Ο Αλέξης Τσίπρας και η Νέα Δημοκρατία Α.Ε. (πρώην Χρυσή Αυγή)

Tου Γιώργου Πήττα

Ο Αλέξης Τσίπρας σε προεκλογική συγκέντρωση της Γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) στην οποία, σύμφωνα με όσα δημοσιεύτηκαν, είπε πως στην Ελλάδα «κινδυνεύει η κοινωνική σταθερότητα και συνοχή».

Διαφωνώ σε όλους τους τόνους. Η κοινωνική σταθερότητα και κυρίως η συνοχή της κοινωνίας, έχουν γίνει κομμάτια και θρύψαλα  πριν από πολλά χρόνια.

Πολύ νωρίτερα από την οικονομική κρίση, που ήρθε να εκτοξεύσει στα ύψη την κρίση αξιών που διαβρώνει την Ελλάδα συστηματικά, με την ευθύνη να βαραίνει περίπου όλο το πολιτικό σύστημα, και την πλάστιγγα της ενοχής να γέρνει αποφασιστικά στην πλευρά των μέχρι προχτές κομμάτων εξουσίας.

Η δε «σταθερότητα» είναι περίπου κάτι σαν την νεκρική ακαμψία που επέρχεται λίγο μετά τον θάνατο.

Η μοναδική «συνοχή» που εγώ θυμάμαι, ήταν η εκ του ασφαλούς συνεκτικότητα που γεννήθηκε στο πλαίσιο του χαβαλέ και του «ομαδικού αυτισμού» (οξύμωρο το σχήμα, ναι) που καθόρισε την κοινωνία κατά την εποχή των παχέων αγελάδων και της κάλπικης αυτοπεποίθησης. Τότε που οι Έλληνες έπαιζαν χρηματιστήριο, ή θεωρούσαν πως κέρδιζαν τις νέες Πλαταιές με την εθνική ποδοσφαίρου στη Λισαβόνα, με την κυρία Παπαρίζου στη Eurovision και το «Αθήνα 2004».

Η δε απόλυτη ανυπαρξία στοιχειώδους διαχείρισης των «Ολυμπιακών έργων» που υποτίθεται πως θα παραδιδόντουσαν στην κοινωνία, είναι μία από τις πολλές τρανές αποδείξεις πως τη χώρα, εδώ και χρόνια διαφεντεύει μία τρισάθλια παρέα που ζει και αναπνέει μόνο για την αυτοσυντήρηση της και την αναπαραγωγή της αγνοώντας προκλητικά ακόμα και τα πιο βασικά προσχήματα των κοινωνικών υποχρεώσεων της.

Η νεκρική ακαμψία, είχε ξεκινήσει και αυτή νωρίτερα όταν όπως πολλές φορές έχουμε γράψει, το ΠΑΣΟΚ χαύνωνε τις μάζες με καθρεφτάκια και κομπολόγια ξεριζώνοντας κάθε έννοια Κοινωνικής Παιδείας και αντικαθιστώντας την αλφαβήτα με το Ά της Αυριανής και το Ω με την ιδεολογία του Ωχ αδερφέ.

Ένα –κατά τη γνώμη μου- τεράστιο σφάλμα που κάνουν πολλοί, είναι πως βλέπουν την Χρυσή Αυγή ως προϊόν της οικονομικής κρίσης και διασπείρουν την ιδέα πως «αν πάμε καλά» ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, η Χ.Α. θα εξανεμισθεί.

Το πολιτικό σύστημα όμως είναι που συνέλαβε και κυοφόρησε την Χρυσή Αυγή.

Η «γλώσσα» του Μιχαλολιάκου, ελάχιστα διαφέρει από την γραμματική και τη σύνταξη του Καρατζαφέρη στην εποχή που αυτός ξερνούσε τα καθημερινά μεσημεριάτικα λογύδρια του στο παράνομο κανάλι του.

Το έγκλημα που είχε σαν αποτέλεσμα τον φόνο του Παύλου Φύσσα ήταν «προμελετημένο». Απλά, έτυχε να είναι ο Παύλος. Θα μπορούσε να είναι ο Δημήτρης, ο Κώστας, η Κατερίνα.

