Φυγοστρατία : Γέννημα της παρακμής μας

Του Αντρέα Θεμιστοκλέους

Βουλευτή

Μέχρι πριν κάποια χρόνια ανάμεσα στους έφηβους και τους νέους εθεωρείτο μεγάλο κουσούρι κάποιος, έστω και δικαιολογημένα, να μην υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Μάλιστα, πολλές φορές όταν ιατρικώς και αποδεδειγμένα κάποιος χαρακτηριζόταν ως βοηθητικός ή ακόμα χειρότερα απορρίπτετο, τότε ο βοηθητικός ή ο απορριφθής έκανε το παν για να επανεξεταστεί και αν και πάλιν ευρίσκετο βοηθητικός ή απορριπτέος, το έφερε βαρέως, τόσον ο ίδιος όσον και η οικογένεια του.

Σήμερα τόση είναι η παρακμή μας που τα πράγματα αντεστράφησαν. Ο κανόνας για όσους επιδιώκουν δολίως ν’ απαλλαχτούν της στρατεύσεως, είναι να θέλει ο ίδιος ο νέος ν’ απορριφθεί και τόσον ο ίδιος όσον και η οικογένεια του όχι μόνον δεν το φέρουν βαρέως αλλά το παινεύονται κιόλας, ωσάν να είναι μεγάλος άθλος υψηλής αρετής κάποιος να επικαλείται ψυχοδιανοητικά νοσήματα ή παρεκκλίσεις του φυσιολογικού για ν’ απαλλαχτεί από τη στρατιωτική θητεία.

Τι χαρακτήρα και τι πεποιθήσεις απέκτησαν και διαθέτουν όσοι δολίως αποφεύγουν τη στράτευση και σε ποιο περιβάλλον και με ποιες επιδράσεις μεγάλωσαν για να φτάνουν σ’ αυτό το κατάντημα; Μάλιστα ορισμένοι για να επιτύχουν γρήγορα και αποτελεσματικά τη φυγοστρατία φτάνουν στο κατάντημα να δηλώνουν ότι είναι παρεκκλίνοντες του φυσιολογικού, δηλαδή, να δηλώνουν ομοφυλόφιλοι χωρίς να είναι, αγνοώντας ότι στην Αμερική, αλλά και αλλαχού, οι χιλιάδες των πραγματικών ομοίων τους είχαν ως ένα από τα βασικότερα αιτήματα τους να καταργηθεί ο αποκλεισμός τους από τον αμερικανικό στρατό, κάτι που πέτυχαν επί Κλίντον το 1993.

Οι δολίως αποφεύγοντες τη στράτευση, όταν ερωτηθούν, προβάλλουν κατά κανόνα τ’ ακόλουθα επιχειρήματα, τα οποία πέραν από δηλωτικά της ανατροφής και της νοοτροπίας τους, είναι και συμπτώματα και χαρακτηριστικά της παρακμής στην οποία έχουμε οδηγηθεί. Παρακμής εθνικής, πολιτικής, κοινωνικής και ηθικής.

«Γιατί να πάω να υπηρετήσω αφού και άλλοι αποφεύγουν τη στράτευση; Γιατί να καθυστερήσω δύο χρόνια τις σπουδές μου, την επαγγελματική μου αποκατάσταση και καριέρα; Σε τι χρειάζεται η Εθνική Φρουρά, αφού αν το θελήσουν οι Τούρκοι να μας πιάσουν όλους, μπορούν να το κάνουν όποτε θελήσουν; Γιατί να στερηθώ για δύο χρόνια την καλοπέραση μου και να μπω σε ταλαιπωρίες, πορείες, αγγαρείες, ασκήσεις, σκοπιές και δεν συμμαζεύεται, όταν όλα αυτά μπορώ να τ’ αποφύγω και όταν οι άλλοι, τα θύματα οι συνομήλικοι μου, θα υπόκεινται σ’ όλα αυτά, εγώ θα μπορώ να παρακολουθώ τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα ή στο Μάντσεστερ την ομώνυμη ομάδα; Και ποιον και από ποιους να τον προσέχω και για ποιον και για τι να πολεμήσω;» 

