Περί ομοφυλοφίλων και άλλων τινών

Ούτε η Νέα Υόρκη είναι αναχρονιστική κοινωνία επειδή απέρριψε τον γάμο ομοφυλοφίλων ούτε η Αλβανία και το Μεξικό θα εκσυγχρονιστούν επειδή θα τον επιτρέψουν και ούτε η Καλιφόρνια, που τον είχε και τον κατήργησε με δημοψήφισμα, έχει φασισμό.

Του  

Αντρέα Θεμιστοκλέους 

Βουλευτή 

1. Σύμφωνα με όλες τις διακηρύξεις, τις χάρτες και τις συμβάσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου η οικογένεια είναι η φυσική και θεμελιώδης μονάδα της κοινωνίας, αυτή συστήνεται μόνο μεταξύ αντρών και γυναικών με γάμο ή άλλους τρόπους ίδρυσης της. Το δικαίωμα γάμου, αναπαραγωγής ή υιοθεσίας και το δικαίωμα ίδρυσης οικογένειας διασφαλίζονται και ρυθμίζονται σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες.

2. Το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να αυτοπροσδιορίζεται σε σχέση με τον γενετήσιο προσανατολισμό του και να τον μεταβάλλει όσες φορές θέλει ή να τον εμπλουτίζει όπως αυτός θέλει, είναι αναφαίρετο. Η ιδιωτική και προσωπική ζωή κάθε ενήλικα ανθρώπου είναι ιερή και προστατεύεται με το Σύνταγμα και τους νόμους από αυθαίρετες επεμβάσεις, δυσμενείς διακρίσεις και ρατσιστικές συμπεριφορές.

3. Οι αδικίες ή τα λάθη της φύσης ή της ζωής και οι αμέτρητες σεξουαλικές παρεκκλίσεις ή οι διαστροφές δυστυχώς ούτε αίρονται ούτε διορθώνονται, ούτε με νόμους ούτε με ψηφίσματα και ούτε βεβαίως τ’ αφύσικά καθίστανται φυσικά και φυσιολογικά και ούτε οι εξαιρέσεις γίνονται κανόνες.

4. Αν είναι επιτρεπτή η ομοφυλοφιλία στη βάση ότι ο κάθε άνθρωπος μπορεί να επιλέξει ως ερωτικό του σύντροφο έναν του ίδιου φύλου, γιατί να μην είναι επιτρεπτή η επιλογή 3, 4 ή 5 να συμβιώνουν;

5. Μετά από την καλώς γενομένη αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας η ελεύθερη ένωση μεταξύ 2, 3, 4 ή 5 ενηλίκων προσώπων που έχουν σώας τας φρένας του ιδίου φύλου ή του ιδίου ή ακόμα και διαφορετικού γενετήσιου ή σεξουαλικού προσανατολισμού ανήκει αποκλειστικά και μόνο στη σφαίρα της ιδιωτικής και της προσωπικής ζωής και όταν είναι σ’ αυτό το πλαίσιο που εκδηλώνεται και η εκδήλωσή του δεν επηρεάζει ανηλίκους και ιδίως παιδιά, κανένας δεν δικαιούται να έχει παράπονο.

6. Το γεγονός ότι οι ομοφυλόφιλοι ανέκαθεν υπήρχαν σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή, σε κάποιο ποσοστό, τη μόνη υποχρέωση που γεννά στην ίδια την κοινωνία είναι αυτήν της ανοχής, της δια μέσου των νόμων διαφύλαξης του δικαιώματός τους για ιδιωτική και προσωπική ζωή και την προστασία τους στο υπόλοιπο φάσμα της ζωής και της δραστηριότητας τους από δυσμενείς διακρίσεις, ανισότητες και ρατσιστικές συμπεριφορές.

7. Όμως, από πότε καθιδρύουμε θεσμούς στη βάση ποσοστών; Γιατί για τα πολύ μεγαλύτερα ποσοστά των παντρεμένων αντρών και γυναικών από αυτά των ομοφυλοφίλων που διατηρούν ή δημιουργούν και δεύτερη παράλληλη σχέση, που πολλές φορές οδηγεί και σε τεκνοποίηση, δεν καθιερώσαμε νόμιμους θεσμούς; Γιατί δεν καθιερώσαμε τον γάμο μεταξύ ενός άντρα και πολλών γυναικών ή μίας γυναίκας και πολλών αντρών; Γιατί η πολυγαμία είναι παράνομη και απαγορεύεται;

8. Επειδή η μόνη έννοια ισότητας που έχει νόημα είναι η ισότητα απέναντι στους νόμους, η ίση μεταχείριση συνεπάγεται την εξάλειψη διακρίσεων που προκύπτουν από υπαρκτούς και όχι από ανύπαρκτους νόμους ή από τη σύγκριση των νόμων μίας χώρας με τους νόμους μίας άλλης.

