Κωνσταντίνος και Άντρια

Επιτέλους!

Και έσονται εις σάρκα μία.

«Σήμερα λάμπει ο ουρανός, σήμερα λάμπει η μέρα, σήμερα στεφανώνεται γαμπρός την περιστέρα».

«...και ους ο θεός συνέζευξε, άνθρωπος μη χωριζέτω».

«Ώρα καλή στη πρύμνη σας και αέρα στα πανιά σας κι ούτε πουλί πετούμενο να μην βρεθεί μπροστά σας»

Απόψε λάμπει ο ουρανός, απόψε λάμπει η σφαίρα, απόψε στεφανώνεται, αητός την περιστέρα.

Το στεφάνι σας διαμάντια να γεμίσει και να σας τρέχουν τα καλά σαν το νερό στη βρύση.

Ευχές από το μικρό κουκλάκι.

Ας είναι ο γάμος σας όμορφος, όπως αυτό το αγγελούδι, που συμμετέχει στη χαρά σας με το δικό του τρόπο.

Η Ιωάννα, αδελφή του γαμπρού με τον άνδρα της Σάββα Νικολάου, μοιράζονται τη χαρά του Κωνσταντίνου.

Η νεανική γωνιά, συμμετέχει ενεργά στις ετοιμασίες του γάμου.

Ντύσου στολίσου μερακλή γαμπρέ και ξεκινούμε.

Κι η νύφη αναμένει σε κι ας μη καθυστερούμε.

Ο ηρωικός γαμπρός με τον πατέρα του Τάσο.

Πρόβαλε μάνα του γαμπρού και πεθερά της νύφης. Ο Κωνσταντίνος με τη μητέρα του Αθηνούλα.

Να δεις τον όμορφό σου γιο μια κόρη που τη φέρνει.

Σήμερα γάμος γίνεται σ’ ωραίο περιβόλι.

Ήταν όλοι τους εκεί, φίλοι και συγγενείς.

Ιωάννα, Τάσος, Κωνσταντίνος και Αθηνούλα, μια ευτυχισμένη οικογένεια.

Ο Κωνσταντίνος με τον Περικλή Νικολαΐδη.

Η Πόπη και ο Φοίβος Νικολαΐδης με τον αγαπημένο ξάδελφο Κωνσταντίνο.

Παντρεύεται ο Κωνσταντής, και παίρνει το φεγγάρι, ας είναι καλορίζικοι, με του Θεού τη χάρη.

Ο γαμπρός με την οικογένεια της αγαπημένης του αδελφής Ιωάννας.

Ο Κωνσταντίνος στην αγκαλιά της Ιωάννα και του Σάββα.

Είπαν το ναι με παπά και με κουμπάρους!

Η μικρή πριγκήπισσα που εκπαιδεύεται για νυφούλα.

Γειτόνοι και γειτόνισσες, προβάλετε να δείτε, τα’ αντρόγυνο που γίνεται, να το υποδεχθείτε.

Εκδήλωση αγάπης από συγγενείς και φίλους.

Στο φιλόξενο σπίτι της Ιωάννας.

Φίλες της Ιωάννας.

Ο θείος του γαμπρού Χάρης με την οικογένεια του.

Η Ιωάννα λάμπει από χαρά για το γάμο του αδελφούς της.

Πόπη και Φοίβος με την αγαπημένη ξαδέλφη Ιωάννα.

Εν αναμονή της νύφης.

Ιδού, η νύφη έρχεται.

Όμορφο πηγαδάκι με τις κουμπάρες.

Η αγωνία κορυφώνεται.

Γιάννης και Ειρήνη πορεύονται συγκινημένοι προς παράδοση της Άντριας στη μόνιμη αγκαλιά του Κωνσταντίνου.

Ο Γιάννης και η Ειρήνη δικαιολογημένα πανευτυχείς προχωρούν προς την αυλή της εκκλησίας με την αγαπημένη τους ΄Αντρια, ντυμένη νυφούλα. Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη χαρά;

Σήμερα αποχωρίζεται η μάνα από την κόρη.

Γαμπρέ τη νύφη να αγαπάς, να μην την μαλώνεις.

«η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα.» (Εφεσ. κεφ.5, 33)

«Ησαΐα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, καί έτεκεν υιόν τον Εμμανουήλ, Θεόν τε και άνθρωπον, Ανατολή όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, την Παρθένον μακαρίζομεν».

Εκκολαπτόμενες νυφούλες.

«Ἅγιοι Μάρτυρες οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καί στεφανωθέντες...».

Άγια να είναι η στιγμή, κάνουμε το σταυρό μας, και στέλνουμε τις προσευχές, για νύφη και γαμπρό μας.

Να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός, ευτυχισμένα χρόνια, να τους αξιώσει ο Θεός να δουν, παιδιά μα και εγγόνια.

Τι να σκέφτεται άραγε ο Κωνσταντίνος; Έχετε γεια βρυσούλες, κι εσείς Σουλιωτοπούλες.

Γαμπρέ μας, κρίνε του μπαξέ, ψηλό μας κυπαρίσσι, να τα χαρείς τα μάτια σου, που διάλεξαν τη νύφη.

Η νύφη μας είν’ όμορφη, ωσάν την Παναγία, όπως ο πολυέλαιος, πούναι στην εκκλησία.

Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει, και τέξεται υιόν, και καλέσουσι το όνομα αυτού Εμμανουήλ.

Ρόνης, Πόπη, Γκλόρια και Ρίτα, συγγενείς του γαμπρού.

Ο κουμπάρος Στέλιος περιμένει το φίλο του Κωνσταντίνο.

Γαμπρέ τη νύφη ν αγαπάς και χάδια να της δίνεις όμως να μη συ(μβι)βαστείς ποτέ τα πιάτα να της πλύνεις.

«Βίον Ανθόσπαρτον».

«Να ζήσετε».

Στέλλα, Γιαννάκης, Μαρία, Τάσος, Αθηνούλα και Αναστάσιος.

Γκλόρια, Ρόνης, Πόπη και Περικλής.

«Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην».

«Να είστε για πάντα μαζί και να μην μπει τίποτα ανάμεσα σας, εκτός από 1 και 2 και 3 και 4 παιδιά».
 
«Καλούς απογόνους».