In Loving Memory of our friend Maila

Olemme pahoillamme, että olet menettänyt siskosi ja rakkaan ystäväni Maila. Ymmärrämme, että se on karkea kerran olet menossa läpi. Haluan vain sanoa, että olemme täällä sinua varten ja rukoilen Jumalaa, jotta voit käsitellä sitä hyvin. Olkoon sistere sielu levätä rauhassa.
Toivomme osanottomme sinulle ja perheellesi menetykseen Maila.

Maila oli hyvin erityinen ystävä meille ja tullaan aina muistamaan rakkaudella.

We are sorry to hear that you lost your sister and our beloved friend Maila. We understand that it is a rough time that you are going through. Just want to say that we are right here for you and will pray to God so that you can handle it well. May your sister’s soul rest in peace.

Please accept our deepest condolences to you and your family in the loss of your Maila.

Maila was a very special friend to us and will always be remembered with love.

Memory can tell us only what we were,
In company with those we loved;
It cannot help us find out what each of us,
Alone, must now become.
Yet, no person is really alone;
Those who live no more still echo
Within our thoughts and words,
And what they did has become
Woven into what we are.

If tears could build a stairway,
And memories a lane,
I’d walk right up to heaven
And bring you home again.

Death leaves a heartache
No one can heal;
But Love given by the person who is no more leaves a memory
No one can steal.

Εις Μνήμη της φίλης μας Μάιλας

Με μεγάλη μας λύπη μάθαμε για το χαμό της αδελφή σου, της αγαπημένης μας φίλης Μάιλας. Το ξέρουμε ότι περνάτε δύσκολες στιγμές. Απλά, θέλουμε να σας πούμε ότι είμαστε εδώ για εσάς και θα προσευχόμαστε στο Θεό, για να ξεπεράσατε τον πόνο σας. Ας αναπαύσει ο Θεός την ψυχή της αδελφής σου εν ειρήνη.
Δεχθείτε τα ειλικρινή μας συλλυπητήριά για όλη την οικογένειά.
Η Μάιλα ήταν μια πολύ μεγάλη και στενή φίλη μας. Θα τη θυμόμαστε πάντα με αγάπη.
Η μνήμη μπορεί να μας πει μόνο αυτό που ήμασταν,
Συντροφεύεται  με αυτούς που αγαπήσαμε,
Δεν μπορεί να μας βοηθήσει, να μάθουμε για τον καθένα μας,
Μόνοι μας τώρα πρέπει να το κάνουμε.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα κανείς δεν είναι μόνος,
Όσοι δεν ζουν πια, ακόμα αντηχούν
Μέσα στις σκέψεις και στα λόγια μας,
Και ότι έκαναν έχει γίνει
Πλεκτό σε ό, τι είμαστε.
Αν τα δάκρυα θα μπορούσαν να κτίσουν μια σκάλα,
Και οι αναμνήσεις μια λωρίδα,
Θα είχα περπατήσει αμέσως μέχρι τον ουρανό
Και να σε φέρω πίσω πάλι.
Ο θάνατος αφήνει πόνο,
Που κανείς δεν μπορεί να θεραπεύσει,
Αλλά η αγάπη που δόθηκε από το πρόσωπο που δεν υπάρχει πια, αφήνει μια ανάμνηση
Που κανείς δεν μπορεί να κλέψει.