Ο αιχάλωτος του Τώρα

Κρατήσου απ’ τα όνειρά σου

Γιόλας Δαμιανού - Παπαδοπούλου, Εκδόσεις: Ωκεανίδα (2010)

Γράφει η

Ναταλία Ιωαννίδου

Από τη Λευκωσία

Οπισθόφυλλο:

Λένε πως η απόσταση της ευτυχίας από τη δυστυχία είναι μονάχα μια σπίθα φωτός. Μια διάφανη κλωστή που διαχωρίζει τη μια έννοια από την άλλη... Ένα βήμα μπρος ή πίσω. Και δεν χρειάζεται παρά μονάχα ένα στραβοπάτημα για ν’ ανατρέψει το ένα τ’ άλλο.

Η Αφροδίτη, δοσμένη βαθιά στο μεγάλο της έρωτα για τον Ίκαρο, βίωνε την απέραντη ευτυχία σαν κάτι αιώνιο κι άφθαρτο. Δεν υποπτεύθηκε ούτε στιγμή πως ένα ολίσθημα ήταν αρκετό να κατεδαφίσει το οικοδόμημα αυτής της ευτυχίας και να την παρασύρει σ’ έναν καταστροφικό τυφώνα που θα σάρωνε τα πάντα στη ζωή της. Πλούτη, ευτυχία, γαλήνη, παιδί θα χαθούν και μια αρρώστια θ’ αλλάξει ριζικά τη ζωή τους. Παρ΄ όλα αυτά, μια δύναμη μέσα της τη βοηθάει ν’ αντισταθεί και να κρατηθεί απ’ το όνειρό της. Γιατί υπάρχουν πολλά μονοπάτια που οδηγούν στην ευτυχία!

Η Αφροδίτη, το δεύτερο στη σειρά από τα τρία παιδιά της οικογένειας, φτωχή, οι βαλίτσες της είναι άδειες. Ερωτεύεται και παντρεύεται τον Ίκαρο, ένα πλούσιο εκατομμυριούχο. Ζουν ευτυχισμένοι, ταξιδεύουν, γλεντούν, διασκεδάζουν.

Στο βιβλίο «Κρατήσου απ’ τα όνειρά σου» της Γιόλας Δαμιανού Παπαδοπούλου, κρύβονται αλήθειες και προβληματισμοί που ο καθένας μας, πιθανόν, να χρειαστεί να αντιμετωπίσει.

Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου διαδραματίζεται στην Κύπρο, άλλοτε στη Λευκωσία και άλλοτε στο τουριστικό χωριό της Αγίας Νάπας. Οι εικόνες από τη φύση που αφθονούν στο βιβλίο τοποθετούν τον αναγνώστη στο χώρο και χρόνο δράσης. Οι ήρωες ταξιδεύουν συχνά είτε για επαγγελματικούς σκοπούς, είτε για λόγους αναψυχής. Εντυπωσιακό είναι το ταξίδι στο πολύβουο Κάιρο, κοντά στο Νείλο … Σύμφωνα με την συγγραφέα, όποιος δε γνώρισε την πόλη αυτή, δεν ξέρει τίποτα!

Το μυθιστόρημα αρχίζει το 2009 σ’ ένα εξοχικό σπίτι στην Αγία Νάπα. Η Αφροδίτη, η πρωταγωνίστρια, προβληματίζεται για το περιεχόμενο μιας μυστηριώδης επιστολή από ένα δικηγορικό γραφείο της Γενεύης … Η συγγραφέας, με έντεχνο τρόπο μας μεταφέρει πίσω στο χρόνο για να γνωρίσουμε όσα συμβαίνουν και τελειώνοντας, επιστρέψουμε πάλι στο 2009.

Κρατήσου απ’ τα όνειρα σου

• Η αγάπη περνάει δίπλα μας, ντυμένη στη γλυκύτητα. Μα εμείς φεύγουμε φοβισμένοι μακριά της ή κρυβόμαστε στο σκοτάδι. Ή, αλλιώς, την καταδιώκουμε, για ν’ αμαρτήσουμε στο’ όνομά της.

• Η φύση μας απλώνει τη φιλική αγκαλιά της και μας καλεί να χαρούμε την ομορφιά της. Μα εμείς φοβούμαστε τη σιωπή της και τρέχουμε στις πολυάνθρωπες πόλεις, για να συνωστιστούμε σαν τα πρόβατα που φεύγουν μακριά από τον άγριο λύκο.

Χαλίλ Γκιμπράν

Αποσπάσματα από το βιβλίο

• Ο Ίκαρος την κοιτάει και δεν τη χορταίνει. Σκύβει και της σφραγίζει το στόμα μ’ ένα φιλί. «Σ’ Αγαπώ τόσο απέραντα, τόσο δυνατά κι αληθινά, και σ’ το λέω εδώ, κάτω από το θόλο του ουρανού, για να μας ακούσουν οι άγγελοι και ο Θεός!»

• Πόσο επιπόλαια συμπεριφερόμαστε εμείς οι άνθρωποι. Στα χέρια μας κρατάμε την ευτυχία και αφηνόμαστε σε αστόχαστα λόγια, σε αστόχαστες πράξεις και υπογράφουμε τη δυστυχία μας. Και μετά, για όλα τα δυσάρεστα κακίζουμε τη μοίρα και το ριζικό μας.

• Η απώλεια του ανθρώπου που αγαπάς ... Η απώλεια της συνήθειας, της λεπτομέρειας με την οποία έμαθες καθημερινά να ντύνεις τις μέρες σου ... Βρισκόταν μπρος στην κατεδάφιση ενός οικοδομήματος που έχτισε με πολλή αγάπη.

• Ξέρεις, η αγάπη και το μίσος δεν απέχουν πολύ. Είναι δύο έννοιες αλληλένδυτες. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να συγχωρέσεις για να βρεις γαλήνη.

• Το θέαμα ήταν ασύλληπτο! Μέσα από μια ακύμαντη θάλασσα ο ήλιος αναδυόταν αργά αργά σαν πύρινη μπάλα! Τριγύρω φτερούγιζαν χαρωπά θαλασσοπούλια. Αυτή την ώρα το χέρι του Θεού απλωμένο σκορπάει γαλήνη στον κόσμο. Ήταν ένα θέαμα που δεν κουραζόταν να το κοιτάει, κι ας υποχρεωνόταν να ξυπνάει χαράματα. Κάθε φορά ο ουρανός έπαιρνε νέες αποχρώσεις, έβαζε ο Θεός καινούριες πινελιές στο έργο του ...

• Σκέφτομαι πως καμιά φορά είναι τόσο εύκολο να πεις δυο ασήμαντες κουβέντες σε κάποιον που τις έχει ανάγκη τη δεδομένη στιγμή, αλλά δεν τις λες από φόβο, ντροπή ή αδιαφορία. Κι όμως, αυτές οι ασήμαντες λεξούλες για κάποιον που τις χρειάζεται μπορεί να είναι πηγή ζωής ....

