Ιδιωτική και δημόσια ραδιοτηλεόραση συνεργασία και όχι αντιπαράθεση

Του Φοίβου Νικολαΐδη*

Με αφορμή άρθρο μου για το ΡΙΚ (‘Αλήθεια’ 29/5/2013) ο φίλτατος Νίκος Παπαναστασίου τον οποίον εκτιμώ και σέβομαι, έγραψε ενδιαφέρουσες απόψεις (‘Αλήθεια’ (6/6/2013). Ως συμβολή στο διάλογο, αποτολμώ μια προέκταση.

Η πάλη ανάμεσα στο «καλό» και το «κακό» είναι σύμφυτη με τον κόσμο μας. Η ελληνική μυθολογία περιέλαβε τον αγώνα αυτό στους άθλους του Ηρακλή. Αν όμως ο Ηρακλής καθάρισε στο τέλος τον «κόπρο του Αυγείου» οι μεταγενέστεροι Ηρακλείδες δεν τον ακολούθησαν. Έτσι, παλιές αμαρτίες, βαραίνουν σημερινές κοινωνίες, που πληρώνουν γι’ αυτό ακριβό τίμημα.

Είναι λυπηρό, αλλά γεγονός, ότι η συζήτηση για το ΡΙΚ έχει πολλές φορές, όλες τις αδυναμίες (υπερβολή, διαστρέβλωση, σκοπιμότητα) της κυπριακής παθογένειας. Το κλίμα όμως περισυλλογής και αυτοσυγκράτησης που απαιτούν οι καιροί, θα πρέπει να διαπερνά και το λόγο μας.

Σίγουρα, ο εκσυγχρονισμός είναι αναγκαίος. Άλλο όμως, να ζητάς μεταρρυθμίσεις  για το γενικότερο όφελος του τόπου κι άλλο να ζητάς αλλαγές μεμονωμένα, χωρίς τις απαραίτητες προεκτάσεις. Γιατί, τελικά, το κίνητρο είναι αυτό που δίνει χαρακτήρα στις πράξεις και στα λόγια μας.

Το τσουνάμι της πολιτικής Χριστόφια όχι μόνο μας φαλίρισε, αλλά, ούτε αποτόλμησε οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια εκσυγχρονισμού του κράτους. Αντίθετα,  η αναχρονιστική διακυβέρνηση του λειτούργησε προσηλωμένη στην αρχή «πάνω απ’ όλα το κόμμα», με ολέθριες συνέπειες για τον τόπο.

Αντιπαρέρχομαι το μισθολόγιο του ΡΙΚ που έχει επεξηγηθεί πλειστάκις δημοσίως στη Βουλή. Όσον αφορά τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, «αμείβονται» με αντιμισθία €54 για κάθε συνεδρία.

 

Η όλη αρνητική κριτική εναντίον του ΡΙΚ συμπυκνώνεται στην άδικη φράση, για «αλόγιστη διασπάθιση δημοσίου χρήματος». Και ο πλέον κακόπιστος αντιλαμβάνεται ότι η βαριά αυτή κατηγορία, θα έπρεπε να προκαλέσει την άμεση επέμβαση της γενικής ελέγκτριας. Όμως στις εκθέσεις της δεν αναφέρεται σε κάτι τέτοιο.

Στο ΡΙΚ δεν υπάρχουν 400 συνεργάτες, ούτε εκατοντάδες μόνιμοι υπάλληλοι. Στις 31/12/2012 υπήρχαν 123 μόνιμοι υπάλληλοι (ήδη αφυπηρέτησαν 7), 41 ωρομίσθιοι (εργάτες), 281 συνεργάτες αορίστου χρόνου και 178 συνεργάτες ορισμένου χρόνου (Ηθοποιοί και άλλες ειδικότητες).

Μελέτες από ξένους ειδικούς για εκσυγχρονισμό του Οργανισμού,  έγιναν αρκετές στο παρελθόν. Ελλείψει όμως πολιτικής βούλησης της πολιτείας (και όχι των διοικητικών συμβουλίων) δεν έγινε σχεδόν τίποτα. Το νομοθετικό πλαίσιο σαφώς ορίζει και προσδιορίζει τις ευθύνες εκάστου.

Είναι αρκούντως απολαυστικό όταν ακούμε σήμερα από παλιά στελέχη και συνταξιούχους του ΡΙΚ περιγραφές για τον παλιό (ελεγχόμενο) τρόπο με τον οποίο ασκούσαν το έργο τους.

Σε λίγα χρόνια, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι θα έχουμε παρόμοιες περιγραφές για τον τρόπο με τον οποίον αντιλαμβάνονται σήμερα ορισμένοι το έργο και την αποστολή της δημόσιας, και της ιδιωτικής ραδιοτηλεόρασης.

Ο εκσυγχρονισμός φαίνεται να έχει ένα διαφορετικό περιεχόμενο για τον καθένα. Πέραν των οικονομικών επιβάλλεται να γίνουν αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο, που αφορά τη λειτουργία της ραδιοτηλεόρασης γενικά.

Τι επίπεδο ραδιοτηλεόρασης θέλουμε να έχουμε; Τι είδους άραγε εκσυγχρονισμό να αναμένουμε, όταν ορισμένοι, προεξάρχοντος το ΑΚΕΛ ζητούν επίμονα «ακριβοδίκαιη μεταχείριση από τα ΜΜΕ και το ΡΙΚ (Χαραυγή 16/4/2013)… και όχι αμερόληπτα και ποιοτικά προγράμματα;

Στη διάρκεια μιας συζήτησης στη Βουλή, ο τότε βουλευτής του ΔΗΣΥ και τώρα κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρίστος Στυλιανίδης είχε υποβάλει την εξής πρόταση: «Να συσταθεί διακοινοβουλευτική επιτροπή για να εξετάσει όλο τα φάσμα της ενημέρωσης του τόπου και να υποβάλει εισηγήσεις για βελτιώσεις. Εισήγηση που έγινε αποδεκτή από όλα τα κόμματα, με τον πρόεδρο της Βουλής, Γιαννάκη Ομήρου, να δηλώνει πως θα θέσει το θέμα στις προτεραιότητες του Κοινοβουλίου. (Πικρές αλήθειες για την ΤV. 6/4/12 "Αλήθεια"). Πέρασε από τότε ένας ολόκληρος χρόνος, χωρίς να δούμε μια τέτοια συζήτηση.

Η δημόσια ραδιοτηλεόραση έχει σημαντική αποστολή να επιτελέσει, όπως, εξ’ άλλου και η ιδιωτική. Σ΄ένα  σύγχρονο δημοκρατικό περιβάλλον, μπορούν και οφείλουν, να προσφέρουν όλα εκείνα τα απαραίτητα αγαθά, που προσδιορίζει το χρέος και η ευθύνη τους προς τους πολίτες και την κοινωνία.

Όμως, επειδή η συζήτηση γίνεται κυρίως για το ΡΙΚ και το ρόλο του, πιστεύω πως αυτός πάνω απ’ όλα, είναι η λυτρωτική απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου με μοναδικό κριτήριο, την ποιότητα και το υψηλό επίπεδο, δίνοντας όφελος στον πολίτη και αξία στην κοινωνία.

 *Μέλος Δ.Σ. ΡΙΚ