Κάπνισμα και κοινωνικός χώρος

Ο νόμος για το κάπνισμα, η ευημερία των ζώων, η ταλαιπωρία των ανθρώπων και η πολιτική ανυπακοή

Του Αντρέα Θεμιστοκλέους
Βουλευτή

1. Ένα από τα εκατοντάδες προϊόντα που εδώ και αιώνες όχι μόνον ήρθαν στην Ευρώπη και έμειναν, αλλά συστηματικά καλλιεργήθηκαν με ή άνευ επιδοτήσεων είναι ο καπνός, τα προϊόντα και η χρήση τους και βεβαίως η ιδιότητα ή ο χαρακτηρισμός που η χρήση αυτή πρόσθεσε σε σημαντικό ποσοστό κάθε λαού, αυτής του καπνιστή.

2. Θα πρέπει να καταλάβουμε, ότι πάρα πολλά πράγματα από τότε που μπήκαν στη ζωή μας, έγιναν αναπόσπαστες σκληρές πραγματικότητες της, αναδιαμόρφωσαν τις συνήθειες, την κουλτούρα και τις παραδόσεις μας, ήρθαν για να μείνουν και δεν πρόκειται να φύγουν ποτέ και θα μας συνοδεύουν πάντα μέχρι θανάτου και συντέλειας των αιώνων. Και αυτό, όσον και αν ορισμένοι οδύρονται για τις βλαβερές συνέπειες που προκύπτουν από τη λειτουργία, τη χρήση ή την κατάχρηση τους. Και πόσα άλλα προϊόντα και πόσες άλλες προσωπικές επιλογές, ενδεχομένως περισσότερον επιβλαβείς από το κάπνισμα, υπάρχουν;

3. Ο νόμος αυτός, αντί να γίνει στην βάση των πιο πάνω πραγματικοτήτων, τις αγνοεί και έγινε στη βάση της παραπληροφόρησης, του κρατικού φαρισαϊσμού και του λαϊκισμού και μιας πρωτοφανούς υστερίας που όχι μόνον αγνοεί την σύγχρονη τεχνολογία, τις παραδόσεις και την κουλτούρα του λαού μας, αλλά εισβάλλει και θ’ ανατρέψει την καθημερινότητα και τον τρόπο ζωής, την οικονομία και την κοινωνία ολόκληρη και κυρίως θα τσαλαπατά την προσωπική και ιδιωτική ζωή, την αξιοπρέπεια, τις νόμιμες προσωπικές επιλογές και τα δικαιώματα χιλιάδων ανθρώπων.

4. Μ’ αυτόν τον νόμο οι μη καπνιστές, όχι όλοι, θέλουν να επιβάλουν στους καπνιστές τούς δικούς τους όρους, τον δικό τους τρόπο ζωής, τις δικές τους συνήθειες, τη δική τους καθημερινότητα και ο νόμος αυτός, αντί να γίνει στο όνομα της διασφάλισης των καθ’ όλα και απόλυτα σεβαστών δικαιωμάτων και συμφερόντων των μη καπνιστών, με πρόσχημα τη δημόσια υγεία, τα θέτει ανοήτως σε μόνιμη και καθολική αντιθετική σχέση με τα δικαιώματα των καπνιστών. Με άλλα λόγια, ο νόμος αυτός γεννά και εκτρέφει έναν αχρείαστο, απαράδεκτο και πρωτοφανή κανιβαλισμό δικαιωμάτων.

5. Ο νόμος αυτός στο όνομα της προστασίας της δημόσιας υγείας, όλες οι τυραννίες και όλες οι δικτατορίες και όλοι οι μακελάρηδες της ιστορίας κάτι τέτοια επικαλούντο και επικαλούνται, δημιουργεί ακόμα έναν δρόμο προς τη δουλεία. Ακόμα έναν δρόμο προς την κοινωνία υπό επιτήρηση και αστυνόμευση!

6. Ο νόμος αυτός, αποπνέει πατερναλισμό και πουριτανισμό του χειρίστου είδους. Το σώμα του κάθε πολίτη δεν ανήκει ούτε στο κράτος ούτε στην κυβέρνηση. Και είναι δικαίωμα του πολίτη να διαθέτει το σώμα του όπως αυτός θέλει. Θέλει πολλή αίσθηση πραγματικής δημοκρατίας για να γίνει κατανοητό αυτό.

7. Ο νόμος αυτός, όχι μόνον αγνοεί και περιφρονεί πλήρως το δικαίωμα των νόμιμων προσωπικών επιλογών και των δικαιωμάτων των καπνιστών, αλλά προχωρεί στο να τις ενοχοποιεί, να τις στιγματίζει, να τις περιφρονεί, να τις περιορίζει και προϊόντος του χρόνου, να τις εξαφανίσει. Ένα δικαίωμα που ασκείτο από χιλιάδες πολίτες νόμιμα και υπήρχε η δυνατότητα της ισορροπημένης και δίκαιης ρυθμίσεως του, την επόμενη μέρα καταργείται και ακυρώνεται.