• Όταν κάποιος χάνεται κι όλα γύρω του μηδενίζονται, είναι ένα μήνυμα που μας δίνεται από κάπου πως πρέπει ν’ αρχίσουμε κάτι καινούριο. Μέσα από τον πόνο ο άνθρωπος αποκτά σοφία!

• Όποιος δεν έχει δει το Κάιρο, δεν έχει δει τον κόσμο. Η πόλη με τους χίλιους μιναρέδες, πολύβουη, μ’ ένα ακατάπαυστο πλήθος στους δρόμους, έδωσαν στην Αφροδίτη από τα πρώτα κιόλας λεπτά αυτό που ονειρεύονταν. Ανθρώπινες φυσιογνωμίες όπως πρόβαλλαν μέσα από την κουλτούρα και τις αντίξοες συνθήκες της ζωής. Αυτό που την εντυπωσίασε ήταν οι αντιθέσεις και η εναλλαγή των εικόνων. Ο επισκέπτης έβλεπε το απροσδόκητο και το ανεπανάληπτο. Η αίσθηση του αιώνιου που επικρατούσε χάρη στα παλιά κτίσματα της παλιάς πόλης, έδενε με τις φυσιογνωμίες των ανθρώπων.

• Όλα στη ζωή μας είναι στιγμές. Οι χαρές μας είναι στιγμές ανεπανάληπτες. Σκέψου πως ολάκερη ζωή κάνουμε όνειρα. Αγωνιζόμαστε χρόνια να τα φτάσουμε κι όταν φτάσουμε στο τέρμα, η χαρά μας διαρκεί εκείνες της λίγες στιγμές που διαπιστώνουμε το αποτέλεσμα. Στη θύμησή μας θα μείνει μονάχα ο αγώνας να τα φτάσουμε».

• Ξέρεις ποια είναι αυτά που δίνουν πραγματική χαρά στη ζωή, Αφροδίτη; Τα μικρά και τα ασήμαντα, τα καθημερινά. Να ξυπνάς το πρωί και να μπορείς να βλέπεις τον ήλιο, τη θάλασσα, τα δέντρα ... ν’ ακούς τα πουλιά, μια καλημέρα.

• Η συνήθεια είναι η πιο απαίσια αρρώστια γιατί μας κάνει να δεχόμαστε οποιαδήποτε δυστυχία, οποιονδήποτε πόνο. Από συνήθεια ζούμε πλάι σε ανθρώπους που δε μας αγαπούν ή δεν τους αγαπάμε, μαθαίνουμε να κουβαλάμε ενοχές, να υπομένουμε αδικίες, να υποτασσόμαστε στη μοναξιά ή σε μια αρρώστια. Η συνήθεια είναι σαν δηλητήριο, μπαίνει μέσα μας αργά, σιωπηλά, κυκλοφορεί στις φλέβες μας, διαποτίζει όλο τον οργανισμό μας και τρεφόμαστε από την άγνοιά μας.

• Κάτι που μας δίνεται στη ζωή, καλό ή καλό, δεν είναι τυχαίο. Μας δίνεται για κάποιο λόγο. Αν ο λόγος αυτός πάψει να υφίσταται, τότε τα καλά που πήραμε θα εξαφανιστούν.

• Ο μικρός παραδόθηκε ολοκληρωτικά στην αγκαλιά της και τη φωνάζει «μαμά» μ’ ένα πάθος που δεν το περίμενε κανείς. Μαμά είναι η λέξη που κάθε γυναίκα έχει ανάγκη για την ολοκλήρωσή της.

• Οι άνθρωποι συχνά θυμώνουν, γίνονται κακοί γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν την οργή και επισκιάζουν έτσι την αγάπη που κρύβουν μέσα τους! Δεν γνωρίζουν πως η αγάπη είναι εκδήλωση εμπιστοσύνης, ένα χέρι απλωμένο που σου ανοίγει δρόμους για την ευτυχία.

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

H Γιόλα Δαμιανού-Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Λευκωσία και έζησε μέρος των παιδικών και εφηβικών της χρόνων στο Κονγκό και είκοσι εννέα χρόνια στη Νιγηρία. Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα και συνεργάστηκε με ραδιοφωνικές εκπομπές, περιοδικά κι εφημερίδες της Κύπρου με χρονογράφημα, πολιτιστικά και έρευνα.

Εξέδωσε μια συλλογή διηγημάτων με τίτλο Μπατούρε. Ακολούθησαν τρία μυθιστορήματα για την Αφρική, o Ψίθυρος του δάσους, που τιμήθηκε με κρατικό βραβείο στην Κύπρο, το Ταξίδι της καρδιάς μας και το Πεπρωμένο μιας ζωής. Εξέδωσε επίσης τα διηγήματα Αφρικάνικες στιγμές (1998), τα οποία έτυχαν Πανελλήνιας βράβευσης, τα χρονογραφήματα Πού πας ξυπόλητη στ’ αγκάθια (2006) και το μυθιστόρημα Το άλλο μου μισό (2008).

Έχει γράψει επίσης πολλά βιβλία για παιδιά. Ανάμεσά τους τα: Μέσα από το φως του φεγγαριού, Όλου του κόσμου τα παιδιά (διηγήματα, 2004), για το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας το 2005, Ο Γαλάζιος Δράκοντας (μυθιστόρημα, 2006), Βόλτα με το φεγγάρι (παραμύθι, το οποίο απέσπασε το Α΄ βραβείο στο Διαγωνισμό για την Ισότητα Μεταξύ των Ατόμων, που προκήρυξε το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών για το 2007-2008) και Η απαγωγή του Γκάπι (μυθιστόρημα, υπό έκδοση).

Τα διηγήματά της έχουν αποσπάσει πολλές διακρίσεις, όπως το Α΄ βραβείο στον Ευρωπαϊκό Διαγωνισμό Διηγήματος των έντεκα δήμων της Βαλ ντι Νιέβολε στην Ιταλία, το Γ΄ βραβείο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού «Νουμάς» και τον έπαινο του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Διηγήματος του Δήμου Πετρούπολης.

 

Ναταλία Ιωαννίδου

Λεκωσία

Νοέμβριος

2010

 Δείτε το ιστολόγιο :

Γιόλα Δαμιανού - Παπαδοπούλου

Γιάννης Μπουτάρης, νέος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης

Κάτι αλλάζει;

Λευκό Πύργο δεν έχει η Αθήνα αλλά και η ιδέα να συναντήσουμε τον Γιάννη Μπουτάρη στον πεζόδρομο της Αρεοπαγίτου απεδείχθη ευχάριστα... ελαττωματική. Κάθε λίγο και λιγάκι σταματούσαμε την κουβέντα γιατί όλο και κάποιος διερχόμενος ερχόταν με ένα χαμόγελο φαρδύ-πλατύ, χειραψίες και ευχές: «Συγχαρητήρια... Ανακουφιστήκαμε με την εκλογή σας... Κάντε κάτι, δεν πάει άλλο με αυτούς εκεί πέρα». 

