Γεώργιος Καραϊσκάκης - Αλήθειες από τη ζωή του

 Μαρτυρίες από τις Κοινότητες Γιαννιώτι Άρτας και Σκουλικαριά ΆρταςΟ Γεώργιος Καραϊσκάκης γεννήθηκε, με βάση τις μαρτυρίες των γερόντων των δύο Κοινοτήτων: Γιαννιώτι Άρτας (η μικρή αλλά ιστορική αυτή Κοινότητα βρίσκεται πάνω από τη Σκουληκαριά Άρτας) και Σκουληκαριάς Άρτας, στη Σκουληκαριά Άρτας.                                                                    

Μητέρα του είναι η Ζωή-Διαμάντω Διμισκή. Η προτομή της βρίσκεται στον περίβολο του παλαιότερου Μοναστηριού, που έχει την ονομασία: «Κοίμησις της Παναγίας Θεοτόκου, Σκουλικαριάς Άρτας». Η Ιερά αυτή Μονή, κρατώντας στους ώμους της την Ορθοδοξία των αγνών γενεών Ελλήνων, χωρίς αλλοίωση από το πέρασμα του χρόνου, γιορτάζει με μεγάλη Πανήγυρη, προς τιμή της Παναγίας μας, κάθε χρόνο, στις δεκαπέντε Αυγούστου.

Με βάση μαρτυρίες, η οικογένεια Τρίμπου είχε δύο μαθητικά τετράδια. Ο Μήτσος Τρίμπος, έγραψε την Ιστορία της Σκουληκαριάς. Ανάμεσα στα γραφόμενά του, αναφέρει πολλά στοιχεία για τη γέννηση, για τους γονείς του Γεώργιου Καραϊσκάκη. Άλλη σημαντική περιγραφή είναι του Ηρακλή Γώγου, δισέγγονου του Γώγου Μπακόλα (1967).

Ισχυρή πηγή είναι, ο ίδιος ο τάφος του Γεώργιου Καραϊσκάκη, στον Άη-Δημήτρη Σαλαμίνας.

Παραποίηση της ιστορικής αλήθειας, όπως τονίζουν με παράπονο οι ντόπιοι, έγινε με προσπάθειες να ορισθεί εκ των άνω το 1927, με το όπως λένε: Αποφασίσαμε και διατάσσομε», του 712 Β.Δ, το 1966, το Μαυρομάτι Καρδίτσας, ως η γενέτειρα του Γεωργίου Καραϊσκάκη, εκφράζοντας, βέβαια, την αγάπη τους για την αδελφή τους αυτή Κοινότητα, η οποία τον προστάτευσε, αφού εκεί μικρός είχε φιλοξενηθεί και είχε προστατευθεί.

Τονίζω ότι, πηγές που αξιοποιώ, για να γράψω για τον μέγα αυτό ηγέτη των Ελλήνων, τον δολοφονημένο από Ελληνικά χέρια και μυαλά είναι και το βιβλίο του Νικόλαου Ε. Ντασκαγιάννη: Καραϊσκάκης. Γενέτειρα Αλήθεια και Ψέμα. Εκδόσεις: apiroshora, Έκδοση Απρίλιος 2000.

Σημαντικοί Βιογράφοι του Γεωργίου Καραϊσκάκη, μεταξύ άλλων είναι οι: Γ. Γαζής, Δημήτριος Αινιάν, Κωνσταντίνος Παπαρριγόπουλος. Ξένοι ιστορικοί, μεταξύ άλλων, έγραψαν για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη οι: Αύγουστος Φαμπρ (Γάλλος), Φ. Πουκεβίλ, Μέντελσον Μπαρθόλντυ (Γερμανός). Αγωνιστές του 1821 που έγραψαν για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, μεταξύ άλλων είναι οι: Νικόλαος Κασομούλης, Λάμπρος Κουτσονίκας, Ιωάννης Μακρυγιάννης.

Όποιος θέλει να φέρει μπροστά του την ηρωική θωριά του Γεώργιου Καραϊσκάκη και των ηρωικών αυτών μορφών, που πολέμησαν τους κατακτητές, πρέπει να περπατήσει στα δικά τους χώματα, της Σκουληκαριάς, στο Γιαννιώτι Άρτας, στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας. Οφείλει, επίσης, να προσκυνήσει την Παναγία Προυσσιώτισσα, στο δικό της Μοναστήρι, η οποία τον φύλαγε, όταν οι Οθωμανοί τον κυνηγούσαν. Επίσης κατέφυγε εκεί για να θεραπευτεί, γι` αυτό ο ίδιος Την τιμούσε περίσσια. Στο σκευοφυλάκιο του Μοναστηριού αυτού, υπάρχουν όπλα και προσωπικά αντικείμενα του ήρωά μας. Πάνω από το Μοναστήρι βλέπουμε τα δύο «Καραούλια»-Πύργους του Γεώργιου Καραϊσκάκη.

