Ηρθε η ώρα της ανακήρυξης της ΑΟΖ; Μα και βέβαια ήρθε… Θα το επιτρέψουν οι Αμερικανοί;

Γράφει ο Θεόδωρος Καρυώτης 

Η ΑΟΖ της Ελλάδας... Η ΑΟΖ της Ελλάδας... 

Όλοι μιλάνε για AOZ, αλλά ΑΟΖ δεν βλέπουμε! Έχουν ήδη περάσει 36 χρόνια από το 1982, όταν η παγκόσμια κοινότητα δημιούργησε το Σύνταγμα των Θαλασσών με την υπογραφή της νέας Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Ήδη 138 κράτη έχουν ανακηρύξει ΑΟΖ, αλλά η Ελλάδα, πάσχοντας από φοβικό σύνδρομο, δεν έχει τολμήσει να ανακηρύξει τη δική της.

Δεν το έκανε ούτε όταν η Κύπρος, με πρωτοβουλία του Προέδρου της, Τάσσου Παπαδόπουλου, ανακήρυξε την ΑΟΖ της το 2004.

Σήμερα σε μια τραγική περίοδο που περνά η πατρίδα μας, σε όλα τα μέτωπα, τα έχουμε κυριολεκτικά χαμένα. Οι τηλεοράσεις, οι εφημερίδες, τα περιοδικά, τα καφενεία κουβεντιάζουν για την ΑΟΖ και κάποιος δημοσιογράφος αναφερόμενος στην ΑΟΖ της Κύπρου την αποκάλεσε Ανεξάρτητη Οικονομική Ζώνη.

Η Εξάρτηση από τις ΗΠΑ
Από το Δόγμα Τρούμαν μέχρι σήμερα ανήκουμε στην σφαίρα επιρροής των Ηνωμένων Πολιτειών και δεν ξεφύγαμε από αυτή την επιρροή ούτε επί Ανδρέα Παπανδρέου.

Στις 14 Μαΐου 1948, ο David Ben-Gurion, επικεφαλής της Εβραϊκής Υπηρεσίας, ανακήρυξε την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και ο Αμερικανός Πρόεδρος Harry S. Truman αναγνώρισε το νέο έθνος την ίδια ημέρα.

Βασικά, από εκείνη την ημερομηνία η κυβέρνηση των ΗΠΑ γνωρίζοντας την κρισιμότητα της Ανατολικής Μεσογείου έβαλε υπό την προστασία της τα τρία βασικά οικόπεδα της περιοχής που ήταν και είναι το Ισραήλ, η Ελλάδα και η Τουρκία. Η Ρωσία προσπάθησε να αποσπάσει κάποιο από τα οικόπεδα αυτά από τα χέρια της Αμερικής αλλά, μέχρι στιγμής, δεν τα έχει καταφέρει. Πρόσφατα, έχει επίσης εμφανιστεί στην περιοχή η Κίνα, που φαίνεται να ενδιαφέρεται για το ελληνικό οικόπεδο και τους καλωσορίσαμε στην περιοχή μια και μας συνδέει αμοιβαίος σεβασμός για τους αρχαίους πολιτισμούς μας. Θα είναι βέβαια λίγο δύσκολο να τους έχουμε συμμάχους απέναντι στην Τουρκία στα θέματα Δικαίου της Θάλασσας, μια και αυτοί καταπατούν την UNCLOS στη Σινική Θάλασσα.

Σήμερα η αξία του οικοπέδου της περιοχής έχει αποκτήσει σχεδόν ανυπολόγιστη αξία λόγω των υδρογονανθράκων που φαίνεται ότι υπάρχουν στην περιοχή, αλλά οι Αμερικανοί δεν έχουν αλλάξει στάση για την σημασία των τριών αυτών κρατών στην περιοχή και οι τελευταίες εξελίξεις το επιβεβαιώνουν. Πρώτο έρχεται το Ισραήλ, μετά η Τουρκία και μετά η Ελλάδα.

Το κύριο πρόβλημα της Ελλάδας στην ελληνοτουρκική διένεξη είναι ξεκάθαρα η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών, που δεν έχει αλλάξει καθόλου τα τελευταία 30 χρόνια. Οι Αμερικανοί, από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι την πρωθυπουργία του Αλέξη Τσίπρα, παίζουν το ίδιο βιολί προτρέποντας τις ελληνικές κυβερνήσεις να μην προχωρήσουν σε μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με την Τουρκία, προσποιούμενοι άγνοια ότι η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι, πάντα, μια μονομερής πράξη, όπως ακριβώς έπραξαν και οι ίδιοι το 1983.

Μια από τις πιο σημαντικές δηλώσεις, από αμερικανικής πλευράς, έγινε στις 27 Ιουλίου 2011 από τον βοηθό Υπουργό Εξωτερικών Φίλιπ Γκόρντον που έκανε , σε συνάντησή του με δημοσιογράφους στην Αθήνα, ξεκάθαρα την απαράδεκτη αυτή δήλωση:

«Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να αποφεύγονται μονομερή βήματα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν τα δικαιώματα των χωρών για την ανακήρυξη αποκλειστικών οικονομικών ζωνών, αλλά… δεν νομίζουμε ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδος να το πράξει χωρίς πλήρη συνεργασία με τους γείτονές της, της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης».

Πρέπει, πάραυτα, οι Ηνωμένες Πολιτείες να αποσύρουν αυτή τη δήλωση και να επιτρέψουν στην πατρίδα μας να ανακηρύξει την ΑΟΖ της Ελλάδας όπως ακριβώς και έκανε για την χώρα του ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρέιγκαν, με προεδρικό διάταγμα στις 10 Μαρτίου 1983.

Η Ελλάδα πρέπει, επίσης, με προεδρικό διάταγμα να ανακηρύξει τη δική της ΑΟΖ και όχι μέσω μιας χρονοβόρας κοινοβουλευτικής διαδικασίας, ώστε να μη προετοιμαστεί η Τουρκία να αντιδράσει. Η ανακήρυξη ΑΟΖ είναι, πάνω απ’ όλα μια μονομερής πράξη. Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι μέχρι σήμερα έχουν γίνει 138 ανακηρύξεις ΑΟΖ στον πλανήτη Γη και όλες αυτές ήταν μονομερείς, και σε καμία περίπτωση δεν υπήρξε κάποια κρίση στις διμερείς σχέσεις γειτονικών κρατών λόγω αυτής της μονομερούς ανακήρυξης.

Η Υποκρισία των ΗΠΑ
Η χώρα με τη μεγαλύτερη ναυτική δύναμη στο κόσμο, με τις τεράστιες ακτές και την μεγαλύτερη ΑΟΖ του πλανήτη μας έχει να κερδίσει πολλά με το να προσχωρήσει στην UNCLOS. Άρθρα που προσδιορίζουν θέματα ναυσιπλοΐας και υπερπτήσεων, καθώς επίσης θέματα που αφορούν την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος, τη ρύπανση, την παγκόσμια αλιεία και την εξόρυξη των μεταλλευμάτων των ωκεάνιων βυθών είναι πολύτιμα εργαλεία για τις ΗΠΑ. Η Αμερική δεν πρέπει να ανήκει σε μία μικρή μειοψηφία κρατών που δεν θέλουν να προσχωρήσουν στο νέο Σύνταγμα των Θαλασσών και Ωκεανών, όπως είναι το Ιράν, η Συρία, η Βόρειος Κορέα και η Τουρκία.

Η Αμερική όταν ανακήρυξε και μετά οριοθέτησε την ΑΟΖ της όχι μόνο έδωσε πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ στα νησιά της, αλλά σεβάστηκε και τα νησιωτικά κράτη Μπαχάμες και Κούβα που βρίσκονται απέναντι από τις ανατολικές ακτές της και μοιάζουν τόσο πολύ με τα δικά μας νησιά απέναντι από τις ακτές της Τουρκίας.

ΧΑΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΟΖ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ 

ΠΗΓΗ: Office of the Geographer, Department of State, Washington D.C. 2004
Όπως βλέπουμε από τον χάρτη, η Αμερική δεν υιοθέτησε τα τουρκικά επιχειρήματα ότι νησιά έχουν μειωμένη ΑΟΖ και οριοθέτησε την ΑΟΖ της με αυτή της Κούβας και των νησιών Μπαχάμες βάσει της μέσης γραμμής. Δεν υποστήριξε ότι η ΑΟΖ αυτών των νησιωτικών κρατών διαθέτει περιορισμένη ΑΟΖ ίση με την αιγιαλίτιδα ζώνη τους και επομένως η αμερικανική ΑΟΖ επεκτείνεται και πίσω από τις ανατολικές ακτές αυτών των νησιών.

Οι Αμερικανοί είναι προφανές ότι, όπως ήδη αναφέραμε, εφαρμόζουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Υποστηρίζουν ότι τα δικά τους νησιά, κατοικήσιμα ή μη, έχουν πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ, αλλά παρόμοια δικά μας νησιά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Αυτή είναι μια απαράδεκτη φιλοτουρκική θέση των Αμερικανών από το 1982 και πρέπει, επιτέλους, να εγκαταληφθεί.

Τέλος, μια ενδιαφέρουσα παράμετρος της ελληνοτουρκικής διένεξης έχει σχέση με τη θέση της CIA για το θέμα των υδρογονανθράκων του Αιγαίου. Σε μια απόρρητη έκθεσή της που συντάχθηκε το 1984 με την ονομασία «Μνημόνιο», που έχει αποχαρακτηριστεί από τον δημοσιογράφο Μιχάλη Ιγνατίου καλύπτονται όλα τα θέματα της ελληνοτουρκικής διαφοράς, όπως η επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας από τα 6 στο 12 ν.μ., ο εναέριος χώρος, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και η στρατικοποίηση μερικών ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου.

Για το θέμα της υφαλοκρηπίδας η έκθεση υιοθετεί μια ουδέτερη θέση αποφεύγοντας να ασχοληθεί με την έννοια της ΑΟΖ, αλλά κάνοντας μια πολύ σημαντική και κρίσιμη διαπίστωση, ότι δεν υπάρχουν σημαντικές ποσότητες υδρογονανθράκων στο Αιγαίο Πέλαγος. Από ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω, αυτή η αμερικανική θέση δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα.

Τέλος, αυτή η έκθεση της CIA στην σύνοψη των θέσεών της αναφέρει:
«Έτσι, ενώ η διένεξη ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία είναι πιθανότερο να απορρέει από μια στρατιωτική σύγκρουση στη Κύπρο, θα μπορούσε να επεκταθεί στο Αιγαίο και πιθανώς στην Θράκη – μόνο και μόνο γιατί οι Έλληνες αναγνωρίζουν το ευκρινές στρατιωτικό πλεονέκτημα της Τουρκίας σε μια σύγκρουση που θα περιορίζεται μόνο στο νησί. Οι Έλληνες θα έχουν μια μικρή υπεροχή σε εναέριες εμπλοκές στο Αιγαίο και θα κρατήσουν τις θέσεις τους στη θάλασσα. Στα σύνορα με την Θράκη, το πολύ δύσκολο έδαφος θα αντισταθμίσει την υπεροχή της Τουρκίας σε στρατό ξηράς και ο πόλεμος εκεί μάλλον θα τελειώσει με στασιμότητα.»

Από ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω, σήμερα η θέση των Αμερικανών έχει μόνο οριακά αλλάξει λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία.

Πρόσφατα, πάντως, είδαμε και κάτι, που δεν περιμέναμε να δούμε το έτος 2018. Ο Αμερικανός Πρέσβης στην Αθήνα να θυμίζει την εποχή , που ήταν πρέσβης στην Ελλάδα ο Τζον Πιουριφόι την τριετία 1950-53 στενός φίλος της τότε βασιλικής οικογένειας. Έτσι βλέπουμε τώρα, με δέος, τον Τζέφρι Πάϊατ να έχει απευθείας επαφή με τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ

Κάτω από τις σημερινές πολύ κρίσιμες συνθήκες χρειαζόμαστε και τον ελληνισμό της διασποράς για να βοηθήσει απέναντι στη μεγάλη στρατηγική απειλή που αντιμετωπίζουμε εξ Ανατολών. Πράγματι η κινητοποίηση της της διασποράς θα ήταν πολύ χρήσιμη, αλλά η παρέμβασή της στην Ουάσιγκτον δεν προβλέπεται, διότι η ελληνοαμερικανική κοινότητα δεν ενδιαφέρθηκε να ασχοληθεί με την ελληνική ΑΟΖ και να απαιτήσει από την αμερικανική κυβέρνηση να μην εναντιωθεί στην ανακήρυξη της ΑΟΖ από την Ελλάδα. Οι Ελληνοαμερικανοί δεν μοιάζουν στην εβραϊκή κοινότητα, για την οποία το Ισραήλ είναι πιο σημαντικό από την χώρα που τους γέννησε.

Η ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας
Το φάντασμα της ΑΟΖ συνεχίζει να καταδιώκει την Τουρκία. Είναι γνωστό σε όλους ότι η Τουρκία θεωρεί την έννοια της ΑΟΖ τον μεγαλύτερο εχθρό της στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Άγκυρα θεωρεί πως τώρα παρουσιάζεται μια μεγάλη ευκαιρία για να δημιουργήσει τετελεσμένα στην ΑΟΖ της Κύπρου και είναι διατεθειμένη να χοντρύνει το παιχνίδι. Καθώς περιφρονεί την UNCLOS, υποστηρίζει ότι η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα στην νότια πλευρά της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υποστηρίζει ότι έχει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο και ο μόνος τρόπος να το ισχυριστεί αυτό είναι να επιμένει ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο. Το οικόπεδο 4 της κυπριακής ΑΟΖ, όμως, δείχνει καθαρά ότι η Κύπρος έχει θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα και επομένως η Τουρκία δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι μόνο ο Τάσσος Παπαδόπουλος σήκωσε το ανάστημά του δηλώνοντας ουσιαστικά «εμείς ομιλούμε για ΑΟΖ και τίποτε άλλο», χωρίς ο Ερντογάν να αντιληφθεί τη σημασία της ιδιοφυούς κίνησης της Κύπρου το 2004. Εχει επίσης μεγάλη αξία το γεγονός ότι όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Ρωσίας και της Κίνας, έχουν αναγνωρίσει την ΑΟΖ της Κύπρου. Μόνο δύο κράτη παραβιάζουν την ΑΟΖ άλλων κρατών: Κίνα και Τουρκία! Οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι παριστάνουν τους Κινέζους στην Κύπρο και στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος.

Η Κύπρος αντιμετωπίζει ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, διότι όταν ένα κράτος οριοθετεί την ΑΟΖ του, πρέπει να προβλέπει και τις παρενέργειες, που μπορεί να προκληθούν και να είναι έτοιμο να την υπερασπιστεί με όλα τα νόμιμα μέσα. Έπρεπε από την εποχή του Τάσσου Παπαδόπουλου να μεριμνήσει για να αποκτήσει κάποια μικρή ναυτική δύναμη και να έχει εξασφαλίσει συμμάχους. Ακόμα και το Ισραήλ δεν σκέφτηκε, όταν άρχισε τις οριοθετήσεις της δικής του ΑΟΖ, να εξασφαλίσει τα θαλάσσια σύνορά του και τώρα τρέχει και δεν προλαβαίνει. Επομένως η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να βιαστεί συνάπτοντας στρατιωτικές συμμαχίες.

Το Ισραήλ και η Ε.Ε. αποτελούν αυτή τη στιγμή την άλλη εναλλακτική λύση στήριξης της Κύπρου. Από την πλευρά της, η Ε.Ε. όχι μόνο υπέγραψε την UNCLOS του1982, αλλά και την επικύρωσε την 1η Ιανουαρίου 1998, γεγονός που ενίσχυσε την αρμοδιότητά της σε όλους τους τομείς στους οποίους το Μέρος V της Σύμβασης παρέχει δικαιώματα και υποχρεώσεις στα παράκτια κράτη. Έτσι, σήμερα η κυπριακή ΑΟΖ είναι στην ουσία, επίσης, ΑΟΖ της Ε.Ε. Είναι, επομένως, υποχρέωση της Ε.Ε. να υπερασπιστεί σήμερα την ΑΟΖ ενός κράτους- μέλους της. Βέβαια, γνωρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί στην ΕΕ, αυτό αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός.