Ο Γιάννης Μπουτάρης στον φακό της «Ε» Η συνέντευξη κύλησε κυματιστά, σαν να καθόμασταν στην παραλιακή λεωφόρο Νίκης φάτσα στον Θερμαϊκό. Μόνο που αντί για πλεούμενα, βλέπαμε αυτοκίνητα να παραβιάζουν τον πεζόδρομο και πολλά πολλά περιπολικά. 

Το πρώτο από αυτά μάς έφερε στην πρώτη ερώτηση:

Ηρθε η ώρα να αποκτήσετε προσωπική ασφάλεια;

«Είναι πρόβλημα. Μου λένε ότι υποχρεώνομαι να έχω συνοδό. Εντάξει. Μα τι θα με κάνουν; Θα με γιαουρτώσουν; Ας με γιαουρτώσουν. Θα με δείρουν; Ας με δείρουν. Θα με σκοτώσουν; Ποιος; Γιατί;» 

Υποτίθεται ότι τη μεγαλύτερη προστασία παρέχει ο Θεός. Θα πάτε να ζητήσετε συγχώρεση από το μητροπολίτη Θεσσαλονίκης που σας περιμένει;

«Δεν πρόκειται. Δεν έκανα τίποτε για το οποίο να ζητήσω συγχώρεση. Αν θέλει, ας με συγχωρήσει από μακριά. Και ο Ψωμιάδης που πήρε την πρωτοβουλία για να "χαϊδέψει" τους χριστιανούς θα του βγει ανάποδα». 

Ο μητροπολίτης δεν κατάλαβε ότι ο κόσμος θα αντιδρούσε ανάποδα στις εκλογές;

«Προφανώς το κατάλαβε αλλά είναι φιλόδοξος. Οταν έχει Ψωμιάδηδες, Παπαγεωργόπουλους, όλη τη Δεξιά που έχει ανατραφεί με την αντίληψη "να μην τα βάλω με αυτούς"... Προκαλείται έτσι μια εσωστρέφεια». 

Πώς θα την πολεμήσετε;

«Μόνο με ρήξεις. Μετά το θέμα με την προσευχή των μουσουλμάνων με ρώτησαν τι θα κάνω για τζαμί. Είπα, εγώ θα φωνάξω τη μουσουλμανική κοινότητα και θα τους πω: Ορίστε, αυτός είναι ο χώρος, χτίστε το τζαμί σας». 

Εχετε και δύο εκλεγέντες Εβραίους δημοτικούς συμβούλους.

«Για πρώτη φορά από τον πόλεμο... Στη Θεσσαλονίκη έχουμε εβραϊκή συναγωγή. Εχουμε αρμένικη εκκλησία, έχουμε καθολική. Γιατί να μην έχουμε και μουσουλμανική; Δεν σου είπα να κάνεις παρέα με το μουσουλμάνο, αλλά εγώ οφείλω να του παρέχω τη δυνατότητα να προσεύχεται. Δεν είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτης. Το αποτεφρωτήριο θα το κάνουμε. Υπάρχει γερμανική εταιρεία που έρχεται, το κατασκευάζει, το δουλεύει πέντε χρόνια και μετά το παραδίδει. Το είχα ψάξει όταν έχασα τη γυναίκα μου». 

Τότε δημιουργήθηκε πάλι θέμα με τον Άνθιμο.

«Το δικό μου πρόβλημα προέκυψε διότι δεν ήθελα να πάει η γυναίκα μου αδιάβαστη και απαγορεύτηκε η εξόδιος ακολουθία. Θα μπορούσα να είχα πει ότι μετά την εκκλησία θα πάω να τη θάψω στο χωριό. Αλλά δεν ήθελα να πω ψέματα. Ηθελα να την πάω στη Σόφια, όπου λειτουργεί αποτεφρωτήριο. Ο παπάς από το Νυμφαίο ήρθε και κατά παράβαση της εντολής έκανε την ακολουθία στο σπίτι». 

Είχε συνέπειες;

«Ρώτησε τον Σεραφείμ της Καστοριάς και του είπε να το κάνει. Ο Ιερώνυμος είπε πως δεν υπάρχει πρόβλημα, όπως και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής. Η περίπτωση Ανθιμου και μερικών άλλων σαν τον Ανθιμο είναι η κλασική που λες: "Παπά, ξύρισε τα γένια και κάνε κόμμα αγόρι μου. Δεν μπορείς να ανακατεύεσαι σε αυτό το επίπεδο σε κοσμικά θέματα"». 

Για την ορκωμοσία σας τι θα κάνετε;

«Η ορκωμοσία είναι πρωτίστως πολιτική. Εάν θέλει κάποιος να φωνάξουμε τον παπά, να τον φωνάξουμε. Αλλά να φωνάξουμε και το ραβίνο εάν οι Εβραίοι θέλουν να ορκιστούν και θρησκευτικά». 

Δεν φοβάστε αντιδράσεις;

«Είναι μερικά πράγματα που δεν τα ξέρει η Θεσσαλονίκη γιατί δεν διαβάζει Ιστορία. Η πλατεία Ελευθερίας ονομάστηκε έτσι από τον Κεμάλ Ατατούρκ. Εκεί ξεκίνησε η Επανάσταση των Νεότουρκων. Στην πλατεία αυτή σκοπεύω να κάνω υπόγειο πάρκινγκ τετραώροφο και επάνω μνημεία για τους Εβραίους Θεσσαλονικείς μάρτυρες και την Επανάσταση των Νεότουρκων».

 

Με στόχο;

«Να έρθουν 300.000 Τούρκοι και 300.000 Εβραίοι να προσκυνούν τα πατρογονικά τους. Πώς πάμε εμείς στην Κωνσταντινούπολη, προσκυνάμε την Αγια-Σοφιά και χώνουμε τα ωραία μας λεφτά; Στις 26 Οκτωβρίου έφυγαν από τη Σαλονίκη 5.000 και πήγανε στην Πόλη. Θα μας πέσει άσχημα να έρχονται και εδώ; Ας πιστεύουν ό,τι θέλουν -άσε που δεν μπορείς να αρνηθείς την Ιστορία, ότι αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν εδώ». 

Θεσμικά θα συνεργαστώ στα κοινά θέματα

Τώρα όμως συνυπάρχετε με Ανθιμο και Ψωμιάδη.

«Θεσμικά όμως. Καλημέρα, ευχαριστώ, αντίο. Στέλνεις μια ατζέντα θεμάτων στο μητροπολίτη και λες ότι υπεύθυνος από το δήμο είναι ο τάδε αντιδήμαρχος. Ποια είναι τα κοινά θέματα; Τα συσσίτια για τους απόρους, τα ναρκωτικά, οι άστεγοι, οι ανήμποροι... Κάποια μπορούμε να τα κάνουμε από κοινού για να έχουμε οικονομία». 

Για παράδειγμα;

«Ηδη έχω κάνει συμφωνία με τον πρύτανη τον Μυλόπουλο. Εχουν τη φοιτητική λέσχη που δουλεύει σαν εστιατόριο. Μπορεί 12 με 2 να δουλεύει για τους φοιτητές, 2 με 4 για τα δημοτικά συσσίτια. Είναι περιφρόνηση, όπως είδα στην Αθήνα, να έχεις τον άνθρωπο να περιμένει στη βροχή για ένα πιάτο φαγητό». 