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης κατάγεται από ισχυρή γενέτειρα Αρματολών και Κλεφτών, Γενεών που πολλών, μέχρι σήμερα απόγονοί τους, έχουν τα δικά τους επίθετα, με τιμή και με τεκμηριωμένη υπερηφάνεια τα λένε στους επισκέπτες, όπως: Οικονομαίοι, Γεροκωσταίοι, Ντιμισκαίοι, Παπακωσταίοι ή Καπαίοι, Μπακολαίοι, Σκαλτσογιανναίοι, Στουμπαίοι και πολλοί άλλοι.

Ένα χρονικό διάστημα, και σε εκείνα τα δίσεκτα χρόνια του 1780 και μετά, οι Οθωμανοί κυνήγησαν απηνώς τους κλέφτες της περιοχής. Ανάμεσα στα πρωτοπαλίκαρα ήταν και τα αδέλφια της Ζωίτσας Ντιμισκή, ο Δημήτριος και ο Κώστας Ντιμισκής.

Ο Δημήτριος και ο Κώστας για να φυλάξουν την αδελφή τους από την καταδιωκτική μανία των κατακτητών, την παρέδωσαν στον Ηγούμενο Καλλίνικο της Ιεράς Μονής «Κοίμησις της Θεοτόκου», Σκουληκαριάς. Ο Ηγούμενος Καλλίνικος, για λόγους προστασίας της, της έδωσε το όνομα Διαμάντω και της ανέθεσε τη φύλαξη λίγων αιγοπροβάτων της Μονής.

Το Μοναστήρι αυτό τότε ήταν πλούσιο, γι` αυτό πήγαινε συχνά ο αποσπασματάρχης Τσιαούσης των κατακτητών Οθωμανών, Νικόλαος Πλακιάς, ως δωσίλογος (προδότης και φοροεισπράκτορας). Αυτός ξαφνικά αναγνώρισε τη Ζωίτσα Ντιμισκή. Την απειλούσε και την πίεζε ότι αν δεν ενέδιδε στις ανήθικές του προτάσεις, θα την πρόδιδε, οπότε θα είχε να υποστεί τα ειδεχθή μαρτύρια από τους Οθωμανούς. Η μικρή υποχώρησε, όμως έμεινε έγκυος. Άλλες πηγές αναφέρουν ότι παρ` όλο το μίσος ανάμεσα στις οικογένειές τους, όταν πρωτοσυναντήθηκαν, ο έρωτάς τους ήταν σφοδρός. Αποτέλεσμα αυτού του έρωτα υπήρξε η εγκυμοσύνη της Ζωίτσας. Φαίνεται ότι η πρώτη εκδοχή είναι η επικρατέστερη, λόγω της φιλοοθωμανικής δράσεως του Νικόλαου Πλακιά.

Τα αδέλφια της Ζωίτσας, Κώστας και Δημήτριος, πληροφορήθηκαν μυστικά όλα τα διαδραματισθέντα. Έστησαν ενέδρα στον Νικόλαο Πλακιά, στη θέση «Πούρνος», που βρίσκεται ανατολικά, λίγο πιο ψηλά από το Γιαννιώτι. Μόλις ο Νικόλαος Πλακιάς πλησίασε, μαζί με δύο Οθωμανούς συντρόφους του, τα αδέλφια της Ζωίτσας φώναξαν ειρωνικά: «Νάτος, ο γαμπρός μας» και τον φόνευσαν, όπως του άρμοζε, μαζί με τους δύο Οθωμανούς συνεργάτες του. Το μέρος αυτό μέχρι σήμερα ονομάζεται: «Καρτέρι του Πλακιά». Δυστυχώς, όπως σε όλες τις Βεντέτες, λίγο αργότερα οι Πλακαίοι, μαζί με Οθωμανούς, δολοφόνησαν τους Δημήτριο και Κώστα, οπότε ο Ελληνισμός έχασε άδοξα δύο άξια παλληκάρια.