Αυτό που διακυβεύεται σήμερα είναι η ικανότητα της ΕΕ να δρα ως γεωπολιτικός παίκτης, που αντιλαμβάνεται τις προκλήσεις της εποχής , αλλά δυστυχώς η ουσιαστική έλλειψη κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα της Ευρώπης.

Παρακολουθήσαμε επιπλέον και το θλιβερό κατάντημα της φίλης Ιταλίας, που αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων, όταν απέφυγε να στείλει πολεμικά της πλοία για να υπερασπιστεί το ανυπεράσπιστο ερευνητικό γεωτρύπανό της και επέτρεψε στην Τουρκία να το εκδιώξει από την κυπριακή ΑΟΖ, που αποτελεί και ΑΟΖ της ΕΕ.

Τέλος, ο Τούρκος Πρωθυπουργός Γιλντίριμ χαρακτήρισε την άφιξη της ExxonMobil στην Κύπρο ως προκλητική κίνηση και δεσμεύτηκε ότι η Τουρκία θα ανταποκριθεί σε τέτοιες «προκλήσεις».

Η Αμερική απάντησε αστραπιαία στις απειλές Γιλντίριμ με δήλωση της εκπροσώπου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

«Η πολιτική των ΗΠΑ στην ΑΟΖ της Κύπρου υφίσταται από μακρού και δεν έχει αλλάξει, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αξιοποιήσει τους πόρους της στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της».

Στη συνέχεια όμως έκανε μια παράξενη υπόδειξη όταν ανέφερε:

«Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι οι πόροι πετρελαίου και φυσικού αερίου του νησιού, όπως και όλοι οι πόροι του, θα πρέπει να μοιράζονται δίκαια (equitably) μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης. Αποθαρρύνουμε κάθε ενέργεια ή ρητορική που αυξάνει τις εντάσεις στην περιοχή».

Το θέμα του equity (ευθυδικίας/δικαιοσύνης) έχει μια παλιά ιστορία από την περίοδο της Διάσκεψης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Αλλά μετά την παραβίαση της Κυπριακής ΑΟΖ το 2014, ο πρέσβης Ανδρέας Ιακωβίδης, σε μια συνέντευξή του στην εφημερίδα Φιλελεύθερος της Κύπρου, έδωσε μια αποστομωτική απάντηση στους Τούρκους ότι:

«O φυσικός πλούτος μια χώρας ανήκει στη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνησή της και αυτό συμβαίνει παντού στον κόσμο. Δεν εγείρεται θέμα να ανήκει σε «κοινότητες» μόνο στην Κύπρο. Η ΑΟΖ ανήκει σε κράτη, με Κυβέρνηση που τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης ως η Κυπριακή Δημοκρατία. Δεν είμαι ενήμερος για κανένα προηγούμενο άλλου κράτους όπου οι θαλάσσιες ζώνες δικαιοδοσίας (τα χωρικά ύδατα, ή συνορεύουσα ζώνη, ή ΑΟΖ, ή ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα) ανήκουν σε εθνότητες ή κοινότητες ή μειονότητες. Παράδειγμα οι γειτονικές μας χώρες όπως η Αίγυπτος, ο Λίβανος, το Ισραήλ, ή μακρινές χώρες όπως η Ινδία, όλες έχουν μειονότητες και όμως δεν εγείρεται θέμα να μην ανήκουν οι ζώνες θαλάσσιας δικαιοδοσίας στο κράτος και την Κυβέρνησή του.»

Οι Ηνωμένες Πολιτείες επανήλθαν σε κάτι που όχι μόνο δεν βοηθά την σημερινή κατάσταση, αλλά την υπονομεύει. Θα πρέπει η διατύπωση «θα πρέπει να μοιράζονται δίκαια (equitably) μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης» να μην επαναληφθεί.

Σήμερα, σε αυτή την δύσκολη περίοδο, η Κύπρος είναι τυχερή που διαθέτει έναν πολύ ικανό Υπουργό Εξωτερικών. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι βαθύς γνώστης των θεμάτων της ΑΟΖ και χειρίζεται με δεξιότητα τις τελευταίες εξελίξεις και εντυπωσίασε με τις θέσεις του τους διπλωμάτες του ΥΠΕΞ της Ελλάδας κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Αθήνα.

Έρχονται οι Αμερικανοί για να μας προστατέψουν
Είμαστε λαός της υπερβολής. Πιστέψαμε ότι οι Αμερικανοί έστειλαν το πιο μοντέρνο αεροπλανοφόρο τους για να διώξουν τους Τούρκους από την Κυπριακή ΑΟΖ και πανηγυρίζουμε !

Σύντομα αναμένονται στην Κύπρο δύο ερευνητικά πλοία της ExxonMobil για να εξερευνήσουν την περιοχή του οικοπέδου 10. Αργότερα, πολύ αργότερα, κατά τον Οκτώβρη θα στείλουν και γεωτρύπανο σε αυτό το οικόπεδο για να τρυπήσει τον βυθό της περιοχής, με πιθανότητα να βγάλει παρόμοιο χρυσάφι σαν αυτό του κοιτάσματος Zohr των Αιγυπτίων. Η UNCLOS προβλέπει καθαρά τα βήματα που πρέπει να ακολουθηθούν, που είναι με τη σειρά prospecting, exploring και exploiting (αναζήτηση, εξερεύνηση και εκμετάλλευση).

Να είστε σίγουροι ότι οι θρασύδειλοι Τούρκοι δεν θα κάνουν τον τσαμπουκά στους Αμερικανούς και απλά θα ανακοινώσουν ότι δεν παρεμβαίνουν, διότι το οικόπεδο 10 δεν τους ανήκει. Μάλιστα αρκετές φορές έχουν αναφέρει ότι αυτό ανήκει στην Αίγυπτο.

Όπως έγραψε ο Πέτρος Μηλιαράκης σ’ αυτον τον ιστότοπο:
«Μια ψύχραιμη παρατήρηση των τελευταίων γεγονότων δείχνει, ότι όταν ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ερντογάν… «αναπολεί» τα τετραγωνικά χιλιόμετρα εδαφών που είχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν εκδηλώνει τίποτα ολιγότερο παρά τη βουλιμία της Τουρκίας να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη μιας εποχής που παρήλθε, παρήκμασε και ηττήθηκε οριστικώς και αμετακλήτως!».

Η Ελλάδα, ίσως είναι το μόνο κράτος στον κόσμο που δεν χρειάζεται αεροπλανοφόρα, διότι διαθέτει τα καλύτερα αεροπλανοφόρα στον κόσμο τα δεκάδες νησιά της που είναι απλωμένα σε όλο το Αιγαίο Αρχιπέλαγος!

Επίλογος
Δεν χρειάζεται να γίνεται μια υψηλού επιπέδου γεωπολιτική ανάλυση της Ανατολικής Μεσογείου. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Οι θάλασσες της Τουρκίας δεν διαθέτουν υδρογονάνθρακες! Γι’ αυτό για δεκαετίες τώρα προσπαθούν να αρπάξουν θάλασσες από την Κύπρο και την Ελλάδα.

Επτά εκλεγμένοι από τον ελληνικό λαό Πρωθυπουργοί, προηγήθηκαν του Αλέξη Τσίπρα. Ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πάλι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς και κανείς δεν τόλμησε να ανακηρύξει ΑΟΖ όλα αυτά τα τελευταία 36 χρόνια.

Εάν η πρώτη φορά αριστερά με το ¨ηθικό πλεονέκτημα» αποφασίσει να ανακηρύξει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, θα γράψει ιστορία και, τουλάχιστον, θα αφήσει πίσω της μία κληρονομιά που θα τη θυμούνται αρκετές γενιές αργότερα. Θα είναι μεγάλη τιμή και δόξα για τον Έλληνα πρωθυπουργό να ακολουθήσει τα βήματα του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, που όπως πολλές φορές έχω υπογραμμίσει, διαθέτοντας μόνο τέσσερα τανκς και δύο ελικόπτερα, δεν δίστασε να ανακηρύξει την Κυπριακή ΑΟΖ το 2004! Όπως είπε κάποτε ο Πρόεδρος Ρούσβελτ «we have nothing to fear but fear itself».

Ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης και το βιβλίο του "Η ΑΟΖ της Ελλάδας", ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ

http://hellasjournal.com/2018/03/irthe-i-ora-tis-anakiryxis-tis-aoz-ma-ke-vevea-irthe-tha-to-epitrepsoun-i-amerikani/
Δημοσιεύτηκε σε: Άρθρα - Αναλύσεις , Εθνικά θέματα - Ένοπλες Δυνάμεις , Οικονομία - Πολιτική

Η παρουσία των γυναικών στα κέντρα αποφάσεων

Γράφει η Έφη Κανλή
Με την ενεργή παρουσία γυναικών στα κέντρα αποφάσεων, θα επιτευχθούν οι στόχοι της ισότητας και της ανάπτυξης

«Μια γυναίκα με δυνατή θέληση ονομάζεται ‘κακιά’, ένας άνδρας με δυνατή θέληση ονομάζεται ‘ισχυρός’».
Μάργκαρετ Θάτσερ

Οι γυναίκες σήμερα επιβάλλεται να παίξουν κυρίαρχο και πρωταρχικό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι και ιδιαίτερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση η οποία αποτελεί το άμεσο προς κάθε πολίτη επίπεδο εξουσίας με αυτοτέλεια και ως θεσμός αποκεντρωμένης και άμεσης δημοκρατίας.

Οι γυναίκες έχουν τη δυνατότητα να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στον προγραμματισμό της πολιτικής που έχουν σχέση με κάθε πρόβλημα που αντιμετωπίζει η τοπική κοινωνία.

Χωρίς την ενεργή παρουσία των γυναικών και την ένταξη της γυναικείας οπτικής στα κέντρα λήψης αποφάσεων της δημόσιας ζωής είναι αδύνατο να επιτευχθούν οι στόχοι της ισότητας και της κάθε είδους ανάπτυξης. Ειδικά σε επίπεδο τοπικών κοινωνιών απαιτείται εμείς οι γυναίκες να προάγουμε πολιτικές που θα στοχεύουν στην αξία της ισότητας και διευκολύνουν τη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά αλλά και την ανάδειξή τους σε θέσεις ευθύνης, όπου οι γυναίκες αξιοποιούν στο έπακρο τις ικανότητές τους.

Η ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε αποτελεσματικές και πιο ορθές επιλογές για κάθε διοίκηση που θέλει να ασκεί μια πληρέστερη πολιτική, ικανό και βασικό στοιχείο για την επίτευξη πραγματικής ισότητας των δύο φύλων. 

Τέλος, για όλα και σε όλα τα επίπεδα πρέπει απόλυτα συντονισμένα και τα δύο φύλα να εργαστούμε συλλογικά και υποδειγματικά, μεθοδικά προς κάθε κατεύθυνση ώστε οι επόμενες γενιές να έχουν κοινή πορεία σε κάθε μάχη της ζωής τους. Εμείς, στην Επιτροπή Ισότητας του Δήμου Ηρακλείου Αττικής, φιλοδοξία μας είναι να ευαισθητοποιήσουμε, να ενεργοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερες γυναίκες. Έχουμε φωνή. Ας την χρησιμοποιήσουμε…
Έφη Κανλή
Μέλος Δ.Σ. 
Δημοτικής Επιτροπής Ισότητας
Δήμου Ηρακλείου Αττικής 
7 Μαρτίου 2018

Facebook

Πηγή: Χτύπος.gr 

Ελλήνων Μυθοχώρα, Μαρίας Μαυρίδου-Καλούδη

Ελλήνων Μυθοχώρα

Περιγραφή:
Ο Κλεόβουλος, αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας την φαινομενικά εύκολη αποστολή, που του αναθέτουν οι δώδεκα θεοί του Ολύμπου. Από το ταπεινό σπιτάκι του, στις παρυφές του όρους των θεών, θα βρεθεί στα πιο απομακρυσμένα σημεία της τρανταχτής αυτοκρατορίας, της Μυθοχώρας. Όπως η χώρα του Πόντου, οι Ηράκλειες Στήλες, οι Συρακούσες, η χώρα του βασιλιά Αττάλου, του Κύπρου και άλλες πολλές. Θα αντιμετωπίσει την Μέδουσα Γοργώ, και θα παλέψει με τις τρομερές Κήρες και τους υποχθόνιους Σκίταλους και Κόβαλους.

Ανθρωπόμορφα, πολυμορφικά, γιγάντια μικροσκοπικά, ιπτάμενα και σερνάμενα πλάσματα. Νηριήδες και νύμφες των μοναχικών δέντρων. Σάτυροι, κυνοκέφαλοι, τραγοπόδαροι, περιπατητές φιλόσοφοι, ξωτικά, κυρίαρχοι θεοί, δευτερεύουσες και υποχθό- νιες θεότητες. Διόνυσος με τις γιορτές του οίνου, Μενδαίος οίνος και Μενδαίος όνος, και ένας μεγάλος έρωτας, συντελούν την περιπετειώδη ιστορία του βιβλίου.
Καλώς ήρθατε στην Μυθοχώρα των Ελλήνων!

Από την παρουσίαση του βιβλίου "Ελλήνων Μυθοχώρα. Από τα αριστερά, Δέσποινα Τσούργιαννη, Ελσα Κομνηνού, Μαρία Μαυρίδου Καλούδη και Μερόπη Κόπτση.

Η Μαρία Μαυρίδου - Καλούδη, γεννήθηκε στην Διομήδεια της Ξάνθης, από γονείς πόντιους. Μοίρασε τα παιδικά, έως και τα νεανικά της χρόνια, στην Θεσσαλονίκη και στην Γερμανία, και εδώ και χρόνια ζει στην Νέα Μηχανιώνα. Εργάστηκε ως διερμηνέας, μεταφράστρια, γραμματέας και άλλα. Κάποια πτυχία, που πήρε, αφορούν επαγγέλματα που δεν εξάσκησε ποτέ, για αυτό και δεν θεωρεί ότι υπάρχει λόγος να τα αναφέρει. Η αγάπη της για τα ζώα και το περιβάλλον, ήταν η αφορμή να ξεκινήσει να γράφει με ήρωες, τα ζώα. Τα ιδιαίτερα αυτά συναισθήματα, τα αποδίδει στην γερμανική της εκπαίδευση. Την αγάπη της για τον Πόντο, την θεωρεί δεδομένη, μια και γαλουχήθηκε με την ιδέα του. Πόντος, περιβάλλον, ζώα, οικογένεια, είναι τα μονοπάτια που την οδήγησαν στους έντιμους προορισμούς που είχε θέσει ως στόχο ζωής.

Έχει εκδώσει τα εξής βιβλία:

(2017) Ελλήνων Μυθοχώρα, Εκδόσεις Κυριακίδη Μονοπρόσωπη ΙΚΕ
(2014) Τα μυστικά του ανέμου, Δυάς Εκδοτική
(2011) Το ματοζίνιχον, Κυριακίδη Αφοί
(2010) Της ζωής μας τα γραμμένα, Κυριακίδη Αφοί
(2008) Στα χνάρια των Κομνηνών, Ερωδιός
(2005) Ο νούμερο 28, Ερωδιός
(2004) Η πρέσβειρα των χελιδονιών, Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
(2003) "Il pussa via de o qua", (2003), στην Ιταλία από τον εκδοτικό οίκο Il grappolo.
            Την μετάφραση αυτού του βιβλίου, στα ιταλικά, έκανε η Όλγα Κοσμίδου.

Έχει πάρει μέρος σε δύο ανθολόγια. "Δεσμοί λόγους και υπόσχεσης" και "Οδός ποιητών" των εκδόσεων Μαλλιάρης Παιδεία.

Ανέκδοτα: 

- Από το ημερολόγιο του έφεδρου αξιωματικού. Κωνσταντίνου Θ. Στεφανίδη, Αλβανικό Έπος 1940-41
- Το Χτικιό. Κοινωνικό-αστυνομικό μυθιστόρημα
- Ο γαϊδαράκος Πολύφημος
- Τα παραμύθια μου (δέκα παραμύθια)
- Η χωρίστρα. Μυθιστόρημα διανθισμένο με ποντιακούς διαλόγους.
Και άλλα πολλά.