Η Εκκλησία πού κάνει συσσίτια;

«Δεν ξέρω. Εάν τα κάνει με ουρά και πρέπει πρώτα να ευλογηθούν υπάρχει πρόβλημα. Εχει μουσουλμάνους που δεν το θέλουν αυτό». 

Πού αποσκοπεί αυτή η κίνηση σύμπραξης με τους δημάρχους χωρίς κομματική ταυτότητα;

«Με μένα, τον Καμίνη, τον Φίλιο στα Γιάννενα, τον Δημαρά στην Πάτρα άρχισε να δημιουργείται μια άλλη ατμόσφαιρα, μακριά από την αντίληψη ότι για να εκλεγείς χρειάζεται να είσαι κομματικός. Με το δήμαρχο της Αθήνας συμφωνήσαμε να πάρουμε πρωτοβουλία για συνάντηση στη Θεσσαλονίκη των αυτοδιοικητικών παρατάξεων. Θα προβάλουμε συστηματικά ότι ο δήμαρχος πρέπει να είναι εκτός κομμάτων». 

Αυτό μπορεί να σημαίνει κάτι πέραν της Αυτοδιοίκησης, την ώρα που κυοφορούνται νέα κόμματα;

«Είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι εμείς είμαστε αφοσιωμένοι στην Αυτοδιοίκηση και δεν μας ενδιαφέρει η κεντρική πολιτική σκηνή. Παρακαλώντας να πέσουν να μου πουν να γίνω βουλευτής, θα τους πω παρατήστε με». 

Απογραφή για τα οικονομικά πριν παραλάβω

Τότε θα το κάνετε για να διεκδικήσετε πόρους;

«Και γι' αυτό και για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Η Αυτοδιοίκηση πρέπει να φύγει από την κεντρική εξουσία που είναι υπεύθυνη για άλλα, την οικονομία, τις διεθνείς σχέσεις κ.λπ. Εγώ οφείλω να έχω καλά σχολικά κτίρια, καλές υποδομές». 

Με τα οικονομικά του δήμου θα βγει άκρη;

«Συνάντησα τον απερχόμενο δήμαρχο. Ρωτήσαμε τι γίνεται με τη "μαύρη τρύπα" στα ταμεία του δήμου. Μας είπε ότι λείπουν 7 εκατ. όταν η οικονομική επιθεωρήτρια μιλά για 52 εκατ. ευρώ. Θα βάλουμε μια εξωτερική εταιρεία να κάνει πλήρη απογραφή για να γίνει παραλαβή. Εως τώρα δεν γινόταν ποτέ αυτό». 

Αν βρεθείτε μπροστά σε σημεία και τέρατα τι θα κάνετε όταν θα πρέπει ταυτόχρονα να λειτουργήσετε με λιγότερες επιχορηγήσεις;

«Θα προκύψουν προβλήματα. Ο Παπαγεωργόπουλος μας είπε ότι ο δήμος έχει τώρα έσοδα 5 εκατ. από δημοτικά τέλη, 3,5 από πάγια κρατική επιχορήγηση και άλλα 5,5 κάθε τέλος Ιανουαρίου από τα οφειλόμενα. Η μισθοδοσία είναι 10 εκατ. Που σημαίνει ότι δεν μένει φράγκο, ενώ υπάρχουν δάνεια και οφειλές προς το Δημόσιο. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ρύθμιση χρεών για να παίρνουμε φορολογική ενημερότητα και να διεκδικούμε κοινοτικά προγράμματα. Εχουμε κάνει συνεννόηση για το θέμα με τον Σίμο Δανιηλίδη στο Δήμο Συκεών που έχει πολύ καλή οργάνωση στα ευρωπαϊκά». 

Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η συνεργασία με τους όμορους δήμους;

«Εχουμε ήδη συνεννοηθεί με Καλαμαριά, Συκιές και Πολίχνη να κάνουμε μια άτυπη συνάντηση. Υπάρχουν θέματα όπως είναι η θαλάσσια συγκοινωνία, το τραμ, το μετρό, η καθαριότητα που πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε με ενιαία αντίληψη». 

Για οικονομία;

«Κυρίως για οικονομία, αλλά και καλύτερη λειτουργία. Μπορεί ένας υπάλληλος να μεταταχθεί σε διπλανό δήμο».

 

Αν υπάρξουν αντιδράσεις; Σε δήμους με προϊστορία όπως της Θεσσαλονίκης υπάρχουν δεσμεύσεις, ρουσφέτια...

«Υπάρχουν οι "πυρήνες". Εκεί μαχαίρι. Ανοχή μηδέν. Δεν έχω πολιτικό κόστος για να φοβάμαι να κάνω πράγματα». 

Θα είστε και πάλι υποψήφιος το 2014;

«Πρόθεσή μου είναι να μη συνεχίσω. Θα είμαι τότε 72 χρονών. Ελπίζω ότι θα έχουν δοθεί ευκαιρίες να αναδειχθούν νέα πρόσωπα. Το ζητούμενο σε αυτή τη δημαρχία είναι να αλλάξει η νοοτροπία της πόλης. Να εμπλακούν στα κοινά άνθρωποι που έχουν αξία αλλά λένε "δεν ανακατεύομαι". Μα αν δεν ανακατεύεσαι, τότε φάε τον Παπαγεωργόπουλο στη μάπα...». 

Δεν θα κλειστώ στη γυάλα του δημαρχείου

Πώς θα αποκτήσει ο δήμος εξωστρέφεια;

«Η πρώτη συνεδρίαση του νέου δημοτικού συμβουλίου θα γίνει στο ΚΕΘΕΑ-Ιθάκη. Για να δείξουμε τη σημασία που δίνουμε στα εξαρτημένα άτομα. Οι επόμενες θα γίνονται στα δημοτικά διαμερίσματα τα οποία αποκτούν ουσιαστικές αρμοδιότητες καθαριότητας, φωτισμού, αστυνόμευσης». 

Με τα κρασιά σας τι θα κάνετε;

«Από το 2006, που άρχισα να ανακατεύομαι πιο ενεργά, έχουν αναλάβει τα παιδιά. Πηγαίνω στο κτήμα, παίρνω μυρωδιά, δοκιμάζω τα κρασιά, βρίσκω τα κουσούρια, λέω αντίο και φεύγω». 