Η Ζωίτσα πληροφορήθηκε τα τραγικά συμβάντα. Κατέφυγε, μαζί με τον τετράχρονο γιο της, στον συγγενή της Δημήτριο Ίσκο, λεβέντη Έλληνα αγωνιστή, στην Τούνιστα Βάλτου. Οι ντόπιοι, εκεί, τον μικρό Γιώργο, τον φώναζαν Γιώργο του Ίσκου. Η Ζωίτσα, ασθενής, μετά από οκτώ χρόνια, επέστρεψε στη Σκουληκαριά, όπου απεβίωσε. Τον μικρό Γιωργάκη, μετά τον θάνατο της μητέρας του, τον ανέλαβε ο θείος του, ο γνωστός Καπετάν Γώγος Μπακόλας.

Στη Σκουληκαριά, τον μικρό Γιώργο Ίσκο, επειδή ήταν σωματικώς αδύναμος, τον φώναζαν Ισκάκη. Ο  Καπετάν Γώγος Μπακόλας, φρόντισε και ο μικρός πήγε ως υπηρέτης των Οθωμανών, όπου εργαζόταν ως νεροκουβαλητής για δύο χρόνια.

Οι Οθωμανοί, επειδή το παιδί ήταν μαυριδερό, το φώναζαν: «Καραϊσκάκη», δηλαδή στο επώνυμο: Ισκάκης, πρόσθεσαν τη δική τους λέξη: «Καρά» που σημαίνει μαύρος. Από αυτή την προσθήκη, απέκτησε το επώνυμο: Καραϊσκάκης.

Μια μέρα, ο μικρός Γεώργιος, όπως μετέφερε νερό, ο Οθωμανός συνοδός του, του επιτέθηκε με άσεμνες και με ανήθικες ορέξεις, ο μικρός έσυρε την πιστόλα του και τον φόνευσε. Στο χωριό λένε την ιστορία αυτή και ως ακολούθως: «Ο μικρός Γεώργιος, στην ανήθικη και άσεμνη επίθεση, προσποιήθηκε πως δεχόταν και μόλις ο Οθωμανός κατέβαζε τα ρούχα του, άρπαξε με ταχύτητα το όπλο του και τον καθάρισε». Οι κάτοικοι της περιοχής, μέχρι σήμερα, το μέρος αυτό της τεκμηρίωσης της παλληκαριάς του μικρού τότε, δεκατετράχρονου Γεώργιου Καραϊσκάκη, με υπερηφάνεια για τον Λεβέντη τους, το ονομάζουν: «Στον Τούρκο».

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, γνωριζόταν με τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων, ο οποίος τον σεβόταν για την παλληκαριά, για την ντομπροσύνη του. Από στόμα σε στόμα, με χαρά, οι ντόπιοι διηγούνται τα εξής συμβάντα:

Μια βραδιά ο Αλή Πασάς είχε διασκέδαση. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν καλεσμένος. Στο χορό απάνω, έκανε φιγούρα με γρήγορους γύρους, σε ένα από αυτούς, έδειξε τα απόκρυφά του, στον γιο του Αλή Πασά, τον Βελή. Αυτός διαμαρτυρήθηκε έντονα στον πατέρα του. Ο Αλή Πασάς κάλεσε αμέσως τον Γεώργιο Καραϊσκάκη και του είπε το παράπονο του Βελή. Τότε ο Γεώργιος Καραϊσκάκης του τόνισε: «Αλή Πασά μου, η φιγούρα το `χει  και ταυτόχρονα έκανε τη φιγούρα, δείχνοντάς τα και στον Αλή Πασά, με αυτό τον  έμπρακτο τρόπο, πανέξυπνος, όπως ήταν, απέδειξε και στον πατέρα και στον γιο την αξία της φιγούρας!

Μια άλλη ημέρα, ο Αλή Πασάς ρώτησε τον Γεώργιο Καραϊσκάκη: «Θα πάω ορέ Καραϊσκάκη Σουλτάνος στην Υψηλή Πύλη;

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, έχοντας άριστες γνώσεις στα στρατιωτικά και πολεμικά θέματα, να μη ξεχνάμε την καταγωγή του και τους λεβέντες θείους που τον μεγάλωσαν, του απάντησε: «Θα πας Πασά μου και μάλιστα με κόκκινα γένια»! Πραγματικά ο Αλή Πασάς πήγε με Κόκκινα γένια, αφού σκοτώθηκε από τον Κιοσέ Μεχμέτ, το κεφάλι του πήγε περίπατο, ως δώρο του Χουρσίτ στον Σουλτάνο Μαχμούτ Β`, στολίζοντας την Πύλη του Σεραγιού.

