Μεθυσμένος Μετανάστης

Της Έλενας Γεωργίου

Εσύ που κρατούσες στα χέρια σου μια χαλασμένη πυξίδα και προχωρούσες

Δεν σου έδωσαν χρόνο για να σκεφτείς, ότι ο δρόμος σου, δεν ήταν αυτός που ακολουθούσες

Με έφερες στον κόσμο σου χωρίς να ξέρεις το γιατί,

προσπάθησες δε λέω, ήσουνα όμως και συ ένα φοβισμένο παιδί

Η ζωή σου δεν είναι δική σου, ανήκει στους τρελούς,

σε αυτούς που δεν φοβούνται ούτε δαίμονες, ούτε Θεούς

Τη ζωή μου τη θέλω δική μου και δε θα πάψω ποτέ να τη διεκδικώ,

με κολασμένους και τρελούς, αν χρειαστεί θα αναμετρηθώ

Σαν μεθυσμένος μετανάστης, σε μέρη άγνωστα θα τραγουδώ,

να το θυμάσαι όμως κάποια μέρα εγώ, θα μάθω να αγαπώ!

Έλενα Γεωργίου