Στερνό αντίο στο Χάρη Μ. Χατζηκυριάκου

Μικρό αφιέρωμα σε μια μεγάλη προσωπικότητα

Είναι τόσα πολλά που θα μπορούσαν, να ειπωθούν και άλλα τόσα να γραφτούν για τον Χάρη Χατζηκυριάκο που γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1920 και εγκατέλειψε πριν λίγες μέρες, πλήρης ημερών τα εγκόσμια.

Προικισμένος από τη θεία φύση με πολλές αρετές και σπάνια χαρίσματα, με πνευματική καλλιέργεια και καλλιτεχνικές ανησυχίες, κατάφερε μέσα από δυσκολίες και αγώνες, να αναπτύξει τα ταλέντα του και να ξεδιπλώσει τις έμφυτες ικανότητες του.

Υπήρξε μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα με λεπτά αισθήματα και πολλές ευαισθησίες.  Υποδειγματικός και εξαίρετος άνθρωπος, διακρινόταν από ευγένεια, πραότητα, ήθος και αξιοπρέπεια. Ήταν αφοσιωμένος στις επάλξεις του καθήκοντος, σε υψηλούς στόχους και ευγενή οράματα. Από νεαρός συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του στον άνθρωπο και στη δημιουργική δράση, βρίσκοντας διέξοδο στη θεατρική έκφραση, την οποία υπηρέτησε για χρόνια με θαυμαστές επιτυχίες.  

Ο Χάρης Μ. Χατζηκυριάκου διακρίθηκε και στις επιχειρηματικές του δραστηριότητες, ιδρύοντας το 1965 τη γνωστή βιομηχανία Φρου Φρου. Ο τεχνοκρατικός και καλλιτεχνικός αυτός συνδυασμός που διέκρινε τον Χάρη, καθιστούσε την ενδιαφέρουσα προσωπικότητα του ιδιαίτερα ξεχωριστή και λαμπερή. Δούλεψε σκληρά και κέρδισε την εκτίμηση όλων αυτών, που είχαν την ευκαιρία να φωτιστούν από την παρουσία και την αύρα του.

Ξεχώριζε για τον άψογο χαρακτήρα και την προσήλωση του σε αρχές και υψηλά ιδανικά, -οι κρυφοί θησαυροί του- που μεταλαμπάδευσε με επιτυχία στην όμορφη οικογένεια του. Με τις πολύτιμες αξίες τα στέρεα αυτά εφόδια, που κουβαλούσε συνέχεια στο είναι του, η οικογενειακή ευτυχία, η επαγγελματική αναγνώριση και η κοινωνική καταξίωση, ήταν η φυσική κατάληξη στην επιτυχημένη προσωπική του πορεία.

Ήταν τυχερός που στο όμορφο ταξίδι, της ζωής του, είχε για σύντροφο την Αριάδνη Φρατζεσκάκη, τη θαυμάσια αυτή γυναίκα με την οποία πορεύτηκαν με αφοσίωση και οι δυο τους. Μεγάλωσαν τρία εξαίρετα παιδιά, τη Νόρα, τη Μαρία και τον Άλκη, για τα οποία δίκαια ένιωθαν υπερήφανοι.

Έμεινε από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής του, ένας σεμνός άνθρωπος, με ανοιχτό μυαλό και με ευρύτητα αντίληψης, της κοινωνίας και του κόσμου. Ποτέ δεν χώρεσε σε καλούπια και φανατισμούς. Έβλεπε πάντα τη «μεγάλη εικόνα» της ζωής, τη διάσταση των πραγμάτων και την αξία των ανθρώπων. Ακόμη και στα βαθιά του γεράματα, αειθαλής και πράος, προσπαθούσε με αξιοπρέπεια να διατηρήσει τη σπάνια ομορφιά, που έκρυβε βαθιά μέσα του.

Μελετημένος και μεθοδικός, βρισκόταν πάντοτε σε αναζήτηση του όμορφου και του ωραίου για την πατρίδα και την οικογένεια του. Η αναζήτηση αυτή είχε γίνει ένα πολύτιμο εφόδιο στον καθημερινό του αγώνα για επιβίωση και διάκριση.

Ο Χάρης διέθετε αυτό το σπάνιο και απροσδιόριστο 'κάτι' που διακρίνει τους φωτισμένους από τους απλούς ανθρώπους, τους ηγέτες από τους κοινούς θνητούς. Ο σπάνιος εσωτερικός πλούτος, του δημιουργούσε ένα φωτοστέφανο γύρω από την ωραία του μορφή, που τον περιέβαλλε και τον έκανε να ξεχωρίζει.

Είχε ζεστασιά στην ψυχή και τρυφεράδα στην καρδιά. Μέσα του φώλιαζε η απέραντη αγάπη για τον τόπο και στην αγκαλιά του χωρούσε ο κόσμος όλος.

Όπως σταθερός ήταν ο βηματισμός του, έτσι έκανε και σταθερά βήματα στη ζωή, ως ένας αληθινός ευπατρίδης της δημόσιας ζωής, ο οποίος υπηρέτησε με σοβαρότητα και υψηλό αίσθημα ευθύνης σε όποιο πόστο βρέθηκε.

Ο Χάρης Χατζηκυριάκου υπήρξε ένας απλός, αλλά ταυτόχρονα  σπουδαίος άνθρωπος. Κληρονομιά στους συγγενείς και φίλους, άφησε την καλοσύνη, την ευγένεια και την εντιμότητα του.

Η μεγάλη του ψυχή θα πλανάται αιώνια πάνω από την Κύπρο και σε όσους είχαν την καλή τύχη να τον γνωρίσουν από κοντά και να εκτιμήσουν την προσωπικότητα και την αξία του.

Φοίβος Νικολαΐδης