Μοιάζει αυτό το φονικό σαν να είναι το αποτέλεσμα ενός butterfly effect που ξεκίνησε χρόνια πριν, όταν το σύστημα συναισθανόμενο το αδιέξοδο στο οποίο θα περιέλθει, κούνησε ανεπαίσθητα τα φτερά του για να δημιουργήσει μία φαινομενικά άσχετη αλληλουχία.

Η ανικανότητα της ντόπιας πλουτοκρατίας να υπάρξει στοιχειωδώς ανταποδοτική προς την κοινωνία, ήταν επόμενο να διαρρήξει κάθε έννοια συνοχής και να γεννήσει χιλιάδες αυλοκόλακες από τη μια και πολλαπλασιαζόμενους παρίες από την άλλη.

Η οικονομική κρίση του 2008-ας θυμόμαστε ότι σοβαροί αναλυτές την είχαν προβλέψει αρκετά νωρίτερα- ήρθε για να ανακατέψει την τράπουλα με ανυπολόγιστο ανθρώπινο κόστος.

Η Χρυσή Αυγή δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από ένα είδος τρομοκρατικής οργάνωσης, από αυτές που είναι βούτυρο στο ψωμί όσων κατασκευάζουν αφορμές για να χτίζουν ένα ασφυκτικό αστυνομικό κράτος.

Η Χρυσή Αυγή, αφομοιώνοντας την «μαγκιά» της Αυριανής-αφού πρώτα την έφερε προς τα «δεξιά» ο Καρατζαφέρης, υιοθετώντας την πατριωτική ρητορεία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου (θυμάστε τους γραικύλους και τις μαυροφορεμένες λαοσυνάξεις του 666;) στηριγμένη πάνω στα αμέτρητα χοντρά σκάνδαλα που ξέσπαγαν το ένα μετά το άλλο τόσο επί ΠΑΣΟΚ όσο και επί Νέας Δημοκρατίας φέρνοντας ζάλη στους πολίτες, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο την μεταμόρφωση του κέντρου λόγω των γκέτο, εμφανίστηκε ως η «αντισυστημική» δύναμη. Η οικονομική κρίση, τα εκατομμύρια των ανέργων και απελπισμένων, η εκτός ελέγχου ανασφάλεια, ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα.

Και ποιος νοιάζεται αν υπήρξαν «παγανιστές»; ( πρέπει να ειπωθεί κάποια στιγμή πως η σχέση τους με τον παγανισμό και την ιστορική ελληνική θρησκεία είναι μικρότερη και από τη δική μου με τα μαθηματικά στα οποία υπήρξα ευλαβής σκράπας).

Και ποιος νοιάζεται αν ήταν ήδη γνωστή η Χ.Α. σαν συμμορία που έδερνε και μαχαίρωνε μετανάστες;

Και ποιος νοιάζεται αν ο Μιχαλολιάκος και ο Κασιδιάρης και ο Λαγός και ο Παπάς και ο Παναγιώταρος και ο Μπαρμπαρούσης είναι βαμμένοι ναζιστές με βούλα  στων οποίων την συμπεριφορά μπορείς να διακρίνεις την διαταραχή χωρίς να είσαι καν ψυχίατρος;  

Σίγουρα όχι όσοι τους ψηφίζουν και όσοι ετοιμάζονται να τους ψηφίσουν.

Προηγήθηκαν για αυτό, πολλά χρόνια «φροντιστηρίου» στην παραπαιδεία της παραπολιτικής ώστε να απαξιωθούν τα πάντα και να έχουμε τώρα μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας, έτοιμη από καιρό, που βλέπει τους άναρθρους και αλαλάζοντες ως «λύση».

Τους πλέον ανθέλληνες ως υποδείγματα Ελλήνων.

Τους προδότες, ως πατριώτες.

Έτσι για γούστο, παραθέτω λίγους στίχους από τον Θούριο του Ρήγα Φεραίου, που συχνά πυκνά αυτά τα υποπροϊόντα της χειρότερης εκδοχής του ανθρώπινου είδους, τολμούν και πιάνουν στο στόμα τους.

Αν διαβάζει κάποιος ψηφοφόρος της Χρυσής Αυγής, περαστικά και με το συμπάθιο:

Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,

Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,

Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,

πως είμαστ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί.

Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,

και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.

Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός,

και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός.

Ο κόσμος να γλιτώσει, απ’ αύτην την πληγή,

κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη

Ο κόσμος που ονειρεύτηκε ο Ρήγας, με μαύρους κι’ άσπρους , έλληνες και τούρκους να μοιράζονται αδελφικά τη γη.

