Η δολοφονία του βασιλέως της Μακεδονίας, Φίλιππου Β'

Στις 30 Ιουλίου το 336 π.X., η δολοφονία του βασιλέως της Μακεδονίας, Φίλιππου Β’.
Δολοφονεῖται στὶς Αἰγές ὁ Φίλιππος Β’ ὁ Μακεδών ἀπό τὸν Παυσανία, μέλος τῆς σωματοφυλακῆς του, ἐνῷ ἐπρόκειτο νὰ τελεστῇ ὁ γάμος τῆς κόρης του, Κλεοπάτρας, αφήνοντας στον γυιὸ του Ἀλέξανδρο Γ’ ἕνα κραταιὸ καὶ σεβαστὸ βασίλειο, τὸ ὁποῖο ἀργότερα θὰ γίνῃ κοσμοκρατορία.

Ὑπῆρξε βράχος ἐπιμονῆς στὸν σκοπὸ ποὺ χάραξε, ἀλλά καὶ σταθμὸς στὴν ἱστορία τοῦ ἀρχαίου ἑλληνισμοῦ, τὸν ὁποῖο μεταμόρφωσε καὶ ἀναζωογόνησε. Τὸ ἄν ὁ Μ.Ἀλέξανδρος τὸν «σκέπασε» μὲ τὸ τεράστιο ἔργο του, ποὺ μετέτρεψε τὸν τότε ἀνατολικό κόσμο σὲ ἑλληνιστικό ἐπί 300 χρόνια, δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι ὁ Φίλιππος ἐργαζόμενος ἐπί 30 χρόνια εἶναι αὐτός ποὺ ὀργάνωσε καὶ προετοίμασε τὰ πάντα ὥστε νὰ εἶναι δυνατὴ ἡ ἐκστρατεία. Χωρὶς Φίλιππο ἴσως δὲν θὰ ὑπῆρχε Μέγας Ἀλέξανδρος.

Παρ’ ὅλη τὴν λάσπη ποὺ ἐπί χρόνια μὲ πάθος ἔριχνε ὁ Δημοσθένης κατὰ του, καὶ τὴν ὁποία χρησιμοποιοῦν ἀκόμη καὶ σήμερα οἱ βόρειοι γείτονες, ἐμμέσως, πίσω ἀπό τοὺς λόγους ἐναντίωσης, προβάλλουν τὰ προσόντα τοῦ Φιλίππου. Ἡ ἰκανότητά του νὰ ἀγορεύῃ πρὸς τοὺς στρατιῶτες του καὶ νὰ τοὺς προτρέπῃ στὸν ἀγῶνα. Ἡ παλικαριᾶ του, ποὺ πάντοτε τὸν ὁδηγοῦσε ἐπικεφαλῆς τῶν «ἐταίρων» του, σὲ ὅλους τοὺς κινδύνους. Ἡ ἐπιθετικότητα ποὺ τὸν διέκρινε στοὺς ἀγῶνες του, ἀλλά καὶ ἡ ὑποχωρητικότητά του ὅταν τὸ ἀπαιτοῦσε ἡ ἀνάγκη. Ἡ ἀκάθεκτη ὁρμή ἀλλά καὶ ἡ σωφροσύνη του. 

Ἡ ὑπομονή ἀλλά καὶ ἡ ἐπιμονή του γιὰ τὴν ἐπίτευξη τῶν ἀντικειμενικῶν του σκοπῶν, τοὺς ὁποίους ἐνίοτε σὲ στιγμὲς ἀδυναμίας ἀνέβαλε, γιὰ νὰ ἐπανέλθῃ τὴν κατάλληλη στιγμὴ καὶ νὰ τοὺς ἐπιτύχη. Ἡ γοητεία τὴν ὁποία ἀσκοῦσε στοὺς ξένους, μὲ τὴ μεγαλοπρέπεια τῶν ἀνακτόρων του, ἀλλά καὶ ἡ προσήνεια καὶ ἡ ἁπλότητά του, ὅταν καθόταν νὰ γευματίσῃ μὲ τοὺς στρατιῶτες του μετὰ τὴ μάχη. Οἱ διπλωματικὲς ἰκανότητές του καὶ οἱ εὐφυεῖς ἐλιγμοὶ, ἀλλά καὶ ἡ δεινότητα του στὴν οἰνοποσία μετὰ τὴ μάχη, μὲ τοὺς νικητὲς στρατιῶτες του. Ἡ ἐπιτηδειότητά του νὰ ξεφεύγῃ μὲ δεξιοτεχνία τοὺς σκοπέλους στὶς διαπραγματεύσεις καὶ νὰ δημιουργῇ τετελεσμένα γεγονότα.

Σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν Δημοσθένη, ἕνας ἄλλος μεγάλος ῥήτορας, ὁ Ἰσοκράτης, διαπίστωσε ὅτι ὁ Φίλιππος ἦταν ὁ κατάλληλος ἄνθρωπος ποὺ διέθετε ἱσχύ, ἰκανότητα καὶ θέληση γιὰ νὰ ἐφαρμόσῃ τὴν ἰδέα τῆς πανελλήνιας ἑνώσεως καὶ νὰ τερματίσῃ τὶς ἐμφύλιες ἕριδες καὶ πολέμους τῶν Ἑλλήνων.

[Κατὰ τοὺς ὑπολογισμοὺς τοῦ Ideler, ἡ βασιλεία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἄρχισε τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 336-βλ. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, 3η ἔκδοση, Johann Gustav Droysen, Ρ¯-Η.-Σ. Ἀποστολίδης]. [Ἄλλες πηγὲς προσδιορίζουν τὴν δολοφονία του τὴν Ἄνοιξη]