Στις απαντήσεις που δίνουν, υπό μορφή ερωτήσεων, οι δολίως αποφεύγοντες τη στράτευση δεν νομίζω να χρειάζεται ούτε σχόλιο ούτε απάντηση, διότι το σημαντικό δεν είναι το τι ο καθένας επινοεί ή εφευρίσκει ως δικαιολογία για τις απαράδεκτες πράξεις και κατακριτέες συμπεριφορές του, αλλά το πώς ένας λαός υπό ημικατοχή και μόνιμη απειλή έφτασε στο κατάντημα να εκτρέφει, να επιτρέπει, να αιτιολογεί, να δικαιολογεί, ν’ ανέχεται και ενίοτε να επιβραβεύει τέτοια επικίνδυνα, θλιβερά και νοσηρότατα φαινόμενα.

Η δική μας άποψη για το τι φταίει γι’ αυτό το κατάντημα συνοψίζεται στ’ ακόλουθα:

Πρώτον. Η αναξιότητα, η ανικανότητα και πολύ περισσότερον η έλλειψη ισχυρής πραγματικής θελήσεως τής πολιτείας να πατάξει άμεσα και αποτελεσματικά το θλιβερό αυτό φαινόμενο.

Δεύτερον. Η απουσία οράματος απ’ όσους έχουν και φέρουν ευθύνη πολιτική, πνευματική και θεσμική για το πού πάει αυτός ο τόπος και για την παράλληλη γενικευμένη απαξίωση των πάντων από τους πολλούς.

Τρίτον. Η ολοένα αυξανόμενη τάση αυτοαπομονώσεως των ανθρώπων και η ανάπτυξη ενός νοσηρού ατομικισμού – ωφελιμισμού (ευκολότερα, γρηγορότερα, ψηλότερα) και η επικράτηση της θεωρίας του «κρύψε να περάσουμε» και του ωχαδερφισμού.

Τέταρτον. Ο ιδεολογικός και αξιακός αποπροσανατολισμός και η κρίση ταυτότητας που κατάφεραν να επιφέρουν στην κοινωνία και δη στη νεολαία τα ορφανά της αριστεράς και του διεθνισμού, οι ψευτοπροοδευτικοί της δεξιάς και κάθε κοπής αφελείς, ανιστόρητοι, ψευτοειρηνιστές και ψευτοεπαναπροσεγγιστές ενοχοποιώντας και διώκοντας τον πατριωτισμό και πλήττοντας ανελέητα κάθε τι που από μόνο του ή μαζί με άλλα είναι εστία παρούσης ή μελλοντικής αντιστάσεως σ’ όσα κυοφορούνται και έκδηλα μάς απειλούν.

Και ως υστερόγραφο μια εισήγηση προς όλα τα πολιτικά κόμματα:

Οι υποψήφιοι για τις θέσεις του προέδρου της Δημοκρατίας, του βουλευτή και του ευρωβουλευτή και όσοι και όσες αποδέχονται τιμητικούς διορισμούς από τον εκάστοτε πρόεδρο της Δημοκρατίας ή το υπουργικό του συμβούλιο να δηλώνουν δημοσίως, πότε, πόσον και πού υπηρέτησαν τη στρατιωτική τους θητεία. Το ίδιο να ισχύει και στην περίπτωση που τ’ άρρενα τέκνα τους έκλεισαν την ηλικία στρατεύσεως.

Η πατρίδα δεν είναι μόνο θέσεις, αξιώματα και μόνο για να κατοχυρώνει τα δικαιώματα και τις απολαύσεις μας! Έχει και απαιτήσεις η πατρίδα!

Αντρέας Θεμιστοκλέους

Βουλευτής