει κάθε δικαιολογητικό και κάθε ηθική νομιμοποίηση, για να τα κάνουν και οι τωρινοί και οι επόμενοι. Για να συνεχίσουμε τον φαύλο κύκλο μιας τριτοκοσμικής πρακτικής που ευτελίζει κάθε μορφή ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Χωρίς ίχνος αιδούς και αισχύνης.

Η δήλωση αυτή και όσες άλλες ακολούθησαν, αποτελεί κατά τη γνώμη μου ομολογία αμηχανίας και αποτυχίας. Πλήρη αδυναμία υλοποίησης ενός διακηρυγμένου και προγραμματικού στόχου της κυβέρνησης – εκτός κι αν ήταν μόνο για τα μάτια του κόσμου - η οποία απλώς εφαρμόζει στην πράξη τη γνωστή παροιμία «άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς».

Θα κλείσω το άρθρο μου αυτό με απόσπασμα από μια παλαιότερη παρέμβασή μου που διατηρεί πλήρως τη διαχρονικότητα και την επικαιρότητά της: «Με αυτή όμως τη λογική – της δικαιολόγησης των αδικαιολόγητων που για πολλοστή φορά επιχειρεί η κυβέρνηση - ένα πράγμα είναι βέβαιο. Θα βαυκαλιζόμαστε ότι αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα ενώ αυτό θα παίρνει διαστάσεις. Θα βρίσκουμε κάθε φορά τα εξιλαστήρια θύματα για να φορτώνουμε τις συλλογικές μας ευθύνες. Θα διευρύνουμε το χάσμα αξιοπιστίας μεταξύ πολιτών και πολιτικής. Και όλα αυτά την ώρα που τα φαινόμενα κοινωνικής αποσύνθεσης και εκφυλισμού θα μας προκαλούν δυσάρεστες εκπλήξεις τις οποίες εκ των υστέρων με ιερή αγανάκτηση θα αποδοκιμάζουμε αλλά και με περισσή σοβαροφάνεια και επιστημονική εμβρίθεια θα επιχειρούμε να ερμηνεύσουμε. Να το χαιρόμαστε λοιπόν το σύστημα που ασχολείται με τα επιφαινόμενα και όχι με την ουσία». 

Να χαιρόμαστε και την κυβέρνηση της «δίκαιης κοινωνίας» για τους ομολογουμένως νέους και ευφάνταστους τρόπους που βρήκε να αντιμετωπίσει και να εξαρθρώσει το πρόβλημα του ρουσφετιού.

Τάσος Μητσόπουλος

Βουλευτής Λάρνακας

Επίτροπος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων

Η ουρά είναι για την τουαλέτα;

Όχι, είναι για τον (εκάστοτε) γραμματέα της προεδρίας...