Ερωτήματα και κριτήρια αξιολόγησης υποψηφίων προέδρων

Του Φοίβου Νικολαΐδη

Για τον απλό ψηφοφόρο από τα πιο σημαντικά ερωτήματα που θα πρέπει, να απαντηθούν, πριν καταλήξει στις τελικές τους επιλογές στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, είναι: 

-          Σε τι είδους χώρα θέλουμε να ζούμε;

-          Θέλουμε μια πολιτεία ευάλωτη οικονομικά κι αδύναμη πολιτικά;

-          Επιδιώκουμε μια κοινωνία των ολίγων ή των πολλών, του Εγώ ή του Εμείς;

Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά μπορεί να φαντάζουν αυτονόητες. Ας αναλογιστούμε όμως προς στιγμή, πόσο δύσκολο είναι να υλοποιηθούν στην πράξη. Χωρίς στόχους, χωρίς στρατηγική και χωρίς οράματα, οποιαδήποτε πολιτική μπορεί, να μας πάρει άνετα στο πουθενά!

Είναι γι’ αυτό το σημαντικό λόγο, ιδιαίτερα τώρα, που η χώρα έχει ανάγκη από ικανούς ηγέτες με αρχές και αξίες πίσω από κάθε τους λέξη και προπάντων πράξη. Ηγέτες που να μπορούν, να χαράζουν στρατηγικούς σχεδιασμούς, να κατανοούν το συνεχώς μεταβαλλόμενο διεθνές σκηνικό, να παίρνουν πρωτοβουλίες και να αναλαμβάνουν ευθύνες.

Σήμερα ο ψηφοφόρος πολίτης διαμορφώνει γνώμη και αποκρυσταλλώνει άποψη σχετικά με τους υποψήφιους για την προεδρία του κράτους. Ας παραμερίσουμε προς στιγμή τα περί ‘ιστορικών’ εκλογών και ας δεχτούμε ότι, οι εκλογές αυτές, είναι εξ’ ίσου σημαντικές τόσο με τις προηγούμενες, όσο και με τις επόμενες!

Τα δεδομένα είναι μπροστά μας μετρήσιμα και αναγνωρισμένα. Εκείνο που δεν είναι ξεκαθαρισμένο, είναι τα κριτήρια που θέτει ο καθένας μας, για αξιολόγηση των υποψηφίων. Για όσους δεν θα κάνουν τις επιλογές τους βάσει μιας συγκεκριμένης πολιτικής έκφρασης ή κομματικής προτίμησης, σίγουρα τα κριτήρια θα είναι πιο αυστηρά, πιο απαιτητικά ίσως και πιο αντικειμενικά.

Αν κάποιος για παράδειγμα πιστεύει στην αξιοκρατία, την οποία θέτει ψηλά ως κριτήριο αξιολόγησης των υποψηφίων προέδρων, τότε, αυτό είναι αρκετό για να κατατάξει αυτόματα το Νίκο Αναστασιάδη πρώτο στη λίστα των υποψηφίων. Εάν, στη συνέχεια, θέτει ως κριτήριο αξιολόγησης την πείρα και την εμπειρία, πάλι, ο Αναστασιάδης προηγείται κατά πολύ των αντιπάλων του. Εάν δε, αξιολογηθούν οι ικανότητες και η αποτελεσματικότητα, σίγουρα, η πλάστιγγα γέρνει σαφώς υπέρ του Αναστασιάδη. Ασφαλώς, ο κατάλογος των κριτηρίων είναι μεγάλος.

Για να διευκολυνθεί όμως η αξιολόγηση, θα πρέπει επιπρόσθετα, να απαντηθούν και ορισμένα ερωτήματα, όπως αυτά που τέθηκαν στην αρχή. Όταν οι καιροί είναι δύσκολοι, η συνεχής σύγκρουση στο θεωρητικό επίπεδο, μπορεί, να είναι καλή πολιτική. Όταν, όμως, στον πραγματικό κόσμο οι καιροί είναι δύσκολοι, η συνεργασία είναι απαραίτητη και λειτουργεί πολύ καλύτερα. Ο Νίκος Αναστασιάδης ως πολιτικός ηγέτης θέλει να αλλάξει την πορεία μιας ήδη αδύναμης οικονομίας. Στη συνέχεια, θα επιδιώξει να συμβάλει στην επίλυση του Κυπριακού, όχι μέσα από τις συγκρούσεις, αλλά, μέσα από μια ευρύτερη δυνατή συναίνεση και συνεργασία.

Να μας κάνει πιο ασφαλή χώρα με περισσότερους συμμάχους και λιγότερους εχθρούς, με μια πλατύτερη πολιτική συμμετοχή στη διακυβέρνηση του τόπου.

Ο Αναστασιάδης είναι ένας αυτοδημιούργητος πολιτικός, όχι από μεγάλο τζάκι. Είναι ένας ηγέτης ψύχραιμος εξωτερικά, αλλά, που φλέγεται εσωτερικά για την Κύπρο. Είναι ένας άνθρωπος, που πιστεύει ότι μπορούμε να οικοδομήσουμε μια νέα οικονομία, που να καθοδηγείται από την καινοτομία, τη δημιουργικότητα, την εκπαίδευση και τη συνεργασία. Είναι ένας πολιτικός που οραματίζεται μια Κύπρο ελεύθερη, επανενωμένη και δικαιωμένη.

Ένας από τους κύριους λόγους που θα πρέπει, να εκλεγεί ο Νίκος Αναστασιάδης, είναι, ότι, εξακολουθεί, να είναι προσηλωμένος στη συνεργασία. Η προσέγγιση του Νίκου Αναστασιάδη ενσαρκώνει τις αξίες, τις ιδέες και την κατεύθυνση της Κύπρου που πρέπει να πάρει στον 21ο αιώνα, για ένα κράτος των κοινών ευκαιριών, της κοινής ευημερίας με κοινές ευθύνες.

Φοίβος Νικολαΐδης