Τα μυστικά του ανέμου

Γέμισε η ψυχή του από συναισθήματα. Αγάπη, απελπισία, απογοήτευση και οργή. Έσφιγγε τις γροθιές του πιστεύοντας πως όλα ήταν ένα όνειρο. Όμως δεν ήταν.
Μια στα τόσα χρόνια συμβαίνει οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον απόλυτο έρωτα, την απόλυτη φιλία, την απόλυτη ασχήμια και την ουράνια ομορφιά.
Μια στα τόσα χρόνια συμβαίνει να γίνονται τόσο μοχθηροί, ώστε να κατασπαράζουν ό,τιδήποτε οι ίδιοι με αγάπη δημιούργησαν. Να δίνουν ζωή εκεί που η ψυχή έχει χαθεί.
Βάλια, Θράσος, Τόνια, Κωστής.

Τέσσερις φίλοι, δυο ζευγάρια, δυο δυνατοί έρωτες και δαιδαλώδεις δρόμοι που τους οδηγούν τα μυστήρια που στοιχειώνουν τις ζωές τους.  Στο επίκεντρο η Βάλια που αναζητά τον χαμένο αδελφό της που της τον στέρησαν όταν ακόμα ήταν παιδί.

Η μυστηριώδης Νικόλ που εμφανίζεται στη ζωή τους με έναν περίεργο τρόπο και η διαπίστωση του Θράσου πως τους παρακολουθεί. Ο Πιτ με το απαράμιλλο ταλέντο να δίνει παράσταση, ως άλλος ζογκλέρ, πίσω από τον πάγκο του μπαρ. Και η λαδώνια των τριών αποχρώσεων του γαλάζιου που ο ίδιος δημιούργησε, κι έγινε το αγαπημένο ποτό των θαμώνων της οδού Ρογκότη. Το χρώμα των ματιών της...

Η μυστηριώδης καλλιτέχνιδα Δωροθέα που μετατρέπει σε έργο τέχνης καημούς και αγωνίες.
Ο αστυνόμος Μαρκιανός κι ο αρχιφύλακας Δημητράκης που αναλαμβάνουν την εξιχνίαση ενός εγκλήματος πεπεισμένοι πως έχει σχέση με την υπόθεση της δεκαετίας του 1970. Της δεκαετίας της πλοκής του μυστηρίου, της φυσικής και πλασματικής περιπλάνησης στο χωριό που περιβάλλεται από την απόλυτη θεϊκή ομορφιά.

Ματοζίνιχον 

Βιβλία πολλά να γράφονται,
με αγαθές προθέσεις,
για να μαθαίνει ο λαός,
για ιδανικά με Ελληνικές προτάσεις.
Προτάσεις για καλή Ζωή με Ήθη και Αξίες.
(Αντί προλόγου, Βούλα Πατουλίδου)

Ο Πόνος δε δόθηκε τυχαία στους ανθρώπους. Όπως ακριβώς πονάς κάπου στο σώμα σου κι αυτό σε προειδοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι κάτι έχει αρρωστήσει και πρέπει να το γιατρέψεις, έτσι ακριβώς και ο πόνος της ψυχής σε προτρέπει ν’ ασχοληθείς μαζί της. Αν τον αγνοήσεις, αν τον προσπεράσεις, κοροϊδεύεις τον εαυτό σου. Ο πόνος θα ’ναι πάντα εκεί να σε καταδυναστεύει!

Και είναι τόσο απλό να βρεις γιατρειά στους εφιάλτες που προκαλούν πόνο στην ψυχή. Ειδικά αν περιστοιχίζεσαι απ΄ ανθρώπους που έχουν περίσσευμα αγάπης και για σένα!

Το «Ματοζίνιχον της φίλης μου Μαρίας, της Μαρίας μας, όπως και οι άλλες ιστορίες της, π.χ. «Στα Χνάρια των Κομνηνών» και «Της ζωής μας γραμμένα» δείχνουν μέσα απ’ τις δυσκολίες της καθημερινότητας που ζούμε όλοι, πως το αυτονόητο το προσπεράσαμε. Και το αυτονόητο, είναι επένδυση στις ειλικρινείς σχέσεις των ανθρώπων.
Βούλα Πατουλίδου.

Η Μαρία Μαυρίδου - Καλούδη με τη Βούλα Πατουλίδου.

Της ζωής τα γραμμένα

Αφηγηματικό μυθιστόρημα σε μορφή ημερολογίου. 1950. Η Κατερίνα ξεκινάει την καταγραφή του ημερολογίου της. Αφορμή η θείτσα της η Κυριακούλα με την ιδιαίτερη της προσωπικότητα. Πρόκειται, άλλοτε για ξέχωρες και άλλοτε για κοινές ιστορίες που διαδραματίζονται στη Θεσσαλονίκη και σε ένα ποντιακό χωριό κάπου στη Μακεδονία. Σημείο αναφοράς, η ποντιακή διάλεκτος, μιας και η οικογένεια που πρωταγωνιστεί είναι ποντιακής καταγωγής. Είναι ένα βιβλίο καθρέπτης της ελληνικής κοινωνίας με τα μεταπολεμικά της κατάλοιπα ακόμα έντονα. Μικρές ιστορίες διαφορετικές μεταξύ τους όμως με μία κοινή συνισταμένη που τους καθοδηγεί σε μία πορεία που τελικά τους ενώνει. 

Κάθε κεφάλαιο και μία απεικόνιση μιας κατάστασης σχετικής πάντα με ένα ζωάκι. Ιστορίες δραματικές όπως της Βαΐτσας και του σκύλου της Βύρωνα, που σου αφήνουν μια γλυκόπικρη γεύση. Κωμικές όπως της Θεοδώρας και της Μαντάμ Κωλέτ, που σηματοδοτούν την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Τραγικές όπως του Πανάρετου, που εθελοτυφλούμε εάν πιστεύουμε πως δεν υπάρχουν. Κωμικοτραγικές όπως του Φωτήκα που από ένα παράδοξο λάθος της φύσις τον ενταφίασαν ζωντανό. Και άλλες, όπως της κυρίας Αιμιλίας, της επονομαζόμενης "γατούς", που σου αφήνουν ένα πλατύ χαμόγελο. Όλες μαζί αποτελούν το ημερολόγιο της Κατερίνας του οποίου η καταγραφή τελειώνει το 1975, όταν πλέον έχει "μπει το νερό στα αυλάκι", όπως η ίδια αφήνει να εννοηθεί. Καλή ανάγνωση.

Στα χνάρια των Κομνηνών

Ήταν ακόμα νύχτα και το θεριό πλάι της κοιμόταν. Παραδίπλα, πάνω στα τραπεζάκι, άστραφτε δελεαστικά η λάμα του μαχαιριού. Αχ! Πόσο θα ήθελε να το καρφώσει στην καρδιά του. Θα έχανε βέβαια τη ζωή της, όμως θα έσωζε τόσες άλλες. Αν δεν ήταν τα παιδιά που την περίμεναν στην... αυλή, που σίγουρα θα έτρεμαν από το φόβο τους, θα το είχε κάνει. Αργότερα, στα χρόνια που ήρθαν και πέρασαν, πολλές φορές είπε: Τι ήταν η ζωή πέντε ανθρώπων μπροστά στις χιλιάδες τόσων άλλων; Αν το έκανε, θα έσωζε πολλές ψυχές. Θα άλλαζε πολλά από την ιστορία.

Όσο η λογική πάλευε με την επιθυμία, πήγε και κούρνιασε στην αντικρινή γωνιά του δωματίου και μια κοιτούσε το μαχαίρι και μια εκείνον που κοιμόταν. Για μια στιγμή, της φάνηκε άνθρωπος. Η ανάσα του ίσα που ακουγόταν και το πρόσωπό του ήταν γαλήνιο. "Πώς είναι δυνατόν να έχει τόσο αιμοβόρα ένστικτα, κάποιος που μπορεί και κοιμάται τόσο γαλήνια;" αναρωτήθηκε. Κάποια στιγμή, άνοιξε τα μάτια του και την κοίταξε. Ύστερα κοίταξε και το πεντακάθαρο μαχαίρι και χαμογέλασε. Ήταν ολοφάνερο πως χάρηκε για την καθαρότητά του. "Αν είχε ματώσει", του είπε νοερά, "αν είχε ματώσει, θα ήταν από το δικό σου αίμα!"

Ο νούμερο 28

Ζει στη Ν. Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης, αλλά... γυρίζει τον κόσμο όλο.
Διασχίζει τους αιθέρες και αγωνίζεται για την σωτηρία των "ωφέλιμων περιστεριών".
Μάχεται με τα γεράκια, τους αρουραίους και τις γάτες.
Αυτό το καταπληκτικό ταχυδρομικό περιστέρι, είναι ο Νο. 28 που κάνει για μας, αγκαλιά του φτερά του, και μας παίρνει μαζί του σ' ένα σεργιάνι στον κόσμο όλο!

Είναι ο Νο. 28 που μας ανοίγει την καρδιά του, μας λέει τα παράπονά του, μας κάνει κοινωνούς φίλους του, ομοϊδεάτες και συμπολίτες του.
Είναι ο ουράνιος ιχνηλάτης μας.
Είναι το καμάρι της Ν. Μηχανιώνας μας.
Είναι ο Νούμερο 28 που ήδη κρατάτε στα χέρια σας και πετάτε μαζί του.
Νίκη Σ. Στρατηλάτη

Η πρέσβειρα των χελιδονιών

Η Τζίλντα, ένα καθαρόαιμο λαγωνικό με ιδιαίτερα χαρίσματα, όπως όλα τα σκυλιά, αγαπάει τον άνθρωπό της και του είναι πιστή. Μεγαλώνει και εκπαιδεύεται για να κυνηγάει πουλιά. Όταν όμως γνωρίζει τον Μάγκα, αυτό το μυστήριο φιλαράκο, η ζωή της αλλάζει ριζικά. Ο Μάγκας τής γνωρίζει τους σωτήρες του δάσους και της μιλάει για τον κρυφό τους αγώνα. Και κάποια μέρα έρχονται τα χελιδόνια και τη διαλέγουν για εκλεκτή τους. Αυτή θα είναι η πρέσβειρα των πουλιών, η προστάτιδά τους.

Με ευαισθησία και χιούμορ, η συγγραφέας περιγράφει τους άρρηκτους δεσμούς που αναπτύσσονται ανάμεσα στα ζώα και τους ανθρώπους, τη συντροφικότητα, την άδολη αγάπη και την αυτοθυσία των πιστών μας φίλων.

"Η πρέσβειρα των χελιδονιών" που απέσπασε το πρώτο βραβείο στην τηλεοπτική εκπομπή ΝΑ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ του Mega-channel τον Ιούνιο του 2003, και εκδόθηκε το 2004 από τον οργανισμό Λιβάνη.

«Ο ουστ από ‘δω»

Είδος: Μυθιστόρημα.  Η ιστορία ενός πρώην αδέσποτου σκύλου και της παρέας του

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Πειρατής είναι ο εμπνευστής και ήρωας του πρώτου μου βιβλίου. Ομολογώ πως πρόκειται για ένα κείμενο σχετικά παρορμητικό, ανάλογο με την ψυχική κατάσταση στην οποία βρισκόμουν εκείνα τα χρόνια. Τότε που η κατάσταση των αδέσποτων ζώων στους δρόμους, σου μάτωνε την καρδιά. Τότε που έκανα αγώνα για την σωτηρία τους και κατέληξα, κάποια στιγμή, να έχω στην αυλή μου, έως και είκοσι ζώα.

Δεν άντεχα άλλο να βλέπω κουτάβια πεταμένα στους δρόμους σαν σκουπίδια. Ενήλικα να ψυχορραγούν επειδή κάποιοι αποφάσισαν πως τους ενοχλούσε η θέα τους. Όχι πως τώρα έπαψα να αγωνιώ, όμως τώρα η κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη και υπάρχουν νέα παιδιά που συνεχίζουν, ευτυχώς, σε καλύτερες βάσεις από ότι εμείς.

Τον Πειρατή τον εντόπισα ένα καλοκαιριάτικο μεσημέρι, εξαθλιωμένο, διψασμένο, νηστικό, τρομοκρατημένο, όπως ακριβώς τον περιγράφω στο βιβλίο που στη συνέχεια έγραψα, και του έδωσα τον τίτλο ‘‘Ο Ουστ από ‘δω’’.

Έκτοτε πέρασαν δώδεκα χρόνια. Υπολογίζω πως τώρα ο Πειρατής θα είναι 14 ετών. Όλα αυτά τα χρόνια έζησε καλά, παρέα με τα υπόλοιπα ζώα της αυλής μου, που όμως ένα, ένα φεύγουν από τη ζωή.

 Η Μαρία Μαυρίδου - Καλούδη είναι παραγωγική, ανεξάντλητη και προχωρεί ολοταχώς στο ένατο της βιβλίο.

Μαρία Μαυρίδου - Καλούδη - Facebook

Fake news και πουλιά στον αέρα

Του δημοσιογράφου Θανάση Φωτίου 

Έχω ορισμένους (λίγους, ευτυχώς!) διαδικτυακούς φίλους, οι οποίοι κάνουν share αναρτήσεις διαφόρων sites όπως «pentapostagma», «minmoupeis», «panagiamegalohari», η εγκυρότητα των οποίων συναγωνίζεται τον νου μιας πελλής όρνιθας. Μερικοί, υποτίθεται οι πιο σοβαροί, παρακολουθούν το περιβόητο «defencenet», το οποίο κάθε τρεις μέρες κάνει πόλεμο ενώ μια φορά την εβδομάδα (σταθερά!) οπτασιάζεται τον Πούτιν να γαμά τα πρέκια του Ερντογάν (είναι το ίδιο που είχε «δει» τον ρωσικό στόλο να υποδέχεται με κόλαση πυρός το Barbaros), το «epilekta» με τους επίσης γλαφυρούς τίτλους («Όταν μίλησαν τα Πολυβόλα στον Έβρο και οι Τούρκοι ούρλιαζαν… μη μπατζανάκη, μη καρντάση») το «volcanotimes» («Συμβαίνει τώρα: Πανικός στην Τουρκία. Ξύπνησε ανάποδα ο Πούτιν») και μερικά άλλα επιρρεπή στην ανοησία, που καθημερινά διαπιστώνουν να δικαιώνεται ο γέροντας Παΐσιος. Το γεγονός ότι δεν τους μπλοκάρω μπορείτε ελεύθερα να το χαρακτηρίσετε καθαρή διαστροφή και σας υπόσχομαι ότι δεν θα παρεξηγηθώ.