8. Ο νόμος αυτός, πλήττει ανελέητα το ότι «κάθε άτομο πρέπει να είναι ελεύθερο να κάνει ό,τι θέλει, εφόσον δεν παραβιάζει τις ελευθερίες των άλλων». Φαίνεται όμως, πως όταν κάποιοι λένε «ελεύθερο» το εννοούν όχι όπως είναι, αλλά το εννοούν με κοινωνικό στιγματισμό, ενοχές, με ρατσισμό και αναξιοπρέπεια.

9. Ο νόμος αυτός, για ένα τόσο πολύπλοκο και δύσκολο ζήτημα, ήταν η εύκολη λύση. Η λύση της καθολικής απαγόρευσης! Ο νόμος αυτός, είναι γεμάτος ασάφειες, τρύπες, κενά και ακρότητες. Είναι απόλυτος, βάρβαρος και σκληρός και όσον και αν κάποιοι δαιμονοποιούν τον καπνό και τους καπνιστές, ουδέποτε θα αγιοποιήσει τα μέσα και τις διατάξεις του, την σκληρότητα και την ανοησία του. Και ζούμε στην εποχή που είναι τα μέσα που αγιάζουν τον σκοπό και όχι ο σκοπός τα μέσα.

10. Ο νόμος αυτός, παραχωρεί δια της βίας όλους τους χώρους ψυχαγωγίας, εστιάσεως και διασκεδάσεως στους μη καπνιστές και θέλει να δημιουργήσει στους χώρους αυτούς συνθήκες σανατορίου ή εντατικής ιατρικής μονάδας. Στην κοινωνία και την αγορά υπάρχει – πρέπει να υπάρχει – χώρος για όλους. Μ’ αυτόν τον νόμο ο μόνος χώρος που θα υπάρχει για τους καπνιστές θα είναι το σπίτι, το αυτοκίνητο τους, οι δρόμοι και τα καντούνια τους.

11. Μ’ αυτόν τον νόμο οι καπνιστές καταδικάζονται δια βίου να μην δικαιούνται και να μην έχουν καμιά κοινωνική ζωή. Καταδικάζονται δια βίου σε κατ’ οίκον περιορισμό ή μόνιμο στιγματισμό και καταδιωγμό.

12. Ο νόμος αυτός, γεννά έναν απαράδεκτο κοινωνικό ρατσισμό και όχι μόνον δεν αποτρέπει ως όφειλε, όχι μόνον επιτρέπει ως μη όφειλε, αλλά επιβάλλει την ταλαιπωρία, την αναξιοπρέπεια και την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση των ανθρώπων. Φαίνεται πως η ευαισθησία ορισμένων συναδέλφων εξαντλήθηκε όταν, καλώς, υπερψήφιζαν τον νόμο «Περί δικαιωμάτων, προστασίας και ευημερίας των ζώων»!

13. Αυτός ο νόμος θα μειώσει ακόμα περισσότερον το κύρος του δικαιικού μας συστήματος, γιατί θα είναι ακόμα ένας που θα παραβιάζεται νυχθημερόν, σχεδόν από όλους και κάθε ώρα.

14. Ο νόμος αυτός, θα ευνοήσει ακόμα περισσότερον τη διαφθορά και τη σήψη. Θα παραδώσει όλους τους ιδιοκτήτες των κέντρων εστιάσεως, αναψυχής και ψυχαγωγίας, ακόμα και τους καφετζήδες, στα αδίστακτα χέρια των επιτηδείων, των παρανόμων και των διεφθαρμένων της κρατικής εξουσίας.

15. Ο νόμος αυτός, είναι αντισυνταγματικός! Διότι, πέραν από το δικαίωμα ιδιοκτησίας, χρήσης, διάθεσης και εκμετάλλευσης της περιουσίας που θίγει, απαγορεύει τη σύσταση σωματείου που μέλη του θα είναι μόνον οι χρήστες ενός προϊόντος που επιτρέπεται η εισαγωγή, η εμπορεία, η πώληση και σκοπό θα έχει τη χρήση του, που επίσης είναι νόμιμη.

16. Το κριτήριο για τον δίκαιο χαρακτήρα ενός νόμου δεν είναι αν υποστηρίζεται ή όχι από την πλειοψηφία, αλλά από το αν ο νόμος απορρέει ή είναι συμβατός με τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα, τις ατομικές ή προσωπικές νόμιμες επιλογές, πεποιθήσεις, ιδιαιτερότητες ή ακόμα και τις αποκλίσεις ή παρεκκλίσεις, από την εφαρμογή του στην πράξη και από το πόσες άλλες αδικίες θα προκληθούν από την υποτιθέμενη διόρθωση μιας αδικίας.

17. Αυτός ειδικά ο νόμος, και αυτό να το κατανοήσουν οι πάντες, είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, είτε τους αρέσει είτε όχι, αργά ή γρήγορα, αν δεν εκλογικευτεί και εξανθρωπιστεί θα δημιουργήσει την απαιτούμενη κρίσιμη κοινωνική μάζα που με την πρώτη αφορμή θα οδηγήσει σε κοινωνική αναστάτωση και κυρίως σε πολιτική ανυπακοή!