Εμείς ακολουθούμε;

Του Άριστου Μιχαηλίδη

Ποιους κατηγορούν άραγε οι πολιτικοί για κακοδιαχείριση της ΕΡΤ ή του ΡΙΚ ή της Cyta;

ΟΣΑ έπρεπε να λεχθούν για την αξία της ΕΡΤ, ελέχθησαν τις τελευταίες δυο μέρες. Παρόλο που δεν χρειάζεται να πει κανείς τίποτε περισσότερο από το ότι δεν μιλάμε για ένα τηλεοπτικό κανάλι, ούτε μόνο για τη φωνή της Ελλάδας, αλλά για ένα ζωντανό ιστό που, τουλάχιστον, τις τελευταίες δυο δεκαετίες, συνδέει μεταξύ τους και τους κρατά σε διαρκή επαφή όσους μιλούν ελληνικά όπου κι αν βρίσκονται στον πλανήτη. Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό, πολύ καλύτερα απ' ό,τι ξέρει το αθηναϊκό κράτος, όσοι ζούμε στις εσχατιές κι όσοι δεν έχουμε ακόμα πωρωθεί με τις απαλλοτριώσεις των εθνικών ταυτοτήτων.

Εγκληματούν, επομένως, όσοι πήραν απόφαση λουκέτου, γιατί η ΕΡΤ δεν είναι απλώς μια προβληματική επιχείρηση. Και είναι αστείο το επιχείρημα του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι κόστιζε πολλά «παρά το γεγονός ότι η τηλεθέασή της δεν είναι μεγάλη». Με τα μηχανάκια της βλακώδους τηλεθέασης μπορεί να κλείνουν τηλεοπτικά προγράμματα, αλλά δεν κυβερνάται μια χώρα...

Λέγαμε όμως ότι δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε για τα αυτονόητα και τα πασιφανή. Το σημαντικό, που αφορά και τα δικά μας, είναι ότι n απόφαση για την ΕΡΤ προέρχεται από πολιτικούς, που έφτασε στο λουκέτο, ακριβώς λόγω της δικής της  ανεπάρκειας και αναποφασιστικότητας.

Όταν για παράδειγμα, ο κ. Κεδίκογλου χαρακτηρίζει σκανδαλώδες το γεγονός ότι η ΕΡΤ είχε έξι λογιστήρια, που δεν επικοινωνούσαν μεταξύ τους, δίνει ασφαλώς εικόνα κακοδιαχείρισης. Όμως γι' αυτήν δεν ευθύνονται ούτε οι εργαζόμενοι, ούτε η ελευθεροτυπία, ούτε ο ελληνισμός, που χάνει τη φωνή του. Ευθύνονται οι πολιτικές ηγεσίες, που έκτισαν και εκμεταλλεύτηκαν αυτή την κακοδιαχείριση για να κάνουν τις «δουλειές» τους. Δεν θα έφταναν στον αιφνίδιο θάνατο αν έπαιρναν έγκαιρα τα μέτρα, που όλοι γνώριζαν ότι έπρεπε να ληφθούν. Κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει και στην Κύπρο; Δεν βρισκόμαστε πολύ μακριά από παρόμοια φαινόμενα. Όχι ειδικά στο ΡΙΚ,αλλά και στην ΑΗΚ και στην ΑΤΗΚ και σε όσους οργανισμούς και επιχειρήσεις είναι αναμεμιγμένο το δημόσιο και λειτουργούν με πολιτικές αποφάσεις.

Την περασμένη Τετάρτη μας ανακοίνωσαν πανηγυρικά ότι αποφασίστηκε να κλείσουν ΑΜΕΣΩΣ τρεις ημικρατικοί (Οργανισμός Γαλακτοκομικής Βιομηχανίας, Συμβούλιο Αμπελουργικών Προϊόντων και Συμβούλιο Εμπορίας Κυπριακών Πατατών) και ζητούσαν χειροκρότημα για αποφασιστικότητα. Μα, αυτοί οι τρεις οργανισμοί αποφασίστηκε να κλείσουν από την κυβέρνηση Τάσσου Παπαδόπουλου, διότι από το 2004, με την ένταξη στην ΕΕ, δεν έχουν ρόλο. Γιατί δεν έκλεισαν τόσα χρόνια; Και γιατί το συζητούν ακόμα οι ταγοί μας; Δεν έχουν αντιληφθεί προφανώς ή κι αν το έχουν αντιληφθεί, δεν τολμούν να λερώσουν τα χέρια τους, διότι έχουν σε προτεραιότητα το πολιτικό κόστος, ότι αν δεν πάρουν αποφάσεις κι αν δεν προχωρήσουν αμέσως σε σοβαρές διορθωτικές ενέργειες εξυγίανσης, θα φτάσουν στο σημείο να μην έχουν άλλες επιλογές παρά να βάζουν λουκέτα αδιακρίτως, όπως κάνει σήμερα ο Σαμαράς. Ή, όπως έκανε ο Χριστόφιας με τη Γιουροσίπρια κι όπως πάει να κάνει ο Αναστασιάδης με τις Κυπριακές Αερογραμμές. 

Τι θα γίνει όμως όταν στην ίδια μοίρα θα βρεθεί η cyta, η ΑΗΚ, το ΡΙΚ ή τα Δημόσια Έργα, που πήραν τώρα κι άλλο προσωπικό, που δεν χρειάζονται, από τους ωρομίσθιους; Και καλά, ο τέως έκανε πως δεν καταλάβαινε περιμένοντας να λήξει η θητεία του, ο Αναστασιάδης, μπορεί να σφυρίζει αδιάφορα για πέντε ολόκληρα χρόνια;

Άριστος Μιχαηλίδης

Φιλελεύθερος  13/06/2013

aristosm @phileleftheros. com