Saturday, December 15, 2012

Η κρίση των γαϊδάρων ή η δύναμη της ανοησίας!

Διδακτική ιστορία της ζωής!

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά. Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη. Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους.

Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους. Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι . 500 ευρώ!! Και αποχώρησε.

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα. Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν ΔΑΝΕΙΟ από την τοπική τράπεζα.


Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.

Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους. Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο.

Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου. Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση.

Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!...
 
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για τη δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι. Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν, με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους; Τι θα κάνεις εσύ;

(Μετάφραση από το ιταλικό κείμενο το οποίο ήταν μετάφραση του γαλλικού και πάει λέγοντας. Φυσικά τα κείμενα αυτά είναι μεταφρασμένα σε όλες τις γλώσσες γιατί ως γνωστό στην ιστορία αυτή εμπλέκονται επιχειρηματίες, τραπεζίτες, δημοτικές αρχές και φουκαράδες χωρικοί όλου του κόσμου καθώς όλος ο πλανήτης υπόκειται στους «κανόνες της αγοράς», των γαϊδάρων).
 
The power of nonsense
The Crisis of the Donkeys
A man wearing a suit came one day in a village. He started to announce to whoever would listen that he would buy all the donkeys which would be offered to him, 100 euros piece. Farmers found this proposal a little bit strange, but his price was attractive, and those who agreed to do business with him cheered after receiving the hard cash.

The same man came back the following day, and this time he proposed 150 euros for a single donkey, and once again, a great number of people sold their beasts. The following days, he offered 300 euros, and he finally bought the very few remaining donkeys which had not been previously sold. Making sure that there was no donkey left, he announced that he would come back in order to buy for the price of 500 euros piece in one week time, and he left the village. 

 The following day, he gave his flock of donkeys to an associate of his and sent him in this very village with the order to sell each donkey for 400 euros piece. Being sure that they would gain 100 euros for each purchase, all the villagers then bought back their own donkeys up to 4 times the price they had previously sold them, and in order to do so, the villagers asked for credit money from the bank.

As it was to be expected, the business men took leave of the area for some holidays, and all the villagers found themselves with donkeys without any value, with lot of debts and ruined.
 
The poor villagers tried to sell their donkeys in order to pay their debts, but it was all in vain. The rate of the donkeys fell very low. The animals were finally confiscated by the bank which started renting them. But the bank was still not satisfied, it went to cry to the village council explaining that if it failed to get its money back, the bank itself would be ruined and would therefore request the immediate paiement of all the credit previously granted to the village council.

In order to avoid this catastrophe, the chairman of the village, instead of giving some money back to the villagers so that they may pay their debts, gave it to the banker, who by the way was one of his good friend. But the banker himself, after having secured its funds did nothing for the villagers nor for the village council, and all continued to be ruined.

The village council got scared of the interest rate and requested some help from some neighbouring villages. But those replied that it was impossible for them to help, as they had all similar miseries.

 After having listened to the wise advises from the banker, the village council decided to reduce expenses: less money for schools, for social programmes, for transportations, for the local police... The retirement age was pushed a few years further, some jobs were suppressed, salaries diminished while taxes increased. It was said that all this had become unavoidable. But it was also promised to clean up this scandalous donkey’s business.

This story ends up very sadly, yet the banker and both business associates are living a very secure life on Bermudes island, bought from the sweat of their labour. We call these two brothers, the ‘market’ brothers. Very generously, they promised to donate large sums of money in order to finance the electoral campaign in favour of the outgoing village chairman.

But this story is not over, because we do not know the course of action that the villagers finally decided to take. And what about yourself: what would you have done in their place? What would you do?
 
Many fullmoons came and went, but one day a farmer said to the other farmers - we have been conned! All the farmers now realised that they had been involved in a scam. Of course they blamed the banker but they also understood that their own desire to make quick money had to do with the disaster. The farmers thought long and carefully about what to do next. They decided to set up a meeting late at night with the banker and traders. What was said and done in that meeting is still to date a secret, but since that evening, the banker and traders have not to be seen and their whereabouts are unknown. The farmers set up a new economic system with regulations that was just and fair for all. Health care, education systems and all social services were restored, and everyone lived happily ever after. Roumours say that both banker and traders now live on small farms in the outskirts of the city geting along well with the other farmers. People say that they can be seen selling vegetables at the sunday market. But then again, this is just rumours…

2 comments:

Paraskevi Lamprini M. said...

τους έπιασαν κορόιδο... και δεν είναι η πρώτη φορά.. δυστυχώς!!!

Magalis Marisol said...

Hola amigo!
Feliz Navidad y un Próspero año Nuevo 2013!
Que Dios te colme de Bendiciones especialmente de Salud y Sabiduría para seguir adelante!
Un fuerte abrazo desde Venezuela!