Πιο παλιά είχα κι έναν-δυο που έκαναν share κι από τον… Stoxo. O Stoxos είναι η εφημερίδα η οποία είχε αναγκαστεί από δικαστήριο να κατεξευτελιστεί απολογούμενη στην Έλενα Ακρίτα για μια σειρά χυδαίων δημοσιευμάτων σχετικά με τη σύνταξη του πατέρα της, τα οποία αναπαράχθηκαν με μεγάλη ταχύτητα και έκαναν τον γύρο του διαδικτύου πριν από ένα-δυο χρόνια. Γιατί, αυτό ακριβώς συμβαίνει με το διαδίκτυο, η βλακεία εξαπλώνεται όπως η γρίπη των πουλερικών στην Κίνα και ο Έμπολα στην Αφρική. Αρκεί ένας πιασάρικος τίτλος και πέφτουν κατά χιλιάδες τα θύματα της βλακείας στα social media. Και δεν αρκεί που τη διαβάζουν, την αναπαράγουν κιόλας. Η ιστοσελίδα ellinikahoaxes.gr (αξίζει να την παρακολουθείτε) δεν προλαβαίνει να ανασκευάζει βλακείες και ψευδείς ειδήσεις - τα λεγόμενα στις μέρες μας και «fake news». Ετοιμάζεται όντως η Κύπρος και η Ελλάδα να αγοράσουν οπλικά συστήματα από τη Ρωσία; Κατηγορούνται όντως για κατασκοπία οι συλληφθέντες στρατιώτες; Όντως ο Σκλαβενίτης απέσυρε τα τουρκικά προϊόντα από τα ράφια του; Όντως η Aegean μοιράζει δωρεάν εισιτήρια; Έρχεται πράγματι ο αμερικανικός στόλος για να υπερασπιστεί την κυπριακή ΑΟΖ;

To ανησυχητικό είναι που στις μέρες μας τα fake news μπορούν, πλέον, να αναπαραχθούν αβρόχοις ποσί, τόσο από σοβαρές ιστοσελίδες όσο κι από τον σοβαρό έντυπο Τύπο (για να είμαστε ειλικρινείς και δίκαιοι, μερικές φορές, ευτυχώς σπανιότατα, σκαρφίζονται και μερικά, αλλά η κατάσταση μπορεί να χαρακτηριστεί «ελεγχόμενη»). Ειδικά στην περίπτωση των συλληφθέντων στον Έβρο στρατιωτών το κακό είχε παραγίνει. Ίσως γιατί εκεί, εκτός από τα fake news, τις κατασκευασμένες ειδήσεις από τις μονίμως καυλωμένες, πολεμοχαρείς ιστοσελίδες, είχαμε και πολλά δημοσιεύματα που καταδείκνυαν την αχαπαροσύνη των συντακτών τους και την αδυναμία τους να διαβάσουν μια δήλωση ή ένα δελτίο Τύπου, ώστε να βγάλουν τη σωστή είδηση. Θυμάμαι, πάλι, που πριν από λίγο καιρό, έκανε τον γύρο του διαδικτύου μια συγκλονιστική «είδηση»: «ΒΟΜΒΑ: Η Ρωσική Δούμα ζητά την επιστροφή της Αγιάς Σοφιάς στη Χριστιανοσύνη και στο Πατριαρχείο». Κι αυτή η εξόφθαλμα κουλή «είδηση» έτυχε, δυστυχώς, προβολής κι από σοβαρές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες! Που υποτίθεται τσεκάρουν τις πηγές τους και διασταυρώνουν τις πληροφορίες τους πριν τις σερβίρουν στους αναγνώστες τους. Στην πραγματικότητα καμιά Δούμα δεν είχε ζητήσει την επιστροφή της Αγιάς Σοφιάς στη χριστιανοσύνη. Απλά, ένας βουλευτής είχε ζητήσει από τη Δούμα να ζητήσει την επιστροφή. Το από πού κι ως πού, μην το ψάχνετε. Δεν το έψαξαν, άλλωστε, ούτε οι σοβαρές ιστοσελίδες. Και αναπαρήγαγαν μια κουλαμάρα.

Τον περασμένο μήνα, πάλι, αναπαράχθηκε μια ιστορία μ’ ένα μικρό κοριτσάκι από τη Συρία που έκλεινε με τα χέρια του τα μάτια της κούκλας που κρατούσε, για να μη βλέπει το δράμα της χώρας της. Η συγκινητική ιστορία της έκανε τον γύρο του διαδικτύου και μάλιστα προβλήθηκε κι από τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Η αλήθεια είναι πως επρόκειτο για μια φωτογραφία προ δεκαετίας, από ένα κοριτσάκι που δεν ήταν στη Συρία, αλλά σ’ ένα χωριό της Προύσας, στην Τουρκία. Και το κοριτσάκι έκρυβε τα μάτια της κούκλας της γιατί το ένα ήταν χαλασμένο και αλληθώριζε. Και ντρεπόταν το κοριτσάκι. Και ο φωτογράφος που είχε βγάλει τότε τη φωτογραφία, το 2007 παρακαλώ, πήγε και της αγόρασε μια καινούρια. Η ίδια φωτογραφία που συγκίνησε εμάς το 2018, κάνει τον γύρο του διαδικτύου δέκα ολόκληρα χρόνια. Και μπορεί τώρα να ήταν «ένα κοριτσάκι της Συρίας», το 2014 όμως, η ίδια φωτογραφία, μιλούσε για «ένα κοριτσάκι στην Παλαιστίνη». Προφανώς κάποιοι είτε είναι τόσο αθκιασεροί είτε έκαναν το ψέμα επάγγελμα. Λες και δεν αρκεί η τραγική πραγματικότητα για να μας συγκλονίσει...
Το εντυπωσιακό, τώρα, είναι που σε πρόσφατη έκθεση του ευρωβαρόμετρου που δημοσιεύτηκε στις Βρυξέλλες, το 91% των Κυπρίων θεωρούν ότι οι ψευδείς ειδήσεις (fake news) αποτελούν πρόβλημα! Που για να τα θεωρείς πρόβλημα, πάει να πει ότι τα αντιλαμβάνεσαι κιόλας. 


Μάλιστα, το ποσοστό αυτό μας κατατάσσει στην πρώτη θέση των ερωτηθέντων - οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν είναι τόσο ξύπνιοι όσο εμείς και το αντιλαμβάνονται ως πρόβλημα μόνο κατά 85%. Να υποθέσουμε, λοιπόν, ότι η αναπαραγωγή των αναληθών δημοσιευμάτων στην Κύπρο γίνεται μόνο από το 9% και οι υπόλοιποι πιάνουμε πουλιά στον αέρα;
Θανάσης Φωτίου
Φιλελεύθεος & Down Town 19 Μαρτίου 2018
Facebook  

Γυναίκες και στεφανιαία νόσος: Μύθοι και πραγματικότητα

Γράφει η Δρ Βασιλική Ανδρουτσοπούλου, Καρδιοχειρούργος

Η στεφανιαία νόσος, δηλαδή,  η στένωση των στεφανιαίων αρτηριών της καρδιάς από την αθηρωμάτωση, αποτελεί μία σύγχρονη απειλή για εμάς τις γυναίκες. Νεότερα ιατρικά δεδομένα επιβεβαιώνουν ότι ο γυναικείος πληθυσμός προσβάλλεται συχνότερα πλέον από ισχαιμική καρδιοπάθεια.

Για δεκαετίες ήταν εδραιωμένη η πεποίθηση τόσο στο ευρύ κοινό όσο και στον ιατρικό κόσμο, ότι η στεφανιαία νόσος είναι μία πάθηση, που προσβάλλει τους άνδρες σχεδόν κατά αποκλειστικότητα. Οι γυναίκες θεωρούνταν ανέκαθεν προστατευμένες από τη νόσο.

Ο εφησυχασμός ήταν τέτοιος ,που ακόμα και γυναίκες με τυπικά στηθαγχικά ενοχλήματα υποαξιολογούνταν και δυστυχώς υποθεραπεύονταν, καθώς για τα συμπτώματά τους ενοχοποιούνταν η συναισθηματική τους φόρτιση και η σωματική τους καταπόνηση.Τα αποτελέσματα ήταν μοιραία για αρκετές από αυτές, καθώς δεν λάμβαναν εγκαίρως κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή ή εξιδικευμένη παρέμβαση (με χειρουργείο ή με αγγειοπλαστική).

Συνήθως οι γυναίκες αναζητούν εξιδικευμένη ιατρική βοήθεια καθυστερημένα συγκριτικά με τους άντρες, αφενός επειδή καθησυχάζονται από το περιβάλλον τους ότι δεν κινδυνεύουν από την στεφανιαία νόσο και αφετέρου επειδή έχουν πιο άτυπα ενοχλήματα. Η τυπική συμπτωματολογία της στηθάγχης με συσφικτικό πόνο πίσω από το στέρνο, που αντανακλάται στον τράχηλο, στον ώμο ή στο χέρι μπορεί να απουσιάζει. Είναι δυνατόν γυναίκες με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου να έχουν άτυπα και παραπλανητικά συμπτώματα, όπως τάση προς εμετό, ταχυπαλμία ή δύσπνοια. Ιδιαίτερα οι γυναίκες, που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη είναι δυνατόν να υποστούν οξύ έμφραγμα, χωρίς να πονέσουν καθόλου.

Ακόμα και στην περίπτωση που γίνει έγκαιρη διάγνωση του οξέως στεφανιαίου συνδρόμου στις γυναίκες, αυτές έχουν χειρότερη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη επιβίωση συγκριτικά με τους άνδρες. Επιπρόσθετα οι γυναίκες ασθενείς, που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση αορτοστεφανιαίας παράκαμψης (by-pass) ή σε παρέμβαση με αγγειοπλαστική (μπαλονάκι), έχουν χειρότερα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα επιβίωσης συγκριτικά με τον ανδρικό πληθυσμό.

Είναι μύθος λοιπόν ότι οι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας, προστατεύονται από τα οιστρογόνα τους. Είναι τελικά οι γυναικείες καρδιές ανθεκτικές απέναντι στη στεφανιαία νόσο και την ισχαιμική καρδιοπάθεια ή μήπως όχι;

Η αποκατάσταση της πραγματικότητος έγινε με μεγάλες ιατρικές μελέτες, που πραγματοποιήθηκαν κυρίως στην Αμερική αλλά και στην Ευρώπη και αποκάλυψαν ότι τα νοσήματα του καρδιαγγειακού συστήματος αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου για τις γυναίκες, ανεξαρτήτως ηλικίας και εθνικότητας. Μάλιστα την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας διαρκώς αυξάνονται τα ποσοστά των γυναικών με καρδιαγγειακή νόσο, ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά των ανδρών φαίνεται ότι μειώνονται. 

Ακόμα και οι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας έχουν πλέον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου. Οι κλασικές διαγνωστικές εξετάσεις για την επιβεβαίωση της στεφανιαίας νόσου διαπιστώθηκε ότι υπολείπονται σε αξιοπιστία στην περίπτωση των γυναικών. Επιπρόσθετα, διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες, που έχουν υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου, έχουν διπλάσιο κίνδυνο συγκριτικά με τους άνδρες, να χάσουν τη ζωή τους τις πρώτες τριάντα ημέρες μετά το έμφραγμα. Μεταξύ των γυναικών, που έχουν υποστεί καρδιακή προσβολή, μόλις το ένα τρίτο αναρρώνει πλήρως.

Θα αναρωτηθεί κανείς, αν έχει αλλάξει κάτι την τελευταία δεκαετία στην καθημερινότητα των σύγχρονων γυναικών, που να δικαιολογεί τα αυξημένα ποσοστά στεφανιαίας νόσου σε αυτές. Φυσικά και έχει αλλάξει!

Οι γυναίκες πλέον έχουν υιοθετήσει ένα διαφορετικό τρόπο ζωής ,σαφώς πιο ανθυγειϊνό συγκριτικά με το παρελθόν. Είναι επιφορτισμένες με πλήθος ανελαστικών επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, με αποτέλεσμα να βρίσκονται διαρκώς σε κατάσταση ψυχολογικής και σωματικής καταπόνισης. Έχουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο και υποφέρουν από χρόνια κόπωση.Το αποτέλεσμα είναι να πυροδοτείται μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων επιβαρυντικών για την υγεία. 

Συγκεκριμένα, η καθιστική ζωή και η περιορισμένη σωματική δραστηριότητα, σε συνδυασμό με την αλλαγή των διατροφικών μας συνηθειών (junk food, τροφές πλούσιες σε λιπαρά και υδατάνθρακες) οδηγούν στην παχυσαρκία. Η παχυσαρκία συνδέεται στενά με την πρώιμη εμφάνιση σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ, αρτηριακής υπέρτασης και υπερλιπιδαιμίας. 

Επιπρόσθετα, οι γυναίκες έγιναν πλέον φανατικές καπνίστριες από νεαρή μάλιστα ηλικία με σοβαρές επιπτώσεις στο καρδιαγγειακό τους σύστημα. Όλοι αυτοί οι παράγοντες ευθύνονται για την εξάπλωση της στεφανιαίας νόσου στο γυναικείο πληθυσμό και αυτούς είναι, που πρέπει να καταπολεμήσουμε.

Με αφορμή λοιπόν την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, ας χαρίσουμε το μεγαλύτερο δώρο στον εαυτό μας. Ας τροποποιήσουμε τη ζωή μας ώστε να προασπίσουμε την υγεία μας και να προστατεύσουμε την καρδιά μας! Ας απεξαρτηθούμε από την επιβλαβή συνήθεια του καπνίσματος αλλά και του ατμίσματος, το οποίο είναι εξίσου επιβλαβές. Ας εντάξουμε στο καθημερινό μας πρόγραμμα τη σωματική άσκηση,η οποία θα μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από τα περιττά κιλά και να ομαλοποιήσουμε την αρτηριακή μας πίεση. 

Ας ακολουθήσουμε την παραδοσιακή μας Μεσογειακή διατροφή, η οποία είναι πλούσια σε φυτικές ίνες (φρούτα,λαχανικά,όσπρια) και φτωχή σε λιπαρά(ψάρι και λευκό κρέας αντί για κόκκινο). Ας ομαλοποιήσουμε τα επίπεδα σακχάρου και χοληστερίνης στο αίμα μας. 

Ας διαθέσουμε χρόνο για την αγαπημένη μας δραστηριότητα και για ότι μας αποφορτίζει από το καθημερινό stress.Γιατί θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει πολυτιμότερο αγαθό από την υγεία μας!
Βασιλική Ανδρουτσοπούλου

Καρδιοχειρούργος
Θεραπευτήριο ΥΓΕΙΑ
Βιογραφικό
Facebook 

 

Για ποιο λόγο φυτεύουν κυπαρίσσια στα νεκροταφεία;

Σύμφωνα με τη μυθική παράδοση ο Κυπάρισσος ήταν ένας όμορφος νέος από την Κέα, γιος του Τήλεφου και εγγονός του Ηρακλή. Ήταν αγαπημένος του Απόλλωνα, αλλά και του Ζέφυρου. Σύντροφό του είχε ένα εξημερωμένο ιερό ελάφι. Μία καλοκαιρινή μέρα, ενώ το ελάφι κοιμόταν ξαπλωμένο στον ίσκιο, ο Κυπάρισσος το σκότωσε από απροσεξία με ένα ακόντιο.

Ο νέος γεμάτος απελπισία, θέλησε να πεθάνει. Ζήτησε από τον ουρανό τη χάρη να κυλούν τα δάκρυά του αιώνια. Ο αρχαιοελληνικός μύθος του Κυπάρισσου που θρηνεί το σκοτωμένο ελάφι Ο Απόλλωνας μάταια προσπάθησε να μεταπείσει τον αγαπημένο του Κυπάρισσο, αλλά εκείνος απαρηγόρητος ήθελε να δώσει τέλος στη ζωή του.

Ο θεός λυπήθηκε τον πονεμένο νέο και αποφάσισε να τον ανακουφίσει από τη δυστυχία του. Έτσι τον μεταμόρφωσε σε κυπαρίσσι από το οποίο αιώνια θα βγαίνουν τα πένθιμα δάκρυα σαν σταγόνες. Η σουβλερή μύτη του κυπαρισσιού που καρφωνόταν στον ουρανό, θα θύμιζε το ακόντιο με το οποίο πέθανε το ιερό ελάφι.

Οι αρχαίοι Έλληνες, σε ένδειξη πένθους, κρεμούσαν κλωνάρια κυπαρισσιού έξω από τις πόρτες τους μετά από το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Επίσης, στόλιζαν με αυτά τα σώματα των νεκρών τους ή έκαιγαν πάνω σε αυτά τις νεκρικές σωρούς….

Το κυπαρίσσι έχει ρίζες στους αρχαιοελληνικούς μύθους, αλλά έγινε μέρος και της χριστιανικής παράδοσης. Στην Παναγιά τη Μεσοσπορίτισσα στον Μαραθώνα υπάρχει και η αγιογραφία, του Άγιου Σωκράτη! Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Εδώ έγινε η σπουδαία μάχη του Μαραθώνα και κάποιος θέλησε να τιμήσει και τον Σωκράτη. Αυτόν που κήρυξε πρώτος τον έναν Θεό και θανατώθηκε με την κατηγορία της αθεΐας. 

Η χριστιανική παράδοση
Το κυπαρίσσι θεωρήθηκε πένθιμο δέντρο και φυτεύεται μέχρι σήμερα στα νεκροταφεία. Οι Χριστιανοί ορθόδοξοι, λόγο της μορφής του, θεωρούν ότι συνδέει τη γη με τον ουρανό και «βοηθούν τις ψυχές να ανέβουν στον ουρανό». Στη Δημητσάνα υπάρχει το περίφημο κυπαρίσσι που φύτεψε ο Θ. Κολοκοτρώνης στη μνήμη του αδελφού του, Γιάννου, που σκοτώθηκε στην περιοχή.

