Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς

Ο Απολλώνιος γεννήθηκε σε μία σεβαστή και πλούσια ελληνική οικογένεια[3]. Ο κύριος βιογράφος του, Φιλόστρατος ο Πρεσβύτερος (περίπου 170 - περίπου 247), τον τοποθετεί γύρω στο 3 π.Χ. - περίπου 97. Ωστόσο, ο Ρωμαίος ιστορικός Δίων Κάσσιος (περίπου 155 - περίπου 235) γράφει ότι ο Απολλώνιος ήταν στα 40 ή 50 του στη δεκαετία του 90, στοιχείο με βάση το οποίο η μελετήτρια, Maria Dzielska, εκτιμά ως έτος γέννησης του περίπου το 40.

Έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στα Τύανα. Σε ηλικία 14 ετών μετέβη στην Ταρσό της Κιλικίας και μετά από δύο χρόνια στις Αιγές της Κιλικίας. Σε ηλικία περίπου 20 ετών ξεκίνησε την πενταετή σιγή των Πυθαγορείων και σε ηλικία 25 ή 26 ετών έφθασε στην Αντιόχεια. Υπήρξε θερμός οπαδός της πυθαγόρειας φιλοσοφίας, την οποία όχι απλώς μελέτησε με δάσκαλο τον Εύξενο της Ηράκλειας, αλλά και δεν έπαψε ποτέ να ακολουθεί τις αρχές της σε όλη τη διάρκεια της μακρόχρονης ζωής του. Θεωρείται αινιγματική φυσιογνωμία, καθώς παραδίδεται από τον βιογράφο του, Φιλόστρατο, ότι έκανε θαύματα και προφητείες.

Γύρω στο 62 ή 63 αποφάσισε να μεταβεί στη Ρώμη, παρόλο που ο Νέρων αντιπαθούσε τους φιλόσοφους. Πέθανε στο Ποτσουόλι το 98.

Ως ρήτορας και φιλόσοφος που έζησε περίπου την εποχή του Ιησού Χριστού, συγκρίθηκε με τον Ιησού από τους Χριστιανούς τον 4ο αιώνα και από άλλους συγγραφείς στη σύγχρονη εποχή.
Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς, ο μυστηριώδης έλληνας γητευτής, μάγος και θεραπευτής, με την μακριά ξανθή κώμη και τα γαλανά μάτια έζησε την ίδια περίπου εποχή με τον Χριστό. Υπήρξε ιερέας του Ασκληπιού, οπαδός της φιλοσοφίας του Πυθαγόρα, φιλόσοφος ο ίδιος και διδάσκαλος με μεγάλη απήχηση στις λαϊκές μάζες. Έζησε ζωή ενάρετη, λιτή, αποποιούμενος τα υλικά αγαθά και καταδικάζοντας αυστηρά τις καταχρήσεις και την αμαρτία. Γι' αυτό τον αποκάλεσαν "θείον άνδρα".

Περιβάλλονταν από πιστούς μαθητές και έκανε πολλά θαύματα, όπως και ο Ιησούς. Οι προφητικές και τηλεπαθητικές ικανότητές του ήταν τέτοιες που η φήμη του απλώθηκε σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο. Ο Έντουαρντ Γκίμπον αλλά και οι συγγραφείς του μεσαίωνα και της Αναγέννησης, διατύπωσαν την άποψη ότι ο Ιησούς δεν ήταν άλλος από τον Απολλώνιο Τυανέα. Οι 'Αραβες συγγραφείς τον αποκάλεσαν Μπαλίνα και σώζονται στην αραβική γλώσσα φιλοσοφικά κείμενά του.