Τώρα θα προλαβαίνετε όμως;

«Δεν θα με πάρει από κάτω η δημαρχία. Ο δήμος και η εξουσία δεν θα με αλλάξει. Κατ' αρχήν, μία ημέρα την εβδομάδα είναι δική μου. Τι κάνει ο δήμαρχος; Πάει να χαζέψει στο πάρκο... Εγώ υποτίθεται ότι είμαι ο μαέστρος. Δεν θα γίνω δημοτικός υπάλληλος ή διευθυντής. Εχω βρει σε μεγάλο βαθμό τους κατάλληλους ανθρώπους και θα τους βάλω να δουλεύουν. Αν ο αντιδήμαρχος δεν κάνει καλά τη δουλειά του αλίμονό του. Δική μου δουλειά είναι να γυρνάω στην πόλη. Δεν θα κλειστώ στη γυάλα του δημαρχείου». *

Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ελευθεροτυπία, Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

Ο Γιώργος Μιτίδης σχολιάζει την επικαιρότητα

 

 Δείτε το ιστολόγιό του : Gmitides

Όταν η Κύπρος απουσιάζει, η Τουρκία αλωνίζει

Γράφει ο

Τάσος Μητσόπουλος

Βουλευτής

Στην ιστορική σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα τέθηκαν επί τάπητος κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της Ευρώπης. Στη σύνοδο αυτή έδωσε δυναμικά το παρόν της η Ρωσία η οποία διεκδίκησε την ισότιμη συμμετοχή της στη σχεδιαζόμενη αντιπυραυλική ασπίδα αλλά και στις μελλοντικές διευθετήσεις ασφάλειας στον ευρωπαϊκό χώρο. Μετά την παρέλευση αρκετών χρόνων εφαρμογής ενός στρατιωτικό - πολιτικού δόγματος, το οποίο έχει προ πολλού παύσει να ανταποκρίνεται στις σημερινές παγκόσμιες ανάγκες και συνθήκες, οι ηγέτες των 28 κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, σε μία από τις κρισιμότερες στα 61 χρόνια του ΝΑΤΟ διασκέψεις, καθόρισαν και δρομολόγησαν μια νέα στρατηγική αντίληψη έναντι των απειλών και των προκλήσεων ασφάλειας του ευρύτερου χώρου που καλύπτει η Συμμαχία.
 .
Είναι η πρώτη φορά που αυτό το νέο «δόγμα» δεν εκκολάφθηκε αποκλειστικά στο Πεντάγωνο, αλλά είναι καρπός μιας εντατικής διαβούλευσης με τα κράτη – μέλη, αλλά και με χώρες, όπως η Ρωσία η οποία δια του Προέδρου της εξεδήλωσε ενδιαφέρον ενεργότερης σύμπραξης με το ΝΑΤΟ ενώ από πλευράς του Γ.Γ. της Συμμαχίας τονίστηκε ότι «η ασφάλεια της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ είναι αδιάσπαστη». Δήλωση που ενισχύθηκε και από την παρέμβαση του Αμερικανού Προέδρου Ομπάμα που χωρίς περιστροφές υπογράμμισε ότι Ρωσία και ΝΑΤΟ δεν αποτελούν πλέον απειλή ο ένας για τον άλλο.

Στη διάρκεια αυτής της συνόδου, τέθηκε και πάλι σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο το Κυπριακό, με την Τουρκία να επιδιώκει για πολλοστή φορά να παρουσιάσει την Κύπρο ως εμπόδιο στην ομαλή ανάπτυξη συνεργασίας μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ, στην κοινή προσπάθεια για την οικοδόμηση μιας νέας πολιτικής άμυνας και ασφάλειας για τον ευρωπαϊκό χώρο.

Η εκκωφαντική απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας από τους χώρους λήψης και συνδιαμόρφωσης μεγάλων και ιστορικών πολιτικών αποφάσεων, είναι απογοητευτική. Οι αποφάσεις αυτές αφορούν και το μέλλον της δικής μας πατρίδας. Μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί το γεγονός ότι την υπεράσπιση των κυπριακών θέσεων και συμφερόντων ανέλαβαν χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία, την ώρα που θα έπρεπε η Κυπριακή Δημοκρατία να είναι δυναμικά παρούσα και σε αυτό αλλά και σε όλα τα διεθνή βήματα στα οποία εγείρεται και συζητείται το Κυπριακό. Να οικοδομεί συμμαχίες και με την πολυδιάστατη διπλωματία της να μην επιτρέπει στην Τουρκία να αλωνίζει, εκφράζοντας μονομερώς τις απόψεις και τους ανεδαφικούς ισχυρισμούς της, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο τη δική μας αμηχανία.

Η ένταξη και συμμετοχή της Κυπριακής Δημοκρατίας στο πρόγραμμα «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη» θα επέτρεπε στην πατρίδα μας να συμμετάσχει στον ευρύτερο διάλογο για τα θέματα ασφάλειας στην Ευρώπη αλλά και να έχει τη δυνατότητα παρέμβασης και απόκρουσης των τουρκικών αιτιάσεων και ισχυρισμών. Καλούμε την κυβέρνηση Χριστόφια, για μια ακόμη φορά, να ξεπεράσει αγκυλώσεις και δογματισμούς και να υποβάλει το συντομότερο δυνατό αίτηση για πλήρη ένταξη στο πρόγραμμα «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη». Να αναθεωρήσει επιτέλους τη μέχρι σήμερα αρνητική της στάση, αξιοποιώντας την ενθάρρυνση της Ελλάδας και των Ευρωπαίων εταίρων μας και στηριζόμενη στην ευρύτατη πολιτική και κοινωνική συναίνεση που έχει διαμορφωθεί στην Κύπρο γύρω από το ζήτημα αυτό.

Η συμμετοχή μας εξάλλου στο πρόγραμμα «Συνεταιρισμός για την Ειρήνη» δεν προϋποθέτει την απόλυτη ταύτιση της Κύπρου με τις επιδιώξεις, θέσεις και απόψεις του Συνεταιρισμού. Ούτε το πλαίσιο της Ισλαμικής Διάσκεψης μας εκφράζει, ούτε είναι η Κύπρος χώρα ισλαμική.

Επιδιώκουμε όμως την παρουσία και συμμετοχή μας στον εν λόγω οργανισμό και πολύ ορθά, έστω και με το καθεστώς του παρατηρητή, για να παρεμποδίζουμε από τη μια την ασύστολη άσκηση προπαγάνδας από την Τουρκία και από την άλλη για να έχουμε τη δυνατότητα να εγείρουμε τις δικές μας θέσεις και απόψεις και να οικοδομούμε ένα ζωτικής σημασίας πλέγμα σχέσεων, συνεργασιών και συμμαχιών.

Τάσος Μητσόπουλος

Βουλευτής Λάρνακας

Επίτροπος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων

Παιδικά όνειρα

Μου ΄λειψες πολύ και στρατιωτάκι μολυβένιο με στολή σε περιμένω τίποτα...

Γράφει από την Αθήνα η

Αδαμαντία

Se hace camino al andar

Τα παιδικά μας όνειρα. Άλλα ξεχασμένα στο χρόνο, άλλα βολεμένα στο "κουτί των θησαυρών μας" κι άλλα μας περιμένουν ακόμα σίγουρα ότι κάποια μέρα θα τους ξαναμιλήσουμε. Υπάρχουν όμως και κάποια που είναι ζωντανά μπροστά μας. Υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνο πραγματοποίησαν τα δικά τους αλλά κατάφεραν να κάνουν αλήθεια και τα όνειρα των άλλων.

