Έτυχε να πάει γυναίκα, η Σαμαρείτιδα στο πηγάδι του Ιακώβ. Ο Ιησούς Χριστός, με αφορμή τη δίψα, αποκάλυψε στη Σαμαρείτιδα τον εαυτό Του, μέσα από τη δική της άκρως προσωπική ζωή. Η γυναίκα αυτή είχε μέσα της την Αιδώ. Πήγε να πάρει νερό από το πηγάδι η ώρα 12 μ.μ. ακριβώς διότι ντρεπόταν να την βλέπουν.
Οι αμαρτίες δε διαφθείρουν τις καλοπροαίρετες ψυχές. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω, πρόσταξε ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, αφού χάρασσε στο χώμα τις αμαρτίες του κάθε ενός που ήταν έτοιμος να ρίξει στην άλλη αμαρτωλή τον λίθο της ντροπής και τους καλούσε με τη σειρά να τις διαβάζουν, οπότε ουδείς τόλμησε.
Οι καλοπροαίρετες ψυχές τυγχάνουν της σωτηρίας, επειδή ο Ιησούς Χριστός γνωρίζει, βρίσκει, σώζει αυτούς τους ανθρώπους. Δυστυχώς η αρχαιοελληνική Αιδώ, την οποία τόσο ποιοτικώς προβάλλει ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, υποφέρει.
Οι αμαρτίες πορεύονται, ως λογικές συμπεριφορές. Το ψεύδος είναι τέχνη, πείθει, για το κέρδος, η συκοφαντία είναι ευφυές τέχνασμα. Όλα αυτά και άλλα είναι κυριαρχούσες μορφές.
Αυτή η γυναίκα ρωτά τον Ιησού για την έντονη διαφορά μίσους με τους Εβραίους. Πού πρέπει να προσκυνούν τον Θεό;
Ο Ιησούς Χριστός, στο ερώτημα της απαντά ότι θα έρθει ο καιρός που ούτε στο ένα μέρος ούτε στο άλλο θα λατρεύεται ο Θεός. Αυτό κι έγινε. Ο Θεός λατρεύεται σε πολλές Εκκλησίες από χιλιάδες ανθρώπους, ανεξαρτήτως από χώρα, από τόπο καταγωγής. Η αληθινή προσκύνηση γίνεται διά της Θείας Ευχαριστίας. Εκεί συνυπάρχει ο Πατήρ, ο Υιός, το Άγιο Πνεύμα, η Αγία Τριάδα Ομοούσιος-Αχώριστος-Αδιαίρετος.
Η πίστη είναι εσωτερικός πόθος που μετατρέπεται σε ισχυρή δύναμη ψυχής. Αυτό έκανε η Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτις, μέσα από τη συναίσθηση. Πίστεψε η ίδια αμέσως, έτρεξε ενθουσιασμένη και οδήγησε στην Πίστη τα δύο της παιδιά, τα αδέρφια της, τους συγγενείς της, πολλούς άλλους.
Ο διερευνητικός διάλογος του Ιησού Χριστού, με την Αγία πλέον Φωτεινή, δηλώνει και την οδηγία Του προς τους ανθρώπους, να ερευνούν, να ψάχνουν, να ρωτούν, ακόμα και να αμφισβητούν. Μόνο με αυτό τον τρόπο ανακαλύπτουν την αλήθεια της αιώνιας ζωής.
Ας δούμε την πορεία της ζωής πολλών Μοναχών και Μοναζουσών, που εγκατέλειψαν και εγκαταλείπουν θέσεις, αξιώματα, δόξες και προτίμησαν και επιλέγουν τη σωτηρία της ψυχής μέσα από τη γαλήνη του φυσικού περιβάλλοντος, δίνοντας κάθε στιγμή τις πνευματικές μάχες.
Ζουν στον μοναχισμό άνθρωποι που μεγάλωσαν μέσα στην αθεΐα, μέσα στα υλικά αγαθά, μέσα στα πλούτη, που ζούσαν στην πολυτέλεια και ζούσαν για την πολυτέλεια, από όλες σχεδόν τις γνωστές χώρες.
Ας δούμε ανθρώπους με ισχύ, που κινούν τύχες συνανθρώπων τους, οι οποίοι κατά καιρούς ή/και μονίμως προσφεύγουν σε Μοναστήρια, σε Εκκλησίες. Ο Ιησούς Χριστός, μέσα από το διάλογο με την Αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα, μας οδηγεί στην ασφαλή πορεία, από εμάς εξαρτάται.
Δρ. Ανδρέας Σοφόκλη
Ερευνητής, Μελετητής
No comments:
Post a Comment