Περικλής Γεωργίου - Αντί λουλούδια...

Αγαπημένε μας πατέρα και παππού Περικλή

Σε αποχαιρετούμε με οδύνη, σήμερα όλοι εδώ, οι συγγενείς και οι φίλοι σου. Επώδυνη η αποστολή για μένα, αυτός ο αποχαιρετιστήριος λόγος, αλλά, ταυτόχρονα και μια ευκαιρία, να εκφράσω δημόσια τη μεγάλη αγάπη και εκτίμηση μου προς εσένα.

Ξέρω, πολύ καλά ότι αυτό που κάνω τώρα, είναι ενάντια στον χαρακτήρα και την προσωπικότητά σου.  Γι’ αυτό θα προσπαθήσω, το ύστατο χαίρε, να είναι όσο το δυνατό πιο σεμνό, όπως ιδιαίτερα ταπεινός ήσουν σε όλη σου τη ζωή. Δέκατο τρίτο παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας, ξεκίνησες με πενιχρά μέσα από το αγαπημένο σου χωριό Μαραθόβουνος, της σκλαβωμένης τώρα Μεσαορίας, να κατέβεις στη Λευκωσία, να μάθεις καλά την τέχνη σου και να ανακαλύψεις τη ζωή.

Δούλεψες σκληρά και κέρδισες την εκτίμηση όλων αυτών, που είχαν την ευκαιρία να σε γνωρίσουν και να φωτιστούν από το την παρουσία και την ύπαρξή σου. Πάλεψες τίμια έχοντας πάντα ψηλά τις αρχές, που σου έμαθαν οι γονείς σου. Είναι αυτές οι πολύτιμες αξίες, οι κρυφοί θησαυροί σου, που σου έδωσαν τη δυνατότητα να φτιάξεις μαζί με την αγαπημένη σου γυναίκα Ευθυμία, ένα στέρεο σπίτι και μια συγκροτημένη οικογένεια.

Δίκαιος και ενάρετος οικογενειάρχης, άψογος πατέρας και σύζυγος, προσπάθησες για το καλύτερο στη ζωή και το πέτυχες. Το μεγαλύτερό σου όμως, επίτευγμα, ήταν ο ακέραιος χαρακτήρας, σου ο όποιος δοκιμάστηκε μέσα από τα δύσκολα χρόνια, αλλά κράτησες την ανθρωπιά και την εντιμότητά σου. Για σένα, ο λόγος του ανθρώπου, ήταν ιερή παρακαταθήκη, αδιαπραγμάτευτη.

Είχες αστείρευτη ενέργεια, κοφτερό – πρακτικό μυαλό και διαίσθηση, αλλά και το θάρρος να παίρνεις γρήγορες και σωστές αποφάσεις για σημαντικά πράγματα.Ενέπνεες εμπιστοσύνη και σεβασμό. Ήσουν αληθινός και ντόμπρος, πάντα ο εαυτός σου.

Έμεινες από την αρχή μέχρι το τέλος της ζωής σου, ένας σεμνός άνθρωπος, ανοιχτό μυαλό, με ευρύτητα αντίληψης της κοινωνίας και του κόσμου. Ποτέ δεν χώρεσες σε καλούπια και φανατισμούς. Έβλεπες πάντα τη «μεγάλη εικόνα» της ζωής, των πραγμάτων και των ανθρώπων.

Ήσουν προσηλωμένος στις αρχές  και τα πιστεύω σου, με μετριοπάθεια και κατανόηση για τους άλλους. Αγαπούσες το χιούμορ και αυτοσαρκαζόσουν συχνά. Πείραζες τα εγγόνια σου και έβαζες στοιχήματα μαζί τους, απλώς και μόνο, για να τα διασκεδάζεις και να σου δίνεται έτσι, η ευκαιρία, να τους δίνεις με απλοχεριά το χαρτζιλίκι τους.