Ενας τέτοιος άνθρωπος ο καθηγητής Randy Pausch πριν πεθάνει τον Ιούλιο του 2008 έδωσε μια συγκλονιστική ομιλία στο κατάμεστο θέατρο του Παν/μιου όπου δίδασκε με θέμα "Πραγματοποιώντας στ΄αλήθεια τα παιδικά σου όνειρα". Ο Pausch μίλησε σχετικά με το μάθημα που πήρε αλλά και δίδαξε στους φοιτητές σχετικά με το πως να επιτύχουν την δική τους καριέρα και τους προσωπικούς τους στόχους.

Σ΄αυτή τη συγκλονιστική τελευταία ομιλία (Η Τελευταία Ομιλία  του Ράντυ Πάους) του αρχίζει να απαριθμεί τα παιδικά του όνειρα που ήταν μεταξύ άλλων:

- Να είναι σε μηδενική βαρύτητα

- Να παίξει με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου (εννοεί το ράγκμπι)

- Να γίνει ο κάπτεν Κιρκ

Ακούστε πως περιγράφει την πραγματοποίηση του δεύτερου ονείρου του.

Ας μιλήσουμε για ποδόσφαιρο (ράγκμπι). Το όνειρό μου ήταν να παίξω με την εθνική ομάδα. Και θα ήθελα να σας πω ότι στα αλήθεια…

Όχι! Δεν έφτασα μέχρι την εθνική ομάδα. Αλλά πιθανόν πήρα περισσότερα από αυτό το όνειρο και από την μη πραγματοποίησή του, από όλα όσα πήρα από όλα εκείνα που πραγματοποίησα. Είχα έναν προπονητή, ξεκίνησα όταν ήμουν 9 ετών, ήμουν ο πιο μικρόσωμος στην ομάδα… μακράν και είχα για προπονητή τον Jim Grahm. Ήταν 6 πόδια ψηλός, έπαιζε σε θέση (…) ήταν γιγαντόσωμος και ήταν του παλιού τύπου.

Πράγματι του παλιού σχολείου. Νόμιζε ότι η τετραπλή πάσα ήταν προσποίηση. Εμφανίστηκα για προπόνηση την πρώτη ημέρα, εκείνος ήταν γιγαντόσωμος, τον φοβόμασταν όλοι μέχρι θανάτου και δεν είχε φέρει μπάλες.

Πώς θα κάναμε προπόνηση αφού δεν είχε μπάλες; Ένα από τα άλλα παιδιά ρώτησε «Συγγνώμη προπονητά αλλά πώς θα κάνουμε προπόνηση αφού δεν έχουμε μπάλες;» και ο προπονητής απάντησε «Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν στο γήπεδο που παίζουν όλη την ώρα;» «11 σε κάθε ομάδα, 22» ο προπονητής είπε «Ωραία, πόσοι άνθρωποι αγγίζουν την μπάλα σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή;», «ένας» «Ωραία θα δουλέψουμε με τους υπόλοιπους 21 να δούμε τι κάνουν».
.

Είναι μια πραγματικά καλή ιστορία γιατί όλα είναι για τα βασικά, τα βασικά. Πρέπει να βάλεις τα βασικά κάτω γιατί αλλιώς όλα τα φανταχτερά δεν πρόκειται να δουλέψουν. Και η άλλη ιστορία που έχω για τον προπονητή είναι που με κυνηγούσε σε όλη την προπόνηση «Το κάνεις λάθος, το κάνεις λάθος, το κάνεις λάθος, γύρνα πίσω και κάντο από την αρχή, μου το χρωστάς, κάνε πους απς, μετά την προπόνηση » και όταν η προπόνηση τελείωσε ένας από τους βοηθούς του προπονητή μου είπε «ο προπονητής σε πίεσε πολύ, έτσι δεν είναι;» «ναι» «αυτό είναι καλό πράγμα, όταν τα κάνεις μαντάρα και κανένας δεν στο λέει αυτό πια, σημαίνει ότι τα παράτησαν μαζί σου». Αυτό είναι ένα μάθημα που μου έμεινε για όλη μου τη ζωή. Όταν βλέπεις ότι κάνεις κάτι άσχημο και κανείς δεν νοιάζεται να σου το πει πια, αυτό είναι ένα πολύ άσχημο μέρος για να βρίσκεσαι. Αυτοί που σου κάνουν κριτική είναι εκείνοι που σου λένε ότι ακόμα νοιάζονται και σ’ αγαπούν.

.

Είχα ακόμα έναν προπονητή που μου δίδαξε για την δύναμη του ενθουσιασμού. Έκανε αυτό το πράγμα. Αν ήταν να παίξουμε μόνο για μία φορά, μας έβαζε σε θέσεις που ήταν οι πλέον τρομακτικά ακατάλληλες για τον καθένα. Έτσι όλοι οι κοντοί γινόταν αυτοί που λάμβαναν την μπάλα, ήταν για γέλια αλλά ήμασταν όλοι μέσα για 1 παιχνίδι. Και η άλλη ομάδα ποτέ δεν καταλάβαινε από πού της ήρθε. Όταν είσαι φτιαγμένος για ένα μόνο παιχνίδι και δεν είσαι στο μέρος που θα έπρεπε να είσαι και «ελευθερία» σημαίνει ότι δεν έχεις τίποτα να χάσεις, τότε θα τα δώσεις όλα σε αυτό το παιχνίδι. Και αυτό το είδος του ενθουσιασμού είναι θαυμάσιο.

Ακόμα και σήμερα νοιώθω πιο άνετα σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Αν αντιμετωπίζω ένα δύσκολο πρόβλημα οι άνθρωποι θα με δουν να περιφέρομαι με ένα από αυτά τα πράγματα (κρατάει 1 μπάλα του ράγκμπι) και αυτό γιατί όταν κάνεις κάτι από μικρός και είσαι προπονημένος να το κάνεις, γίνεται κομμάτι σου. Είμαι πολύ χαρούμενος που το ποδόσφαιρο/ράγκμπι ήταν κομμάτι της ζωής μου και ακόμα και αν δεν πραγματοποίησα το όνειρό μου να παίξω στο γήπεδο, είμαι εντάξει με αυτό. Πιθανότατα έχω πράγματα πιο πολύτιμα από αυτό. Τι γίνεται μέσα στο γήπεδο; Δεν ξέρω αν αυτοί οι τύποι είναι τόσο καλά τώρα.

Μία από τις εκφράσεις που έμαθα στις ηλεκτρονικές τέχνες, που αγαπώ, είναι ότι «εμπειρία είναι αυτό που αποκτάς όταν δεν απέκτησες αυτό που ήθελες». Πιστεύω ότι αυτό είναι αξιαγάπητο. Και το άλλο πράγμα με το ποδόσφαιρο/ράγκμπι είναι ότι στέλνουμε τα παιδιά μας έξω να παίξουνε ράγκμπι, ποδόσφαιρο, να κολυμπήσουν, ή να κάνουν οτιδήποτε άλλο και το πρώτο πράγμα που κάνουμε από εκείνα που αποκαλώ εγκεφαλικό ψέμα ή εκμάθηση δια της πλαγίας οδού. Ναι, στέλνουμε τα παιδιά μας να μάθουν ποδόσφαιρο, να είναι καλά στην τεχνική αλλά στέλνουμε κυρίως τα παιδιά μας για να μάθουν πιο σημαντικά πράγματα, ομαδική εργασία, αθλητικό πνεύμα, αυτοσυντήρηση κ.τ.λ. Αυτά τα μαθήματα είναι απόλυτα σημαντικά και δεν μπορείς να τα παραβλέψεις γιατί είναι παντού.