Σχεδόν, ένα Imagine της εποχής του.

Hat Ihrer Meinung nach, Herr KaSSidiaris, diser bedeutende Grieche nicht Recht gehabt?

(Δίκιο δεν είχε κύριε ΚαSSιδιάρη αυτός ο κατά τη γνώμη σας σημαντικός Έλληνας;)

Αλλά βέβαια ο Κασιδιάρης και οι κλώνοι του ακολουθούν με συνέπεια το ύφος της επίσημης εκπαίδευσης που επιβάλλει το υπουργείο « Παιδείας και Θρησκευμάτων» κόβοντας και ράβοντας την ιστορία κατά το δοκούν προκειμένου να υπηρετηθούν οι «στόχοι».

Γιατί, όπως διδάσκει και ο Joseph Goebbels: «όσο πιο μεγάλο το ψέμα, τόσο πιο πολλοί οι οπαδοί του»

Το φονικό βέβαια του Παύλου Φύσσα δεν ήταν το πρώτο.  
Η λοβοτομή της κοινωνίας φωτίστηκε ήδη από τις αρχές του χρόνου. Το πύκνωσε έξοχα σε λίγες λέξεις ένας τακτικός αναγνώστης του tvxs.gr (Cosmos Change ) στο πικρό σχόλιο που άφησε στα κοινωνικά δίκτυα:

«Να μαζευόταν τόσος κόσμος και για τον Πακιστανό που έσφαξαν τον Γενάρη τα Χρυσαύγουλα ... ίσως είχαμε κάποια ελπίδα σαν κοινωνία»

Όμως, σιγά μη μαζεύονταν. Ο ρατσισμός και οι διακρίσεις είναι παλιά παράδοση στην Ελλάδα- όσοι πιστεύουν πως αυτά τα φρούτα ξεφύτρωσαν τώρα ας ψάξουν λίγο το παρελθόν, δεν πάνε δα και πάρα πολλά χρόνια που ακόμα και ένα ανάπηρο παιδί ήταν η ντροπή της οικογένειας.

Η δε συχνά τρομακτικά καθυστερημένη ελληνική ή μάλλον ρωμαίικη  «θυμοσοφία» περιελάμβανε διάφορα χαριτωμένα του τύπου:  «φάε Κωστάκη το φαί σου γιατί θα φωνάξω τον αράπη», «τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς».

Από όπου κι αν το πιάσεις το ζήτημα μοιάζει να δικαιώνεται ο αείμνηστος Καστοριάδης που βλέπει τον ουσιαστικό θάνατο των Ελλήνων περί το 404 και το τέλος του 5ου αιώνα, με τον εκφυλισμό δηλαδή των αυτοθεσμιζόμενων δημοκρατικών πόλεων.

Να  επιστρέψω όμως, στη Χρυσή Αυγή και στο σήμερα: Αν κάπου υπάρχει ένα δίκιο και μάλιστα μεγάλο στις αναλύσεις του ΚΚΕ είναι πως η Χρυσή Αυγή είναι το μακρύ χέρι του συστήματος και, το τελευταίο βέλος στη φαρέτρα του πολιτικού κατεστημένου.

Στοιχηματίζω, πως στο επόμενο διάστημα θα δούμε μία συστηματική κυβερνητική επιχείρηση «αποκάλυψης της εγκληματικής φυσιογνωμίας των Νεοναζί».

Ακόμα και η σπουδή του κου Δένδια να τρέξει στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου και να καταθέσει φάκελο με τα εγκλήματα της Χ.Α. είναι χαρακτηριστική.

Ο φάκελος βέβαια, δεν ετοιμάστηκε σε 5 και 10 ώρες.

Ήταν εκεί, και περίμενε την κατάλληλη στιγμή.

Η Ν.Δ. θα επιδείξει τώρα «αποφασιστικότητα» για να πατάξει τη βία «απ’ όπου κι’ αν προέρχεται». Θα ξεκινήσει από τη Χρυσή Αυγή και θα φτάσει στο γιαούρτι και το φάσκελο που ήδη κάποιοι πρόλαβαν να δείξουν ως «αρχή του κακού».

Η Χρυσή Αυγή ενδεχομένως να συρρικνωθεί.