Με την αγαπημένη σύντροφο της ζωής σου, αποτελούσατε το ακαταμάχητο δίδυμο της φιλοξενίας για συγγενείς, φίλους ακόμα και ξένους.  Ήσουν τυχερός που είχες στο ταξίδι σου, σύντροφο τη ζωής σου την Ευθυμία, τη θαυμάσια αυτή γυναίκα με την οποία πορεύτηκες στη ζωή με αφοσίωση και μεγαλώσατε τέσσερα εξαίρετα παιδιά, τη Ρίτα, την Πόπη, τον Κώστα και τη Γεωργία, για τα οποία δίκαια καμαρώνατε και οι δυο σας.

Ένιωθες υπερηφάνεια για όλα σου τα παιδιά και τα εγγόνια σου, που τα αγαπούσες με ένα τρόπο μοναδικό, ολότελα δικό σου. Ο πόνος όλων μας είναι μεγάλος, γιατί έφυγες τόσο ξαφνικά. Φαίνεται ότι δεν σου ταίριαζε ο ρόλος του ασθενή. Ποτέ δεν παραδέχτηκες ότι πονούσες ή δυσκολευόσουν σε κάτι. Έφυγες από τη ζωή... έτσι απλά, με την ίδια απλότητα που πάντα σε διέκρινε. Υπήρξες ένας απλός, αλλά ταυτόχρονα  σπουδαίος άνθρωπος.

Κληρονομιά, μας άφησες την καλοσύνη σου, την αγαθότητα, την εντιμότητα, το σεβασμό για τους άλλους και την υπερηφάνεια της ψυχής σου. Αγαπημένε παππού Περικλή, δεν θα βλέπουμε πια τα σπινθηροβόλα γαλάζια σου μάτια να λάμπουν από ευτυχία κάθε φορά που συναντιόμασταν. Έχουμε όμως από εσένα αμέτρητες γλυκές αναμνήσεις, ως βάλσαμο της ψυχής μας. Αυτές θα κουβαλάμε στην καρδιά μας, για να θυμίζουν πάντα, εσένα.

Από τη γειτονιά των αγγέλων που βρίσκεσαι τώρα, ξέρουμε ότι μας βλέπεις και χαμογελάς. Νιώθουμε ευλογημένοι που είχαμε στη ζωή μας ένα σπάνιο πατέρα και παππού όπως εσένα... 

Σε θρηνούμε μαζί με την αγαπημένη σου αδελφή Μαρούλα. Μας λείπεις ήδη παρά πολύ. Νιώθουμε όμως πως είσαι και θα είσαι πάντα, κοντά σε εμάς και τις οικογένειές μας.

Για μας, τα παιδιά και τα εγγόνια σου, θα ζεις για πάντα μέσα από τις αξίες, τις αρχές και το παράδειγμα σου, που μας άφησες. Θα σε ευγνωμονούμε για τα μαθήματα ζωής και συμπεριφοράς που μας δίδαξες.

Με το παράδειγμα σου, μας έμαθες όλους γύρω σου, να είμαστε δίκαιοι, ανθρώπινοι και ανεκτικοί με τους άλλους. Αγαπούσες πολύ τη θάλασσα. Ποιος, από μας, να ξεχάσει, τα λόγια σου, όταν κάθε βράδυ ερχόταν η ώρα να μας καληνυχτίσεις, να μας λες:… «Παιδιά, εσείς μείνετε εδώ, εγώ πάω να δέσω τη βάρκα… στη Λεμεσό»…

Η βάρκα άραξε αγαπημένε πατέρα και παππού Περικλή για πάντα στο απάνεμο λιμάνι του Παραδείσου. Το μεγάλο ταξίδι άρχισε. Στο καλό πατέρα Περικλή και καλή  αντάμωση με τη Ευθυμία μας...

Καλό σου ταξίδι, καπετάνιε της ζωής.