Ο καθηγητής πέθανε λίγους μήνες μετά.

Την ομιλία αυτή την έκανε είπε για την οικογένεια του για τη στιγμή που δεν θα είναι πια μαζί της. Τα όνειρα του τον αποχαιρέτησαν περήφανα γιατί δεν τα πρόδωσε ποτέ, γιατί δεν βρήκε καμία δικαιολογία και ακολούθησε αυτά κι όχι εκείνα κάποιου άλλου, δίνοντας ένα μάθημα ζωής σε όσους ακόμα θυμούνται αυτό το μικρό "κουτί των θησαυρών" τους…

Όποιος θέλει μπορεί ν' ανοίξει εδώ το δικό του.

Αφιερωμένο στη spark που έκανε τη μετάφραση και που μια μέρα μου ξύπνησε κάποια δικά μου μολυβένια στρατιωτάκια…

Νομίζω ότι το σχόλιό της πρέπει να είναι κομμάτι αυτής της ανάρτησης. Ο/Η Spark είπε... «Μοναδική στη σύλληψή της η συγκεκριμένη ομιλία. Η τελευταία ομιλία. Μέσα σε έναν κόσμο που καταρτίζει αδιάλειπτα λίστες από πράγματα που ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις ή να μην κάνεις ανά ηλικία, έρχονται άνθρωποι όπως ο συγκεκριμένος να σου πουν... STOP!».

θυμήσου τι ήθελες να κάνεις όταν ήσουν παιδί, τι πραγματικά είχε και έχει αξία για σένα, κυνήγησε το παιδικό σου όνειρο.. γιατί οι τοίχοι από τούβλα που φαντάζουν ανυπέρβλητα εμπόδια, υπάρχουν απλά για να αποδείξεις πόσο το θες πραγματικά...

Αλήθεια θυμόμαστε ακόμα τα παιδικά μας όνειρα; Πόσα από αυτά καταφέραμε να κάνουμε πραγματικότητα; Και όσα από αυτά δεν κάναμε τι απέγιναν;

www.youtube.comΤελευταία Ομιλία

Υ.Σ. για την ιστορία της ομιλίας από όλα του τα παιδικά όνειρα, το μόνο που φαίνεται ότι δεν κατάφερε ήταν να παίξει με την εθνική ομάδα ragby. Όταν η ομιλία του μέσω του internet ακούστηκε από εκατομμύρια κόσμο σε όλη τη γη και τον καλούσαν να μιλήσει για αυτή του την ομιλία, μία από αυτές τις εκπομπές κανόνισε να πάει στο γήπεδο της εθνικής ομάδας και να προπονηθεί μαζί τους. Με τον τρόπο αυτό έγινε πραγματικότητα και το τελευταίο του παιδικό όνειρο.

Κίνδυνοι της ψηφιακής εποχής

Νίκου Τορναρίτη

Βουλευτή

Ένας από τους κύριους στόχους κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας σε μία οργανωμένη κοινωνία αποτελεί και η μετάδοση τεχνικών δεξιοτήτων στη νέα γενιά ώστε να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει στις ολοένα αυξανόμενες απαιτήσεις με επάρκεια. Στον 21ο αιώνα που διανύουμε οι δεξιότητες αυτές απαραίτητα συμπεριλαμβάνουν και την ικανότητα χειρισμού Η/Υ και πλοήγησης στο Διαδίκτυο, προσόντα που βελτιώνουν την παραγωγικότητα σε όλες σχεδόν τις ενασχολήσεις και επαγγέλματα.

Οι δυνατότητες των νέων εργαλείων που τίθενται στη διάθεση μας από την αέναη πρόοδο της επιστήμης τροποποιούν τη καθημερινότητα μας, ελαχιστοποιούν το χαμένο χρόνο, μειώνουν τις αποστάσεις, μας δίνουν μία ψευδαίσθηση συνεχούς επαφής.

Δυστυχώς, αυτή δεν είναι η μόνη ψευδαίσθηση που μπορεί ένας χρήστης των νέων τεχνολογιών να αποκομίσει από αυτές. Ολοένα και αυξάνονται οι ανέκδοτες αναφορές νέων ιδίως ατόμων που βρίσκουν μία δελεαστική εναλλακτική πραγματικότητα στη χρήση Η/Υ και τη περιήγηση στο Διαδίκτυο. Αυτά τα άτομα χρησιμοποιούν αυτά τα εργαλεία όχι ως ένα μέσο προς την επίτευξη ενός σκοπού αλλά ως αυτοσκοπό – η ενασχόληση με τα μέσα αποκτά για το χρήστη ψυχότροπη επίδραση, δηλαδή με τη βοήθεια ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή της περιήγησης στο Διαδίκτυο ο χρήστης προσπαθεί να ξεφύγει από δυσάρεστα αισθήματα ή και να αισθανθεί ευχαρίστηση.

Οι επιδράσεις αυτές όμως είναι κίβδηλες, δεν μπορούν να επιφέρουν πραγματική λύση των προβλημάτων ή ψυχική ευεξία. Αυξάνουν τα ήδη υπάρχοντα προβλήματα και δημιουργούν νέα, ο χρήστης παραμελεί τις εργασιακές ή μαθησιακές του υποχρεώσεις, αποκόπτεται από το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον, αντιδρά βίαια σε κάθε προσπάθεια να του επισημανθεί η κατάσταση του.

Διεθνείς έρευνες παρουσιάζουν το νέο κίνδυνο του Εθισμού στο Διαδίκτυο ως ένα υπαρκτό φαινόμενο, μία νέα ψυχική διαταραχή που έχει ήδη αναγνωρισθεί σε χώρες της Ασίας (Κίνα, Ν.Κορέα) ως μείζον πρόβλημα ψυχικής υγείας και κίνδυνο για τη Δημόσια Υγεία. Εγγύτερα σε εμάς αναφέρονται ποσοστά εθισμού στην ηπειρωτική Ελλάδα (Θεσσαλία) της τάξης του 8.2% του συνόλου των χρηστών και στη νησιωτική Ελλάδα από 11% στη Κω έως και 15% στη Χίο (Πρακτικά 1ου Πανελλήνιου Συνεδρίου « Έρευνα – Πρόληψη - Αντιμετώπιση των κινδύνων της χρήσης του Διαδικτύου», Ελληνική Εταιρεία Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο, Λάρισα 2009).

Στην Κύπρο δεν υπάρχει έως τώρα ολοκληρωμένη ερευνητική προσπάθεια καταγραφής του προβλήματος. Αναφέρονται όμως και από τους δικούς μας ειδικούς Ψυχικής Υγείας περιστατικά όπου υπάρχει σοβαρή έκπτωση της λειτουργικότητας εφήβων και νέων ενηλίκων.