Η πραγματικότητα Πολλοί υποστηρίζουν ότι τα κυπαρίσσια (Cupressus sempervirens) εξαφανίζουν τις ανεπιθύμητες μυρωδιές και κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο στα νεκροταφεία. Μάλλον όμως η αλήθεια βρίσκεται στο ριζικό του σύστημα: το κυπαρίσσι, ανεξαρτήτως εδάφους και κλίματος έχει πασσαλώδες και βαθύ ριζικό σύστημα, χωρίς να απλώνεται και να ανασηκώνει το έδαφος και έτσι δεν επηρεάζει τα ταφικά μνημεία.

Πηγή : diaforetiko

Οι Σταχτοπούτες μας εγκατέλειψαν, οι Κοκκινοσκουφίτσες μένουν πια αλλού... και τα `καλά` σενάρια γράφονται μόνο για `κακά` κορίτσια...

Από τη Μανταλένα Μαρία Διαμαντή

Ο πρίγκιπας με το άσπρο άλογο που θα εκτιμήσει το καλό και τίμιο κορίτσι, είναι τώρα πια...είδος προς εξαφάνιση.

"Έκανα τα πάντα για εκείνον. Του είχα δοθεί ολοκληρωτικά κι εκείνος στο τέλος με πέταξε." μου είπε μια φίλη μου σε μια στιγμή αληθινής εξομολόγησης για την πικρία και την απογοήτευση που ένιωσε από τον μεγάλο της έρωτα. 

Στάθηκα και την κοίταζα με λύπη, συμπόνοια για ό,τι της συνέβη, αλλά και με απορία... "Γιατί άραγε να μην εκτιμάται η σωστή συμπεριφορά όπως θα έπρεπε;" Στο μυαλό μου ήρθε μια φράση που είχα διαβάσει πριν αρκετά χρόνια : "Η καλοσύνη δε μας βοηθάει πολύ στη ζωή μας." Aυτό ήταν το motto της Γερμανίδας ψυχολόγου Ούτε Έρχαρτ στο best seller- `90s βιβλίο της "Τα καλά κορίτσια πάνε στον παράδεισο, τα κακά πάνε παντού."

"Το σωστό είναι να είσαι καλός, ευθύς, ειλικρινής, δίκαιος. Ότι δίνεις, παίρνεις κι όπως φέρεσαι, σου φέρονται. ”

Αυτά μου έλεγαν οι δικοί μου γονείς. Ίσως και οι δικοί σου... Αν αυτά άκουγες, κι εσύ, τα περισσότερα τα έχεις αφομοιώσει σε τέτοιο βαθμό, που είναι αρκετά δύσκολο να τα αποβάλλεις μεγαλώνοντας. Μέχρι που μια μέρα συνέρχεσαι μια και καλή, και συνειδητοποιείς πως η πραγματικότητα είναι τόσο διαφορετική. Mαθαίνεις ότι μπορεί να αγαπάς, να είσαι δοτική και καθόλα σωστή -στη φαινομενικά ονειρεμένη σου σχέση- αλλά εκείνος, να μην ανταποκρίνεται όπως σου αξίζει.

Πολλές από εμάς, μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να είμαστε "καλά κορίτσια" προορισμένα για σωστές επιλογές, μακριά από απαγορευμένες ζώνες και παραστρατήματα. Λες και ενσωματώθηκε ένας "αυτόματος μηχανισμός" στο μυαλό που σε καθοδηγεί στο τί είναι "comme il faut" και τι όχι. Η "οικογένεια της διαφήμισης του Βιτάμ" με τις αγκαλιές, τις αγάπες και τα χαμόγελα ανάμεσα στους ζευγάρι και τα παιδιά του, ήταν στόχος ζωής... Το ιδανικό - ουτοπικό δηλαδή...

Ωστόσο, σήμερα πια, υπάρχει μια απεγνωσμένη επιθυμία του ασθενούς φύλου να πει "τέρμα" στο "φρόνιμο" κορίτσι, κρύβοντάς το βαθιά μέσα τους. Σε ποιο κορίτσι αναφέρομαι; Σε εκείνο που έχει εκπαιδευτεί να τα καταφέρνει όλα και να λέει "ναι" με χαμόγελο υποταγής - πολλές φορές- ακόμα και όταν όλα φορτώνονται στη δική της πλάτη...

Τι προτρέπει η Γερμανίδα ψυχολόγος; "Γίνετε κακές για να πετύχετε" λέει αρχικά, εξηγώντας: "Δεν προτείνω στις γυναίκες να γίνουν ξαφνικά στρίγκλες, καβγατζούδες, νευρωτικές, υστερικές. Αυτό που τους λέω είναι πώς θα γίνουν δυναμικές και με όρεξη για τη ζωή. Πώς θα απαλλαγούν από το σύνδρομο της φρονιμάδας και θα χρησιμοποιήσουν το θυμό για να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους αποτελεσματικά."

Ρίχνοντας μια ματιά τριγύρω μου, καταλήγω στο εξής συμπέρασμα. Οι νεότερες κοπέλες -κυρίως εκείνες που δεν έχουν ακόμα παντρευτεί και δημιουργήσει οικογένεια- έχουν την τάση να είναι πιο συμβατικές με τις διάφορες σχέσεις και καταστάσεις. Πιο ανεκτικές...

Η ριζική αλλαγή έρχεται μετά τα 35- 40 τους χρόνια, όταν έχουν πια αποκτήσει περισσότερες εμπειρίες και δεχθεί "χαστούκια" στη ζωή τους. Ίσως, γιατί κάπου εκεί έχει ξεχειλίσει το ποτήρι της "ανοχής" τους και επιλέγουν να ευχαριστιούνται την κάθε στιγμή...

Η Ούτε Έρχαρτ αναφέρεται σε εκείνες τις παγίδες της σκέψης που δυσκολεύουν τη ζωή της γυναίκας. Στα καταστροφικά "κουτάκια" που πάνω σε αυτά χτίζει το παρόν και το μέλλον της, χάνοντας όμως την ουσία : την ευτυχία της.

Νομίζω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι εποχές έχουν αλλάξει. Πριγκιπόπουλα δεν υπάρχουν...Οι Σταχτοπούτες μας εγκατέλειψαν, οι Κοκκινοσκουφίτσες μένουν πια αλλού... και τα `καλά` σενάρια γράφονται μόνο για `κακά` κορίτσια... 

Μανταλένα Μαρία Διαμαντή 

Γεννήθηκε στην Αθήνα ένα χιονισμένο πρωινό του Ιανουαρίου. Σπούδασε Οικονομικά στο American College of Greece-Deree College, δημοσιογραφία και μουσική παραγωγή στο Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας και ολοκλήρωσε τις σπουδές της με MBA στο Athens Laboratory of Business Administration. Μιλάει Αγγλικά, Ιταλικά, Γαλλικά. Εργάστηκε για αρκετά χρόνια ως auditor / assistant operator στο οικονομικό τμήμα ναυτιλιακής.

Είναι λάτρις της κλασσικής μουσικής και του πιάνου. Από πολύ μικρή της αρέσει να γράφει για να αποτυπώνει τις σκέψεις και τα συναισθήματά της. Διάφορα κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στον ηλεκτρονικό τύπο.΄Εχει λάβει μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς -ανάμεσά τους, της Societa' Dante Alighieri- Comitato di Atene - όπου διακρίθηκε. Έγραφε για το aixmi.gr και στο blog της για τη μητρότητα.

Θεωρεί πως οι καλύτεροι 'δάσκαλοι' για τη συναισθηματική της ανάπτυξη είναι ο γιος της και η κόρη της.
Madalena Maria Diamanti -facebook PROFILE

Πηγή: www.klik.gr

Ο μαζικός διωγμός των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως το Μάρτιο του 1963

1964 Η μαζική έξοδος των Ελλήνων υπηκόων της Κωνσταντινούπολης

Απελάσεις Ελληνικών Διαβατηρίων από την Τουρκία το 1964 και μαζική φυγή Ελλήνων Κωνσταντινουπολιτών. (Ελληνικά διαβατήρια τα οποία είχαν αυτόματη ανανέωση παραμονής βάση συμφώνου εγκαταστάσεως του 1930 που υπεγράφει μεταξύ Κεμάλ Ατατούρκ και Ελευθερίου Βενιζέλου. Μονομερώς η κυβέρνηση στην Άγκυρα το αναίρεσε λόγω πολιτικών πιέσεων για την Κύπρο μέσω του Καραρναμέ).

Το 1963 Το Κυπριακό πρόβλημα ήταν σε έξαρση με ανταρσία των Τουρκοκυπρίων, τον Αυτοπεριορισμό τους σε θύλακες, μια Ελλάδα μέσα σε κοινωνικά προβλήματα, και την Τουρκία να προσπαθεί να ανορθωθεί από την οικονομική κρίση που την βασάνισε χρόνια πριν. Έτσι μετά τους Βομβαρδισμούς που πραγματοποίησε η Τουρκική Αεροπορία τον χειμώνα του 1963 στη Κύπρο, τέθηκε εντός Τουρκίας το ζήτημα των Ελλήνων Υπηκόων που ζούσαν χωρίς πρόβλημα στη χώρα ως απόρροια της Συμφωνίας Ατατούρκ και Βενιζέλου. Μάλιστα οι Τουρκικές Κυβερνήσεις είχαν γνωμοδοτήσει την άποψη πως η Ελληνική Μειονότητα εάν δεν είχε τους Έλληνες υπηκόους που ήταν περίπου 35-40.000 δεν θα μπορούσε να επιβιώσει στο τουρκικό μουσουλμανικό περιβάλλον. Έτσι το 1964 αποφασίστηκε πως εν αρχής 10.224 άνθρωποι ήταν εθνικός κίνδυνος για την Τουρκία και πως έπρεπε να εγκαταλείψουν την χώρα εντός 24 ωρών. Αφορμή όμως στάθηκε το μυστικό Νομοδιάταγμα που δέσμευε τις περιουσίες των Ανεπιθύμητων Ελλήνων (!) στην Τουρκία!

Έτσι μέσα σε λίγες μέρες τα σχολεία σχεδόν άδειασαν, δεν υπήρχαν εισιτήρια και τσεκ και φυσικά ο κόσμος άρχισε να εγκαταλείπει μαζικά την Κωνσταντινούπολη με διαταγή να έχουν 2 βαλίτσες με 25 κιλά μαζικό βάρος και το πολύ 30 δολάρια μαζί τους. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προσπαθούσε να αλλάξει τα πράγματα μα ο Πατριάρχης Αθηναγόρας απλά δεν μπόρεσε να πετύχει απολύτως τίποτα. Σε διάστημα λίγων μηνών 10.224 άνθρωποι είχαν φύγει οριστικά από την Τουρκία. 

Οικογένειες χωρίστηκαν και φυσικά η Ελληνική Πολιτεία απασχολημένη που ήταν με τα εσωτερικά προβλήματα της Ελλάδας πέραν από τα διαβήματα που έκανε στον ΟΗΕ, δεν μπόρεσε να αντιδράσει και παρόλο που υπήρξαν σχέδια για αντεκδίκηση εναντίων των Μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης, εν τούτοις δεν πραγματοποιήθηκαν αυτές οι απειλές.

Οι μαζικές έξοδοι Ελλήνων Υπηκόων μονίμων κατοίκων της Πόλης, είχε δημιουργήσει ένα σωρό προβλήματα όπως τις τύχες των περιουσιών τους. Με μυστικά διατάγματα τα σπίτια και οι περιουσίες των δημευόντουσαν από το Τουρκικό δημόσιο και εσωτερικά εντός Τουρκίας χαρακτηρίστηκαν περιουσίες που οι νόμιμοι κάτοχοι τις εγκατέλειψαν και έτσι τα σπίτια αυτά περιήλθαν στο Τουρκικό δημόσιο.

Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα συρρικνώθηκαν και έτσι ο Ελληνισμός της Τουρκίας δέχτηκε το μεγαλύτερο πλήγμα στην ιστορία του γιατί η Ελλάδα δεν μπόρεσε να βοηθήσει ή να αντιδράσει και περίπου 1500 οικογένειες χωρίστηκαν με τραγικά αποτελέσματα ως επί το πλείστων - περίπου 450 περιστατικά αυτοκτονίας...

Τα κωμικοτραγικά στοιχεία: Ηλικιωμένοι άνθρωποι θεωρήθηκαν ως κίνδυνοι του Τουρκικού κράτους...

Ο Καραρναμές- Παράλληλα, το Τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο με βάση τη μυστική απόφαση 6/3801/2. 11.1964 δέσμευε το σύνολο της κινητής και ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων υπηκόων. Η απόφαση αυτή, γνωστή στην ελληνική ομογένεια της Κωνσταντινούπολης ως ο «καραρναμές» (από την τουρκική λέξη kararname =απόφαση) απαγόρευε τη μεταβίβαση εμπράγματων δικαιωμάτων στους Έλληνες υπηκόους με αποτέλεσμα με τιμές του 2004 μετά απο καταγραφή του κεντρικού συμβολαιογραφίου της Μητροπολιτικής ζώνης κων/πολης η αντικειμενική αξία των ακινήτων που ανήκαν στο σύνολο των απελαθέντων Ελλήνων Κων/πολιτών με Ελληνικά διαβατήρια να ξεπερνά τα 2,1 δις ευρώ.

Πηγή: www.omogeneia-turkey.com

Αρχαίες Ελληνικές πόλεις στην Τουρκία

Η παραχάραξη της Ιστορίας...

Ούτε μία, ούτε δύο, ούτε τρεις... αλλά 42 αρχαίες Ελληνικές πόλεις με τα Ελληνικά τους ονόματα υπάρχουν μέχρι και σήμερα στην Τουρκία. Φυσικά οι Τούρκοι έχουν παραχαράξει την ιστορία και έχουν αλλάξει τα ονόματα τους...

Μάνος Δανέζης – Συμπαντική αλήθεια και Matrix

Υπάρχουν άνθρωποι που τόλμησαν με τη σκέψη τους ν’ αγγίξουν τα άστρα, να ξεκλειδώσουν τα μυστικά του σύμπαντος και να χαρίσουν τις γνώσεις τους στην ανθρωπότητα.

Ο Έλληνας αστροφυσικός, πανεπιστημιακός και συγγραφέας Μάνος Δανέζης είναι ένας από αυτούς. Είναι ένας πραγματικός Επιστήμονας με Ε κεφαλαίο, ταγμένος στην ανακάλυψη και στη διάδοση της Γνώσης. Μαζί με τον Στράτο Θεοδοσίου είναι οι Έλληνες «Καρλ Σαγκάν», που κατάφεραν να μεταδώσουν τη μαγεία της σύγχρονης επιστημονικής γνώσης στο ευρύτερο κοινό. Εκτός από αναπληρωτής καθηγητής πανεπιστημίου – διδάσκει Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών – ο Μάνος Δανέζης είναι ένας πρωτοποριακός ερευνητής στο χώρο της Αστροφυσικής κι ένας συγγραφέας που, μαζί με τον συνάδελφό του Στράτο Θεοδοσίου, έχει γράψει μέχρι στιγμής 14 επιστημονικά βιβλία (Το Μέλλον του Παρελθόντος μας, Το Σύμπαν που Αγάπησα, Μετρώντας τον Άχρονο Χρόνο, Η Κοσμολογία της Νόησης, Η Οδύσσεια των Ημερολογίων κ.α). Πάνω απ’ όλα όμως είναι ένας εκπληκτικός εκλαϊκευτής της επιστημονικής γνώσης, όπως τον απολαύσαμε και μέσα από τη σειρά ντοκιμαντέρ Το Σύμπαν Που Αγάπησα, που προβάλλεται από την ΕΤ3 κι ελπίζουμε να συνεχιστεί.