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, δεν πέθανε από βόλι Τούρκου αλλά από μυαλό λεγόμενου Έλληνα, ο οποίος προκάλεσε πολλές συμφορές, τόσο κατά τη διάρκεια της επανάστασης όσο και μετά την απελευθέρωση και την ανεξαρτησία ενός μέρους του ελληνισμού και του ελληνικού χώρου και από χέρι λεγόμενου Έλληνα εντολοδόχου του, που απλά πίεσε τη σκανδάλι. Για λόγους έρευνας, θέτω απλά το ακόλουθο ερώτημα: Ποιον εμπόδισε, διά της προσωπικότητάς του να ηγηθεί ανατρέποντας διαφαινόμενη απόφαση εθνοσυνέλευσης;

Ο Ανδριάντας του Γεώργιου Καραϊσκάκη κοσμεί το Αρχαίο Κάστρο της Άρτας. Επίσης προτομή του βρίσκεται στην πλατεία Σκουληκαριάς (1957).

Να ευγνωμονούμε και αυτόν τον φυσικό ηγέτη, να ευχόμαστε να μην έλθουν δύσκολες στιγμές, επειδή πιθανώς δύσκολα θα υπάρξουν τέτοιοι ηγέτες σε πιθανώς νερουλιασμένες εποχές και αν υπάρξουν τα πιθανώς δίποδα κοράκια είναι πλήθη.

Εύχομαι η Ελληνική Πολιτεία, έστω και τώρα, να σταθεί στο ανάστημα που πρέπει και να λάβει τα πρέποντα μέτρα της οικονομικής ενίσχυσης, της ενίσχυσης νέων οικογενειών που μένουν μόνιμα σε αυτά τα μέρη και φυλάγουν Θερμοπύλες παλληκαριάς και Ελληνικής λεβεντιάς. 

Με οικονομική ενίσχυση να ενθαρρύνει και άλλες νέες οικογένειες να εγκατασταθούν μόνιμα σε αυτά τα εξαίρετα μέρη, στα μέρη της Μαγιάς του Ατόφιου Ελληνισμού. Τα οικονομικά είναι μηδέν μπροστά στο ουσιώδες άνοιγμα εγκατάστασης νέων οικογενειών σε όλη την Ελληνική Επικράτεια, με άνοιγμα, με ενίσχυση με σύγχρονα μέσα διδασκαλίας Σχολικών Μονάδων. 

Στην περιοχή αυτή βρίσκεται ο Ιερός Τύμβος του Πατροκοσμά του Αιτωλού, είναι καιρός να ακολουθήσουν τα Νομοθετικά Σώματα και οι Κυβερνήσεις  και σε Ελλάδα και σε Κύπρο τα δικά του βήματα. Χρειαζόμαστε να φτιάχνουμε άνδρες όμοιους με το Σπαρτιατικό Ήθος και με την εφαρμογή της Μακεδονικής Φάλαγγας και γυναίκες του: «ή ταν ή επί τας». Μητέρες όμοιες με την Ολυμπία. Φυσικά και παιδαγωγούς όπως ο Σωκράτης και ο Αριστοτέλης, εάν θέλουμε να έχουμε, ως Ελληνικό Έθνος, μέλλον και να μη μας ραπίσουν οι Ένδοξοί μας Πρόγονοι στην Αιώνιο Ζωή!  

Τα Καραϊσκάκεια διεξάγονται, κάθε χρόνο, την προτελευταία Κυριακή εκάστου Ιουλίου, μπροστά από την Προτομή του Γεώργιου Καραϊσκάκη, στη Σκουληκαριά, με: χορούς, αθλητικές εκδηλώσεις, αγώνες δρόμου, με ομιλίες, με πατροπαράδοτη ελληνική διασκέδαση, όπως γνωρίζουν οι Αγνοί Έλληνες, όλων των ακριτικών και βουνήσιων περιοχών, οι οποίοι φυλάνε της Ιστορίας το Διάσελο, των Κλεφτών τα περάσματα και των Ηρώων μας τα ανδραγαθήματα!  

Δρ. Ανδρέας Σοφόκλης

Συγγραφέας, Ερευνητής, Αρθρογράφος, Δοκιμιογράφος