Όπως και σε κάθε πρόβλημα Δημόσιας Υγείας και σε αυτή τη περίπτωση απαιτείται ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός και συντονισμός μεταξύ των υπηρεσιών ώστε να υπάρχει πρόληψη και δυνατότητα αντιμετώπισης όπου αυτή είναι απαραίτητα. Κατά την άποψη μου θα πρέπει να κινείται γύρο από τέσσερις βασικούς άξονες:

1. Δημιουργία Συντονιστικού οργάνου των προσπαθειών πρόληψης και αντιμετώπισης του φαινομένου ώστε να υπάρχει το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα με τους δεδομένους πόρους.

2. Ευαισθητοποίηση του κοινού, των εκπαιδευτικών και επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας με τη διενέργεια στοχευμένων ενημερωτικών εκδηλώσεων κατά περίπτωση.

Συγγραφή κατάλληλου ενημερωτικού υλικού προς διανομή στο κοινό, στους εκπαιδευτικούς και στους μαθητές κάθε βαθμίδος.

• Διενέργεια επιμορφωτικών σεμιναρίων προς τους επαγγελματίες της εκπαίδευσης και της Ψυχικής Υγείας ούτως ώστε να προαχθεί η πρόληψη στο σχολικό περιβάλλον και να θεμελιωθεί η δυνατότητα εξειδικευμένης παρέμβασης σε κλινικές περιπτώσεις.

Ο τελικός μας στόχος πρέπει να είναι ο νέος ενήλικας, να αποκτήσει τη δυνατότητα αυτορρύθμισης της συμπεριφοράς του ούτως ώστε να μπορεί να χρησιμοποιεί τα τεχνολογικά μέσα για τους σκοπούς του και όχι να ορίζεται μέσα από τη χρήση τους. Η εκπαίδευση δεν μπορεί να περιορίζεται στη στείρα μετάδοση τεχνικών γνώσεων έξω από το κοινωνικό γίγνεσθαι. 

Είναι επιτακτική ανάγκη για το καλύτερο μέλλον των παιδιών μας να μπορούμε να τους προσφέρουμε και κατεύθυνση μακριά από κάθε τεχνητό παράδεισο, πέρα από τους υφάλους που κρύβονται κάτω από την άκριτη υπόσχεση της καλύτερης ζωής μέσω της τεχνολογίας.

Νίκος Τορναρίτης

Βουλευτής

Πρόεδρος Επιτροπής Παιδείας

Λευκωσία 18/11/10

Όταν οι "συμπτώσεις" μας καίνε...

Δείτε κάτι... "συμπτώσεις" 
και πως κάηκε 
η Πελοπόννησος το 2007!

Για περισσότερα

στο Ιστολόγιο 
του 

Δημήτρη Τσούκα

Από Αθήνα

ΖΕΙΔΩΡΟΝ

Η κυρία που βλέπετε στη φωτογραφία, είναι η Τουρκάλα δημοσιογράφος Zeyno Baran η οποία, στις 14 Μαρτίου 2007, έγραψε στο Αμερικανικό περιοδικό
NATIONAL REVIEW,
ένα άρθρο για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, στο οποίο προειδοποιεί την Ελλάδα ... για τους κινδύνους της Ελληνορωσικής συμφωνίας και ουσιαστικά ρίχνει την πρώτη προειδοποιητική βολή προς Καραμανλή, να μην κάνει κακές παρέες (βλέπε Πούτιν).

Δύο μέρες μετά, στις 16 Μαρτίου 2007, Πούτιν και Καραμανλής, υπογράφουν τη συμφωνία για τον αγωγό (χωρίς να ακούσουν τη Zeyno!)

Ο κύριος της φωτογραφίας, είναι ο Αμερικανός βοηθός Υπουργός Εξωτερικών, Matthew Bryza: Στις 29 Ιουνίου 2007, ο κ. Μπράιζα, ρίχνει τη... δεύτερη προειδοποιητική βολή, με δηλώσεις του στο ΒΗΜΑ, προς Καραμανλή: «μην προχωράς με τον αγωγό».

Το δημοσίευμα του ΒΗΜΑτος είναι αυτό:
Αμερικανική δυσφορία για τον αγωγό

Ως βοηθός υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάθιου Μπράιζα ασχολήθηκε και με το Κυπριακό. Ο Μάθιου Μπράιζα ήταν βοηθός του Φριντ και στον Λευκό Οίκο όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να αναγνωρίσουν την ΠΓΔΜ ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Ο Καραμανλής συνεχίζει να μην ακούει τους Αμερικανούς (και την Zeyno)! Έτσι, στις 23 Αυγούστου 2007, ξεσπούν 170 πυρκαγιές σε μια νύχτα στην Πελοπόννησο, με δεκάδες νεκρούς (Δείτε εδώ).

Πόνος, δάκρυ, θάνατος, καταστροφή και …για όλα φταίει ο Καραμανλής (φυσικά).

Επειδή όμως, όλες οι ιστορίες έχουν happy end, την ίδια μέρα, στις 23 Αυγούστου 2007,

η Τουρκάλα δημοσιογράφος Zeyno, που γνωρίσαμε παραπάνω και έριξε την πρώτη προειδοποιητική βολή στον Καραμανλή, παντρεύεται στην Κωνσταντινούπολη, τον Matthew Bryza!

Kαι ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα!

Η τεράστια τούρτα περιμένει το κερασάκι της, ελπίζουμε, όχι για το Κυπριακό,
ούτε για το Σκοπιανό...

O παρανοϊκός μας κόσμος με μια φράση

Η φράση της χρονιάς

Ελέχθη από τον νομπελίστα γιατρό, Βραζιλιάνο ογκολόγο Drauzio Varella: «Στον σημερινό κόσμο επενδύονται 5 φορές περισσότερα για φάρμακα για την αντρική ανικανότητα και τη σιλικόνη για γυναίκες από ό,τι για τη θεραπεία του αλτσχάιμερ. Σε μερικά χρόνια θα έχουμε ηλικιωμένες με μεγάλα στήθη και ηλικιωμένους με σκληρό πέος, αλλά κανένας από αυτούς δεν θα θυμάται σε τι του χρησιμεύει». 

Drauzio Varella

Βραζιλιάνος Ογκολόγος

No mundo atual está se investindo cinco vezes mais em remédios para virilidade masculina e silicone para mulheres do que na cura do Mal de Alzheimer. Daqui a alguns anos, teremos velhas de seios grandes e velhos de pinto duro, mas eles não se lembrarão para que serve".

Drauzio Varella M.D.

Brazilian Oncologist

Quote of the year! 

"In today's world five times more money is being spent on drugs for male virility and on silicone implants for women than is being invested in research for a cure to Alzheimer's disease. This means that in a few years the world is going to be full of old women with big tits and old men with stiff cocks who won't be able to remember what they are used for".

Drauzio Varella M.D.

Brazilian Oncologist