9. Μία κοινωνία για να υπάρξει και να λειτουργεί, έστω υποφερτά, χρειάζεται θεσμούς και ένα ελάχιστο επίπεδο συλλογικής θεσμικής ηθικής που να έχουν τη διαρκή συναίνεση των μελών της και αν όχι την προσυπογραφή τής φύσης τουλάχιστον να μην είναι σε διαρκή και βίαιη σύγκρουση μαζί της. Μια κοινωνία που υποχρεώνεται να ναρκοθετήσει την ίδια τη συστατική της βάση και επιτρέπει τη ρυμούλκησή της από τα λάθη ή τις εξαιρέσεις της φύσης ή τα βίτσια των ανθρώπων είναι καταδικασμένη αργά ή γρήγορα να καταντήσει οργουελιανή .

10. Δεν υπάρχει καμιά, απολύτως καμία, και ούτε πρόκειται ποτέ να εκδοθεί ευρωπαϊκή οδηγία η οποία να υποχρεώνει τα κράτη μέλη της Ε.Ε να υιοθετήσουν για τους ομοφύλους ή ομοφυλοφίλους το σύμφωνο συμβίωσης ή τον γάμο.

11. Οδύρονται ορισμένοι γιατί η κοινωνία «δεν ωρίμασε ακόμα ώστε να επιδιώξει ή έστω ν’ αποδεκτεί ως θεσμό της τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων». Εγώ ισχυρίζομαι ακριβώς τ’ αντίθετο! Δηλαδή, ότι παρά τη γενική και βαθύτατη παρακμή μας, ευτυχώς που ακόμα η κοινωνία μας δεν θέλει να καταστήσει τον εν λόγω γάμο ως ένα από τους θεσμούς και τα πρότυπα της, πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά νομιμοποιημένο, που εμμέσως θα θέτει υπό αμφισβήτηση τη φύση των ανθρώπων και υπό σύγχυση τις επιλογές τους.

 

12. Όσες και όσοι εισηγούνται ανευθύνως τον γάμο ή το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομοφυλοφίλων για να έχουν δικαίωμα στ’ αποκτήματα, τα ταμεία πρόνοιας, την κληρονομιά, την κοινωνική ασφάλιση και τη σύνταξη θα πρέπει να πουν και τι αριθμό ατόμων αυτό θα διαλαμβάνει, πόσες και ποιες έννομες συνέπειες θα υπάρχουν και τι θα συμβαίνει στις περιπτώσεις εκείνες, όπου όταν ο ένας ή μια εκ των 2, 3, 4 ή 5 συμβιούντων είναι ο μοναδικός και νόμιμος κηδεμόνας ανηλίκων και αυτός ή αυτή αποδημήσει εις Κύριον ή εις Αλλάχ προτού τα ανήλικα ενηλικιωθούν. Ποιος ή ποια ή ποιοι ή ποιες θα κληρονομούν τον μακαρίτη ή τη μακαρίτισσα και προ παντός άλλου, σε ποιανού εκ των υπολοίπων 1, 2, 3 ή 4 τα χέρια θα παραδοθούν τ’ ανήλικα για να αναλάβουν τη φροντίδα, τη μέριμνα, τη διατροφή και την ανατροφή τους.

13. Οι ζηλωτές του συμφώνου ή του γάμου ομοφυλοφίλων αντιλαμβάνονται ότι μετά από τη νομική θεσμοθέτησή τού ενός ή του άλλου θα πρέπει να αναπροσαρμοστεί εκ βάθρων η νομική βάση των κοινωνικών και δημοσίων ηθών, της κοινωνικής και δημόσιας αιδούς;

14. Αν οι σεξουαλικές παρεκκλίσεις ή προτιμήσεις ήσαν αιτία ρατσιστικής αντιμετώπισης και άνισης μεταχείρισης, τότε αυτές γεννήθηκαν ή εξακολουθούν να υπάρχουν διότι δεν υιοθετήσαμε ακόμα τον γάμο ομοφυλοφίλων; Και πώς με το σύμφωνο συμβίωσης ή με τον γάμο αυτές θα εξαλειφθούν;

15. Κατανοούν όλες και όλοι αυτοί, ότι σε μια δημοκρατική κοινωνία η οργάνωση της, οι θεσμοί και τα δημόσια και κοινωνικά της ήθη και τέλος πάντων ο τρόπος της ζωής της είναι βαθύτατα ιδεολογικό, φιλοσοφικό και εξόχως πολιτικό ζήτημα και αναπόσπαστο μέρος της πολιτικής ιδεολογίας του κάθε πολίτη και ότι επ’ αυτού ουδέν δικαίωμα επιβολής έχουν;

Αντρέας Θεμιστοκλέους

Βουλευτής Λεμεσού