Ο Μάνος Δανέζης είναι ένας επιστήμονας που αποκωδικοποιεί το Matrix του κόσμου μας και προσπαθεί να δει τι κρύβεται πίσω από την «κουρτίνα» των αισθήσεών μας. Βρίσκεται στην αιχμή της νέας επιστημονικής γνώσης, που σύντομα θα φέρει πραγματική επανάσταση στις κοινωνίες μας. Συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στις 10 Ιουλίου, στη Πρεσβεία της Σερβίας στην Αθήνα, όπου και οι δύο μιλήσαμε για τον μεγάλο Σέρβο επιστήμονα Νίκολα Τέσλα, με αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννησή του. Η διανοητική μας «χημεία» ήταν αμοιβαία. Έτσι, την επόμενη μέρα, βρεθήκαμε σ’ ένα καφέ στο κέντρο του Πειραιά, όπου συζητήσαμε για τα μυστήρια του σύμπαντος. Το αποτέλεσμα της συζήτησης μας είναι η συνέντευξη που θα διαβάσετε στη συνέχεια… Γιώργος Στάμκος

Κύριε Δανέζη πως ξεκίνησε το ενδιαφέρον σας για την αστροφυσική; Τι ήταν αυτό που σας έσπρωξε στη μαγεία του σύμπαντος; 

Γεννήθηκα στον Πειραιά και ο Πειραιάς ήταν τότε, όταν ήμουνα μικρός –είμαι 57 ετών έτσι;– μια πολύ όμορφη πόλη. Σχεδόν όλα τα σπίτια είχαν ταράτσες, είχαν λουλούδια που μύριζαν. Η πόλη είχε χαρακτήρα… Το καλοκαίρι την έβγαζα στην ταράτσα. Τα φώτα ήταν πάρα πολύ λίγα. Όταν λοιπόν κοιμόμασταν «στρωματσάδα» στην ταράτσα έβλεπες έναν ουρανό γεμάτο αστέρια. Και τότε, σαν παιδί, ρώταγα. Αλλά οι απαντήσεις που έπαιρνα ήταν κάτι μεταξύ αλήθειας και παραμυθιού. Τότε ξεδιπλώνονταν περίεργα πράγματα, μύθοι, θρύλοι, παραμύθια. Απόψεις μισές σωστές μισές λάθος, που δημιουργούσαν έναν μαγικό κόσμο. Αυτός ο μαγικός κόσμος των παιδικών χρόνων δεν ξεχνιέται εύκολα. Γράφεται μέσα σου. Αυτό που γράφεται μέσα σου ώστε να ακολουθήσεις μια επιστήμη, ώστε να την υπηρετήσεις για την υπόλοιπη ζωή σου είναι ένα βαθύ ερώτημα που βάζεις μέσα σου από πολύ μικρός. Όλοι μας βάζουμε αυτό το ερώτημα. Είναι να δώσεις μια απάντηση από πού έρχεσαι, που είσαι και που πας. Τι είναι αυτό που βλέπεις γύρω σου. Είναι το προαιώνιο ερώτημα του ανθρώπου. Τι είσαι μέσα σ’ αυτό το χάος; Από πού έρχεσαι; Που πας; Τι θα γίνει όταν πεθάνεις; Τι έχει γίνει πριν γεννηθείς; Είσαι κολλημένος σ’ ένα μικρό «πλοιάριο» που τρέχει με ασύλληπτη ταχύτητα μέσα στο Σύμπαν. Δεν το καταλαβαίνεις αλλά τρέχεις! Αρχίζουν να δημιουργούνται μέσα σου καταστάσεις δέους, φόβου. Καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα στην ψυχή ενός παιδιού μεγαλοποιούνται απ’ ό,τι στη ψυχή ενός ενήλικα. Αυτό που αισθάνεσαι είναι ένα δέος που υπερβαίνει το φόβο. Νιώθεις πολύ μικρός σ’ ένα αχανές Σύμπαν. Δεν μπορείς να συμφιλιωθείς με την αίσθηση ότι είσαι ένα τίποτα. Αναζητάς τις ρίζες σου. Νιώθεις κάτι να σε έλκει. Είναι κάτι που σε έλκει προς τα άστρα. Η αίσθηση ενός νόστου…

Αυτό που λέτε μου ακούγεται κάπως γνωστικιστικό. Και οι αρχαίοι Γνωστικοί πίστευαν πως είναι ξένοι σ’ αυτόν τον κόσμο, πνευματικές οντότητες που εξέπεσαν στον κόσμο της ύλης, ενώ θεωρούν πραγματική τους πατρίδα τον ουρανό…

Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες είναι λίγο πολύ Γνωστικοί. Μπορεί να μην δεχόμαστε τα μισά, δεχόμαστε τα άλλα μισά. Πάντως οι ιδέες μας είναι γνωστικιστικές.

Δηλαδή ο κόσμος μας είναι ένα είδος φυλακής; 

Κοίταξε να δεις, αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσεις. Είναι ευτυχισμένοι αυτοί που τουλάχιστον πιστεύουν πως έχουν απαντήσει σ’ αυτά τα εσωτερικά τους ερωτήματα.

Τι είναι αυτό που ωθεί έναν ερευνητή; 

Είναι ένα φοβερό ψέμα, τουλάχιστον σ’ αυτούς που έχουν τη συνείδηση του ερευνητή, ότι δουλεύεις για τον κόσμο. Για το καλό της ανθρωπότητας. Η έρευνα είναι κάτι το εγωιστικό. Αυτό που κάνει ο ερευνητής είναι να λύσει τα δικά του προβλήματα. Τώρα, αν τα δικά του προβλήματα, όταν τα λύσει, βοηθήσουν και την ανθρωπότητα, τότε ακόμη καλύτερα. Αλλά το αρχικό κίνητρο είναι να λύσει το πρόβλημα που έχει μέσα του, έχει γιγαντωθεί, του δημιουργεί δέος και φόβο. Προσπαθεί με τη γνώση να ξεπεράσει το φόβο και το δέος. Να κυριαρχήσει πάνω τους.

Αλλά ο πόνος είναι αυτός που συνήθως παράγει γνώση… 

Μα η γνώση δεν είναι πάντοτε ευτυχία! Η γνώση τις περισσότερες φορές είναι πόνος. Η γνώση είναι μοναξιά. Είναι απομόνωση. Είναι η ανάγκη της μοναξιάς όντας μέσα σε πολύ κόσμο. Να είσαι μέσα σ’ ένα άγριο πλήθος και να νιώθεις μόνος. Είναι η εσωτερική μοναξιά. Όχι με την κακή έννοια –μια εποικοδομητική μοναξιά.

Υπάρχει σχέση της αστροφυσικής με τη μεταφυσική; 

Η μελέτη του σύμπαντος είναι κάτι το διαφορετικό από την μελέτη των πρακτικών εφαρμογών της καθημερινότητας. Είναι μια βουτιά σ’ έναν κόσμο που προσεγγίζει τη μεταφυσική, τον εσωτερισμό. Άλλοι άνθρωποι που δεν είναι τόσο υπομονετικοί, που δεν είναι τόσο επίμονοι, ζητούν άλλους, πιο εύκολους τρόπους, για να λύσουν τα μεταφυσικά τους προβλήματα. Γι’ αυτό διαβάζουν ένα δύο βιβλία αστρολογίας και λένε ότι κατάλαβαν τον κόσμο. Το δύσκολο είναι η αποδεικτική διαδικασία. Να αποδείξεις ότι είναι αλήθεια αυτό που βρίσκεις μπροστά σου. Ότι η γνώση σου είναι αληθινή. Κι αυτό να τ’ αποδείξεις, για να είσαι σίγουρος μέσα σου ότι η άποψη που έχεις για τον κόσμο, για τον εαυτό σου, για την κοινωνία κ.α. είναι σωστή. Δεν είναι ένα παραμύθι που διαιωνίστηκε μέσα από τα βιβλία κάποιων.

Ναι, αλλά η επιστημονική γνώση δεν είναι δόγμα. Συνέχεια αλλάζει! Συνέχεια εμφανίζονται καινούργιες θεωρίες. 

Βεβαίως. Όμως, αν έχεις προσέξει, όλες οι καινούργιες θεωρίες δεν ανατρέπουν τις παλιές. Συμπληρώνουν τις παλιές. Η Θεωρία της Σχετικότητας δεν ανέτρεψε τον Νεύτωνα, συμπλήρωσε και επέκτεινε τη Νευτώνεια Φυσική. Υπάρχει μια συμπληρωματικότητα στην επιστημονική σκέψη. Είναι λάθος αυτό που πιστεύει ο πολύς κόσμος ότι οι νέες θεωρίες ανατρέπουν τις παλιές. Τις συμπληρώνουν, τις επεκτείνουν, τις κάνουν καλύτερες. Τις δίνουν μια άλλη εμβέλεια, μια άλλη ποιότητα.

Μια από τις τελευταίες θεωρίες της αστροφυσικής, της κοσμολογίας μάλλον, λέει ότι το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια «κβαντική διακύμανση του κενού». Είναι γνωστό ότι το άθροισμα των θετικών και των αρνητικών δυνάμεων στο Σύμπαν ισούται με μηδέν. Σύμφωνα μ’ αυτή τη θεωρία το Σύμπαν δεν έχει ανάγκη κάποιου δημιουργού, είναι δηλαδή αυτοδημιουργητο. Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα γιατί τα Ιερατεία θέλουν να μας καταναγκάσουν να πιστεύουν σ’ έναν θεό-δημιουργό…

Κοίταξε, η Επιστήμη, από τη φύση της, δεν είναι συγκρουσιακή. Δεν βγάζει θεωρίες για να συγκρουστεί με κάποιους. Κανένας επιστήμονας δεν έχει καμία όρεξη να συγκρουστεί με κανέναν. Αυτό που λέμε «σύγκρουση» στην Επιστήμη δεν έχει σχέση με σχέση με τις συγκρούσεις των πολιτικών που φωνάζουν, «σκοτώνονται», σαν σε ένα πεδίο μάχης που κάποιος πρέπει να αφανίσει τον άλλον. Είναι σκληρή σύγκρουση ιδεών. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να συγκρουστούμε σε εκπληκτικό επίπεδο σ’ ένα συνέδριο κι όλοι μαζί μετά να πάμε να φάμε και να διασκεδάσουμε!

Αλλά οι ιδέες δεν είναι αυτές που διαμορφώνουν την εικόνα μας για τον κόσμο; Κι όποιος ελέγχει τις ιδέες… 

Μα δεν χωρίζουν τους ανθρώπους οι ιδέες. Δεν σημαίνει πως οι άνθρωποι, μέσω διαφορετικών ιδεών, πρέπει να συγκρουστούν μεταξύ τους ως άνθρωποι. Οι ιδέες συγκρούονται μεταξύ τους, όχι οι άνθρωποι. Αν εγώ διατυπώσω μια άποψη και δεν την καταλάβει ο άλλος ή δεν την καταλάβει κανένας, τότε θα πρέπει να ξαναπροσπαθήσω. Γιατί και ο επιστήμονας είναι άνθρωπος. Αυτό δεν σημαίνει πως ο επιστήμονας θα πρέπει να συγκροτήσει ένα στράτευμα για να αφανίσει τους άλλους επιστήμονες ώστε να επικρατήσουν οι ιδέες του. 

Παλιότερα όμως, μέχρι τον 18ο αιώνα, τα θρησκευτικά ιερατεία κυνηγούσαν και καταδίκαζαν τους επιστήμονες… 

Δεν είπα όχι. Το έκαναν ακριβώς επειδή δεν είχαν την αίσθηση τι σημαίνει Επιστήμη. Ο επιστήμονας όμως δεν έχει τέτοιου είδους προβλήματα.

Αλλά οι επιστήμονες σήμερα δεν είναι ένα είδος «Ιερατείου»; 

Μπορεί να είναι «ιερατείο» με την έννοια ότι διαμορφώνουν τον κόσμο μέσα σ’ ένα πλαίσιο ιδεών, σ’ έναν κόσμο ειρήνης και κατανόησης. Αν ο άλλος δεν θέλει να κατανοήσει τον κόσμο όπως είναι, ας μην τον κατανοήσει ποτέ! Οι Δυτικές κοινωνίες έχουν κάνει ένα μεγάλο λάθος αλλοιώνοντας το νόημα κάποιων λέξεων. Όταν λέμε Επιστήμη εννοούμε την αναζήτηση της αλήθειας του φυσικού κόσμου. Όταν λέμε Τεχνολογία εννοούμε μια μερική εφαρμογή κάποιων αποκτηθέντων γνώσεων για να κάνουμε καλύτερη τη ζωή μας. Ο τεχνολόγος δεν είναι επιστήμονας. Δεν κάνει Επιστήμη.

Ο Νίκολα Τέσλα τι ήταν; Επιστήμονας ή τεχνολόγος; 

Ο Τέσλα ήταν επιστήμονας. Μπορεί να χρησιμοποίησε συσκευές αλλά το έκανε για να ανακαλύψει και να αποδείξει καινούργιους φυσικούς νόμους. Αρχικά ήταν ένας επιστήμονας ο οποίος ήθελε να ανακαλύψει νόμους της Φύσης. Για να ανακαλύψει νόμους της Φύσης έκανε διάφορες εφευρέσεις. Μέχρι εδώ ο Τέσλα ήταν επιστήμονας και ήταν ένας πολύ επιτυχημένος επιστήμονας. Ήταν μεγάλος. Όταν όμως ο Τέσλα σκέφτηκε να γίνει επιχειρηματίας, τότε απέτυχε! Γιατί; Απέτυχε γιατί ήταν επιστήμονας! Τα προσόντα τα οποία διέθετε τον έκαναν να είναι εκπληκτικός επιστήμονας, αλλά τον έκαναν πολύ κακό επιχειρηματία. Ο Τέσλα εφηύρε κάποια πράγμα για να ανακαλύψει νόμους της Φύσης. Τεχνολόγος είναι αυτός που εφευρίσκει πράγματα για να τα ρίξει στην παραγωγή. Να κάνει π.χ. τον ηλεκτρισμό εμπορεύσιμο προϊόν. Κι εδώ, ξέρεις πολύ καλά, πως ο Τέσλα απέτυχε. Δεν ήταν καλός επιχειρηματίας. Όπου έβαζε τα λεφτά του τα έχανε. Γιατί αυτά τα δύο πράγματα δεν πάνε μαζί. Κάποιος που έχει μια πολύ ελεύθερη σκέψη, που αγκαλιάζει ολόκληρο το Σύμπαν, δεν έχει τη δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μικρά πράγματα. Γιατί είναι πάρα πολύ μικρό πράγμα να χρησιμοποιήσεις τις εφευρέσεις, την επιστημονική γνώση του Τέσλα, για να φτιάξεις, έστω, τον μεγαλύτερο σταθμό παραγωγής ενέργειας στη Αμερική. Είναι πολύ μικρό σε σχέση με τη σύλληψη της ιδέας. Από τη στιγμή που ανακαλύπτεις το μυστικό ενός ολόκληρου σύμπαντος τι σημασία έχει η Νέα Υόρκη. Είναι πάρα πολύ μικρή! Ολόκληρη η Γη είναι πάρα πολύ μικρή!

Σήμερα πάντως δεν επικρατεί η εμπορευματική λογική πάνω στη χρήση της επιστημονικής γνώσης; 

Εδώ υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο πρέπει να προσέξουν οι μικρές χώρες, όπως η Ελλάδα. Υπάρχει μια επικρατούσα λογική. Τη γνώση την καινούργια, η οποία θα γίνει τεχνολογία και θα μπει στο σπίτι μας μετά από εκατό, διακόσια χρόνια, ο Δυτικός πολιτισμός πιστεύει πως αποτελεί προνόμιο των μεγάλων κρατών. Επιστήμη βασική μπορεί να κάνει η Αμερική, η Γερμανία, η Ιαπωνία, η Ρωσία, η Γαλλία… Οι μικρές χώρες απαγορεύεται να κάνουν Επιστήμη, να παράγουν καινούργια γνώση! Στις μικρές χώρες έχουν εναποθέσει έναν δευτερεύοντα ρόλο, να παίρνουν τα απομεινάρια της παλιάς γνώσης και να κάνουν μικρές τεχνολογικές εφαρμογές –τις οποίες εμείς θεωρούμε μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα!–, ενώ εκείνοι ασχολούνται με το Αύριο. Εμείς προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα μικρό τσιπάκι που θα χρησιμοποιηθεί σ’ έναν υπολογιστή ενός πανεπιστημίου –σιγά το λάχανο! Εκείνοι όμως την ίδια στιγμή φτιάχνουν κβαντικούς υπολογιστές. Όταν εμείς προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα μηχανηματάκι GPS για να βρίσκουμε τους δρόμους με τα αυτοκίνητα –το οποίο παρεμπιπτόντως είναι ελληνική εφεύρεση– εκείνοι μιλούν για κβαντικά κενά, για κβαντικά πηγάδια. Όταν στα ελληνικά πανεπιστήμια διδάσκουμε ότι δεν υπάρχουν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός, εκείνοι κάνουν πειράματα με αλληλοσχετισμένα φωτόνια οι πληροφορίες των οποίων ταξιδεύουν με ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός! Όλη αυτή η πρόοδος της επιστήμης, αυτή η Νέα Φυσική έχει περάσει εδώ σε μια «γραικίλα» ότι «δεν είναι δικιά μας δουλειά». Κι αυτό περιορίζει την εμβέλεια μας. Γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνον οι επιστημονικοί κύκλοι. Φταίνε τα ΜΜΕ, φταίει η ίδια η ελληνική κοινωνία.