Ας μην ξεχνάμε πως έρχονται ευρωεκλογές και το τελευταίο που θα ήθελαν οι Βρυξέλλες και το Στρασβούργο είναι να δουν τους τραμπούκους να κάνουν τσαμπουκάδες στο Ευρωκοινοβούλιο και να διαχέουν τον λόγο του μίσους.

Παράλληλα, εκείνο το ποσοστό που θα φύγει από την όζουσα αγκάλη της Νεοναζιστικής ακροδεξιάς θα γίνει δεκτό στην δεξιά και ακροδεξιά του… Συνταγματικού τόξου.

Λίγοι διορισμοί, μερικά βολέματα, πολλά λόγια,  το μούδιασμα πολλών απελπισμένων που ωστόσο δεν θέλουν να ταυτιστούν με το αίμα ενός έλληνα (με του Πακιστανού κανένα πρόβλημα) και, θα επιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον ισχυροποιώντας έτσι το κόμμα των Σαμαρά – Λαζαρίδη.

Θα μείνει εκεί το πράγμα; 
Όχι. Στελέχη όπως η κα Μπακογιάννη, ο Προκόπης Παυλόπουλος κ.α. πιθανότατα να φύγουν από μία υπερδεξιά Νέα Δημοκρατία που θα θελήσει να κρατήσει ευτυχισμένη την καινούργια πελατεία της.

Σε αυτό το σημείο «απελευθερώνονται» οι διεργασίες της κεντροδεξιάς και του φιλελεύθερου χώρου όπου ρόλο θα αποκτήσουν αρκετοί από το ιστορικά τελειωμένο ΠΑΣΟΚ.

Η Ναζιστική ακροδεξιά δεν θα εξαφανιστεί. Θα της «επιτραπεί» να κρατήσει ένα μονοψήφιο ποσοστό ώστε να παραμείνει το άγριο και μεταλλαγμένο μαντρόσκυλο του συστήματος.

Το «σενάριο» αυτό θα πάρει χρόνο για να εξελιχθεί. Δεν αποκλείω κατά την πορεία να δούμε και καμιά χοντρή προβοκάτσια με αριστερή ετικέτα ώστε το σύστημα να βρει την ευκαιρία να αποδείξει πως είναι ενάντιο στην κάθε βία «από όπου και αν προέρχεται».

Κι ας είναι η βία και η τρομοκρατία που ασκεί το ίδιο το σύστημα με την διάλυση του όποιου κοινωνικού κράτους, με τις απολύσεις και την ανθρωπιστική κρίση, η χειρότερη και πιο ακραία βία και τρομοκρατία.

Ακριβώς όμως για αυτό τον λόγο, πριν από δύο τρία χρόνια επέμενα πως η Αριστερά έπρεπε να καταγγέλλει εμμονικά τη βία «από όπου κι’ αν προέρχεται». Δεν θα είχε δώσει στον κάθε Λαζαρίδη το φληνάφημα περί «δύο άκρων».

Τώρα, θα γίνει μια καραμέλα στο χέρι του συστήματος και θα προσφερθεί δυστυχώς πειστικά, στα στεγνά χείλη των απελπισμένων.

Αγαπητέ κύριε Τσίπρα όση κριτική και αν σου έχει ασκηθεί από τη στήλη μου είσαι- εκ των πραγμάτων-  η μοναδική εναλλακτική κυβερνητική λύση.

Επειδή η πιθανότητα να κυβερνήσεις είναι ισχυρή.

Επειδή υπάρχει οντολογική ανάγκη για σοβαρό αντίλογο στα όσα λέγει και πράττει η παρούσα κυβέρνηση.

Επειδή η Ελλάδα είναι μια τρίχα πριν από το στάδιο του failed state. Σε ικετεύω (ναι, σε ικετεύω) να αποκτήσεις πλήρη συνείδηση του ιστορικού ρόλου που έχει ο σημερινός ηγέτης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης καθώς αύριο, είτε θα είναι πρωθυπουργός, είτε θα ξεφουσκώσει σαν μπαλόνι και θα συρρικνωθεί μπερδεμένος και αγκυλωμένος σε κάποιο αγκάθι του πολυδαίδαλου βαθέως ελληνικού πολιτικού συστήματος που συστήθηκε ως «παρακράτος» και έτσι ένδοξα συνεχίζει.

Γιώργος Πήτας  Facebook 


Twitter@pittasgeorge  TVXS