Γλυκιά Εκδίκηση του Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου

Παρουσίαση βιβλίου από τον Τάσο Αγγελίδη Γκέντζο στο Ζάππειο

Σε λίγες μέρες θα παρουσιάσω το τρίτο μου μυθιστόρημα στην Αθήνα.
Χαίρομαι…
Είναι ένα βιβλίο που το έγραψα με μεράκι! Μου πήρε πάνω από δύο χρόνια η συγγραφή του!
Πολλά πρόσωπα, πολλές ζωές…
Διαφορετικά πρόσωπα, διαφορετικές ζωές…
Τις συναντώ στα νιάτα τους, τις συναντώ ξανά στα χρόνια της σύνταξης…
Βλέπω από απόσταση την πορεία της ζωής τους!
Θέλουν να εκδικηθούν τους άντρες τους…
Να εκδικηθούν με πάθος τις παράνομες σχέσεις τους…
Να αισθανθούν κι αυτές κάποια στιγμή δικαιωμένες…
Δε θέλουν πολλά!
Δε θέλουν και λίγα…
Δε θέλετε πολλά, δε θέλετε και λίγα…
Και στο εξώφυλλο… μια ανθοδέσμη!
Η χαρά που περιμένει η κάθε γυναίκα…
Κάθε γυναίκα ονειρεύεται το γάμο… στην παιδική της ηλικία…
Η ζωή φαίνεται σαν ένα μπουκέτο με λουλούδια…
Τι κρίμα που δεν είναι αληθινός ο παραπάνω συμβολισμός!
Μακάρι να ήταν…

 Δείτε την ιστοσελίδα: Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος

 Τάσος Αγγελίδης Γκέντζος - Facebook

 Ψυχές που δεν τις ζέστανε η αγάπη (2011)

 

Το κουζλούκι και ο πάππος ο Τζότζος (2009).

Το πρώτο μυθιστόρημα του Θεσσαλονικιού πεζογράφου Τάσου Αγγελίδη Γκέντζου "Το κουζλούκι και ο πάππος ο Τζότζος" κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Ωκεανός" την άνοιξη του 2009.
Μεταφέρουμε τα λόγια της εκδότριας Ελένης Κεκροπούλου από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: " Ένα μυθιστόρημα - μωσαϊκό συναισθημάτων, σκέψεων, προσώπων, συμπεριφορών, μέσα από την αφήγηση του κεντρικού ήρωα που θα μπορούσε να είναι ο καθένας από μας... που βιώνει μια ζωή απλή και συνάμα σύνθετη στην απλότητά της, συνηθισμένη κι εξαίσια ασυνήθιστη, βαρετή και συνάμα συναρπαστική στην καθημερινή της ρουτίνα... Ένα εξαίσιο μυθιστόρημα! "
Ένα σουρεαλιστικό μυθιστόρημα το οποίο δε δίνει μεγάλο βάρος στην πλοκή της ιστορίας, μια γραφή σκληρή που σε κάποια σημεία της ίσως και να σοκάρει τον καθωσπρεπισμό του εφησυχασμένου αναγνώστη.
Ιδού μερικά στοιχεία για την υπόθεση: Ο βασικός του ήρωας είναι ένας

καθηγητής των Λατινικών που ξοδεύει τις δυνάμεις της ψυχής και του σώματος δεξιά κι αριστερά χωρίς να καταφέρνει στο τέλος τίποτε το ουσιαστικό. Ο συγγραφέας του δίνει διάφορα ονόματα ( Στρατής, Αλέξανδρος, Βασίλης κλπ) προσπαθώντας να περάσει μέσα από τις ποικίλλες εκφάνσεις του ενός και μοναδικού του "είναι" τις φιλοσοφικές ανησυχίες παρόντος, παρελθόντος και μέλλοντος!
Διαλέξαμε δύο σειρές από το οπισθόφυλλο του βιβλίου: " Όλα στριφογύριζαν στον ίδιο κύκλο. Του άρεσαν οι κύκλοι, οι σταθερές τροχιές, η γοητεία της φιλοσοφίας τους, η θεωρία του τίποτα, το τίποτα... τα πάντα! Όταν ζεις στο τίποτα έχεις ελπίδες..."
Λέτε κι εμείς... να διατηρούμε άσβεστη την ελπίδα μας; Λέτε να ξεφύγουμε κάποτε από τα δυσάρεστα και τα δύσκολα;
Μήπως τελικά μέσα από την απαισιοδοξία και τον πεσσιμισμό μπορούμε να ανασύρουμε στην επιφάνεια της καθημερινότητάς μας μηνύματα γλυκά και ευχάριστα;