Πως φτάσαμε στη σημερινή επιστημονική επανάσταση την οποία υπηρετείται; 

Γνωρίζουμε πολύ καλά πως το Σύμπαν περιγράφεται ως ένας «κώνος φωτός», που έχει περιοχές όπου υπάρχουν ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός. Εγώ δεν θα σου πω για τα παράδοξα του σύμπαντος, αλλά θα σου πω για τα φοβερά πράγματα που τα γνωρίζει σήμερα η Επιστήμη κι έχει αλλάξει ολόκληρος ο πολιτισμός μας με βάση τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις. Παράδειγμα: Όπως ξέρεις η μεγάλη επιστημονική επανάσταση του 16ου και 17ου αιώνα στηρίχτηκε στην ανάπτυξη της Νευτώνιας Φυσικής και της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. Στηρίζονταν στη λογική ότι το ορατό Σύμπαν ήταν Ευκλείδειο, δηλαδή μια «καλοστημένη μηχανή» που λειτουργούσε σε τρεις διαστάσεις. Όταν ήρθε ο Αϊνστάιν έκανε μια μεγάλη τομή με τη Θεωρία της Σχετικότητας, εισάγοντας κάποιες ιδέες που δεν θέλουμε καν να τις συζητάμε, ενώ τις χρησιμοποιούμε. Έβαλε δύο καινούργια στοιχεία: το Σύμπαν μας δεν μετριέται με την Ευκλείδειο Γεωμετρία και οι διαστάσεις του είναι παραπάνω από τρεις. Εάν δεν αναλύσουμε, σε πρακτικό επίπεδο, τι σημαίνει ένας χώρος να έχει περισσότερες από τρεις διαστάσεις και να μην μετριέται με την Ευκλείδειο Γεωμετρία…

Πόσες διαστάσεις έχει το Σύμπαν; 

Πάντως περισσότερες από τρεις! Αυτό το οποίο γνωρίζουμε σήμερα, αποδεικτικά από την Επιστήμη, είναι ότι η ανθρώπινη βιολογία, έτσι όπως είναι διαμορφωμένη και η οποία εκφράζεται μέσα από τις πέντε αισθήσεις μας, δεν έχει την τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται μορφές και σχήματα που είναι παραπάνω από τρεις διαστάσεις. Ακόμη κι αν είναι Ευκλείδεια η Γεωμετρία, αν οι διαστάσεις είναι τέσσερις, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί καμιά τετρασδιάστατη μορφή ή σχήμα λόγω του DNA του, της ίδιας του της βιολογίας. Ότι όργανο και να φτιάξει δεν αλλάζει τη βιολογία του ανθρώπου, απλώς επεκτείνει τις αισθήσεις μας. Γνωρίζουμε λοιπόν πως ένας χώρος, ακόμη κι αν είναι Ευκλείδειος, αν έχει παραπάνω από τρεις διαστάσεις, τότε εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τίποτα. Ήρθε λοιπόν ο Αϊνστάιν και μας λέει πως είναι τέσσερις οι διαστάσεις και ο χώρος είναι Ρίμαν και δεν είναι Ευκλείδειος. Αν δεν είναι Ευκλείδειος ο χώρος τότε σημαίνει ότι δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτα, ακόμη κι αν είναι τριών, δύο ή και μιας διάστασης. Επειδή ο χώρος είναι Ρίμαν δεν μπορούμε να δούμε τίποτε βάσει της βιολογίας μας και, εγώ συμπληρώνω, ακόμη κι αν ήταν Ευκλείδειος δεν μπορούμε να δούμε τίποτε επειδή έχει τέσσερις διαστάσεις.

Γεννάται ένα μεγάλο ερώτημα: 

Αφού βλέπουμε γύρω μας! Είμαστε ένα κομμάτι του σύμπαντος. Βλέπουμε πράγματα γύρω μας. Άρα κάπως πρέπει να εξηγηθεί αυτό το φαινόμενο. Κι αυτό το λύνει η Επιστήμη αρχίζοντας από τα Μαθηματικά, που λένε τα εξής: Αν πάρω αυτόν το περίεργο χώρο Ρίμαν του σύμπαντος, που δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτε, κόψω ένα πάρα πολύ μικρό κομματάκι, τότε αυτό συμπεριφέρεται με πάρα πολύ καλή προσέγγιση σαν να ήταν Ευκλείδειος χώρος.

Τι γίνεται λοιπόν; 

Οι αισθήσεις μας μέσω μιας σειράς αδυναμιών τους αποκόπτουν πλαστά ένα πολύ μικρό κομματάκι του σύμπαντος, το οποίο πλαστά μοιάζει σαν να είναι Ευκλείδειο. Δηλαδή γύρω μας δημιουργούμε ένα «κουκούλι», μια σφαίρα μέσα στην οποία υπάρχουμε, την οποία σφαίρα έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είναι Ευκλείδεια. Όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν έξω από αυτό το Ευκλείδειο «κουκούλι» μας, αναγκάζονται να περάσουν μέσα από αυτό το «κουκούλι» για να έρθουν στις αισθήσεις μας. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σ’ αυτόν τον κόσμο που φτιάχνουν οι αισθήσεις μας δεν είναι παρά ολογράμματα, απεικονίσεις όπως λένε στα Μαθηματικά: εικόνες-Matrix αυτού που πραγματικά υπάρχει. Βλέπουμε τις σκιές του σύμπαντος. Δεν βλέπουμε το ίδιο το Σύμπαν. Καθετί που αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας δεν είναι πραγματικό, είναι απλώς η σκιά αυτού που πραγματικά υπάρχει! Αυτά που σου λέω τα γνωρίζουμε στην αστροφυσική, δεν είναι τίποτε το παράξενο.

Οι αισθήσεις μας δεν μας βοηθούν στην κατανόηση του σύμπαντος;

Μίλησα για τις αδυναμίες των αισθήσεων μας. Οι αισθήσεις μας έχουν βασικά τρεις αδυναμίες. Ας πάρουμε το μάτι μας. Δεν αντιλαμβάνεται όλες τις ακτινοβολίες παρά ελαχιστότατες, αυτό που λέμε οπτικό φάσμα. Μιλάμε για έναν ωκεανό φωτός που δεν μπορούμε ν’ αντιληφθούμε και αντιλαμβανόμαστε μόνο ελαχιστότατες. Η δεύτερη αδυναμία που έχει το μάτι μας είναι ότι δεν μπορεί ν’ αντιλαμβάνεται αντικείμενα που είναι μικρότερα από κάποια ελάχιστη διάμετρο. Με τον τρόπο αυτό δεν καταλαβαίνουμε τη σκόνη που βρίσκεται μεταξύ μας, τα σωματίδια των οσμών, τα μικρόβια κλπ. Και η τρίτη αδυναμία που έχει το μάτι μας είναι αν δύο αντικείμενα είναι πιο κοντά από μια συγκεκριμένη απόσταση δεν τα αντιλαμβανόμαστε σαν δύο αντικείμενα, αλλά σαν ένα. Κοίταξε τώρα αν δεν είχαμε αυτές τις αδυναμίες του ματιού. Για παράδειγμα αν βλέπαμε όλες τις ακτινοβολίες, τότε δεν θα βλέπαμε τίποτα! Θα ήταν ένας απέραντος ωκεανός φωτός γύρω μας, που δεν θα διέκρινες τίποτα, θα ήταν απλά ένα εκτυφλωτικό φως. Για να δούμε τη δεύτερη αδυναμία. Αν βλέπαμε αντικείμενα που ήταν μικρά, τότε αυτός ο χώρος μεταξύ μας δεν θα ήταν κενός. Θα ήταν το πιο πηχτό πράγμα που έχεις δει στη ζωή σου! Ακόμη και το άρωμα που φοράω, τα μικροσωματίδια, θα τα έβλεπες. Θα έβλεπες τη σκόνη, μικροοργανισμούς, κι ακόμη τις πτητικές ενώσεις, το καυσαέριο… Θα έβλεπες να μας ενώνει ένα πυκνότατο υλικό. Δηλαδή εσένα θα σε έβλεπα θαμπό, γιατί θα σε έβλεπα μέσα από ένα εκπληκτικά πυκνό υλικό. Ας πάμε στην τρίτη αδυναμία. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω ως ανεξάρτητα αντικείμενα όσο κοντά και να βρίσκονται. Τότε δεν θα σε έβλεπα εσένα. Θα έβλεπα τα κύτταρά σου, θα έβλεπα τα μόρια σου, τα άτομα σου, τα ηλεκτρόνια, τα πρωτόνια, τα νετρόνια των ατόμων σου. Θα έβλεπα τα στοιχειώδη σωμάτια. Κι επειδή αυτά δεν είναι σωματίδια μάζας αλλά ρεύματα ενέργειας, θα έβλεπα την ενέργεια. Κι επειδή τα πάντα είναι φτιαγμένα από τα ίδια δομικά υλικά, τότε πως θα ξεχώριζα το τραπέζι από εσένα; Θα ζούσα σ’ έναν ωκεανό στροβιλιζόμενης ενέργειας!

Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι δηλαδή ενέργεια; 

Έτσι λοιπόν το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε δεν είναι ο περιορισμός, αλλά η ενότητα. Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουμε με την κλασσική έννοια της Φυσικής του 1910 –δεν μιλάω για σημερινές «τρελές» ανακαλύψεις– είναι ότι όλο το Σύμπαν είναι Ένα. Δεν υπάρχουν εξατομικευμένα αντικείμενα. Δεν υπάρχεις Εσύ κι Εγώ. Δεν υπάρχω Εγώ και το τραπέζι. Η Γη και το Φεγγάρι… Τα πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας. Μέσα σ’ αυτόν τον ωκεανό της ενότητας της ενέργειας κάπου, πιθανότατα, υπάρχουν κάποια μικροπυκνώματα, τα οποία ονομάζουμε ύλη, που οι αισθήσεις μας αντιλαμβάνονται ως ύλη. Αν όμως η πυκνότητα της ενέργειας είναι λίγο μικρότερη, τότε δεν τη βλέπουμε καθόλου. Τα πάντα ενώνονται μέσα στο Σύμπαν. Είναι Ένα. Όπως καταλαβαίνεις μια τέτοια αντίληψη του φυσικού σύμπαντος δεν αλλοιώνει μόνο τις απόψεις μας περί Επιστήμης, αλλάζει τις απόψεις μας για το τι είμαστε. Αλλάζει την κοινωνική θεωρία.

Τι είμαστε; 

Είμαστε Ένα. Εσύ κι εγώ δεν είμαστε άλλο πράμα. Κι αν εγώ κάνω κάτι κακό σ’ εσένα είναι σαν να κάνω κακό σ’ εμένα. Γιατί υπάρχει μια ενότητα. Βλέπεις οι νέες φυσικές απόψεις περί σύμπαντος, που είναι βεβαίως παλιές, αρχίζουν να αλλάζουν την κοινωνική φιλοσοφία. Κι όταν αλλάζει η κοινωνική φιλοσοφία, τότε αλλάζουν τα πολιτικά συστήματα. Γι’ αυτό λέμε πάντοτε ότι μετά από μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση ακολουθεί μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Ένας άνθρωπος ο οποίος πιστεύει πως είναι ένα τίποτα, ένα κομμάτι μάζας που θα καταστραφεί και θα πεθάνει, νιώθει μια μικρότητα κι ασχολείται με μικρά πράγματα. Ένας άνθρωπος όμως που έχει αίσθηση της συμπαντικότητάς του και της ενότητάς του με το Σύμπαν αναζητάει άλλα πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι η μικρότητα των ανθρώπων είναι η μη αίσθηση της συμπαντικότητάς τους, της μεγαλοσύνης τους. Δεν μπορώ να είμαι αντίπαλός σου γιατί είναι σαν να είμαι αντίπαλος του εαυτού μου. Γιατί εσύ κι εγώ και όλοι είμαστε ΈΝΑ. Είμαστε Ένα σαν Σύμπαν.

Όλα αυτά μου ακούγονται αρκετά φιλοσοφικά… 

Όταν συζητάω γι’ αυτά τα θέματα αποφεύγω να εκφράσω φιλοσοφικές ή άλλου είδους προσωπικές απόψεις. Θέλω να μιλάω μόνο επιστημονικά κι όλα αυτά τα οποία λέω δεν έχουν καμία σχέση με φιλοσοφία και με οτιδήποτε άλλο. Αυτά που σου λέω μπορώ να τα αποδείξω επιστημονικά. Σ’ αυτό το καινούργιο Σύμπαν λοιπόν επικρατούν, αποδεικτικά, καινούργιες ιδιότητες. Καμιά μορφή και κανένα σχήμα δεν έχει μέσα κι έξω. Το έξω είναι μέσα και το μέσα είναι έξω. Τίποτε δεν έχει δύο ανεξάρτητες πλευρές! Αυτό μπορώ να στο αποδείξω και πρακτικά και το ξέραμε από τον 18ο αιώνα. Το έξω κάθε σχήματος συγχρόνως είναι μέσα, και το μέσα κάθε σχήματος συγχρόνως είναι έξω. Να δούμε τι προεκτάσεις έχει αυτό, αν θέλεις να το φιλοσοφήσεις κιόλας. Καθένας από εμάς είναι μια μορφή του σύμπαντος, μια μορφή-σκιά, οι αισθήσεις κατανοούν μόνο τη σκιά αυτού που είναι ο άνθρωπος. Δεν κατανοούν το σύνολο αυτού που είναι άνθρωπος, αυτό που ενώνεται με όλο το Σύμπαν. Δεν αντιλαμβάνονται τη συμπαντική μορφή του, αντιλαμβάνονται μόνο την προβολή του σ’ αυτό το ψεύτικο «κουκούλι», το Ευκλείδειο, που φτιάχνουν οι αισθήσεις του. Για σκέψου λοιπόν ότι εγώ είμαι έξω από εσένα κατά την άποψη σου. Συμπαντικά όμως είμαι μέσα σου, κι εσύ είσαι μέσα σ’ εμένα. Άρα οι δύο μας ταυτιζόμαστε. Κι αν ταυτιζόμαστε οι δυο μας, ταυτιζόμαστε με τα πάντα! Γι’ αυτό βλέπεις πως οι αρχαίοι Έλληνες και Ινδοί φιλόσοφοι έλεγαν πως για να μπορέσεις να καταλάβεις το Σύμπαν, πρέπει πρώτα να χωθείς μέσα στον εαυτό σου, όσο βουτάς μέσα σου είναι σαν να βγαίνεις έξω! Γιατί το μέσα μιας μορφής είναι το έξω μιας άλλης μορφής. Ενώ όσο βγαίνεις προς τα έξω, νομίζεις πως κατακτάς το Σύμπαν, τόσο περιορίζεσαι προς τα μέσα.

