Ζήτα, ζήτα, όλο και κάτι θε ν’αρπάξεις!

Του Μιχάλη Κονταράτου

Εγώ πολιτικός δεν είμαι, ευτυχώς, γιατί έχω συνηθίσει να λεω τα πράγματα όπως είναι και, σε γενικές γραμμές, να είμαι και ειλικρινής και τίμιος. Ιδιότητες που δεν συνάδουν με το ‘επάγγελμα’ του πολιτικού!

Σκεφτόμουν, λοιπόν, ότι στην ταλαίπωρη περιοχή μας και εννοώ από Θράκη μέχρι Κύπρο, υπάρχουν δύο συνιστώσες. Από την μία οι Τούρκοι και απ’ την άλλη οι Έλληνες. (Ελλαδίτες και Κύπριοι).

Πάγια τακτική της Τουρκίας είναι μονίμως να ζητούν, να απαιτούν, να παραβιάζουν και να εκβιάζουν ασχέτως λογικής ή νομιμότητας. Αν δεν τους κάτσει τίποτα, τι είχαν τι έχασαν. Ένα όμως να κάτσει, είναι συν ένα!

Εμείς από την άλλη, τι κάνουμε; Έχουμε το δίκαιο με το μέρος μας! So what? Κάνουμε διαβήματα! So what? Διαμαρτυρόμαστε στους διεθνείς οργανισμούς! So what? Το παίζουμε καλά κορίτσια! Να μην συγχύσουμε τους μεγάλους μας συμμάχους! Να μην τους πάμε κόντρα! So what? Ξεχνάμε ότι τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο μόνον ενώ τα κακά, πάνε παντού! Δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε τέτοιου είδους συμπεριφορές! Εδώ δεν κολλάει πια το So what? Εδώ όλοι γελάνε μέχρι δακρύων!

Έχουμε και τον φουκαρά τον Πρόεδρό μας να τρέχει κάθε βδομάδα, μέσα στην ζέστη, για να συναντηθεί με τον...Telly Savalas των Τουρκοκυπρίων και αυτός, κάθε φορά, να του τ’αλλάζει! Κάθε φορά άλλες πελλάρες, πάντα με το χαρακτηριστικό Τουρκικό σκεπτικό: ζήτα, ζήτα, όλο και κάτι θε ν’αρπάξεις!

Και σα να μην του φτάνει η στεναχώρια του δικού μας, έχει να αντιμετωπίσει και τις κορώνες των συνκυβενούντων με, prima soprano, τον Γιαννάκη τον Τουρκοφάγο!
Και, λεω κι εγώ τώρα : Αφού εμείς θα είμαστε τα θύματα του βιασμού, αυτό είναι σχεδόν βέβαιο, αφού θα τον αρπάξουμε που θα τον αρπάξουμε, να μην το φχαριστηθούμε και λίγο;

Για σκεφθείτε: Δεν θα νιώθατε καλύτερα αν σε μια απ’ αυτές τις συναντήσεις τα παίρνε στο κρανίο ο δικός μας και του λέγε:
- Τι λες ρε φαλακρό καθίκι; Δεν ανοίγεις τον Λιμνίτη; Χέστηκα!! Από αύριο κλείνω εγώ ΟΛΑ τα οδοφράγματα! Εμείς δεν θα πηγαίνουμε ποτζεί και ούτε εσείς ποδά!
-
Για να δούμε τι θα έκαναν χωρίς τους δικούς μας ανεγκέφαλους που τ’ακουμπάνε κάθε βράδυ στα καζίνο τους;
Χωρίς τα μεροκάματα των χιλιάδων που έρχονται και δουλεύουνε ποδά;
Χωρίς τσάμπα περίθαλψη;
Χωρίς τους δικούς μας ηλίθιους που νομίζουν ότι λύνουν το οικονομικό τους πρόβλημα ψωνίζοντας από εκεί ένα τζιν 20 εύρο φθηνότερα.

Η οικονομία τους θα κατέρρεε σε χρόνο DT. Βέβαια, θα πέφτανε όλοι να μας φάνε! So what? Θα μας βρίζανε όλοι ! So what? Σίγουρα θα τ’ανοίγαμε πάλι τα οδοφράγματα αλλά ίσως, αν το παίζαμε έξυπνα, κάτι πάρα πάνω να κερδίζαμε!

Αλλά και τίποτε να μην βγάζαμε, ένα είναι σίγουρο: Θα το χαμε φχαριστηθεί!
Μιχάλης Κονταράτος