Ποιο είναι το μήνυμα που αναβλύζει μέσα από την επανάσταση της Νέας Φυσικής; 

Το καινούργιο μήνυμα της Νέας Φυσικής είναι η ενότητα, είναι η άρνηση της ατομικότητας, η άρνηση του απομονωτισμού, η άρνηση ότι ο κάθε άνθρωπος είναι κάτι το ξεχωριστό. Στη νέα εποχή που επαγγέλλεται αυτή η σύγχρονη Φυσική δεν υπάρχει Εγώ, υπάρχει το Εμείς. Δεν υπάρχει το Έχω, αλλά το Είμαι. Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μιας φιλοσοφικής ενόρασης –γνωρίζω τις φιλοσοφικές ενοράσεις αλλά αρνούμαι να τις συζητήσω, συζητάω μόνο Φυσική– αλλά της σύγχρονης αντίληψης της Φυσικής για τον κόσμο. Καταλαβαίνεις λοιπόν πως η άρνηση του Εγώ, η άρνηση της ατομικότητας, αλλάζει τις κοινωνίες, φέρνει επανάσταση. Δεν καταργείται ο εθνικισμός με την έννοια της κατάργησης της ταυτότητας, καταργείται η ατομικότητα που οδηγεί στον εθνικισμό. Τα πάντα είναι Ένα. Όλα τα υπόλοιπα είναι κουταμάρες! Μια πλάνη των αισθήσεων μας. Οι σκιές δηλαδή –το Matrix– που η μια πολεμάει την άλλη. Είναι αστείο. Οι σκιές να μάχονται μεταξύ τους, ενώ είναι οι ίδιες! Είναι αντανακλάσεις του ίδιου πράγματος. Είναι δύο δικές σου εικόνες κι αυτές οι δύο εικόνες προσπαθούν η μία να σκοτώσει την άλλη. Το ότι ζούμε συνεχώς σε μια κατάσταση Matrix είναι σίγουρο –μπορώ να σου δώσω όση βιβλιογραφία θέλεις–, άλλωστε τα έχουμε γράψει όλα αυτά σ’ ένα βιβλίο μας με τίτλο Η Κοσμολογία της Νόησης, που βασίζεται σε πολύ έγκυρο επιστημονικό υλικό. Οι περισσότεροι συνάδελφοι μου γνωρίζουν την αλήθεια του πράγματος, αλλά δεν μπορούν να την επιβάλλουν σε μια κοινωνία που στρεβλά αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Άρα καταλαβαίνεις πως μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση έχει κλείσει τον κύκλο της κι αν περάσει στον κόσμο όλα θ’ αλλάξουν. Τίποτε δεν θα ‘ναι όπως ήταν χθες.

Τι είναι αυτό όμως που την εμποδίζει να περάσει στον πολύ κόσμο; Να αλλάξει τις ανθρώπινες κοινωνίες; 

Κοίταξε, μην βάζεις στο νου σου παγκόσμιες συνωμοσίες. Υπάρχουν πολλών ειδών αδυναμίες. Είναι η αδυναμία η δική μας να κατανοήσουμε πλήρως αυτά που διαβάζουμε στα επιστημονικά συγγράμματα. Είναι η μικρότητα και η φιλοδοξία μας. Είναι ο φόβος μας να συγκρουστούμε. Να έχουμε το θάρρος να διατυπώσουμε την επιστημονική μας άποψη χωρίς να φοβόμαστε μην «χάσουμε τη θέση» μας. Να ξεπεράσουμε τους ανθρώπινους φόβους… Χρειάζεται μια πλήρη κατανόηση της αλήθειας αυτών που λέω, διότι αν πραγματικά νιώθεις την ταύτιση με το Σύμπαν τότε καταλαβαίνεις ότι όλα αλλάζουν σε θεολογικό, σε κοινωνικό επίπεδο. Το θέλουμε όμως; Οι μεγάλες αλλαγές ξέρεις, δεν γίνονται ποτέ από την κορυφή. Δεν βρέθηκε ποτέ ένας βασιλιάς, ένας αυτοκράτορας για να επιβάλει την καινούργια γνώση. Η Γνώση επιβάλλεται από κάτω. Αυτό που γνωρίζουμε πλέον, ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο-Matrix κι ότι δεν υπάρχει η έννοια της ύλης –είναι διανοητικό κατασκεύασμα μας, είναι το αντίτιμο της «πτώσης» μας και της μικρότητας των αισθήσεων μας– είναι η αδυναμία μας να νιώσουμε μέσα από μια 6η αίσθηση την οποία έχουμε χάσει και την οποία πρέπει να κατακτήσουμε. Αυτή την ενότητα του Σύμπαντος. Οραματίζομαι την εποχή που η Νόηση θα έχει γίνει αίσθηση και θα μετράμε πλέον έξι αισθήσεις. Και το Σύμπαν θα είναι διαφορετικό γύρω μας.

Αυτό όμως δεν προϋποθέτει και κάποιο είδος βιολογικής εξέλιξης; 

Ναι αλλά ξέρω πως γρήγορα οι άνθρωποι θα πρέπει μέσω μιας καλλιέργειας να εξελιχθούν, γιατί έχουμε αποδείξει ως βιολογικές υπάρξεις ότι προσαρμοζόμαστε στη νέα γνώση. Θα πρέπει να μετατραπούν από Homo Sapiens σε Homo Universalis, μέσω της ανάπτυξης μιας άλλης αίσθησης την οποία σήμερα ονομάζουμε Νόηση. Τέρμα η ύλη! Τα πάντα είναι ενέργεια, κι όταν λέω ενέργεια δεν μιλάω για ηλεκτρισμό, μαγνητισμό κλπ. αυτά είναι εκφάνσεις της ενέργειας. Δεν είναι ενέργεια ο ηλεκτρισμός, είναι μια εκδήλωση ενός ευρύτερου γεγονότος που δεν γνωρίζουμε ούτε την έκταση ούτε τη φύση και το λέμε Ενέργεια. Η ενέργεια είναι το υλικό του σύμπαντος που δεν είναι ούτε Ευκλείδειο, ούτε τρισδιάστατο. Είναι έξω από τις αισθήσεις μας, είναι το λεγόμενο χάος, το Έρεβος… Το υλικό από το οποίο πηγάζουν όλα τα δευτερογενή γεγονότα που μας δημιουργούν αυτό το Matrix είναι έξω από τη δυνατότητα των αισθήσεων μας. Κάποτε το ονόμαζαν χάος, σήμερα η Νέα Φυσική το ονομάζει Ψευδοκενό. Ο χώρος είναι γεμάτος από αυτό το Ψευδοκενό που αν κουνηθεί λίγο, αν υπάρξει μια μικροδιακύμανση του, τότε γεννιέται ένας κόσμος και όχι ένα Σύμπαν. Σύμπαν είναι όλοι οι κόσμοι μαζί και υπάρχουν άπειροι…Όμως οι κόσμοι είναι μια αφαίρεση, διότι το Σύμπαν είναι Ένα και ούτε σε κόσμους (μικροσύμπαντα) μπορούμε να το χωρίσουμε. Όλα αυτά φαίνονται μαγικά. Για ανθρώπους που δεν ξέρουν σύγχρονη Φυσική είναι μεταφυσικά.

Μπορείτε να φέρετε κάποιο πρακτικό παράδειγμα που απορρέει από αυτή τη Νέα Φυσική; 

Ναι, το παράδειγμα των συσχετισμένων φωτονίων. Είναι ένα εργαστηριακό πείραμα με δύο φωτόνια τα οποία κάποια στιγμή της ζωής τους έχουν αλληλεπιδράσει. Αν πάρω αυτά τα δύο φωτόνια και τα μεταφέρω σε μια τεράστια απόσταση μεταξύ τους και προικοδοτήσω το ένα με κάποια πληροφορία π.χ. αλλάξω την πόλωση του, τότε η πληροφορία αυτή μεταφέρεται στο άλλο με ταχύτητες πολλαπλάσιες της ταχύτητας του φωτός! Αυτό σημαίνει ότι το φαινόμενο της μετάδοσης της πληροφορίας δεν έχει γίνει σε χώρο Ευκλείδειο και τρισδιάστατο, όπου δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη ταχύτητα από του φωτός. Αν θεωρήσουμε ότι κάποτε συνέβη η Μεγάλη Έκρηξη τότε το μεγαλύτερο μέρος των φωτονίων είναι συσχετισμένο εν τη γενέσει τους. Αυτό σημαίνει ότι τα φωτόνια που βρίσκονται στο Α του Κενταύρου με τα φωτόνια που βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου, κάποτε ήταν συσχετισμένα. Άρα δεν χρειάζεται να πας εκεί για να μάθεις τις πληροφορίες, διότι οι πληροφορίες έχουν μεταφερθεί μέσω των συσχετισμένων φωτονίων και βρίσκονται μέσα στο μυαλό σου. Αν εσύ δεν τις αντιλαμβάνεσαι, πρόβλημά σου! Προετοίμασε τον εαυτό σου με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να καταλαβαίνει τις πληροφορίες. Οι πληροφορίες του σύμπαντος είναι ήδη εδώ και μάλιστα με ταχύτητες πολλαπλάσιες από την ταχύτητα του φωτός. Αυτό συμβαίνει και μέσα από τα «κβαντικά πηγάδια».

Τι είναι «κβαντικό πηγάδι»; Ένα είδος «εξόδου διαφυγής» από τον Ματριξοειδή κόσμο μας; 

Είναι η μετάδοση πληροφοριών μέσα από διαύλους, που έχουν ως αρχή και τέλος το χώρο του Matrix αλλά η τροχιά, ο χώρος όπου εξελίσσονται είναι το πραγματικό Σύμπαν, και όχι το Matrix. Η αρχή και το τέλος του «πηγαδιού», αυτού του «λώρου», είναι στο Matrix. Το σώμα όμως του «πηγαδιού» είναι εκτός του Matrix, όπου εκεί μπορεί να τρέξει η πληροφορία με οποιαδήποτε ταχύτητα θέλει. Κι αυτό το γνωρίζουμε και το διδάσκουμε στους πρωτοετείς φοιτητές μας. Αυτή είναι και η λειτουργία των «Μαύρων Τρυπών» και του «Λώρου Αϊνστάιν-Ρόσεν», που εξελίσσεται πίσω τους, είναι ένα τέτοιο «κβαντικό πηγάδι». Η «Μαύρη Τρύπα» είναι η είσοδος και η «Λευκή Οπή» η είσοδος από το πραγματικό Σύμπαν, στο δικό μας Matrix. Βλέπεις η πραγματική επιστημονική γνώση είναι πολύ πιο παράξενη και «μεταφυσική» από πολλές μεταφυσικές γνώσεις. 

Έχουν γίνει πειράματα κβαντικής τηλεμεταφοράς; 

Ναι, έχουμε πάρει μόριο από ένα εργαστήριο και το έχουμε μεταφέρει στο άλλο. Υπάρχει ένα πρόβλημα όμως. Αν πάρω ένα μόριο νερού το οποίο εξαφανίζω από ένα εργαστήριο και εμφανίζω στο άλλο, υπάρχει το πρόβλημα της ταυτότητας. Δηλαδή αυτό που εμφανίστηκε στο άλλο εργαστήριο είναι το ίδιο που εξαφανίστηκε από το άλλο; Δεν μπορούμε να το ταυτοποιήσουμε. Αυτό που εμφανίστηκε είναι το ίδιο ή είναι ένα άλλο που δημιουργήθηκε στη θέση αυτού που χάθηκε; Αυτό το φαινόμενο όμως δεν είναι τηλε-μεταφορά αλλά κβαντό-μεταφορά. Όταν μετακινείσαι στο χώρο μεταφέρεσαι εσύ ο ίδιος ή μήπως μεταφέρεται απλώς το σύνολο των ιδιοτήτων σου;

Η ζωή στο Σύμπαν είναι ένα σπάνιο και μοναδικό φαινόμενο ή είναι κάτι το συνηθισμένο; 

Είναι κάτι το συνηθισμένο. Αυτό είναι δεδομένο. Θα ήταν εντελώς παράλογο να υπήρχε ζωή μόνο στη Γη. Όχι μόνο υπάρχει ζωή στο Σύμπαν αλλά υπάρχουν και οργανισμοί που έχουν δημιουργήσει τα δικά τους Matrix. Βέβαια εμείς έχουμε μια πολύ εγωιστική άποψη για τη ζωή και νομίζουμε ότι είναι μόνο αυτό που βλέπουμε γύρω μας. Μπορεί να υπάρχει ζωή χωρίς μάζα! Και στο θέμα της ζωής υπάρχουν πολύ εγωιστικά ανθρώπινα πρότυπα. Άλλωστε οι μορφές ζωής είναι απλώς προβολές μέσα στο Matrix μιας μορφής που υπάρχει συμπαντικά… Πρέπει πρώτα να κατανοήσεις την ενότητα. Όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες που αφορούν τον εγωισμό και τους φόβους του ανθρώπου. Υπάρχει μια ενότητα στο Σύμπαν και όλα αυτά που βλέπω γύρω μου είναι Matrix. Η πραγματικότητα του οτιδήποτε βλέπω βρίσκεται έξω από τον χώρο των αισθήσεων μου. Εκεί πρέπει να αναζητήσω την ρίζα της ύπαρξης όλων των «σκιών» που αντιλαμβάνομαι μέσα στο Σύμπαν.

Γιατί είναι δύσκολο να αφομοιώσουμε τη νέα επιστημονική γνώση; 

Οι γνώσεις έχουν εγκατασταθεί μ’ έναν δογματικό τρόπο μέσα σου που είναι πολύ δύσκολο να τον σπάσεις. Γι’ αυτό βλέπεις σε όλη αυτή την καινούργια επιστημονική πραγματικότητα αντιδρούν θετικότερα οι νεότεροι, που δεν έχουν παγιωμένες και δογματικές γνώσεις. Γι’ αυτό είπε κάποτε ο Μαξ Πλανκ: «Καμία νέα επιστημονική θεωρία δεν θριάμβευσε επειδή κατάφερε να πείσει τους αντιπάλους της, κάνοντάς τους να δουν το φως της αλήθειας, αλλά μόνο γιατί αυτοί που ήταν εναντίον της, κάποια στιγμή πέθαναν και μια νέα γενιά, περισσότερο εξοικειωμένη μαζί της, μεγάλωσε και πήρε τα ηνία». Η αλήθεια είναι ότι δεν μας αρέσει να ξεβολευόμαστε διανοητικά από τις παγιωμένες απόψεις μας, γιατί αυτό μας χαλάει ένα κοσμοείδωλο που υπάρχει γύρω μας.

Οι αναγνώστες όμως ενός εναλλακτικού περιοδικού αρέσκονται στο διανοητικό ξεβόλεμα, σχεδόν το αποζητούν… 

Οι αναγνώστες του περιοδικού σας σκέφτονται μ’ έναν τρόπο –λανθασμένο ή όχι δεν μ’ ενδιαφέρει– που αναγκάζει «κουτάκια» του εγκεφάλου τους, που σε άλλους ανθρώπους είναι κλειστά, να ανοίγουν. Δεν μ’ ενδιαφέρει εμένα αν οι σκέψεις που κάνουν είναι σωστές ή όχι. Τα «κουτάκια» όμως του εγκεφάλου τους που σε άλλους είναι κλειστά σ’ αυτούς είναι ανοικτά! Αυτό ξέρεις πόσο μεγάλο προσόν είναι; Γιατί όταν έρχομαι εγώ για να τους πω αυτά που σου λέω τώρα είναι έτοιμοι να τα δεχτούν και να τα καταλάβουν, ενώ οι άλλοι δεν μπορούν να τα καταλάβουν. Είναι έτοιμοι διανοητικά να κατανοήσουν τη νέα επιστημονική επανάσταση. Έχουν κάνει ήδη την υπέρβασή τους κι έχουν ανοίξει, βιολογικά, κάποια «κουτάκια» του εγκεφάλου τους, έστω και με στρεβλό τρόπο. Δεν με νοιάζει πως τα άνοιξαν. Σημασία είναι πως είναι έτοιμοι σ’ αυτόν τον τεράστιο χώρο του εγκεφάλου τους που έχουν ανοίξει να «φορτώσουν» τις νέες επιστημονικές γνώσεις. Είναι ένας τρόπος για να ανοίξεις «κανάλια» στον εγκέφαλό σου και έχεις πλέον τη δυνατότητα να διαγράψεις κάποιες, πιθανότατα, στρεβλές απόψεις και να εγγράψεις κάτι το καινούργιο, που οι άλλοι αδυνατούν να κατανοήσουν. Μπορείς πλέον καλύτερα να αντιληφθείς το Matrix του κόσμου και να κατανοήσεις τα μυστήρια του σύμπαντος. 

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΖΕΝΙΘ 

Γιώργος Στάμκος 

Πηγή: ramnousia.com